Blue Crabbin’ Basics

Blue Crabbin’ Basics

Als je aan de kust van New England woont, heb je een belangrijke voedselbron in je achtertuin. Onze lokale wateren herbergen vele vormen van zeeleven die als delicatessen kunnen worden geclassificeerd, en met een beetje kennis en vastberadenheid kun je meestal wel een gratis maaltje bij elkaar scharrelen. Als het weer in augustus warmer wordt, richt ik mijn culinaire bezigheden op Callinectes sapidus, beter bekend als de blauwe krab. Deze smakelijke schaaldieren zijn in de zomermaanden in grote aantallen beschikbaar, ze zijn leuk om te vangen, en ze zijn nog leuker om op te eten!

In andere delen van het land is “krabben” een serieus tijdverdrijf, maar hier in New England wordt het vaak over het hoofd gezien of beschouwd als een verzetje voor kinderen. Maar dat zou niet het geval moeten zijn. In onze baaien en riviermondingen leven miljoenen blauwe krabben, die wat mij betreft alleen door kreeften en sint-jakobsschelpen worden overtroffen. Ze zijn leuk om op te jagen en makkelijk te vangen. Cape Cod is het noordelijkste bereik voor deze schepsels, hoewel er ook een paar in de baai van Cape Cod te vinden zijn. In de late zomermaanden zijn ze er in goede aantallen, en overal ten zuiden van de Kaap zijn ze overvloedig.

Als je meer info wilt over blauwe krabben, kijk dan eens naar “The Compleat Crabber” van Christopher R. Reaske.

Het vangen van blauwe krabben is niet ingewikkeld, maar er zijn een paar basisprincipes die je moet weten om succesvol te zijn. Allereerst, deze beestjes zijn nachtdieren. Hoewel je overdag af en toe een achterblijver ziet rondhangen, lijken ze vanachter elke rots in de baai te verschijnen zodra de zon ondergaat. Ze hebben een voorkeur voor ondiepe baaien, havens en riviermondingen met een zachte modderige bodem, en ik vis ze meestal in dezelfde gebieden waar ik quahogs en steamers vang. Niet alleen bieden deze plaatsen de gewenste habitat, maar ik ben er ook zeker van dat de waterkwaliteit goed is. Onze plaatselijke schelpdierverzorger controleert deze gebieden regelmatig op verontreiniging, en ik vertrouw erop dat als de schelpen goed genoeg zijn om te eten, de krabben ook schoon moeten zijn.

Je moet weten dat blauwe krabben bliksemsnel zijn, en ja, ze zwemmen inderdaad – ze strompelen niet alleen onhandig hun weg over de bodem zoals de meeste van hun verwanten. Als ze zwemmen, gaan ze of direct naar rechts of naar links. Blauwe krabben zijn uitgerust met twee peddelachtige poten, één aan elke kant van hun lichaam. En ze voelen zich op vele dieptes op hun gemak. Ik heb ze zien rondcirkelen aan het oppervlak van water dat 20 voet diep was.

En heb geen respect voor ze – blauwe krabben zijn een van de meest woeste levensvormen in de zee. Ze hebben een houding. We hebben vast wel eens vissers horen zeggen: “De een of andere vis is de vis die het hardst vecht.” Welnu, als blauwe krabben 200 pond zouden wegen, zou ik er niet aan twijfelen dat ze me in een paar seconden aan flarden zouden kunnen scheuren.

Zijn klauwen zijn krachtig en snel, zelfs uit het water. Voeg daarbij hun pitbull-achtige mentaliteit, en een 6-inch blauwe krab kan een volwassen man in een hoek duwen. Als je erin slaagt er een te vangen, is er maar één manier om ze veilig vast te grijpen, namelijk door in het achterste deel van de boven- en onderkant van het lichaam te knijpen. Zet je vingers alleen niet te ver naar voren, want ze kunnen die grote blauwe klauwen onder hun lichaam een heel eind uitsteken. En dat doen ze ook!

De beste tijden om ze te vangen zijn augustus en september. Ik heb ze al in juni gevangen, maar meestal concentreer ik mijn inspanningen eind augustus. Dit is een tijd van het jaar dat het vissen op striper in mijn gebied tot stilstand komt, dus ik zoek een ander excuus om het water op te gaan. Ik ben ze ook in oktober tegengekomen op een plek waar ik regelmatig ga surfen op herfststripers. Dit specifieke gebied heeft een zoutmeer dat naar de oceaan leidt via een klein kanaal, dat niet meer dan zes voet breed en twee voet diep is. In die tijd van het jaar lijken de krabben de zoutpoel te verlaten en naar zee te gaan voor de winter. Bij afgaand tij kunnen ze gemakkelijk met een net worden opgeraapt als ze voorbij varen.

Er zijn een paar verschillende technieken om blauwe krabben te vangen, waarvan er geen erg ingewikkeld of moeilijk te beheersen is. Mijn favoriet is wat ik noem de “jagen en pikken” methode. Alles wat je echt nodig hebt is een net met een lange steel, een krachtige zaklamp en een 5-gallon emmer. Een stel laarzen is leuk, maar niet noodzakelijk. Vroeger trok ik er op oude gymschoenen op uit, maar op een nacht kwam ik in een bijzonder diepe modderpoel terecht die een van mijn gymschoenen opslokte. In plaats daarvan draag ik nu waadpakken. Een andere reden waarom ik de voorkeur geef aan waadpakken is de gemoedsrust die ze me geven. Ik probeer niet te preuts te zijn, maar als je ’s nachts in een riviermonding rondkijkt, zie je wezens waar zelfs de meest doorgewinterde kapitein de kriebels van zou krijgen. Deze plaatsen komen ’s nachts tot leven. Je komt er ontelbare palingen ter grootte van een python tegen, buitenaards uitziende spinkrabben, bizarre wormen, kwallen en paddenstoelen. Mijn neopreenwaadpak wordt mijn wapenrusting.

Wat netten betreft, moet je wegblijven van de grote, logge modellen die meer geschikt zijn voor het vangen van 20-pond stripers. Wat u echt wilt, is een “snel” net. Een snel net heeft een kleine diameter opening, niet meer dan 15 inch of zo. Het net moet relatief ondiep zijn, want blauwe krabben hebben de neiging om zich aan het net vast te klampen als ze eenmaal zijn opgeschept. Het net moet ook breed zijn, zodat het niet te veel water tegenhoudt. Hoe sneller je het onder water kunt verplaatsen, hoe beter het is. Het handvat moet ten minste vijf tot zes voet lang zijn.

Als de zon ondergaat, is het tijd om naar een riviermonding te gaan. Ik ga het liefst dicht bij laagtij, maar dat is niet essentieel. Ik heb gemerkt dat het helpt om een stromend tij te hebben, omdat het bewegende water het water sneller opruimt. Het vangen van blauw is altijd het beste als je vergezeld bent van een buddy. Beide personen moeten uitgerust zijn met een net en een schijnwerper of een sterke zaklamp, en één van jullie moet vrijwillig de emmerdrager zijn. Je moet veel grond bestrijken om succesvol te zijn, omdat je voeten de bodem zullen beroeren, waardoor het zicht vermindert.

Begin in ongeveer drie meter water en beweeg parallel aan de kustlijn. Het duurt niet lang voor je je eerste slachtoffer ziet. Zodra u een blauwe krab hebt gezien, houdt u uw licht erop gericht en stuurt u uw maatje er een meter of tien vandaan, in dieper water. Laat hem de krab naar je toe drijven. Meestal zal je spotlight het “herten in de koplampen” effect hebben, en de krab zal verstijven met zijn klauwen omhoog, klaar voor de strijd. Andere keren zal de krab nerveus worden en naar dieper water vluchten. Hou er rekening mee dat de krab naar links of rechts gaat, dus als je hem correct instelt, zal hij naar een van je netten toe springen, die al onder water op de bodem moet liggen. Als je snel genoeg bent, zul je hem bij de eerste poging al vangen. Als je mist – en je zult er genoeg hebben – probeer het beestje dan naar ondiep water te jagen waar het makkelijker is om hem weer te vinden. Als je de krab met succes gevangen hebt, draai je het net ondersteboven over de 5-gallon emmer en schud je ermee tot de krab het net loslaat. Probeer de krab nooit uit het net te forceren, want dan komt vaak een van de heerlijke scharen los van het lichaam van de krab.

Als u er eenmaal in geslaagd bent een paar blauwe krabben te vangen, komt u voor een nieuw dilemma te staan. Blauwe krabben hebben de neiging elkaar tot de dood te bevechten wanneer ze in een klein gebied worden opgesloten. Dit resulteert meestal in de grootste krab die de klauwen van alle anderen afrukt. Wat ik geleerd heb om dit soort schade te beperken, is om grote klompen zeewier bij je vangst te leggen. De krabben zullen de neiging hebben om zich te verstoppen, in plaats van elkaar te verscheuren.

Een andere techniek die zal helpen bij uw “jagen en pikken” aanpak is om aas uit te zetten terwijl u de kustlijn bewerkt. Neem wat visrekken of oud aas mee en laat ze regelmatig vallen terwijl u loopt. Op een gegeven moment zult u zich moeten omdraaien en terug moeten werken in de richting waar u vandaan kwam. Als je strategisch wat aas hebt geplaatst, zal dit vaak een menigte blauwe krabben aantrekken voor je terugtocht. Als een blauwe krab eenmaal een maaltijd heeft gevonden, blijft hij hangen en verdedigt het met zijn leven. Meestal zal de grootste krab in de buurt de prijs opeisen, en wanneer ze op voedsel zitten worden ze een stuk gemakkelijker te vangen.

Er is een andere krabtechniek die even goed werkt en minder werk vereist. Als je toevallig een boot hebt die is aangemeerd of afgemeerd in een schoon waterlichaam, zou je kunnen overwegen om een krabpot op te halen. Een krabpot werkt op dezelfde manier als een kreeftenpot. De potten worden van aas voorzien en naar de bodem gestuurd, waar ze met een touw aan een drijver zijn bevestigd. Je kunt ze van aas voorzien voordat je een dagje gaat vissen, en ze bij terugkomst controleren. Met deze methode kunt u overdag blauwe krabben vangen, die bereid zijn zich voor een gratis maaltijd te verstoppen. U wilt uw krabbenvallen niet langer dan zes tot acht uur in het water laten, want als het aas op is, zullen de krabben zich tegen elkaar keren, vaak resulterend in één grote overlevende-krab.

Een andere tactiek waar ik een fan van ben, is de “kippenvleugel” stijl van krabben vangen. Dit kan erg leuk zijn, en kinderen schijnen er echt een kick van te krijgen. Dit is misschien wel de eenvoudigste techniek. Je doet het als volgt. Koop een klein pakje kippenvleugels op de markt. Zoek wat stokjes en steek ze in het zand langs de kustlijn, ongeveer om de 20 meter. (Deze techniek werkt ook uitstekend op pieren, bruggen en dokken.) Gebruik een stuk touw van 10 tot 20 meter en bind het ene eind aan de kippenvleugel en het andere aan de stok in het zand. Zet een aantal van deze “rigs” op, gooi de vleugels in het water, trek de lijn strak, ga zitten en wacht. Als een krab een van de kippenvleugels grijpt, zul je zien dat het touw begint te dansen. Pak het touw vast en trek het heel, heel langzaam en gestaag naar de kant. De krab zal zich aan de kippenvleugel vastklampen, omdat hij zijn gratis maaltijd niet wil afstaan aan zijn concurrenten. Als de krab eenmaal gevangen is, is het tijd om te smullen. Ze zijn heerlijk en moeten snel na de vangst worden opgegeten. In de koelkast zijn ze niet lang houdbaar; ik kook ze het liefst allemaal op de avond dat ze gevangen zijn. Mijn favoriete methode om ze te koken is heel eenvoudig. Stoom ze (net als kreeften) ongeveer 8 tot 10 minuten, en ze zijn klaar om te eten of om in de koelkast te bewaren. Ik haal vaak alle scharen van de gestoomde krabben af en bewaar die om met gesmolten boter te eten. Stoom de scharen nog ongeveer 3 minuten om ze opnieuw te verwarmen. Ik neem alle krabben en pluk het vlees er boven de gootsteen uit. Dit kan worden gebruikt voor krabcakes, een bisque, of welk ander recept je maar wilt.

Blauwe krabben kunnen een hoop werk zijn om te kraken en te ontpoppen, maar het is de inspanning meer dan waard. Het vlees lijkt veel op dat van kreeft, maar het is veel zoeter. Laat je niet afschrikken door de bruinige kleur die het vlees in de scharen omgeeft – het ziet er een beetje vreemd uit, maar het smaakt geweldig! Het meeste vlees zit in het lichaam, aan de basis van de poten. Splits het onderste deel van de krab los van de bovenste schaal, en breek hem doormidden. Een deel van het vlees zit in een kleine klomp achter de zwemmerspoten, maar je zult wat klein gereedschap bij de hand willen hebben om te helpen de rest eruit te krijgen (een eetstokje werkt goed).

Het scheiden van het vlees van het lichaam gaat langzaam en is rommelig, maar het resultaat is een waar culinair genot!

Onze lokale wateren bieden een grote verscheidenheid aan heerlijke zeevruchten. Ik moedig iedereen die in de buurt van de oceaan woont aan om nieuwe voedingsmiddelen te vinden die uit de zee komen. Als je maar goed genoeg zoekt, vind je vast wel iets voor een smakelijk avondmaal.