Cesar Chavez: The Life Behind A Legacy Of Farm Labor Rights

Cesar Chavez: The Life Behind A Legacy Of Farm Labor Rights

Halve eeuw geleden, deze zomer, sloot de arbeidersactivist Cesar Chavez zich aan bij duizenden stakende landarbeiders in Texas toen ze samenkwamen in Austin, de hoofdstad van de staat, om eerlijke lonen en humane arbeidsomstandigheden te eisen.

Hun mars, die begon vanuit de slopende meloenvelden van Zuid-Texas, was ook zijn mars. Het was een diep en blijvend begrip van de uitdagingen van het leven van de landarbeider dat zijn inzet voor arbeidsrechten dreef. Het leven van Cesar Chavez weerspiegelde dat van de mensen die hij probeerde te helpen. Hun zaak – La Causa – was de zijne.

Geboren in een Mexicaans-Amerikaanse familie van migrerende landarbeiders en een leven van bittere armoede, wijdde Chavez zijn levenswerk aan het verbeteren van de omstandigheden voor de legioenen van landarbeiders die vers voedsel op de tafels hielden in heel Amerika – terwijl ze vaak honger leden, leefden en werkten in erbarmelijke omstandigheden en onleefbare lonen kregen uitbetaald.

“Zonder vakbond worden de mensen altijd bedrogen, en ze zijn zo onschuldig,” vertelde Chavez in 1968 aan Peter Mathiessen van The New Yorker.

Chavez modelleerde zijn methoden op de geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid van Mahatma Gandhi en Martin Luther King Jr. – met behulp van stakingen, boycotten, marsen en vasten – om de aandacht te vestigen op La Causa. En hij liet zich inspireren door de sociale leer van de katholieke kerk en het leven van de heilige Franciscus. Franciscus van Assisi, een Italiaanse edelman die leefde in de 12e en 13e eeuw, deed afstand van zijn rijkdom na een periode van gevangenschap tijdens oorlog en ziekte. Hij werd een voorvechter van de armen en leefde zijn leven in solidariteit met hen.

Zelfs in het gezicht van bedreigingen en daadwerkelijk geweld – zij het van de politie of andere vakbonden, zoals de Teamsters – Chavez nooit wankelde van zijn inzet voor passief verzet.

Aan het eind van zijn eerste vasten – dat in 1968 na 25 dagen eindigde – was Chavez te zwak om te spreken, maar een toespraak werd namens hem voorgelezen:

“Als we echt eerlijk zijn met onszelf, moeten we toegeven dat ons leven alles is wat echt van ons is. Het is dus hoe we ons leven gebruiken dat bepaalt wat voor soort man we zijn. Het is mijn diepste overtuiging dat we alleen leven vinden door ons leven te geven. Ik ben ervan overtuigd dat de waarachtigste daad van moed, de sterkste daad van mannelijkheid, is onszelf op te offeren voor anderen in een volstrekt geweldloze strijd voor gerechtigheid. Een man zijn is lijden voor anderen. God helpe ons mannen te zijn.”

Chavez’s werk en dat van de United Farm Workers – de vakbond die hij hielp oprichten – slaagden waar talloze inspanningen in de vorige eeuw hadden gefaald: het verbeteren van de lonen en arbeidsomstandigheden voor landarbeiders in de jaren zestig en zeventig, en de weg vrijmaken voor baanbrekende wetgeving in 1975 die het recht van landarbeiders codificeerde en garandeerde om zich te organiseren in vakbonden, collectief te onderhandelen met hun werkgevers en te stemmen in geheime verkiezingen in Californië.

Maar na deze gedenkwaardige, zwaarbevochten overwinningen, rijpte de UFW als een vakbond, en haar invloed nam geleidelijk af, terwijl het politieke klimaat in Californië zich tegen de arbeiders keerde. Chavez begon een nieuwe zaak, hij luidde de noodklok over de gevaren van pesticiden – maar kreeg nooit het soort tractie van eerdere campagnes.

Hij stierf in 1993 in Arizona, niet ver van waar hij was geboren. Hij deed nog steeds vakbondszaken, op zijn 66ste. Meer dan 40.000 mensen woonden zijn begrafenis bij.

In 1994 kende president Bill Clinton Chavez postuum een Medal of Freedom toe, de hoogste burgerlijke onderscheiding.

“Hij was voor zijn eigen volk een Mozesfiguur,” zei Clinton. “De landarbeiders die op de velden werkten en hunkerden naar respect en zelfvoorziening, vestigden hun hoop op deze opmerkelijke man, die met geloof en discipline, met zachtmoedige nederigheid en verbazingwekkende innerlijke kracht, een zeer moedig leven leidde. En daarmee waardigheid bracht in het leven van zo vele anderen, en ons inspiratie gaf voor de rest van de geschiedenis van onze natie.”

Enkele sleutelmomenten in zijn leven:

1927: Chavez wordt geboren op 31 maart in Yuma, Ariz, als een van vijf kinderen. Wanneer de bank het gezin dwingt zijn kleine boerderij te verlaten, voegt het gezin Chavez zich bij de ongeveer 300.000 mannen, vrouwen en kinderen die tijdens de Grote Depressie na de oogst naar Californië stromen.

Het werk is slopend, moeilijk te krijgen en betaalt erbarmelijk slecht. Twee uur erwten plukken bijvoorbeeld – in de hete zon, voorover gebukt – levert het hele gezin 20 cent op. Ze leven in overbevolkte, primitieve huizen zonder elektriciteit of stromend water. Soms proppen ze in een tent, of slapen ze in de ruigte. Chavez ervaart ernstige discriminatie op school – zowel van leraren als van andere leerlingen – en verlaat de school na groep 8 om zich fulltime bij zijn familie op het land te voegen.

1939: Chavez komt voor het eerst in aanraking met vakbonden in San Jose, Californië, waar zijn familie op dat moment werkt.

1946: Meldt zich aan bij de Amerikaanse marine en dient aan het einde van de Tweede Wereldoorlog twee jaar in een gesegregeerde eenheid. Chavez keert terug naar de landbouw wanneer zijn diensttijd eindigt.

1948: Ontmoet en trouwt Helen Fabela in Delano, Calif. Ze krijgen acht kinderen. Hij begint te leren over Gandhi – die geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid toepaste in de strijd voor de onafhankelijkheid van India van de Britse overheersing – en de leer van de heilige Franciscus, die opkwam voor de armen.

1952: Begint te werken voor de Community Service Organization, een Latino burgerrechtengroep die gemeenschappen organiseerde rond zaken als kiezersregistratie, immigratie en politiemishandeling. Hij groeit op tot nationaal directeur van de groep.

1962: Chavez neemt ontslag bij de CSO omdat deze zijn voorstel om een vakbond van landarbeiders op te richten niet steunt. Hij gebruikt zijn spaargeld van $1.200 om de National Farm Workers Association in Delano op te richten.

1965: Chavez doorkruist de Imperial en San Joaquin valleien van Californië om leden te werven. In die tijd is hij zo arm dat hij soms voedsel vraagt aan de arbeiders die hij probeert te helpen.

In september roept de NWFA, onder leiding van Chavez en Dolores Huerta, op tot een staking tegen de druiventelers en sluit zich aan bij het Agricultural Workers Organizing Committee, een Filippijns-Amerikaanse vakbondsgroep. In die tijd verdienden landarbeiders slechts 40 cent per uur.

1966: Chavez leidt stakers op een mars van 340 mijl van Delano naar Sacramento om La Causa van landarbeiders onder de aandacht te brengen. De NWFA fuseert ook met de AWOC om de United Farm Workers te vormen.

Chavez helpt ook bij het leiden van een staking en mars van landarbeiders in Starr County in Zuid-Texas. Uiteindelijk mislukt de staking, omdat Texas Rangers vervangende arbeiders uit Mexico laten komen.

1967: Naast de staking roept Chavez op tot een landelijke boycot van Californische tafeldruiven die niet bij de vakbond zijn aangesloten. Hij stuurt UFW arbeiders naar steden in het hele land om aandacht te vragen. Hun inspanningen sluiten aan bij de burgerrechtenbeweging en een groter bewustzijn van racisme en economische ongelijkheid. Miljoenen Amerikanen steunen de boycot, die uiteindelijk internationaal wordt en tot 1970 duurt.

1968: In februari en maart vast Chavez 25 dagen om zich opnieuw te wijden aan de strijd voor rechtvaardigheid door geweldloosheid. Hij verliest 25 pond. Senator Robert F. Kennedy vergezelt hem bij de mis waar Chavez zijn vasten breekt en noemt de arbeidersleider “een van de heldhaftige figuren van onze tijd.”

1970: Na vijf jaar eindigt de staking en boycot tegen de druiventelers in een overwinning voor de UFW. In het verleden waren de grote agro-industrieën in staat geweest stakingen te beëindigen met geweld of door te onderhandelen over kleine, eenmalige loonsverhogingen. Deze keer is de vakbond in staat om bredere rechten veilig te stellen: om zich te organiseren en collectief te onderhandelen, naast betere lonen.

Hij roept op tot een landelijke boycot van sla.

1972: Chavez vast voor de tweede keer, 24 dagen lang, uit protest tegen een wet in Arizona die landarbeiders verbiedt zich te organiseren, te boycotten of te staken.

1973: Nadat een tweede staking tegen druiventelers gewelddadig wordt, blaast Chavez de staking af en begint een tweede boycot van druiven en sla.

1975: Californië neemt de baanbrekende Agricultural Labor Relations Act aan, die de rechten van alle landarbeiders vastlegt en beschermt om vakbonden op te richten en te onderhandelen over betere lonen en arbeidsomstandigheden.

1982: Met de sterke steun van de agro-industrie in de staat, wordt Republikein George Deukmejian verkozen tot gouverneur van Californië. Hij gaat verder met het ontkrachten van de handhaving van de landarbeiderswetten.

1986: Chavez start zijn “Grapes of Wrath” campagne om de aandacht te vestigen op de pesticidenvergiftiging van landarbeiders en hun kinderen.

1988: Chavez gaat voor de derde en laatste keer vasten, wat 36 dagen duurt.

1993: Chavez stierf in zijn slaap op 23 april terwijl hij in San Luis, Ariz. was voor UFW zaken. Hij was 66 jaar oud. Meer dan 40.000 mensen wonen zijn begrafenis bij.

1994: Chavez ontvangt postuum de Medal of Freedom, de hoogste burgerlijke onderscheiding van het land.