Cinderella – Shorter Version
Aangepast door Bertie.
Voorgelezen door Emma Ballantine.
Schilderij door Edward Burne-Jones.
Audio & tekst bewerkt door Jana Elizabeth.
Dit is de kortere versie (5:10). U kunt onze meer klassieke lezing hier vinden.
Cinderella
Er leefde eens een zachtaardig meisje dat Assepoester heette. Helaas stierf haar moeder jong, en haar vader trouwde opnieuw. Zijn tweede vrouw had een opvliegend karakter en haar twee dochters waren net als zij. In één woord – afschuwelijk.
De akelige zusters hielden ervan Assepoester de baas te spelen. De eerste zei:
“Cinders! Het is jouw taak om de open haard schoon te maken. Daarom heet je sint! Snap je?”
En voordat ze klaar was met het vegen van het rooster, zei de tweede zus:
“Sintels! Niet treuzelen. Steek het vuur aan en maak een warm bad voor me klaar met heerlijk ruikende kaarsen!”
En terwijl ze het bad aan het opwarmen was, zei de afschuwelijke moeder: “Sintels! Waarom ben je nog niet naar de markt geweest?”
De hele dag veegde Assepoester, en schrobde, en haalde en droeg.
In de winter werden de jongedames uitgenodigd voor het koninklijk bal. Een maand lang probeerden ze tafzijde baljurken, petticoats en schoenen met riempjes. Het was natuurlijk Assepoester, die hen in en uit hun rijke kostuums hielp, en die alles perste en opvouwde. Haar eigen kleren waren praktisch vodden.
De grote avond brak aan en de arme Assepoester bleef alleen thuis bij de open haard zitten.
Een muis kwam naar haar toe en zei: “Lieve, lieve, maak je geen zorgen. Er is een goede fee buiten, die zegt dat je naar het bal mag gaan.”
Cinderella rende naar buiten, waar de goede fee tegen het meisje zei:
“Zorg dat je het bal verlaat voordat de klok middernacht slaat, anders zul je je meer schamen dan je ooit in je leven hebt gedaan!”
Een gouden koets bracht haar naar het paleis, en onderweg kleedde ze zich om in een prachtige jurk. Toen zij de balzaal binnenkwam, waren alle ogen op haar gericht, ook die van haar zusters, die haar niet herkenden. De prins vroeg de nieuwkomer ten dans, niet één keer, maar keer op keer. Voor de avond om was, was hij verliefd geworden op de mysterieuze jonge schoonheid. Hij stond op het punt haar ten huwelijk te vragen toen de klok twaalf begon te slaan.
“Oh! Je moet me excuseren!” riep Assepoester uit en ze rende naar de deur. Toen ze de trap afrende, viel een van haar dansschoentjes van haar voet en moest ze naar de koets huppelen.
Op de ochtend vond de prins het verloren muiltje en beval zijn bedienden het op en neer over het land te brengen tot ze de voet vonden die er precies in paste.
Toen de bedienden van de prins in het huis kwamen waar Assepoester woonde, wilden haar akelige zusters het muiltje maar al te graag passen.
“Het past me perfect,” zei de eerste, maar ze kon haar heup er niet in schuiven.
“Je mag me ‘Uwe Koninklijke Hoogheid’ noemen, want mijn voet past beter,” zei de tweede. Maar het was duidelijk dat haar voet nog minder in de pantoffel kon glijden.
De koninklijke bediende keek op en zag Assepoester zitten bij de open haard die ze had schoongemaakt. Er zat een beetje roet op haar neus, en dat maakte haar gezicht des te bekoorlijker. Hij zei:
“Wilt u het schoentje passen, juffrouw?”
“Waarom moeite met haar doen? Ze is maar een dienstmeisje,” zei de moeder van de zusters.
“Ik wil het graag proberen, dank u,” zei Assepoester. Haar voet gleed er perfect in.
“Wie had dat gedacht? Onze zoektocht is voltooid,” verklaarde de koninklijke dienaar.
“Wat?” riep de moeder uit. “Dat meen je niet!”
“Idioot, je hebt het verkeerde meisje,” protesteerden de akelige zusters.
Maar de bediende riep al de koetsier om Assepoester naar het paleis te brengen, gekleed in haar vodden, precies zoals ze was, en met haar gewone schoen aan de ene voet, en haar danspantoffel aan de andere.
Toen Assepoester het huis verliet, riep de moeder van de afschuwelijke meisjes: “Opgeruimd staat netjes! We hebben genoeg van je brutaliteit!”
Maar Assepoester wist dat ze de ware liefde had gevonden, en de volgende dag nog trouwden zij en de prins, en de klokken luidden door het hele land.
En dat was het verhaal van Assepoester, zoals ik Emma heb verteld voor Storynory.com