Connect. Ontdek. Deel.

Connect. Ontdek. Deel.

Terwijl Houston-rapper Carlos Coy, alias South Park Mexican, in een gevangenis van het Texas Department of Corrections een straf uitzit van 45 jaar voor de seksuele aanranding van een negenjarig meisje, voeren zijn familie en vrienden een Free SPM-campagne. De aanklacht is vals, zeggen ze. De aanklager was er alleen op uit om SPM’s geld te krijgen, zeggen ze. Eigenlijk zijn dat beschuldigers, meervoud. In totaal acht meisjes en jonge vrouwen, de jongste negen jaar oud, hebben SPM beschuldigd van seksueel contact met hen terwijl ze minderjarig waren.

In navolging van Houston Press medewerker Gustavo Arellano’s “Ask a Mexican” humor column, waarin lezers Arellano vragen om Hispanics uit te leggen, hebben we besloten om een andere Mexicaan te vragen om SPM uit te leggen. Er is natuurlijk niets grappigs aan de situatie van SPM. In het beste geval is hij een onschuldige man die ten onrechte is veroordeeld voor een gruwelijke misdaad. In het slechtste geval is hij een pedofiel.

Dit zijn de feiten:

In 1995, Carlos Coy en zijn broer Arthur Coy, Jr. Dope House Records op, met SPM als belangrijkste artiest van het label.

In 1999, toen hij sprak over zijn schoolverlating op 17-jarige leeftijd, vertelde Coy aan Houston Press-medewerker Craig D. Lindsey, “Nog een jaar op de middelbare school en ik zou naar de gevangenis zijn gegaan voor het neuken van al die kleine jonge wijven.”

In augustus 2000 overschrijdt de verkoop van Dope House records de 1,5 miljoen stuks.

In juli 2001 spant de 20-jarige Jill Odom een rechtszaak aan tegen Carlos Coy met de vraag of hij de wettelijke vader van haar zoon, Jordan Dominique Odom, kan worden verklaard. Odom was pas 13 toen ze een relatie kreeg met Coy en pas 14 toen ze beviel. Tijdens hun relatie wist Coy, die begin twintig was, dat Odom in de zevende klas zat. Vaderschapstests bewijzen later dat Coy de vader van de jongen is.

Op 1 september 2001 brengt een negenjarig speelkameraadje van Coy’s zesjarige dochter Carley de nacht door in huize Coy. Ergens tijdens de nacht zegt het meisje, later Jane Doe genoemd, dat ze zich niet goed voelt en vraagt om naar huis te worden gebracht. Coy rijdt haar naar huis en gaat met haar grootouders menudo eten als ze arriveren. De ouders van het meisje zijn goede vrienden van de familie Coy.

Op 25 september 2001 wordt Carlos Coy gearresteerd en aangeklaagd voor zware aanranding van Jane Doe, die beweert dat Coy de slaapkamer binnenkwam waar ze sliep met Carley Coy en haar molesteerde, waarbij hij haar vaginale gebied likte.

Op 6 maart 2002 dient de officier van justitie van Harris County een aanvullende aanklacht wegens aanranding in tegen Coy, die beweert dat Coy, die in afwachting was van het Jane Doe proces, op 3 februari samen met enkele vrienden twee 14-jarige vrouwelijke fans oppikte en hen meenam naar een motel in Noord-Houston. Coy zegt dat er tijdens het bezoek niets seksueels heeft plaatsgevonden en beweert dat hij alleen in de hotelkamer heeft geslapen terwijl de rest van de groep naar een plaatselijk café ging, maar één meisje beweert dat ze wel seks met de rapper heeft gehad. Coy geeft zichzelf aan op 7 maart en zijn borg wordt ingetrokken.

Op 6 mei 2002 begint Coy’s proces. Er is geen fysiek bewijs van aanranding tijdens het proces. Het pleidooi van de aanklager bestaat bijna volledig uit de getuigenis van het meisje, waaronder de verklaring dat zij denkt dat de aanranding een droom kan zijn geweest.

Op 18 mei 2002 beraadslaagt de jury gedurende minder dan acht uur. Ze vinden Coy schuldig.

Op 30 mei 2002, met zijn mogelijke straf variërend van voorwaardelijk tot levenslang, wordt Carlos Coy veroordeeld tot 45 jaar gevangenisstraf en een boete van 10.000 dollar. Coy zal minstens 52 jaar oud zijn voordat hij in aanmerking komt voor voorwaardelijke vrijlating. Na de veroordeling vertellen Harris County aanklagers Denise Oncken en Lisa Andrews dat ze liever een langere straf hadden gezien.

Op 4 september 2002 spant Mary Doe, namens Jane Doe, een minderjarige, een civiele zaak aan tegen Coy om geldelijke schadevergoeding te eisen.

Op 3 oktober 2006 brengt Dope House Records de tiende CD van South Park Mexican uit, When Devils Strike. De reactie varieert van verontwaardiging bij voorstanders van slachtoffers tot vreugde bij sommige van zijn fans.

Dat zijn de feiten. Hier is de mening van één man:

Pete “Dirty Werk” Camarillo, een producer voor Dope House Records zegt: “In principe…was het bewijs niet echt sterk in zijn zaak. Dat is waarom we…de Free SPM campagne starten. We…willen…iedereen laten weten dat we totaal vertrouwen en totaal geloof hebben in…

“Wij denken dat het eigenlijk een heksenjacht was. Ze hielden er niet echt van om een Mexicaan in zijn positie te zien, dus ik denk dat ze probeerden te doen wat ze konden om hem af te remmen, maar je weet dat deze plaat die uitkomt gewoon het bewijs is dat je niet kunt stoppen wat de mensen willen, en je kunt de overtuigingen van mensen niet veranderen, ondanks wat voor soort propaganda… er naar buiten wordt gebracht. Dat had veel te maken met deze plaat, gewoon iedereen de waarheid laten weten. Als je het uit de mond van de man wilt horen, dan stellen we voor dat iedereen de plaat oppakt en ziet waar het over gaat. Het is geen promotie hype, het is niet gedaan om geld te verdienen. Het is eigenlijk een boodschap die daar wordt verzonden voor het grotere goed van waar we in geloven.”

En hier is de mening van een andere man:

Rapper en lange tijd SPM medewerker Juan Gotti zegt: “Dat is niet mijn vriend, dat is mijn broer. Mensen zijn aan het trippen omdat ze zeggen, ‘Hij nam op in de gevangenis! ‘ Als je goed naar het album luistert, zul je merken dat hij niet alleen spreekt alsof hij achter de tralies zit, maar dat ik zelf ook spreek alsof ik in een eenheid zit, daar met hem. Dat is met voorbedachten rade. We hebben dit twee jaar geleden opgenomen toen alles begon. Dus, mensen denken, ‘Oh mijn God, hij neemt op in de gevangenis, hij neemt op in de gevangenis! ‘ Blijf dat maar denken. Het verkoopt albums, dank je.”