Byzantijnse Rijk

admin 0 Comments Articles

Byzantijnse Rijk

Het Byzantijnse Rijk staat ook bekend als het Oost-Romeinse Rijk, omdat het in feite een voortzetting was van het Romeinse Rijk in zijn oostelijke deel. In zijn grootste omvang, in de jaren 500 na Christus, omvatte het Byzantijnse Rijk delen van Zuid- en Oost-Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

De Byzantijnen noemden zichzelf Romeinen, hoewel zij in feite afstammelingen waren van verschillende oude volkeren en zij Grieks spraken. Het woord Byzantijns komt in feite van “Byzantium”, de Griekse naam voor een stad aan de Bosporus. De Grieken koloniseerden het gebied voor het eerst in het midden van de jaren 600 v. Chr., nog voordat Alexander de Grote zijn troepen naar Anatolië bracht (334 v. Chr.). De Griekse cultuur bleef van invloed lang nadat de regio deel ging uitmaken van het Romeinse Rijk, in de jaren 100 v. Chr. Maar toen de Romeinse keizer Constantijn de Grote in 330 AD de hoofdstad van het Rijk van Rome naar Byzantium verplaatste en deze omdoopte tot Constantinopel, begon het Byzantijnse Rijk pas echt. Het duurde meer dan 1000 jaar en eindigde uiteindelijk in 1453, toen de Ottomaanse Turken Constantinopel veroverden en het omdoopten tot Istanbul.

Het christendom had een sterke invloed op de Byzantijnse kunst, muziek en architectuur. Omdat Constantinopel het politieke centrum van het Rijk was, was het ook het onderwijscentrum, waar toekomstige regeringsfunctionarissen de taal van het oude Griekenland leerden lezen en schrijven. Deze periode bracht dus opmerkelijke geschiedkundige werken voort, evenals mooie poëzie en veel religieus proza. Ook de beeldende kunsten bloeiden. De meeste kunstenaars werkten als bedienden van het hof of behoorden tot religieuze ordes, en zij bleven anoniem. Ivoorsnijwerk, Byzantijnse kruisen en “illuminaties”, of kleine manuscriptschilderingen, getuigen van hun vaardigheid. Bijna alles wat van de Byzantijnse architectuur is overgebleven zijn de kerken, met hun glorieuze fresco’s en mozaïeken. Met de Hagia Sophia als voorbeeld bereikten hun architecten en ambachtslieden inderdaad onstuimige hoogten van grootsheid.

Gedurende 1100 jaar waren de Byzantijnen in staat de controle over hun rijk te behouden, zij het soms ietwat moeizaam; de expansie en welvaart van het rijk werden in evenwicht gehouden door interne religieuze scheuringen, zoals het oproer van de Nika, en terugkerende oorlogen met vijanden van buitenaf. Uiteindelijk, verzwakt door steeds terugkerende aanvalsgolven, overwonnen de Ottomanen de uitgeputte Byzantijnen en brak een nieuw tijdperk van leiderschap aan. Het Byzantijnse Rijk had echter zijn stempel gedrukt op de cultuur, die zelfs na de Verovering nooit meer helemaal zou worden uitgewist.