21 Sep How to Stop Self-Harm Urges
Zelfbeschadiging wordt vaak beschouwd als een ’taboe’ onderwerp dat voor zichzelf moet worden gehouden of moet worden genegeerd, tenzij er een waargenomen suïcidale impuls is bij elke snee.
Helaas blijft de meerderheid van ons over die de overweldigende neiging hebben om met stress, angst, depressie, of een andere reeks emoties om te gaan met een ‘onschadelijke’ snijwond.
Maar, wie kan beoordelen welk type snijwond schadelijk of onschadelijk is? Wie zegt dat de collectieve kleine snijwonden onze eigenwaarde genoeg kunnen verminderen om ons geen andere optie te laten dan een gewaagde duik te nemen in de overijverige poel van schadelijk snijden?
Voordat we ons verdiepen in een compilatie van oplossingen voor zelfbeschadiging, laten we eerst het volgende erkennen:
Hoe ernstig je snijneiging ook is, er is hulp voor je.
Je bent niet alleen in deze wereld, noch ben je alleen in de neiging om met emotionele onrust of pijn om te gaan met een snee.
Je hoeft je niet te kwalificeren om hulp te ontvangen door een acute bodem te raken. Je hoeft niet te snijden voor zelfbeëindiging om een probleem te hebben. Je hebt een probleem als je gelooft, hoe sceptisch ook, dat je een probleem hebt.
Snijden is niet iets om je voor te schamen; we gaan allemaal op verschillende manieren met het leven om. Sommigen van ons gaan winkelen of gokken, sommigen van ons drinken of drogeren zichzelf de vergetelheid in, sommigen van ons vermijden emoties met alle middelen die nodig zijn, en sommigen van ons snijden.
Je gaat gewoon om met levensproblemen op de manier die je kent: snijden.
Maakt dat snijden of een ander coping-mechanisme een ‘juiste’ manier om met stressoren in het leven om te gaan?
Er zijn gezonde en ongezonde manieren om met complexe, emotionele situaties om te gaan; over het algemeen omvatten deze gezonde copingmechanismen activiteiten die jezelf of anderen geen schade toebrengen.
Je kunt onmiddellijk naar de hulpmiddelen voor zelfbeschadigingpreventie scrollen, of je kunt het verhaal van één persoon over zelfbeschadiging lezen om een gemeenschappelijke basis vast te stellen; wat je ook kiest, we zijn blij en trots op je dat je precies op dit moment hier bent.
Pijn is mijn drijfveer
Ik sneed voor het eerst toen ik 13 jaar oud was.
Ik had mijn eerste snee niet gepland en ik heb er ook geen dagen over gediscussieerd of mezelf iets aandoen wel een goed idee was.
Mijn eerste snee was dramatisch, het was opwindend maar het was ook kwaadaardig.
Mijn ouders lazen mijn dagboek; zo simpel was het. Ze lazen mijn dagboek en ik voelde dat het een schending van de privacy was, omdat ik had geschreven hoe boos en kwaad ik was op hun strengheid en volharding (disclaimer: we hebben nu een geweldige relatie).
Mijn ouders lazen mijn dagboek en ik dacht aan de afleveringen van Degrassi die ik het hele jaar had gekeken.
Ellie had een ernstig probleem met snijden in Degrassi: Next Generation, en ook zij voelde zich onbegrepen; ze voelde zich het zwarte schaap tussen al haar vrienden en haar familie. Dit was een goed moment om Ellie’s coping mechanisme in mijn eigen leven te implementeren.
Ik zat in mijn inloopkast met de deur dicht, ik pakte een botte schaar en probeerde mijn pols door te knippen. Alleen, de schaar was zo bot dat ik alleen een kras maakte en ik genoot van het gevoel mijn pijn op mezelf af te reageren… De pijn gaf me een gevoel van adrenaline en opwinding. Dus nam ik de botte schaar en begon in mijn pols te zagen tot ik genoeg fysieke pijn voelde en ik zag dat het bloed begon te stromen. Ik wikkelde mijn snee in toiletpapier en trok een sweatshirt aan.
Mijn ouders vroegen me onmiddellijk naar mijn polsen te kijken en ik werd betrapt.
Voetballen als een roekeloze keeper was genoeg om mijn behoefte aan lichamelijke pijn voor de komende jaren te bevredigen. Ik dook doelbewust naar de voeten van de aanvallers, ondanks mijn beperkte kans om de bal op te rapen, ik had er geen moeite mee om ballen uit de bovenhoek te pakken, omdat mijn hoofd tegen de paal stoten de minste van mijn zorgen was; ik was volkomen roekeloos, maar het maakte me een geweldige keeper.
Mijn snijden begon pas weer toen ik een junior op de universiteit was. Ik had mijn voetbalbeurs opgegeven om psychische redenen na mijn eerste jaar, en ik denk dat het me inhaalde.
Ik gebruikte een relatiebreuk als excuus om weer te gaan snijden, maar eigenlijk was ik dolblij met de pijn die het snijden me opnieuw bracht… Het was beter dan de snee in de achtste klas.
Deze keer ging ik over op een zakmes, dat ik altijd bij me droeg, maar ik sneed zelden in het openbaar. Ik sneed niet diep; ik sneed gewoon waar, wanneer en hoe ik me op dat moment voelde. Sommige sneden lieten littekens achter, andere niet. Eerlijk gezegd kon het me niet schelen.
Ik kwam op het punt dat ik gewoon sneed omdat ik me verveelde en alleen was; geen andere reden.
Ik moest de cyclus doorbreken om met de obsessie tot zelfbeschadiging om te gaan. Het was niet gemakkelijk; ik kan u niet vertellen hoe vaak ik in mijn kamer stond met een zakmes in de hand, klaar om te snijden, maar ook standvastig in het idee dat snijden geen oplossing was voor mijn problemen, noch was het een gezond gedrag.
De volgende strategieën hebben me enorm geholpen om mijn kernproblemen aan te pakken en gezonde copingmechanismen op te zetten om met mijn triggers om te gaan.
4 Tips om je te helpen stoppen met zelfbeschadigingsdrang
Deze 4 tips zijn ontleend aan zelfbeschadiging gerelateerde artikelen en psychologie artikelen op het internet. Ze vervangen niet de professionele hulp van een therapeut of gediplomeerd psycholoog.
Als je de drang voelt om jezelf iets aan te doen met de intentie tot zelfmoord, bel dan (800) 273-8255 en spreek met een getrainde zelfmoordpreventie vrijwilliger.
Vertel iemand dat je snijdt
Denk aan de persoon die je het meest vertrouwt… je vriend, je ouders, je sponsor, je huisgenoot… Iedereen.
Vertel de persoon die je het meest vertrouwt dat je snijdt en dat je hulp zou willen.
Hier zijn enkele voorbeeld sms-berichten (kopieer en plak als je wilt):
“Dit is willekeurig, maar ik heb het moeilijk. Ik heb gesneden en ik moest het iemand vertellen.”
“Ik heb hulp nodig. Ik ben weer aan het snijden en ik zou graag willen stoppen.”
Het hoeft niet mooi te zijn, noch hoeft het de juiste spelling te hebben, perfecte interpunctie, noch hoef je koetjes en kalfjes op te zetten voordat je eerlijk bent.
Vertel het gewoon aan iemand.
Heck, als je het gevoel hebt dat je niemand over je snijden kunt vertellen, mail me dan op [email protected] en we kunnen praten over alles onder de zon.
Verwijder alle items die je kunt gebruiken voor zelfbeschadiging
Bewaar je scheermesjes, mesjes, elastiekjes, scharen of aanstekers niet in een lade in je kamer, waar ze gewoon een gat door het hout zullen branden en opnieuw een zelfbeschadigingsmiddel zullen worden.
Doe al je gereedschap in een doos en neem ze mee naar de vuilnisbak en gooi ze weg.
Als je denkt: “Dit is een complete verspilling,” pak dan die doos en doneer je gereedschap aan een lokale Goodwill of Leger des Heils.
Als je jezelf niet vertrouwt om je gereedschap in je eentje weg te gooien, pak dan de vriend / ouder / huisgenoot / broer of zus die je hebt verteld dat je een snijprobleem hebt en vraag hem of haar om je te helpen.
Vind een snijdende vervanging
Hoewel ik over het algemeen kruisverslavingen ontmoedig, zijn er positieve, aanvullende acties die je kunt implementeren om je snijgewoonten aan te pakken.
Veel individuen met de neiging tot zelfbeschadiging zullen een tatoeage of een piercing laten zetten om hetzelfde effect te bereiken.
Helaas is dit een dure coping-strategie.
Anderen zetten een kop koffie, kauwen op een stuk kauwgom, gaan wandelen of doen een ademhalingsoefening.
Wanneer je een coping-strategie kiest, zorg er dan voor dat je je zelfverzekerde vertelt wat je van plan bent te doen en dat je geen strategie toepast die lijkt op snijden (d.w.z. elastiekjes knippen, ijs wrijven op de plaats waar je wilt snijden, krabben, enz.)
Als je een soortgelijke strategie als snijden implementeert om met je triggers om te gaan, zul je voorkomen dat je lichaam en geest de cyclus van trigger-and-cut doorbreken.
Als je echter een kopje koffie zet, een stukje kauwgom kauwt, enz. laat je je geest zijn strakke greep op de trigger loslaten en geef je jezelf genoeg tijd om ofwel de initiële trigger te vergeten of een gezondere reactie uit te voeren.
Journal Over Uw Triggers en Gevoelens
Ga naar Staples, Marshalls, Target, of uw plaatselijke winkelcentrum en koop een klein notitieboekje om als uw nieuwe gedachtedagboek te worden beschouwd.
U zult dit gedachtedagboek overal met u meedragen om ervoor te zorgen dat u uw gedachten onmiddellijk kunt loggen wanneer u wordt blootgesteld aan een trigger.
Hoe het werkt:
- Als je de drang voelt om jezelf te snijden, pak je je notitieblok en pen en noteer precies wat je dacht, wat je aan het doen was en wat je voelde onmiddellijk voorafgaand aan het voelen van de drang.
- Aan het einde van de dag, beoordeel je de intensiteit van je drang van 1-10, waarbij 1 het laagste en 10 het hoogste niveau van intensiteit is.
Wanneer u uw hunkeren aanpakt als een wetenschappelijk experiment of iets dat moet worden onderzocht en bestudeerd, lijkt het het gebruik van onze linkerkant van de hersenen te rechtvaardigen, die meer analytisch en minder abstract is.
Wanneer we de analytische kant van onze hersenen aanspreken, helpen we onszelf in wezen om onze hunkering op een educatieve manier aan te pakken in tegenstelling tot een hypothetische manier.
Een noot voor onze snijdende familie
Je kunt je hunkeringen en reflexen om te snijden doorwerken.
Het zal niet gemakkelijk zijn, je zult je niet gelukkig voelen en je zult je ook niet op je gemak voelen. Je zult je ongemakkelijk voelen, je zult je gefrustreerd voelen, je zult je niet in staat voelen tot succes.
Maar, aan de andere kant van de puinhoop… Het is elk moment van frustratie en verdriet, elk moment van woede en zelfmedelijden meer dan waard.
Het is 2,5 jaar geleden dat ik me voor het laatst sneed en vandaag is het niet de eerste, tweede, derde, vierde, of zelfs 10e gedachte in mijn hoofd gedurende de dag.
Dat is een succes als ik er ooit een heb gezien.