Begeleid wonen
In de Verenigde Staten bestaat er geen nationaal erkende definitie van begeleid wonen. Instellingen voor begeleid wonen worden op het niveau van de Amerikaanse staten gereguleerd en van vergunningen voorzien. Deze regelgeving omvat personeel, opleiding, en kwaliteits- en veiligheidsnormen. Dit is een verschil met verpleeghuizen, die op federaal niveau worden gereguleerd en over het algemeen aan strengere normen worden gehouden. Meer dan tweederde van de staten gebruikt de licentieterm “begeleid wonen”. Andere termen die gebruikt worden voor deze vorm van zorg zijn “residential care home”, “assisted care living facilities” en “personal care homes”. Elke vergunningverlenende instantie van een staat heeft zijn eigen definitie van de term die zij gebruikt om begeleid wonen te omschrijven. Omdat de term begeleid wonen in sommige staten niet is gedefinieerd, is het vaak een marketingterm die wordt gebruikt door een verscheidenheid van senior woongemeenschappen, met of zonder vergunning. Assisted living-faciliteiten in de Verenigde Staten hadden een nationaal mediaan maandtarief van $ 3.500,00 in 2014, een stijging van 1,45% ten opzichte van 2013 en een stijging van 4,29% over een periode van vijf jaar van 2009-2014.
TypesEdit
Zo gevarieerd als de staatsvergunningen en definities zijn, zo gevarieerd zijn ook de soorten fysieke lay-outs van gebouwen waarin begeleid wonen diensten worden verleend. De gemiddelde instelling voor begeleid wonen bevindt zich in een commercieel gebouw, maar sommige diensten voor begeleid wonen maken gebruik van grote woongebouwen, bekend als Residential Assisted Living-huizen, of “RAL”. Residentiële Assisted Living woningen kunnen variëren in prijs en voorzieningen, en kan zelfs worden gegroepeerd in een aparte term bekend als een luxe Residentieel Assisted Living Home, of “LRAL”. Instellingen voor begeleid wonen kunnen in grootte variëren van een klein woonhuis voor één bewoner tot zeer grote instellingen die diensten verlenen aan honderden bewoners. Begeleid wonen ligt qua zorgniveau ergens tussen een zelfstandige woongemeenschap en een geschoolde verpleeginstelling in. Continuing care retirement facilities combineren zelfstandig wonen, begeleid wonen en verpleegkundige zorg in één faciliteit.
Mensen die in nieuwere begeleid wonen-faciliteiten wonen, hebben meestal hun eigen privé-appartement. Er is meestal geen speciale medische controle-apparatuur die men zou vinden in een verpleeghuis, en hun verplegend personeel kan niet beschikbaar zijn op alle uren. Wel is er meestal 24 uur per dag opgeleid personeel aanwezig om andere noodzakelijke diensten te verlenen. Huishoudelijke taken worden uitgevoerd: lakens worden verschoond, de was wordt gedaan, en eten wordt gekookt en geserveerd als onderdeel van de basishuur en inbegrepen diensten. Afhankelijk van de diensten die worden aangeboden, kunnen de diensten voor begeleid wonen bestaan uit medicatiebeheer, hulp bij het baden, aankleden, begeleiding naar maaltijden en activiteiten, toiletgang, overplaatsing, en insuline-injecties door een RN. Sommige aanbieders van begeleid wonen bieden ook voorzieningen zoals een fitnessruimte of een schoonheidssalon op het terrein. Boodschappenservice is vaak ook beschikbaar. Privé-appartementen zijn over het algemeen op zichzelf staand, d.w.z. dat ze een eigen slaapkamer en badkamer hebben, en eventueel een aparte woonkamer of kleine keuken. Geregistreerde verpleegkundigen en gediplomeerde praktijkverpleegkundigen zijn 24 uur per dag telefonisch of per e-mail beschikbaar, om ervoor te zorgen dat het personeel goed wordt onderwezen en/of opgeleid.
Aternatief kunnen individuele woonruimten lijken op een slaapzaal of hotelkamer bestaande uit een eigen of semi-privé slaapgedeelte en een gedeelde badkamer. Er zijn meestal gemeenschappelijke ruimtes voor het socialiseren, evenals een centrale keuken en eetkamer voor het bereiden en eten van maaltijden.
Typische bewonerEdit
Vind bronnen: “Assisted living” – nieuws – kranten – boeken – scholar – JSTOR (juli 2016)
Een bewoner van een instelling voor begeleid wonen wordt gedefinieerd als een bewoner die hulp nodig heeft bij ten minste een van de activiteiten van het dagelijks leven.
Een typische bewoner van een instelling voor begeleid wonen zou meestal een oudere volwassene zijn die niet het niveau van zorg nodig heeft dat door een verpleeghuis wordt geboden, maar de voorkeur geeft aan meer gezelschap en enige hulp nodig heeft bij het dagelijks leven. Leeftijdsgroepen verschillen per instelling. Er vindt momenteel een transformatie plaats in de langdurige zorg. Instellingen voor begeleid wonen accepteren steeds hogere niveaus van zorg en verpleeghuizen worden een plaats voor mensen die revalideren na een ziekenhuisverblijf of die uitgebreide hulp nodig hebben. Veel gemeenschappen voor begeleid wonen accepteren nu mensen die hulp nodig hebben bij alle activiteiten van het dagelijks leven.
In het “Overview of Assisted Living Report” uit 2010 staat dat 54 procent van de bewoners van begeleid wonen 85 jaar of ouder is; 27 procent is 75-84 jaar oud; 9 procent van de bewoners is tussen 65 en 74 jaar oud; en 11 procent is jonger dan 65 jaar oud. 74 procent van de bewoners van begeleid wonen is vrouw; 26 procent is man.
Speciale behoeftenEdit
Vind bronnen: “Assisted living” – nieuws – kranten – boeken – scholar – JSTOR (juli 2016)
De residentie kan helpen bij het regelen van de juiste medische, gezondheids- en tandheelkundige zorgdiensten voor elke bewoner. De bewoner kiest over het algemeen zijn of haar arts en tandheelkundige diensten.
Bewoners die perioden van tijdelijke ongeschiktheid hebben als gevolg van ziekte, verwonding of herstel van een operatie, kiezen vaak voor begeleid wonen als een ondersteunende optie om hen te helpen snel te herstellen, zodat ze vervolgens naar huis kunnen terugkeren. In het geval van deze kortdurende respijtverblijven, fungeren assistentiewoningen als de brug tussen ziekenhuis en thuis.
Kortdurende respijtverblijven in assistentiewoningen zijn ook een optie voor gezinnen wanneer de primaire verzorger de stad uit gaat of anderszins niet in staat is om de benodigde zorg te bieden.
Meer recent gebouwde faciliteiten zijn ontworpen met de nadruk op gebruiksgemak voor mensen met een handicap. Badkamers en keukens zijn ontworpen met rolstoelen en rollators in het achterhoofd. Gangen en deuren zijn extra breed om plaats te bieden aan rolstoelen. Deze voorzieningen zijn noodzakelijkerwijs volledig in overeenstemming met de Amerikanen met Handicaps Wet van 1990 (ADA) of vergelijkbare wetgeving elders.
De socialisatie-aspecten van ALF’s zijn zeer gunstig voor de bewoners. Normaal gesproken heeft de faciliteit veel activiteiten gepland voor de bewoners, rekening houdend met verschillende handicaps en behoeften.
Afgesloten eenhedenEdit
Vind bronnen: “Assisted living” – nieuws – kranten – boeken – scholar – JSTOR (juli 2016)
Veel ALF’s voorzien ook in de behoeften van mensen met een vorm van dementie, waaronder de ziekte van Alzheimer, en anderen met een verstandelijke beperking, zolang zij geen dreigend gevaar vormen voor zichzelf of anderen. De gedeelten van het gebouw waar deze bewoners wonen, worden vaak aangeduid als geheugenzorg. In de Verenigde Staten bepaalt de wetgeving die door elke staat wordt uitgevaardigd niet alleen het niveau van de zorg, maar vaak ook welke aandoeningen niet in een dergelijk tehuis mogen worden verzorgd.
- In Californië zijn deze eenheden niet “op slot” zij worden beveiligd door alarmen, vertragingen, toetsenborden waarvoor een code nodig is, enz. Het zijn echter geen afgesloten eenheden zoals een psychiatrische afdeling.
Veel ALF’s zullen zich inspannen om een persoon die lijdt aan ernstige vormen van Alzheimer tegemoet te komen door aparte privé-eenheden te hebben. Deze gespecialiseerde zorgafdelingen maken deel uit van het hoofdgebouw, maar zijn beveiligd zodat bewoners met Alzheimer er niet uit kunnen en zichzelf mogelijk schade toebrengen. In deze zorgruimten wonen meestal minder mensen en wordt meer aandacht van de verzorgers gegeven.
De eenheden, meestal gesloten eenheden genoemd, richten zich op het toepassen van cognitieve en mentale activiteiten om te proberen de geest fris te houden. Omdat er geen genezing voor de ziekte is, is het doel te werken aan het verlengen of uitstellen van de ziekte. Als men niet bezig is met activiteit, zal zijn of haar geheugen sneller achteruitgaan.
ControverseEdit
2011 Miami Herald onderzoekEdit
Een onderzoek van de Miami Herald uit 2011 naar assistentiewoonfaciliteiten in Florida won de Pulitzerprijs, en ontdekte dat:
- “de ooit als de meest vooruitstrevende in het land geprezen waarborgen zijn genegeerd in een reeks van tragedies die nog nooit eerder aan het publiek zijn geopenbaard,”
- “dat het Agentschap voor Gezondheidszorg, dat toezicht houdt op de 2.850 verzorgingshuizen van de staat, heeft nagelaten om slordige exploitanten te controleren, gevaarlijke praktijken te onderzoeken of de ergste overtreders te sluiten,” en
- “terwijl de rangen van begeleid wonen-faciliteiten groeiden om plaats te maken voor Florida’s snel groeiende oudere bevolking, faalde de staat om de mensen te beschermen die het geacht werd te dienen.”
Het onderzoek vond tientallen incidenten van grove wanbeheer en crimineel gedrag in faciliteiten voor begeleid wonen in heel Florida, een staat van 20 miljoen mensen die populair is bij Amerikaanse gepensioneerden. De krant verzocht om de vrijgave van staatsdocumenten met betrekking tot de dood van meer dan 300 mensen in faciliteiten voor begeleid wonen tussen 2003 en 2011, maar deze documenten werden geweigerd. Toch vond het onderzoek van de krant niet minder dan 70 mensen die waren overleden als gevolg van de “acties van hun verzorgers.” De sterfgevallen bleken het gevolg te zijn van het wanbeheer van de faciliteiten voor begeleid wonen en door de praktijken van hun personeel en managers die bewoners drogeerden, hen beroofden van basisbehoeften zoals voedsel en water, bewoners verbaal, psychologisch en fysiek mishandelden en hun behoeften verwaarloosden.
2013 Frontline-onderzoekEdit
Op 30 juli 2013 liep Frontline een uur lang programma met hulp van ProPublica waarin enkele tragedies werden gedetailleerd die plaatsvonden in begeleid wonen.
Op het moment dat de documentaire werd uitgezonden en gepubliceerd, verklaarde Frontline dat: “Vandaag leven bijna 750.000 mensen in begeleid wonen-faciliteiten in het hele land. Nationale ketens met winstoogmerk, die zowel bezorgd zijn over de zorg voor hun bewoners als over het behagen van hun aandeelhouders, zijn de industrie gaan domineren. Normen voor zorg en opleiding – en zelfs definities van de term ‘begeleid wonen’ – verschillen van staat tot staat. In tegenstelling tot verzorgingshuizen, worden verzorgingshuizen niet gereguleerd door de federale overheid. Een begeleidende schriftelijke brief noemt sterfgevallen van bewoners, faciliteiten die onderbemand zijn, werknemers die onvoldoende zijn opgeleid, en dat een algemene “push om faciliteiten te vullen en inkomsten te maximaliseren het personeel heeft overweldigd en de zorg voor bewoners in gevaar heeft gebracht.”
Een gerelateerd artikel van ProPublica (Thomson en Jones, 29 juli 2013) stelt dat een faciliteit die wordt geëxploiteerd door Emeritus Senior Living “…in bijna elk belangrijk opzicht tekort was geschoten. En in werkelijkheid waren die ‘speciaal opgeleide’ personeelsleden niet opgeleid om te zorgen voor mensen met Alzheimer en andere vormen van dementie, een overtreding van de Californische wet.” Verder staat er: “De instelling vertrouwde op één verpleegster om de gezondheid van haar tientallen bewoners te bewaken, en de weinige gediplomeerde medische professionals die er werkten, hielden het vaak niet lang vol,” maar ook dat “In sommige periodes ging de instelling maandenlang door zonder een fulltime verpleegster op de loonlijst.” Het artikel van ProPublica beweerde dat het probleem niet specifiek was voor één faciliteit en dat “overheidsinspecteurs jarenlang Emeritus-faciliteiten in heel Californië hadden gecontroleerd”. Emeritus reageerde op deze bewering en beschreef “eventuele tekortkomingen als geïsoleerd,” alsmede dat “alle problemen die zich voordoen onmiddellijk worden aangepakt.” Het bedrijf noemde hun “groeiende populariteit als bewijs van tevredenheid van de consument.”
Vergelijking tussen begeleid wonen en persoonlijke zorgEdit
In Pennsylvania zijn persoonlijke zorg en begeleid wonen termen die afzonderlijk worden gedefinieerd.
Persoonlijke zorg en begeleid wonen in PA worden gereguleerd door het Pennsylvania Bureau of Human Services Licensing (een divisie van het Department of Human Services). Tot januari 2011 werden de termen “begeleid wonen” en “persoonlijke verzorging” als onderling verwisselbaar beschouwd. Op dat moment begon Pennsylvania met het afzonderlijk licenseren van faciliteiten voor begeleid wonen en faciliteiten voor persoonlijke verzorging.
Hoofdstuk 2800 van de 55 Pennsylvania Code definieert begeleid wonen als “een belangrijk alternatief voor langdurige zorg om personen in staat te stellen om op hun plaats ouder te worden,” waar bewoners “de hulp krijgen die ze nodig hebben om op hun plaats ouder te worden en maximale onafhankelijkheid te ontwikkelen en te behouden, besluitvorming en persoonlijke keuze uit te oefenen.”
Zo ook definieert hoofdstuk 2600 van de 55 Pa. Code definieert persoonlijke zorg als “Een premisse waarin voedsel, onderdak en persoonlijke hulp of toezicht worden verstrekt voor een periode van meer dan 24 uur, voor vier of meer volwassenen die geen familieleden van de exploitant zijn, die niet de diensten in of van een erkende langdurige zorginstelling nodig hebben, maar die wel hulp of toezicht nodig hebben bij activiteiten van het dagelijks leven of instrumentele activiteiten van het dagelijks leven.”
De verschillen tussen de twee niveaus van zorg zijn onderverdeeld in drie categorieën:
Concept – Assisted living-residenties stellen bewoners in staat om op hun plaats te verouderen, wat betekent dat zelfs als hun zorgbehoeften toenemen, ze niet hoeven te verhuizen naar een andere seniorenwoning om die zorg te ontvangen, zoals geschoolde verpleging.
Constructie – Assisted living-residenties moeten bewoners een eigen kamer met een afsluitbare deur, een eigen badkamer en een kleine keuken bieden. Woonzorgcentra hoeven deze voorzieningen niet te bieden.
Verzorgingsniveau – Woonzorgcentra moeten ervoor zorgen dat bewoners geschoolde verpleging krijgen als hun behoeften uitstijgen boven de standaard diensten voor begeleid wonen.