All About Caruncles | Ducks and Clucks
All About Caruncles
Soms als mensen muskuseenden zien, zeggen ze “Eeww! Lelijk!” Dan zeg ik meestal “Kijk wie het zegt. Jij bent er een om te oordelen!” als antwoord, maar daar maak ik niet veel vrienden mee. Zoals ik al eerder heb gezegd, zijn muskuseenden de enige eenden die niet afstammen van wilde eenden. Ze zijn niet zo nauw verwant aan andere eenden, en spreken niet dezelfde taal. Ze kwaken niet, maar meisjes maken een trillerig geluid en jongens maken een huff huff geluid. Ze zijn vrij stil in vergelijking met andere eenden. Muskuseenden zijn oorspronkelijk een Zuid-Amerikaanse boomklever. Maar nu zijn er grote verwilderde populaties in de Verenigde Staten. Ze zijn ook gedomesticeerd voor vlees en eieren, maar niet bij ons thuis… we redden alleen hier.
Het is waar, de muskuseend kan een vreemde eend zijn als je er voor het eerst een ziet. Maar als je eenmaal alles over ze weet, zijn ze echt heel mooi. Dit is mijn jongen O’Malley. Hij werd meer dan 7 jaar geleden als baby van een paar dagen oud gered. Hij bood zich vandaag aan om me te helpen iedereen over karbonkels te leren.
De karbonkels zijn de rode vlezige delen rond het gezicht van muskuseenden. Ze worden ook wel een gezichtsmasker genoemd. Karunkels helpen muskuseenden om hun veren schoon te houden als ze in de modder ploeteren. Ze groeien in als muskuseenden opgroeien, en ze blijven daarna nog jaren een beetje aangroeien. Karbonkels ontstaan ook als een eend met een andere eend vecht en de huid irriteert. Soms zie je ook vrouwelijke muskuseenden met carunkels op hun achterhoofd, waar mannelijke muskuseenden ze hebben vastgepakt om te paren.
Hier zie je O’Malley van pas 14 weken oud. Je kunt zien dat zijn haarkransen zich nog maar net begonnen te vormen. Daarvoor had hij witachtige babyveertjes op zijn gezicht.
En hier is hij toen hij 22 weken oud was. Zijn karunkels waren toen al goed gevormd en hadden de meeste veren op zijn gezicht vervangen.
Nu gaan we eens wat beter kijken naar O’Malley’s karunkels vandaag. Hij is al meer dan 7 jaar oud, dus zijn haarkransen zijn behoorlijk groot.
Deze plek op z’n carunkel is een olieklier. Het korst zo af met een beetje olie, waardoor het afsluit. Als hij dan een bad neemt, spoelt het korstje eraf en begint de olie uit zijn gezicht te stromen, een klein druppeltje per keer. Als hij zijn veren droogt en opmaakt na een bad, borstelt hij zijn gezicht tegen zijn rug- en vleugelveren, en smeert ze in met olie zodat ze droog blijven als hij in het water ligt.
Deze twee vlekken laten zien waar nieuwe veren aan het groeien zijn. Ze groeien meestal bovenop zijn hoofd, maar een paar groeien recht in zijn haarkrans, zoals deze.
De gaten in zijn snavel heten neusgaten. Het zijn ademhalingsgaten, net als onze neusgaten op onze snuiten.
Dit hier is wat modder en smurrie die onder O’Malley’s neusspiegel is blijven steken. Ik heb het voor hem uit zijn haarbal gehaald.
Muskuseenden en andere eenden hebben een nictitating membraan, of tweede ooglid. Katten hebben er ook een. Eendenoogleden sluiten zowel van beneden naar boven als van boven naar beneden, maar het binnenooglid of nictitating membraan sluit van voor naar achter. In tegenstelling tot katten is het ooglid van eenden doorzichtig. Ze sluiten het membraan soms als ze zwemmen, zodat hun ogen beschermd blijven terwijl ze op de bodem van een vijver naar insecten en voedsel zoeken.
Ten slotte wilde O’Malley dat u zou zien hoe hij eruitzag toen hij nog een schattig klein baby-eendje was.
Hij was als baby zo schattig dat we hem met Halloween als prinses verkleedden. Pas later realiseerden we ons dat hij een jongetje was, maar hij is heel zeker van zijn eendenmannelijkheid, dus hij vond het helemaal niet erg.
We hopen dat deze informatie over caruncles u heeft geholpen om te zien hoe mooi muskuseenden kunnen zijn.
Kwak en gekakel,
Tiff en de troep