8 stappen om te stoppen met het verdoven van uw emoties
U begint zich een beetje ongemakkelijk of gestrest te voelen. Misschien ben je zelfs overdonderd. Dus grijpt u naar een glas wijn of een glas whisky. Je grijpt naar een zak chips of koekjes. Je gaat online winkelen. Je gaat meer en meer uit. Je zit urenlang voor de TV. Je scrollt net zo lang op Facebook.
Je merkt dat je dit regelmatig doet. In feite doe je het al jaren.
Natuurlijk willen we ons niet ongemakkelijk voelen-omdat het, nou ja, ongemakkelijk is. Dus drukken we het ongemak weg zodra het opkomt. We verwerpen het. We ontkennen het. We proberen het te verdoven. We proberen onszelf te verdoven. Want onder dat ongemak schuilt angst: de angst om te falen, om afgewezen te worden, om kritiek te krijgen, om onvolmaakt te zijn. De angst dat onze gevoelens te groot zijn. De angst dat we ze niet aankunnen. En dat is gewoon te pijnlijk om te voelen.
Volgens coach en auteur Andrea Owen in haar uitstekende boekHow to Stop Feeling Like Sh*t: 14 Habits That Are Holding You Back From Happiness, “Wanneer we verdoven, lopen we weg van onszelf. Waar het op neerkomt is dat we weglopen van onze menselijkheid. Van de verwachtingen waaraan we niet kunnen voldoen, tot de verhalen die we verzinnen over hoe ons leven zou moeten zijn. Van de snelheid waarmee we denken ‘met deze shit om te kunnen gaan’ tot de goedkeuring die we, diep van binnen, van iedereen zoeken. Omdat het ongemakkelijk en onzeker en beangstigend is om in dat alles te gaan zitten – om met onze gebrekkige menselijkheid te gaan zitten. Maar dat is alles wat we hebben, en dat is onze oplossing.”
Misschien weet je dit. Misschien weet je het allemaal, en zou je willen stoppen met verdoven. Maar het is moeilijk. En dat is niet erg. Want met oefening, kun je beginnen met het voelen van de angst en boosheid en verdriet en wat er nog meer opkomt. Owen deelt dit super handige acht stappen proces in haar boek.
- Benoem het gevoel. Vaak weet je niet waar je moet beginnen. Je bent zo losgeraakt van je lichaam en jezelf dat je niet meer weet wat je voelt. Begin met pauzeren, stil worden en afstemmen. Kies één woord om te beschrijven wat je voelt, zoals droefheid, wrok of angst. (Het doen van een bodyscan kan je helpen je lichamelijke gewaarwordingen te identificeren. Ga van top tot teen, controleer wat er gebeurt in elk lichaamsdeel, zoals: benauwdheid in de borst; spanning in je schouders; bonzen in je hoofd.)
- Maak tijd vrij om te voelen.Owen noemt dit “gecontroleerd emotie uiten”. Het is wanneer je tijd opzij zet om je opnieuw te verbinden met je emoties. Ga bijvoorbeeld naar een plek waar je je veilig voelt, zet muziek op die je helpt je emoties los te laten, kijk naar oude brieven of foto’s die je helpen je herinneringen te verkennen. Laat jezelf dan voelen wat er opkomt. Snik als je dat nodig vindt. Schreeuw als dat nodig is.
- Accepteer dat de ervaring verwarrend kan zijn.Je zou verschillende gevoelens tegelijk kunnen gaan voelen. Het ene gevoel kan verschuiven naar het andere. Met andere woorden, dit is geen lineair proces, en het kan heel verwarrend voor je voelen. Zoals Owen schrijft, probeer OK te zijn “met de gevoelens die niet veel zin hebben.”
- Erken dat je gevoelens waardig zijn.We verwerpen vaak onze eigen pijn omdat we denken dat het niet zo pijnlijk is als die van iemand anders, wat betekent dat we het niet verdienen om het te voelen. Nou, het is niet zo erg als die en die. Die en die heeft echt veel meegemaakt. Maar, zoals Owen schrijft: “Wat ik wel zeker weet is dat het wegstoppen van die gevoelens, omdat je denkt dat ze het niet waard zijn om gevoeld te worden, je verstikt. Het houdt je klein. Je in een doosje vouwen. En daar is niemand bij gebaat, zeker jij niet. Denk je dat je het lijden van anderen verzacht door dat van jezelf te negeren? Dat doe je niet. Het dient geen doel. Wat je bereikt is dat je je ziel verkleint en jezelf tegenhoudt van liefde, expansie, groei en geluk. Merk op of je de gevoelens van andere mensen overneemt. Laat de ideeën van andere mensen over hoe jij je zou moeten voelen, niet worden hoe jij je voelt. Met andere woorden, accepteer je eigen gevoelens, zelfs als ze tegengesteld zijn aan wat anderen zeggen. Toen Owen er bijvoorbeeld achter kwam dat haar eerste man haar bedroog, voelde ze zich ontzettend vernederd. Sommige goedbedoelende mensen vertelden haar dat ze zich niet vernederd hoefde te voelen omdat haar man degene was die het had verknald. Maar dit was Owens ervaring, en het was belangrijk voor haar om dat te verwerken.
- Word nieuwsgierig naar je gevoelens.Veroordeel jezelf niet omdat je een bepaald gevoel hebt. Vraag jezelf in plaats daarvan af: Waarom? Waar komt dit gevoel vandaan? Wat betekent het?
- Praat over uw gevoelens.Praat met iemand die u vertrouwt over uw pijn, iemand die zich kan inleven en volledig kan luisteren. Dit kan uw echtgenoot of uw therapeut zijn.
- Leer uw gevoelens en uzelf te vertrouwen. In het begin wordt u misschien overspoeld door gevoelens, omdat u eindelijk de poorten hebt geopend. Nogmaals, vertrouw erop dat je gevoelens geldig zijn, en neem kleine stapjes. Bijvoorbeeld, zoals Owen schrijft, in plaats van te zeggen: “Ik voel me prima; het maakt totaal niet uit” en naar het winkelcentrum te sprinten, beschrijf je je gevoel. “Beetje bij beetje, beetje bij beetje, kun je langzaam beginnen om jezelf en je hart te vertrouwen dat je, in feite, oké zult zijn.”
Je kunt volkomen doodsbang zijn voor je gevoelens. Dit is volkomen begrijpelijk, en het is 100% OK. Begin langzaam. Begin met één woord. Begin met 5, 10, 15 minuten een emotie te voelen. Geef jezelf de toestemming en de ruimte om de gevoelens te eren die van binnen kolken.
Je bent een complex, prachtig ingewikkeld mens, en je gevoelens kunnen ook ingewikkeld zijn. Eer dat.
Aan het eind van elk hoofdstuk, Owen bevat krachtige vragen voor zelfreflectie. Ik laat je deze vragen ook, want ze zijn van vitaal belang om te onderzoeken: Hoe verdoof je jezelf? Waarom doe je dit? Wat als onze gevoelens gewoon perfect voor ons waren? Wat als geen van onze gevoelens goed of slecht waren? Wat als het voelen van onze gevoelens gewoon deel uitmaakt van het mens zijn?