Absalom, Absalom! Samenvatting
Absalom, Absalom! Samenvatting
Houd in gedachten, Shmoopers, dat deze samenvatting de dingen vertelt in de volgorde waarin we ze in het boek krijgen (niet in de echte tijd). Het wordt een beetje hakkerig – het is meestal een serie flashbacks – dus gesp je veiligheidsgordels vast. (Voor een echte chronologie, zie de “Character Timelines.”)
Oh, en nog een ander ding voordat we beginnen. Het is handig om in gedachten te houden dat we te maken hebben met drie verschillende tijdsperioden in deze roman:
- Sutpen’s familiegeschiedenis (verteld door mensen in de andere twee tijdsperioden).
- Rosa en Quentin’s interacties (september 1909)
- Quentin en Shreve in hun slaapzaal (januari 1910)
Als het boek opent, is het september 1909, en juffrouw Rosa Coldfield heeft de twintigjarige Quentin Compson gevraagd naar haar huis te komen om het verhaal te horen van haar ervaringen met de legendarische Thomas Sutpen. Legendarisch, inderdaad, zoals we spoedig zullen ontdekken.
Zoals Quentin, woont Miss Rosa in Jefferson, Mississippi. Haar leven is geïsoleerd en eenzaam, en ze slijt haar laatste dagen in een huis dat wel een open raam kan gebruiken. Hoewel Quentin zich voorbereidt op zijn vertrek naar Harvard, is hij geïntrigeerd door de uitnodiging. Omdat Quentin is opgegroeid met Sutpen, is hij erg gefascineerd door het verhaal.
Het duurt niet lang voordat Quentin doorheeft dat Rosa een appeltje te schillen heeft met Sutpen. Ze begint haar verhaal met Sutpen’s aankomst in Jefferson in 1833, en beschrijft hoe hij Sutpen’s Hundred (zijn eigendom) bouwde en trouwde met Miss Rosa’s oudere zus, Ellen Coldfield – samen kregen ze twee kinderen, Judith en Henry.
Er gebeurden allerlei vreemde dingen op het landgoed, waaronder gevechten van man tot man. Toen begon de Burgeroorlog, Ellen stierf, en Henry vermoordde Charles Bon. Natuurlijk betekent dit alles nog niet veel voor ons (we weten niet echt wie, wat, wanneer en waarom van de situatie). Na dit alles verteld te hebben, vraagt Rosa aan Quentin om later terug te komen om haar naar Sutpen’s Hundred te brengen: ze wil een voorgevoel verifiëren dat ze heeft.
Quentin gaat naar huis om met zijn vader over dit verhaal na te denken, maar zijn vader vertelt een heel andere versie van de dingen. Terwijl ze op de veranda zitten, vertelt de heer Compson wat hij weet over Thomas Sutpen van zijn eigen vader, generaal Compson – en van een aantal belangrijke speculaties. Gebaseerd op zijn eigen vooroordelen en fantasieën, geeft de heer Compson een verklaring voor waarom Sutpen weigerde Judith te laten trouwen met Charles Bon en waarom Henry Charles Bon neerschoot aan de poorten van Sutpen’s Hundred. (De dingen zijn nog steeds een beetje vaag voor ons, maak je geen zorgen.)
Mr. Compson bespreekt ook Sutpen’s aankomst in Mississippi, een verhaal dat heel vertrouwd zal worden als we verschillende versies horen en herhoren in de loop van het boek. En hoe weet onze huidige verteller dit allemaal? Generaal Compson (zijn vader, Quentins grootvader) leerde Sutpen op een dag kennen toen hij achter een ontsnapte gevangene van Sutpen’s landgoed aanzat. Meneer Compson vertelt Quentin over Sutpen’s huwelijk met Ellen Coldfield en de afkeer van de stad voor de man (wat, zo blijkt, Sutpen helemaal niet aangaat).
Nog niet begrepen? Hou je vast. Quentin dringt bij zijn vader aan op meer informatie, ook waarom Rosa het nodig vindt dit verhaal aan hem te vertellen. Op dat moment geeft Mr Compson ons meer informatie over Rosa’s zielige leven: haar moeder stierf in het kraambed, ze werd opgevoed door een oude vrijster, haar vader sloot zich op op zolder en stierf van de honger, en haar zus Ellen trouwde met de meer dan levenslustige Thomas Sutpen. Juffrouw Rosa hield het reilen en zeilen in Sutpen’s Hundred nauwlettend in de gaten, zoals het feit dat Henry naar de universiteit ging en een goede vriend had, Charles Bon. Ook Ellen (Sutpen’s vrouw, Rosa’s zus) veranderde in een oppervlakkige vrouw van middelen die zich alleen maar bezig hield met het kleden van haar dochter in mooie jurken en haar aan de juiste man te koppelen.
Quentin kan het beeld van de oude, sleetse juffrouw Rosa maar niet uit zijn hoofd krijgen als hij wacht tot de avond valt zodat hij haar mee kan nemen naar het vervallen landhuis. Zijn vader laat een brief zien die Charles Bon aan Judith geschreven heeft. Mr. Compson beschrijft vervolgens de relatie tussen Henry en Charles Bon, die een soort plattelandsjongen en een stadsjongen is (Charles was veel meer ervaren en verfijnd). Op een kerst bracht Henry Charles Bon mee naar huis; de volgende kerst deed Henry afstand van zijn geboorterecht en verliet hij Sutpen’s Hundred met Charles in een grote bui. (Er is nog zoveel mysterie, we weten het! We beloven dat het de moeite waard is.)
Mr. Compson geeft zich over aan allerlei speculaties over de grote ruzie tussen vader en zoon. Is het omdat Charles Bon trouwde met een zwarte vrouw in New Orleans en Henry denkt dat zijn vader racistisch is? Wie zal het zeggen. Hoe dan ook, Henry ging met Charles terug naar New Orleans en zag het decadente leven dat zijn vriend daar leidde. Terwijl hij daar was, ontdekte hij dat Charles Bon in feite getrouwd was met een courtisane (prostituee), die toevallig ook zijn eigendom was. Deze vriendin van hem was zwart, en dus – omdat we in de negentiende eeuw leven – ontstonden er allerlei discussies over de vraag of het huwelijk wel wettig was.
Het verhaal wordt nu hervat door Miss Rosa (nog steeds in gesprek met Quentin). Zij heeft vernomen dat Henry Charles Bon had neergeschoten en zij en Clytie (de halfzwarte dochter van Sutpen) zijn in een handgemeen verwikkeld geraakt toen Miss Rosa hem probeerde te zien. Samen begroeven Ellen, Clytie, Miss Rosa en een arme kraker, Wash Jones, Charles Bon. Daarna wachtten ze tot de oorlog voorbij was en Sutpen thuiskwam.
Terug in het verhaal, verhuisde Miss Rosa naar Sutpen’s Hundred. Toen Sutpen eindelijk terugkwam uit de oorlog, begon hij meteen met de wederopbouw van de plantage en wilde Miss Rosa zwanger maken, zodat hij zijn verdwenen zoon kon vervangen. (Maar toen juffrouw Rosa zich realiseerde dat Sutpen alleen met haar wilde trouwen om een zoon te krijgen, verliet ze de plantage. Juffrouw Rosa maakt haar verhaal af en vertelt Quentin wat dat voorgevoel was waarover we eerder hoorden: ze denkt dat er nog iemand op Sutpen’s Hundred woont.
Voor we het weten, bevinden we ons in het heden op Harvard, als Quentin een brief van zijn vader ontvangt waarin staat dat juffrouw Rosa is overleden. Na wat aandringen van zijn kamergenoot Shreve, besluit Quentin hem het verhaal van Sutpen, Miss Rosa en de bende te vertellen. Shreve, die denkt dat hij alles al weet, komt tussenbeide en neemt zelfs het verhaal over door zijn eigen subjectieve versie van de gebeurtenissen te vertellen. (Dit helpt ons helemaal niet.)
Quentin slaagt er wel in om het verhaal over het einde van Sutpen’s leven erin te proppen: hoe hij er niet in slaagde om de plantage na de oorlog weer op te bouwen, zijn problemen verdronk in drank met Wash Jones, en een kleine vijf-en-duime winkel begon. En hier is de clou: Sutpen maakte de kleindochter van Wash Jones zwanger, die Sutpen vervolgens afwees, en dus…vermoordde Wash Sutpen met een zeis. Een episch einde van een episch leven.
Quentin herinnert zich de grafstenen op het landgoed en hoe de vrouw van Charles Bon hun zoon, Charles Etienne, meenam om het graf van zijn vader te zien. Uiteindelijk kwam Charles Etienne bij Clytie en Judith te wonen, die hem in het geheim opvoedden. Hij groeide op tot een grote mislukkeling, dronk, gokte en werd gearresteerd. Toen vertrok hij voor een tijdje en keerde terug naar Sutpen’s Hundred met een vrouw. Maar al snel stierven hij en Judith aan de gele koorts: gelukkig (voor wie, dat weten we niet zeker), kreeg Charles Etienne eerst een zoon, die uitgroeide tot een enorme lomperik met de naam Jim Bond. (Ja, zo laat in het spel krijgen we nog steeds nieuwe personages.)
Nu keert het verhaal terug naar Shreve’s verbazing over de reeks gebeurtenissen. Hij is vooral verbaasd dat Miss Rosa voelde dat er iemand woonde in Sutpen’s Hundred na er 43 jaar niet gewoond te hebben. Toen zij en Quentin er die avond heen gingen, vonden ze Clytie, Jim Bond en iemand anders. Maar voordat we daar aan toekomen, praten Shreve en Quentin nog wat meer over Sutpen.
Veel van de informatie die Quentin uit deze periode heeft, komt uit de verhalen die Sutpen aan Quentins grootvader, generaal Compson, vertelde. Zo komen we bijvoorbeeld te weten dat Sutpen in een blokhut is geboren. Zijn familie verhuisde van de heuvels van West Virginia naar Virginia om op een plantage te werken toen Sutpen nog een kleine jongen was. Sutpen leerde snel de raciale en klasse hiërarchieën kennen en uiteindelijk liep hij weg en belandde in Haïti als opzichter van een suikerplantage. Zijn huwelijk liep op de klippen toen hij besefte dat zijn vrouw (en zoon) “n**** bloed” hadden, dus verliet hij Haïti en ging zijn dynastie opbouwen in Mississippi. Nogal een jeugd.
Alles ging goed voor Sutpen tot Charles Bon (zijn lang verloren zoon) opdook op het landgoed met Sutpen’s zoon Henry. Dit vormde een directe bedreiging voor het wereldheerschappij plan dat hij in gedachten had. Herinner je je dat hele Henry-ontkent-zijn-vader ding van eerder? Nou, daar zijn we nu weer. Maar de breuk tussen Henry en Sutpen is erg wazig. Hoewel Mr. Compson denkt dat Sutpen Henry vertelde dat Charles Bon zwart was, kan hij hem eigenlijk alleen verteld hebben dat Charles Bon zijn broer was – en dat zou betekenen dat hij niet met Judith kan trouwen. Het lijkt erop dat Sutpen Henry pas later, op het slagveld, heeft verteld dat Charles Bon gedeeltelijk zwart was – en dit is informatie waarmee Henry niet kan leven. In feite was de incest in orde, maar het interraciale huwelijk een grote nee-nee.
Na de oorlog probeerde Sutpen zijn rijk weer op te bouwen door Milly, de kleindochter van Wash Jones, te bevruchten. (Maar toen hij haar afwees, vermoordde Wash Jones hem met een zeis (stel je het grote mes van Magere Hein voor). En als klap op de vuurpijl vermoordde Wash Jones uiteindelijk zijn dochter, zijn kleindochter en zichzelf. Geen goede dag.
Op dit punt beginnen Shreve en Quentin flink te speculeren over het leven van Charles Bon en zijn perspectief op al deze gebeurtenissen. Ze stellen zich zijn leven in New Orleans voor, en dit is wat ze bespreken: Charles Bon’s moeder en advocaat bereidden hem voor op wraak tegen Sutpen; hij trouwde met de courtisane en kreeg een zoon, Charles Etienne; hij ontmoette eindelijk zijn vader, die hem vervolgens niet erkende; hij was vastbesloten om met Judith te trouwen en Henry was even vastbesloten om het huwelijk tegen te houden. Heb je dat allemaal begrepen?
Quentin vertelt eindelijk de details van zijn bezoek aan Sutpen’s Hundred met Miss Rosa op die noodlottige nacht. Na een gewelddadige confrontatie met Clytie, dringt juffrouw Rosa zich een weg naar boven. Quentin volgt haar en ontdekt Henry Sutpen, die zegt dat hij naar huis is gekomen om te sterven. Drie maanden later keert juffrouw Rosa terug naar het huis om de stervende Henry te redden. Als ze met een ambulance aankomt, steekt Clytie het huis in brand – Clytie en Henry sterven en Jim Bond gaat gillend de wildernis in. En dat is dat, mensen.
De roman sluit af met een laatste vraag van Shreve aan Quentin: “Waarom haat je het Zuiden?”