22 Grootste voor- en nadelen van recyclage

22 Grootste voor- en nadelen van recyclage

Recyclage is een proces dat ons toelaat materialen die reeds voor een specifiek doel werden gebruikt, terug te winnen zodat we ze opnieuw kunnen gebruiken voor andere behoeften. Zodra een voorwerp een afvalprodukt wordt, kunnen programma’s die dit gedrag aanmoedigen miljoenen tonnen plastics, metalen en andere voorwerpen wegleiden van onze stortplaatsen. Vervolgens kunnen we ze herhaaldelijk gebruiken om de oogst van nieuwe materialen te beperken.

De lijst van voorwerpen die we kunnen recyclen is talrijk en blijft elk jaar groeien. Alle plastic flessen of containers die u zou vinden in de keuken in aanmerking komen voor de meeste recyclingprogramma’s. Papier en karton zoals cornflakes dozen, telefoonboeken, tijdschriften, kantoorpapier, en kranten kunnen ook worden omgezet in nieuwe producten. Doe uw aluminium, stalen en tinnen blikjes in de daarvoor bestemde bakken. Glazen flessen en voedselverpakkingen komen meestal ook in aanmerking.

Wat u niet kunt recyclen in de meeste recyclingprogramma’s zijn losse plastic zakken, polystyreen eierdozen (u kunt de kartonnen wel recyclen), drinkbekers, piepschuim, en alle gebroken of scherp glas.

Als u eenmaal hebt uitgezocht welke items u wilt recyclen, dan zijn er drie algemene regels die u moet volgen om ervoor te zorgen dat u in overeenstemming blijft met uw lokale programma.

• Houd uw items relatief schoon, het verwijderen van voedselresten voordat u de items toevoegt.
• Gebruik geen plastic zakken met de rest van uw gerecyclede items, omdat dit de waarde van de andere items zal verminderen of elimineren.
• Vermijd het opnemen van items die zijn bekleed met zeep, wasmiddelen, of soortgelijke items die niet anders zal worden schoongemaakt.

Dan bent u klaar om de grootste voordelen en nadelen van recycling te herzien.

Lijst van de grootste voordelen van Recycling

1. Het kan verontreinigingsproblemen op onze stortplaatsen verminderen.
Plastics, metalen en glas komen het vaakst in aanmerking voor recyclingprogramma’s, maar er zijn gespecialiseerde aanbieders die ook andere gebruikte producten zullen nemen. Als u bepaalde verven, vernissen, motorolie of chemicaliën hebt die niet meer bruikbaar zijn, dan kan recycling van deze items de toxiciteit verminderen die optreedt als het wordt gedumpt op lokale stortplaatsen. Giftige stoffen kunnen nog steeds op natuurlijke wijze in het milieu worden afgebroken, maar de tijd die daarvoor nodig is, kan aanzienlijk langer zijn dan voor andere afvalproducten.

2. Recycling kan er ook voor zorgen dat afvalproducten in andere terugwinningsstromen terechtkomen.
Een recyclingprogramma hoeft niet 100% efficiënt te zijn om een voordeel voor het milieu op te leveren. In de grotere stedelijke centra, waar hoge bevolkingsconcentraties veel afval te verwerken geven, kan zelfs het omleiden van de helft van wat een persoon produceert al bijna een halve ton van de stortplaats redden. De Verenigde Staten zijn per hoofd van de bevolking de ergste afvalproducent ter wereld, met elk persoon verantwoordelijk voor meer dan 1.600 pond afval per jaar. Met een afleidingspercentage van 50% door middel van een modern recyclingprogramma zou bijna 800 pond aan herbruikbare producten op een dag weer op de markt kunnen komen.

3. Organische materialen komen ook in aanmerking voor recyclingprogramma’s.
Het Environmental Protection Agency biedt een hiërarchie van zes niveaus voor voedselterugwinning, waarbij compostering op het vijfde niveau wordt geplaatst. “Zelfs wanneer alle acties zijn ondernomen om uw verspild voedsel te gebruiken, zullen bepaalde oneetbare delen nog steeds overblijven en kunnen ze worden omgezet in compost om de bodem te voelen en te voeden,” zegt de EPA met betrekking tot voedselresten en tuinafval. “Composteren van deze afvalstoffen creëert een product dat kan worden gebruikt om de bodem te helpen verbeteren, de volgende generatie gewassen te laten groeien en de waterkwaliteit te verbeteren.”

Wanneer organisch afval in plaats daarvan naar de stortplaats gaat, kan het ontbindingsproces hoge niveaus van methaan produceren die problematisch kunnen zijn voor de atmosfeer. Het composteringsproces waarbij deze afvalstoffen worden gerecycleerd, kan de uitstoot aanzienlijk verminderen. Compost kan zelfs 99,6% van de vluchtige organische stoffen van industriële kwaliteit in verontreinigde lucht opvangen en vernietigen.

4. Recyclageprogramma’s kunnen het verbruik van grondstoffen drastisch verminderen.
Het kost misschien meer om extra producten te gaan recyclen, maar deze actie zal ons ook helpen energie te besparen. Gerecycleerde producten vereisen (in de meeste gevallen) minder verwerking om er bruikbare materialen van te maken dan het gebruik van grondstoffen. De werkelijke hoeveelheid die we kunnen besparen hangt af van de materialen in kwestie.

Wanneer we glasproducten recyclen die niet gebroken of scherp zijn, dan is de hoeveelheid energie die we besparen ongeveer 15% omdat het smelten opnieuw moet gebeuren. Als we aluminium recyclen, kunnen we tot 94% besparen van de energie die we anders zouden hebben gebruikt om iets van het metaal te maken. Zelfs het recyclen van plastic flessen kan ons energieverbruik met meer dan 75% doen dalen.

5. We verbeteren voortdurend de recyclingtechnologieën die we gebruiken.
De wetenschappelijke vooruitgang maakt het gemakkelijker dan ooit om tal van producten te recyclen. Amerikanen sturen nu al jaarlijks 6,3 miljard pond kunststoffen naar programma’s in het hele land. Nieuwe sorteertechnologieën kunnen automatisch identificeren wanneer rang en type van plastic naar een recycler wordt gestuurd, wat het proces versnelt van het werk om de stortplaatsinhoud te verminderen. Wij kunnen een nieuw polymeer toevoegen aan zowel polyethyleen als polypropyleen waardoor een taai nieuw plastic ontstaat dat zeer gemakkelijk een tweede keer kan worden gerecycleerd. Geavanceerde systemen kunnen zelfs de wikkels van plastic flessen halen om de kwaliteit van het materiaal te verbeteren zonder apparatuur te beschadigen.

6. Het kan werken met open-loop en gesloten-loop systemen.
Recycling programma’s kunnen zich richten op twee uitkomsten wanneer er bruikbare producten beschikbaar zijn: open-loop of gesloten-loop systemen. Bij een open kringloop kunnen producten veranderen in iets totaal anders dan waar ze in eerste instantie voor werden gebruikt. Het veranderen van een plastic fles in een vuilniszak is zo’n voorbeeld van deze optie. Met deze technologie kunnen we zelfs plastic uit de oceaan in kleding veranderen.

Systemen met een gesloten kringloop gebruiken het gebruikte product om er iets van te maken dat precies hetzelfde is als een herbruikbaar voorwerp. Als je met dit soort recyclingprogramma’s een zak aluminium blikjes inlevert, kun je die weer gebruiken als blikjes voor andere producten.

7. Recyclingprogramma’s kunnen de vervuilingsniveaus in een gemeenschap verminderen.
Een enkel recyclingprogramma kan het aantal luchtverontreinigende stoffen in een gemeenschap met meer dan 70% terugdringen. Het kan ook de waterverontreiniging met 35% verminderen. Wanneer gerecycleerd staal wordt gebruikt voor fabricagebehoeften, kan tot 76% van de plaatselijk geproduceerde waterverontreinigende stoffen verdwijnen, samen met 97% van het mijnafval dat bestaat. De realiteit van het moderne stortsysteem is dat het een potentiële tikkende tijdbom is. Ze kunnen onbekende chemicaliën of gassen produceren die enorme schade kunnen toebrengen aan de plaatselijke atmosfeer als ze zouden vrijkomen. Door te recyclen, kunnen we de dreiging van hun impact proactief verminderen.

8. We verbruiken minder fossiele brandstoffen als we ons richten op recycling.
75% van het afval dat Amerikanen elk jaar produceren, is recyclebaar. Veel van de consumptiegoederen die we gewoon weggooien, kunnen in plaats daarvan worden hergebruikt. Eenvoudige veranderingen in gewoonten kunnen een groot verschil maken in de hoeveelheid fossiele brandstoffen die we elk jaar verbruiken – en ze tellen als recycling! Wist u dat het gebruik van stoffen boodschappentassen in de supermarkt het gebruik van ongeveer een dozijn plastic tassen kan voorkomen? Herbruikbare glazen bekers en borden verminderen de hoeveelheid plastic die nodig is voor dagelijks gebruik, wat ons verbruik verder vermindert.

9. Hele producten kunnen worden gedoneerd aan recyclingprogramma’s voor toekomstig gebruik.
U kunt helpen het gebruik van fossiele brandstoffen en onnodig stortafval te verminderen door werkende producten te doneren aan lokale kringloopwinkels. Lampen, ventilatoren, magnetrons en kleding die u niet meer draagt, kunnen naar liefdadigheidsinstellingen zoals Goodwill gaan in plaats van te worden beheerd door het lokale afvalsysteem. Je helpt ook andere gezinnen in de gemeenschap, omdat ze een flinke korting kunnen krijgen op een huishoudelijk artikel dat ze misschien nodig hebben.

Het extra voordeel van het doneren van werkende producten is dat het de niveaus van DHEA kan verminderen die soms worden vrijgegeven aan het lokale milieu. U kunt gebroken glas of scherpe metalen vermijden. Dit voordeel komt allemaal samen om de kwaliteit van onze bodem en de atmosfeer te verbeteren om ervoor te zorgen dat onze planeet er nog vele generaties lang is.

10. Er is nog steeds een potentieel voor winstgevendheid in recyclingprogramma’s.
Gemeenten houden vast aan hun recyclingprogramma’s in de Verenigde Staten omdat een goed beheerd systeem veel inkomsten kan genereren. Hoewel de verschuiving in China’s acceptatie van recyclebare materialen dit voordeel de laatste jaren wat heeft verschoven, is het nog steeds mogelijk om nieuwe inkomsten te genereren die kunnen oplopen tot $90 per vuilnisbak, per jaar. Voor een stad met de omvang van Seattle betekent dit dat er meer dan 283.000 bakken kunnen worden beheerd. Vermenigvuldig dat met het aantal per hoofd van de bevolking en er ligt een aanzienlijke geldbron te wachten om gebruikt te worden.

11.
Wanneer we educatieve programma’s opzetten die samenwerken met onze recyclinginspanningen, dan begint het nalevingsniveau in elke gemeenschap te stijgen. Door huishoudens te informeren over hoe ze de hoeveelheid afval die ze produceren kunnen beperken, kunnen toekomstige generaties hun recyclinginspanningen verbeteren. Zelfs als een programma in eerste instantie niet winstgevend is, kan het beginnen met het vinden van nieuwe inkomsten door middel van eenvoudige marketing en outreach inspanningen.

Lijst van de grootste nadelen van Recycling

1. Het is meestal duurder om items te recyclen dan om ze op een stortplaats te gooien.
Statistieken gepubliceerd door Credit Donkey merken op dat een van de redenen waarom gemeenschappen niet recyclen, te wijten is aan de werkelijke kosten om dit te doen. “Verrassend genoeg is het duurder om te recyclen dan om een stortplaats te vullen,” schrijft Kim P. voor de site. “Het kost ongeveer 28 dollar per ton om afval op de stortplaats te gooien. De kosten om te recyclen zijn ongeveer $147 per ton.” Omdat China niet langer gemengde recyclebare materialen accepteert zoals ze vroeger deden, veranderen, verminderen of elimineren gemeenschappen hun recyclingprogramma’s omdat ze het zich niet kunnen veroorloven om ze te behouden.

2. Sommige gemeenschappen worstelen met nalevingsproblemen in hun recyclingprogramma’s.
Veel huishoudens willen recyclen, dus gooien ze items in waarvan ze hopen dat ze in overeenstemming zijn met hun lokale programma. Sommige mensen weten misschien niet eens wat de regels zijn voor het opnemen van items bij de stoeprand. Volgens Chaz Miller, President van Miller and Associates, is het gebruik van recyclingprogramma’s meer een kwestie van politiek dan van realisme. Slechts 35% van de verwerkte materialen hebben tegenwoordig een positieve grondstofwaarde, waarbij oude golfkartonnen verpakkingen en metalen de voornaamste inkomsten genereren. Het inleveren van plastic artikelen die niet recyclebaar zijn in het lokale programma creëert alleen maar meer afval.

3. De artikelen die in aanmerking komen voor recycling kunnen in elke gemeenschap anders zijn.
Als je naar een plastic fles, container of voorwerp kijkt, dan zie je ergens het recyclingsymbool erop gedrukt met een nummer. De achtervolgende pijlen driehoek helpt u om te zien of het product dat je vasthoudt in aanmerking komt voor het lokale programma, als het plastic is recyclebaar, of als het item is zelfs herbruikbaar. De meeste programma’s accepteren alles met de nummers 1 of 2 erop, die respectievelijk PETE en HDPE zijn.

Buiten deze nummers, 3-7 hebben variabele niveaus van naleving. U zult bij uw plaatselijke overheid moeten navragen of u het kunt recyclen. Slechts 35% van HDPE in de Verenigde Staten wordt elk jaar gerecycled, zelfs met zijn kwalificatie als een gemeenschappelijk item.

4. Kleine verontreinigingen kunnen grote problemen veroorzaken voor recyclingprogramma’s.
Elke verontreiniging in een recyclingcontainer kan de hele partij die een gemeenschap elke week verwerkt bederven. Daarom zijn er specifieke regels die aan elk huishouden worden gegeven wanneer er een recyclingprogramma voor recycling langs de kant van de weg beschikbaar is. Enkele veel voorkomende verontreinigingen zijn items die nog steeds voedselresten op hen, plastic zakken of items gemaakt van een soortgelijk materiaal (zoals Ziploc zakken, noppenfolie, of vuilniszakken), en losse versnipperd papier.

De meeste gemeenten zal u uw versnipperd papier in een duidelijke container, zodat het correct kan worden gerecycled. Voor glas en kranten kunnen andere regels gelden. Vergeet niet om de etiketten van uw drankflessen af te pellen wanneer mogelijk.

5. Omdat het beheer van stortplaatsen meestal goedkoper is dan een recyclingprogramma, zijn de kosten van een afvalprogramma vaak de eerste kostenpost die uit een krap budget wordt geschrapt. Wanneer sommige gemeenschappen 100 dollar per huishouden uitgeven om een recyclingprogramma in de beginjaren te financieren, is het begrijpelijk hoeveel er bespaard kan worden door het werk te staken. Dat betekent dat we meestal alleen recyclen als het ons financieel uitkomt, waardoor sommige kleine steden nooit aan een programma als dit beginnen.

6. Het is werk dat mensen in gevaarlijke situaties kan brengen.
Er zijn tal van giftige stoffen waarmee mensen die langs de kant staan elke dag te maken krijgen als ze met een recyclingprogramma werken. Mensen in deze functie worden elke dag meer blootgesteld aan lichaamsvloeistoffen, microbiële agentia in de lucht, chemicaliën en toxines dan de gemiddelde persoon in een heel jaar ontvangt. Bij elke ophaal- of sorteeractie bestaat de kans op een gezondheidsprobleem, omdat niemand weet wat er in een bak zit tot ze ermee aan de slag gaan.

Verwerkingsbedrijven staan voor vergelijkbare uitdagingen. Ademhalingstoestellen zijn vaak vereist vanwege de verontreinigende deeltjes die binnenshuis aanwezig kunnen zijn.

7. Sommige mensen kan het niet schelen of ze recyclen of niet.
“Als het Amerikaanse recyclingsysteem ooit zijn doel en potentieel gaat waarmaken, zullen we gebruik moeten maken van top-down planningsoplossingen van buiten de markt,” schrijft Jeff Spross voor The Week. Het is niet ongebruikelijk dat de recyclingbak in het gemiddelde huis een tweede vuilnisbak wordt. Er wordt niet aan gedacht om aan het programma te voldoen, tenzij er wettelijke vereisten zijn om dat te doen.

Ook niet alle schuld ligt bij huiseigenaren. Waste Management kreeg in 2017 een boete van $ 43.000 voor recyclingovertredingen voor hun acties in New Jersey voor het niet correct afhandelen van inzamelingen. Cleveland geeft overtreders boetes van $100 voor onjuist afval en recycling langs de weg. Richmond, Californië, onderneemt een soortgelijke actie en factureert consumenten voor vervuiling in hun vuilnisbakken van verschillende bedragen. Michelle Perrin vertelde ABC7 in 2018 dat ze een vergoeding van $ 26,60 kreeg voor het overtreden van de regels zonder zelfs te weten wat ze verkeerd deden.

8. Vreemden kunnen toegang krijgen tot de bakken van een huishouden wanneer ze curbside zijn.
Een van de belangrijkste nadelen van de Amerikaanse recyclingprogramma’s die langs de kant van de weg werken, is dat ze meestal de avond tevoren moeten worden opgehaald. De vroege ochtend inzameling eisen maken het mogelijk voor mensen om toegang te krijgen tot de containers ’s nachts, mogelijk items te plaatsen in de bin die niet voldoen aan het programma van de naleving van behoeften. Dat brengt de personen die verantwoordelijk zijn voor de bak in een positie waarin zij ofwel meer betalen omdat zij niet aan de voorschriften voldoen, ofwel hun spullen naar een plaatselijk centrum moeten brengen. Aangezien beide oplossingen duur zijn, zeggen mensen in deze situatie vaak dat ze gewoon helemaal zullen stoppen met recyclen.

9. Recyclinginzamelaars kunnen veel zwerfvuil produceren tijdens het inzamelingsproces.
De meeste gemeenten gebruiken vuilniswagens die een hydraulische arm gebruiken om de container op te tillen terwijl deze het recyclingafval in het voertuig dumpt. Zelfs als het werk perfect is, kan een nat of kleverig voorwerp eruit vallen voor of na het hefproces, waardoor zwerfvuil in de buurt ontstaat. Bakken die niet goed gesloten zijn, kunnen tot hetzelfde probleem leiden. Door simpele fouten die volledig te voorkomen zijn, kunnen we uiteindelijk een groter probleem voor onszelf creëren. We moeten allemaal achter onszelf (en na elke inzameling) opruimen om ervoor te zorgen dat onze wereld schoon blijft voor de toekomst.

10. De processen van recycling zijn niet altijd milieuvriendelijk.
Omdat we branding, logo’s en felle kleuren creëren om consumentisme aan te moedigen, hebben veel van de producten die we kunnen recyclen de neiging om inkt te hebben die moet worden verwijderd voordat het item herbruikbaar is. Wanneer aluminium blikjes door dit proces gaan, ondergaat het metaal een smeltproces dat de vreemde voorwerpen eruit verwijdert. Bleken is soms nodig om producten te ontsmetten voordat ze opnieuw de fabricage- en productiecyclus ingaan. Er zijn momenten waarop het veiliger en doeltreffender kan zijn de artikelen op andere manieren te verwerken om te voorkomen dat schade aan het milieu wordt toegebracht.

11. Er zijn aanzienlijke kosten te betalen bij het starten van een recyclingprogramma.
De EPA schat dat de eerste maand van een recyclingbedrijf dat soepel functioneert, tot $ 30.000 zal kosten. Die kosten moet u dan elke maand betalen, minus de eenmalige uitgaven voor apparatuur. Voor deze kapitaalinvestering zijn vaak externe geldschieters nodig om een gemeenschap te helpen een programma op te zetten wanneer dat nog niet bestaat. Er zijn verschillende subsidies beschikbaar via het Small Business Innovation Research Program die ook kunnen helpen om de kosten te drukken. Lokale programma’s zoals CalRecycle beheren ook lokale opties, zoals een bandensubsidie of een olie-recyclingprogramma, met als doel een afleiding van afval van het stortproces.

De grootste voor- en nadelen van recycling kunnen ons helpen een schoner, veiliger milieu voor toekomstige generaties te bevorderen, terwijl we tijd, geld en energie besparen bij het maken van nieuwe goederen. We moeten een einde maken aan de verwarring die in elke gemeenschap bestaat over wat er in de blauwe bakken kan en wat er buiten moet blijven. Hoewel sommigen hun toevlucht nemen tot boetes om naleving aan te moedigen, werkt onderwijs vaak beter. Tenzij China besluit zijn beleid om producten strikt te sorteren voordat ze worden geaccepteerd, om te gooien, zal de strijd in de nabije toekomst voortduren.