Connect. Ontdek. Share.

Connect. Ontdek. Share.

Toen Elvis Presley nog een jongetje was, maakte hij thee voor zijn moeder en wreef hij wat hij noemde haar “kleine roetmoppen” als ze thuiskwam van haar werk. Als volwassene masseerde de King of Rock ‘n’ Roll naar verluidt graag de voeten en zoog soms op de tenen van vrouwen met wie hij uitging. Blijkbaar waren mooie voeten een vereiste om met hem uit te gaan.

Filmmaker en acteur Quentin Tarantino staat erom bekend een voetfetisj te hebben, en in zijn films komen veel voetfoto’s voor. De voeten van Uma Thurman kwamen voor in Pulp Fiction en Kill Bill. Tarantino dronk naar verluidt een keer champagne uit Thurman’s stiletto.

Ricky Martin heeft ook wat hij noemt een “gekke voetfetisj.” Hij vertelde een talkshowhost in 2017 dat hij mensen de hand schudt en dan recht naar beneden naar hun voeten kijkt.

En de cover van Cardi B’s tweede mixtape, Gangsta Bitch Music, Vol. 2, is een foto van haar die op één knie door een shirtloze man aan haar tenen wordt gezogen.

Noem het raar als je moet, maar seksonderzoekers zeggen dat voeten het meest gefetisjiseerde niet-genitale lichaamsdeel zijn. Verwijzingen naar de schoonheid van voetstappen, voetzolen en enkels zijn er in overvloed in historische literatuur die dateert van voor het oude Griekse rijk.

Hesiod, een van de vroegste Griekse dichters en auteur van het geboorteverhaal van Aphrodite, schreef dat de godin van seksuele liefde en schoonheid werd geboren uit het witte schuim dat ontstond toen de titaan Cronus de testikels van zijn vader Uranus afsneed en ze in zee wierp. Het verhaal verwijst naar het gras onder haar “welgevormde voeten.”

Mannelijke voeten worden ook geseksualiseerd in oude Griekse kunstwerken. Voeten en fallussen werden soms naast elkaar afgebeeld op vaasschilderingen en aardewerk. Hephaestus, een god wiens ouders hem van de berg Olympus gooiden omdat hij geboren was met een gehandicapte voet, trouwde met Aphrodite, die hem bedroog. De onderzoeker R.S. Caldwell schreef dat Hephaestus’ handicap verband hield met zijn impotentie en seksueel falen.

Voet fetisj overlevering verhaalt dat de oude Romeinse gouverneur Lucius Salvus Otho naar bordelen ging om vrouwelijke voeten te aanbidden. Suetonius, een oude Romeinse geschiedschrijver, schreef dat de Romeinse politicus Lucius Vitellius smeekte om de schoenen van een keizerin uit te trekken en haar rechter pantoffel voortdurend onder zijn toga droeg en soms kuste.

Dus waarom voeten? Sigmund Freud had een theorie, en, voorspelbaar, het ging over penissen. Freud schreef dat de voet “een zeer primitief seksueel symbool” is dat lijkt op een fallus. Schoenen en pantoffels, aan de andere kant, zouden vrouwelijke genitaliën symboliseren.

Meer recent, echter, hebben onderzoekers een meer wetenschappelijke verklaring ontdekt. In 1999, Phantoms in the Brain: Probing the Mysteries of the Human Mind, onderzochten neurowetenschapper V.S. Ramachandran en wetenschapsschrijfster Sandra Blakeslee gevallen van mannelijke en vrouwelijke geamputeerden die sterke sensaties of zelfs orgasmes in hun fantoomvoeten rapporteerden. Zij stellen dat in de zintuiglijke kaart van de hersenen, de genitaliën en de voeten vlak naast elkaar liggen, wat mogelijk wijst op een neurale kruisbedrading die voetfetisjisme kan verklaren.

“Sommige mensen hebben een seksuele verbinding tussen de twee,” zegt de in New York gevestigde sekstherapeut Dulcinea Pitagora, ook wel bekend als de Kink Doctor. “Niet iedereen doet dat, maar sommige mensen kunnen stimulatie voelen in hun genitaliën wanneer ze bepaalde stimulatie in hun voeten hebben.”

Tot op heden is er weinig grootschalig onderzoek gedaan naar fetisjisme, maar het is vooral bestudeerd bij mannen. Pitagora zegt dat dit kan komen doordat verschillende vormen van seksualiteit of seksueel gedrag over het algemeen meer geaccepteerd zijn voor mannen. Mensen die zich identificeren als man zijn gesocialiseerd om “vrijer seksueel” te zijn, zegt Pitagora, en vanwege die socialisatie zouden statistisch gezien meer mannen dan vrouwen een voetfetisj rapporteren.

Het woord “fetisj” wordt over het algemeen gebruikt als een containerbegrip om een sterke seksuele fixatie op een lichaamsdeel of object te beschrijven. Wat een fetisj onderscheidt van een turn-on, volgens The Psychology of Human Sexuality, is dat iemand met een fetisj de neiging heeft om geobsedeerd te zijn door het object en zich er uitsluitend op richt. De fetisj kan uiteindelijk noodzakelijk worden voor opwinding en orgasme en kan zelfs concurreren met of de plaats innemen van een partner.

Seksonderzoekers geloven dat fetisjen een multisensorische seksuele uitlaatklep zijn, wat betekent dat het object van de fetisj opwindend kan zijn door hoe het eruit ziet, aanvoelt, ruikt, of smaakt. Sommige mannen geven de voorkeur aan grote voeten – maat 10 en hoger – met lange tenen en hoge bogen. Anderen houden van kleinere voeten. Schoenen, sokken, kousen en sieraden zijn kersjes op de taart – verleidelijk, maar niet altijd noodzakelijk voor opwinding.

Voor velen, fetisjen ontstaan tijdens de kindertijd. Sommige mensen kunnen sterke, gedetailleerde herinneringen uit hun jeugd aanwijzen die hun begrip van hun seksuele voorkeuren informeren. Pitagora zegt dat intense ervaringen in de geest worden geëtst als flashbulb-herinneringen.

“Het eindigt als een momentopname en bevriest dat moment,” zegt Pitagora. “Je bent je er hyperbewust van. Je kunt een saillante seksuele afdruk hebben van die herinnering en er emotioneel en fysiek aan gehecht raken.”

De hersenen van kinderen denken niet aan seks als seks, maar hun ervaringen vormen de basis van hun “liefdeskaart”, een soort blauwdruk voor relaties en seksuele verlangens. Maar naarmate mensen groeien en hun hersenen zich ontwikkelen, worden meer herinneringen, context en emoties toegevoegd aan die saillante imprints.

“Elke keer dat je je die herinnering herinnert, wordt het op een andere manier verpakt,” zegt Pitagora. “Je kunt er seksualiteit aan toekennen, ervaring en identiteit. Die herinnering wordt in principe hergebruikt en verfijnd. Dat wordt een icoon voor mensen.”

Net als Omar, kunnen verschillende mannen van Footnight die jeugdherinneringen aanwijzen. Woody, een medische professional in de 40, herinnert zich spelen met de tenen van zijn kleuterjuf tijdens verhaaltijd en wikkelde een handdoek rond haar voeten voordat hij zijn hoofd neerlegde voor het middagdutje.

Als kind, Joe, een voetfetisjist nu in zijn late jaren ’30, herinnert zich kietelen de voeten van zijn tantes en rende weg in een vlaag van giechelen.

“De voet van een vrouw,” zegt hij nu, “is het best bewaarde geheim van het menselijk lichaam.”

Tijdens een recente party slaat Tom zijn arm om de schouders van een man en begeleidt hem rustig de club uit. De man loopt naar zijn auto en rijdt weg. Tom wil niet in details treden, maar hij zegt dat de man ongepast was met de modellen: “We konden hem gewoon niet laten blijven.”

Deze ontmoetingen zijn gewoon een ander deel van het werk voor Tom, een 48-jarige vader die al ongeveer 16 jaar in de fetisjindustrie werkt. Hij is een manager van persoonlijkheden, een probleemoplosser, en, in zeldzame gevallen, een lijfwacht. De modellen komen naar hem toe als er een brandje geblust moet worden – een man die niet wil betalen, een aanwezige die te veel heeft gedronken, of twee vrouwen die ruzie met elkaar hebben. Hij zegt dat de meeste feestjes zonder serieuze problemen verlopen; hij houdt zich meestal op de achtergrond en zorgt ervoor dat iedereen het naar zijn zin heeft.

In een vorig leven was Tom een tech consultant en headhunter. Hij werd ontslagen in het begin van de jaren 2000 toen de internet aandelen kelderden tijdens de dot-com crash. Online vond hij een gemeenschap van fetish content producenten en performers op zoek naar werk, en hij dacht dat hij zijn headhunting vaardigheden daar goed kon gebruiken.

“Ik waagde me eraan uit pure nieuwsgierigheid,” zegt Tom.

Van daaruit, beheerde hij fetish modellen en screende producenten namens hen en hielp ook de producenten talent te vinden. Een model met wie hij werkte wilde een vrijgezellenfeest evenementen bedrijf beginnen in New England en vroeg Tom om een aantal websites voor haar te bouwen. Het bedrijf groeide snel, en al snel ontmoette Tom tientallen vrouwen die open stonden voor fetisjwerk in verschillende gradaties. Hij werd een fetisj content producer voor een groot bedrijf en besloot toen dat hij er tussenuit wilde en zijn eigen sites wilde runnen.

Tom en zijn vrouw, een professionele dominatrix, runnen nu verschillende voetpornowebsites die zich richten op fetisjisten. Ze regisseren, produceren en spelen zelf in hun video’s. De homepage van een van de websites, FeetOnDemand, gaat er meteen op in met video’s van mannen die voetjobs krijgen, voeten aanbidden en hun pik in de ruimte tussen de bogen van gebonden voeten duwen.

Tom wist van voetfetisj-feestjes in andere steden en merkte dat er een gat in Zuid-Florida was. In het begin aarzelde hij om de party’s zelf op zich te nemen vanwege de tijdsbesteding, maar hij is gaan genieten van de gemeenschap die zich heeft gevormd. Fans van zijn websites hebben gevraagd of ze persoonlijk aan sessies met de modellen konden deelnemen. De party’s gaven hem de kans om meer met zijn fans te doen en om hun voetfantasieën van het computerscherm naar het echte leven over te brengen.

Tom is zelf een voetfetisjist, zij het op dit moment een beetje een uitgebluste. Hij stuitte jaren geleden per ongeluk op zijn eigen fetisj. Hij was op de set voor een shoot met een model waar hij manager van was, toen de mannelijke acteur afzegde. De producer vroeg Tom of hij wilde invallen. “De producer zei: ‘Wil je aan haar tenen zuigen?'” Zegt Tom. “Dat is hoe het begon. Ik heb er nooit echt over nagedacht of wist dat het iets was waar ik zin in had. Nadat ik het een paar keer had gedaan, realiseerde ik me dat het zo was.”

Maar Tom is nu de hele tijd omringd door voeten. Hij fotografeert ze, masseert ze, bewerkt foto’s en video’s waarin hij ze laat zien, en soms wordt hij er door afgetrokken.

Hoewel zijn evenement Miami Footnight heet, richt het zich op heel Zuid-Florida, dus worden de feestjes in verschillende clubs in Broward County gehouden als tussenweg. De bijeenkomsten zijn een lokale uitloper van Footnight International, dat online fetisj-inhoud biedt en voetfetisj-feesten organiseert in de Verenigde Staten en Canada. (De slogan van het bedrijf is “Making dreams come true – two feet at a time!”) Tom nam het evenement zo’n drie jaar geleden over van een vorige organisator en breidde de franchise onlangs uit naar Tampa.

Bij Miami Footnight is de bar in het midden van de zaal het ontmoetingspunt voor modellen en jongens. Daar praten ze, bestellen ze cocktails, peilen ze elkaars comfort en onderhandelen ze over wat er tijdens de voetbadsessies zal gebeuren. Die ontmoetingen kunnen in de openbare delen van de club of in privé plaatsvinden. De organisatoren van het feest zetten achter in de club VIP-hokjes neer voor mensen die hun ding willen doen zonder dat anderen toekijken.

Na het betalen van de toegangsprijs – 50 dollar online of 60 dollar aan de deur – geven de kerels de modellen 20 dollar vooraf voor een sessie van minimaal tien minuten. Sommige mannen boeken een uur of meer.

Jenni Foxx, een voetmodel, een professionele dominatrix en een DJ uit Miami, zegt dat de modellen door de beveiliging niet snel zullen worden bedrogen of gekwetst door mannen. Het wordt aanbevolen dat de mannen contant geld meebrengen, maar sommige modellen accepteren betaling via apps. De vrouwen moeten voorzichtig zijn met de betalingsomschrijvingen, want sommige apps sluiten hun accounts en nemen het geld in beslag als de bedrijven vermoeden dat de accounts worden gebruikt voor “transacties voor volwassenen”. Een briefje van een klant dat leest, “Pantyhose video,” of heeft te veel aubergine emoji’s kan sommige alarmbellen laten afgaan voor betaal-apps.

Foxx zegt dat ze veel vrouwen hoort zeggen dat ze geld willen verdienen met het verkopen van foto’s van hun voeten, maar niet hun gezicht willen laten zien, video’s willen opnemen, iets expliciets willen doen of mensen persoonlijk willen ontmoeten voor sessies.

“Je kunt niet verwachten dat je gewoon een Twitter-account opent, zegt: ‘Koop mijn voeten pics!’ en verdien geld,” zegt ze. “Dit is een bedrijf. Je moet investeren in je merk.”

Veel fetisjmodellen hebben een aanwezigheid op sociale media en duizenden volgers. Foxx zegt dat ze elke dag urenlang online is, foto’s plaatst en potentiële klanten berichten stuurt. Ze heeft meer dan 8.600 volgers op Instagram en bijna 1.800 op Twitter.

Sommige fetisjmodellen hebben hun eigen websites waarop staat wat ze doen, hoeveel ze in rekening brengen, wat hun limieten zijn en hoe mensen hun tijd kunnen boeken.

Godin Adrienne Brontide, bekend als de Mean Diva, is een pro dominatrix met een gemene streak. Ze noemt zichzelf een geboren sadist en geniet van het martelen van de geslachtsdelen van mannen.

“Ik ben heel erg een pijn meisje,” zegt ze. “Ballbusting is mijn favoriet.”

Gebaseerd in Zuid-Florida, heeft Brontide meer dan 14.000 volgers op Twitter en bijna 8.300 op Instagram. Ze is betrokken bij het onderwijzen van aspirant-dominatrices over de industrie. Ze helpt een klas in New York te leiden die vrouwen de touwen van dominantie, onderwerping, pijn en plezier laat zien.

Haar website toont foto’s van haar gekleed in fetisjkleding terwijl ze peddels en zwepen vasthoudt, en het schetst precies wat er zal gebeuren met degenen die willen deelnemen aan sessies met haar.

“Ik zal oncontroleerbaar lachen wanneer je dubbel ligt van een harde schop in de ballen,” leest haar website. “Ik zal je negeren terwijl je mijn voetenbankje bent en je verbaal beschimpen terwijl je de rommel opruimt die je op de vloer hebt gemaakt.”

Foxx zegt dat modellen en klanten elkaar moeten doorlichten voordat ze elkaar ontmoeten. Een model zonder online aanwezigheid kan een rode vlag zijn voor klanten, zegt ze. Modellen zullen vaak een aanbetaling vragen om er zeker van te zijn dat de klant serieus is over een sessie en bereid is om instructies op te volgen.

“Een sessie binnenlopen met een vreemdeling die al heeft laten zien dat hij eenvoudige regels niet kan volgen, is gevaarlijk,” zegt Foxx. “Ik zou het niet doen.”

Een belangrijke kant van de business voor modellen is leren hoe ze zichzelf veilig kunnen houden.

“Ik ken niemand in deze business die geen supercreepy ontmoeting, stalker, dreiging met geweld of daadwerkelijk fysiek is aangevallen heeft gehad,” zegt ze. “Ik heb geleerd ze te herkennen, en ik blokkeer ze voordat ze de kans krijgen agressief te worden.”

Woody is een sensuele voetaanbidder. Hij houdt van neuzen, knuffelen, kussen en likken aan voeten en tenen. Hij kietelt ook graag de voetzolen; het gelach en de reacties van een vrouw winden hem op.

Maar tijdens een recent voetfeestje besluit hij dat hij eens iets anders wil proberen: een sessie met een dominatrix.

Godin Brianna, een pro dominatrix met intens blauwe ogen en kort goudkleurig haar, vertelt Woody om op zijn knieën te gaan zitten en zijn handen achter zijn rug te doen. Ze fluistert iets in zijn oor en draait dan haar rug naar hem toe. Ze legt haar handen op een tafel en buigt iets voorover, waarbij ze haar kont dicht genoeg bij zijn gezicht schudt om hem te plagen met de opgang van haar strakke zwarte jurkje; hij probeert het te kussen maar kan er niet bij. Ze draait zich weer naar hem toe en na een korte pauze schopt ze hem in zijn kruis.

“Genade?” grinnikt ze. “Geen genade.”

De sessie escaleert vanaf daar alleen maar. Godin Brianna zwaait de vuile zolen van haar hoge hakken in zijn gezicht en slaat met haar blote voeten op zijn wangen. Hij probeert haar voeten te kussen en te likken, maar ze houdt ze buiten bereik. Op een gegeven moment duwt Brianna de helft van haar voet in Woody’s mond, waardoor hij bijna de mond gesnoerd wordt. Ze zegt hem te gaan liggen, en dan gaat ze op hem staan en stuitert op zijn buik en borst.

“Het is net een mindfuck,” zegt Woody als de sessie voorbij is. Hij besprenkelt Godin Brianna’s voeten met toverhazelaar, droogt ze af met een papieren handdoek en doet haar hakken weer aan. Later geeft hij toe dat gedomineerd worden niets voor hem was.

“Ik schreef me in omdat ik nieuwsgierig was naar mijn onderdanige kant en dit wilde proberen,” zegt Woody. “En ik realiseerde me dat dat zeker niet iets was waar ik om zou hebben gevraagd, maar omdat er een aantrekkingskracht is, ben ik bereid om te experimenteren en haar mijn grenzen te laten verleggen.”

Aanwezigen van de footnight zijn zakenmannen, medische professionals, ondernemers, brandweerlieden en studenten. De grootste demografische is mannen tussen de leeftijd van 45 en 65, maar jongere mannen ook aanwezig zijn. Velen zijn vrijgezel; sommigen hebben een relatie met een partner die hun fetisjen steunt. Anderen gaan naar de feesten zonder dat hun partner het weet. Velen van hen willen hun fantasieën uitleven zonder verplichtingen of de pijn van afwijzing.

Phillip, een man uit Orlando die soms naar Broward rijdt voor de feestjes, houdt van voeten in het algemeen, maar hun geur is zijn “hoofdzaak” geworden. Hij ruikt graag aan de voeten van vrouwen die de hele dag dichte schoenen hebben gedragen om te werken, te sporten of boodschappen te doen. Hij zal zich soms afvragen hoe de voeten van een vrouw ruiken als hij haar platte schoenen of sneakers ziet dragen.

Zijn meest recente ex-vriendin steunde zijn fetisj en kocht een kaartje voor hem voor zijn eerste Footnight in 2018. Na het werk wachtte hij de meeste avonden gretig tot ze thuiskwam en haar hakken uitdeed.

“Ze zei dan: ‘Wil je deze voeten?'” zegt Phillip. “

John, een zakenman van middelbare leeftijd uit de staat New York, bezocht een paar maanden geleden Zuid-Florida voor een conferentie die samenviel met een Footnight-party. Hij is gescheiden, maar toen ze nog getrouwd waren, verwerkte hij het voetenspel in zijn seksleven met zijn vrouw. Hij zegt dat intiem zijn met het kussen van voeten “euforie” geeft, maar hij heeft sinds zijn scheiding geen nieuwe relatie meer gehad. Het feest was voor John de eerste keer in jaren dat hij zijn fetisj uitte. Hij zegt dat het kwetsbaar is om het onderwerp aan te snijden met een nieuwe partner.

“Ik wil me niet meer zo openstellen,” zegt hij.

Als vrouwen hun schoenen uittrekken of sandalen dragen, gaan Johns ogen automatisch naar hun voeten. Hij zegt dat hij het soms niet kan helpen. Maar John is gewend geraakt aan het onderdrukken van zijn verlangens. Hij maakt zich zorgen dat hij niet betrapt wordt op staren, dat hij belachelijk wordt gemaakt of dat iemand zich ongemakkelijk voelt. In de zomer in New York vermijdt hij plaatsen waarvan hij weet dat hij er vrouwen op blote voeten of in schoenen met open teen zal zien.

“Ik moet heel voorzichtig zijn,” zegt hij.

Een keer per maand neemt Savanah een dag vrij van haar werk om zich voor te bereiden op Footnight.

Ze begint haar ochtend gemakkelijk, met een duik en een kleurtje bij het zwembad in haar huis in Delray Beach. De 25-jarige moeder van één kind speelt muziek die past bij hoe ze zich die dag voelt – sensueel, krachtig, energiek. Daarna nipt ze aan mimosa’s, steekt ze een paar kaarsen aan en neemt ze een bubbelbad voordat ze naar haar favoriete salon gaat voor een manicure, pedicure en een föhnbeurt. Ze laat haar vingers en tenen kersenrood verven – haar kenmerkende kleur – om haar koperkleurige haar te complementeren.

Terug thuis plant ze wat ze zal aantrekken. Haar favoriete Footnight outfit is een lange, decolleté-barende karmozijnrode jurk met een split van enkel tot dij aan de ene kant en bandjes die kriskras door haar middel lopen. Tenslotte is het tijd voor de finishing touch: een paar fonkelende zilveren pumps met open teen.

Met elke stap van voorbereiding, verandert Savanah in de vrouw die haar bewonderaars hebben leren kennen: Godin Aurora. Met de verleidelijke energie van Jessica Rabbit en het uiterlijk van een Disney-prinses, beheerst haar alter ego de kamer.

Op een recente donderdagavond arriveert Godin Aurora bij Congas en neemt plaats aan de bar. Ze bestelt een Jack Daniel’s Honey on the rocks en kijkt wie er op het feest is.

“Het is net een geheim genootschap,” zegt ze.

Op ongeveer een uur na aankomst wordt Aurora benaderd door een oudere man voor een betaalde sessie. Ze leidt hem naar een halfrond hokje op een paar meter van de bar en neemt plaats. De man gaat voor haar op zijn knieën zitten en begint de bovenkant van haar voeten en haar enkels te strelen. Hij kijkt naar haar op, schijnbaar op zoek naar goedkeuring; zij geeft hem een subtiel knikje.

Terugkijkend op de avond, legt Savanah uit dat ze meer uit Footnight haalt dan alleen het geld. De fantasie van het feest is een ontsnapping uit de echte wereld en alle verantwoordelijkheden die komen kijken bij het zijn van een alleenstaande moeder.

“Dit is als mijn avondje uit – mijn avond om aanbeden te worden,” zegt ze. “Ik werk, kook, maak schoon, zorg voor mijn dochter. Dit is mijn avond om als vrouw gewaardeerd te worden.”

In de loop der tijd zijn veel van de modellen vriendinnen geworden. Degenen die professionele dominatrices zijn, werken samen voor sessies met mensen buiten Footnight en reizen samen om klanten te ontmoeten. Ze trekken samen op buiten de fetisj evenementen en doen ook vanille dingen. Ze gaan kayakken en bezoeken pretparken. Hun kinderen hebben speelafspraakjes.

Net als Aurora, vinden sommige vrouwen empowerment en voldoening in wat ze doen. Godin Elektra, een ander voet fetisj model, begon ongeveer een jaar geleden haar dominante kant te verkennen. Ze heeft jeugdherinneringen aan het vertrappen van haar neefjes en het spelenderwijs martelen van de ballen van een buurman. Onlangs realiseerde ze zich dat een professionele dominatrix haar droombaan is. Er is zoveel waar ze van houdt.

“De grenzeloosheid van BDSM. Al de verschillende maatschappelijke regels die je kunt breken. Alle manieren waarop je met mensen kunt onderhandelen, zodat je meer macht hebt en zij dat accepteren,” zegt Elektra.

Toen ze met Footnight begon, wist ze niet hoe ze met de mannen moest praten. Omdat ze leerde over dominantie en onderdanigheid, vond ze dat ze moest laten zien dat zij de baas was. Maar de mannen reageerden soms niet goed op haar houding.

Daarop ontspande Elektra zich en probeerde ze contact te maken met mensen in plaats van stoer en koud te doen. Ze stelde zich open voor mensen en zij stelden zich open voor haar.

“Ik begrijp de kwetsbaarheid waarmee ik hier in aanraking kom”, zegt Elektra. “Ik begon me kwetsbaarder op te stellen, en de mensen gaven me in ruil daarvoor hun kwetsbaarheid.”

Ze zegt dat ze er lichamelijk en emotioneel plezier aan beleeft om aanbeden te worden. Haar voeten zijn gevoelig, dus bepaalde aanrakingen hebben een sterk effect op haar.

“Ik hou ervan om speciaal en vereerd te zijn en alsof iemand zo ingenomen is met mij of een deel van mij dat ze er hun tijd of aandacht aan willen wijden,” zegt ze. “Ik zou zeggen dat dat me mentaal echt opwindt, om iemand te hebben die zo toegewijd is aan mijn voeten. Ik hou van toewijding.”

Niet alle vrouwen houden echter van voeten.

“Het voelt alsof je je voet in de bek van een bulldog hebt gestoken,” zegt één model. “Het is een slijmerig gevoel.”

Een ander zegt dat het laten likken van haar voeten voelt alsof ze op slakken loopt, maar de mannen betalen om aan hun fetisj mee te doen.

“Mannen zijn op zoek naar de ongrijpbare vrouw die met hen wil daten en hun fetisj wil delen,” zegt het model. “De meesten van ons gaan doen alsof we het leuk vinden, maar dat is niet zo, en we zijn hier om betaald te krijgen.”

Ze zegt dat de feestjes, hoewel leuk, zijn als “een tietenbar voor voeten” in die zin dat ze zijn gemaakt voor mannelijke bevrediging.

“We zijn behoorlijk veelzijdig,” zegt het model. “Dat komt omdat we pay-to-play providers zijn. We zijn wie je wilt dat we zijn. Dat is waar mannelijke fantasie om draait.”

Wat sommige modellen wel leuk vinden is de machtsuitwisseling die gepaard gaat met voet-aanbidingssessies.

“De macht is sexy,” zegt Jenni Foxx. “De macht en de absurditeit. Het amusement van iemand die me betaalt om mijn voeten te likken. Het is lang niet zo machtig als ze niet betalen. Gooi er geld bij, en het voegt een heel andere dynamiek toe.”

Laat op een avond op een Footnight party, ontmoet Jenni Foxx een man uit Texas die een tramplingsessie met haar en een ander model wil. Hij wil dat Foxx haar zes-inch kooi hakken draagt, maar geen sporen achterlaat op zijn lichaam. Een vertrapping op hakken zal hem striemen bezorgen, zegt ze hem. Maar ze kijkt rond voor iets dat ze kan gebruiken zodat de man vertrapt kan worden zonder blauwe plekken. Ze vindt een cocktailbakje en gebruikt dat als buffer tussen haar puntige stiletto’s en zijn huid.

Na een tijdje zegt de man haar dat ze er vanaf moet komen. De schoenen gaan kort daarna uit – een man kan maar zo lang op hakken worden vertrapt. Maar de man heeft ervaring met overreden worden als een mat, dus hij vraagt om meer. Foxx gaat op hem staan en zakt abrupt door haar knieën, waarbij ze op zijn borst slaat. Het klinkt wreed, maar Foxx zegt dat ze eerder haar eigen enkel breekt dan dat ze een long van de man doorboort. Daarom is ze een professional – ze weet hoe ze voorzichtig genoeg moet zijn voor hen beiden.

“Raak de verkeerde plek, en je kunt ribben breken of vitale organen verbrijzelen,” zegt ze. “Hij keek me in de ogen en zei: ‘Mijn God, het is zo verfrissend om bij iemand te zijn die weet wat ze doet.'”

Geld, machtsdynamiek en voetkwijl terzijde, Footnight is een plek van medeleven, begrip en verkenning. Hier kunnen mensen hun freak vlag laten wapperen – maar niet te veel. Het is volkomen acceptabel om aan een paar tenen te knagen, een voet in iemands mond te duwen in een show van dominantie, of te genieten van de macht van het betaald krijgen om iemand zich slecht te laten voelen.

“We zijn niet allemaal freaks en perverten,” zegt Foxx. “Maar als je dat wel bent, ben je hier ook welkom.”

De relaties tussen de mannen en de modellen zijn soms rijk en complex. Herhaalde klanten ontwikkelen een band met de modellen en zoeken hen op voor regelmatige sessies. Mannen zullen soms gevoelens ontwikkelen, en de vrouwen zullen grenzen moeten herbevestigen.

Op voetfeesten, zegt Foxx, spelen de vrouwen een pseudo-psychologische rol, vooral wanneer mannen voor het eerst hun fetisjen verkennen en overweldigende emoties voelen – duizelingwekkende opwinding, schaamte, angst. De vrouwen komen om voor hun mannen te zorgen en hen te helpen met die gevoelens om te gaan. Ze verlenen een betaalde dienst, en soms een openbare dienst. Niet veroordeeld voelen is belangrijk voor iedereen daar.

“Ik denk dat iedereen het verdient om met waardigheid en respect te worden behandeld,” zegt Foxx, “zelfs mensen die er specifiek om vragen om dat niet te worden.”

Foxx brengt soms een siliconen peddel mee naar de feestjes. Een man merkte het op een recente avond op en vroeg meteen om een sessie. In een privé-kamer ging hij op zijn knieën, likte aan haar zwarte hakken, trok ze uit en zoog aan de stiletto’s. Foxx vertrapte hem, spuugde op hem en sloeg hem in het gezicht met de zolen van haar schoenen.

“Ik noemde hem een vuile, walgelijke voet teef en vertelde hem dat ik hem zou verpletteren als een sigarettenpeuk,” zegt ze. “De hele tijd lachte hij en bedankte me en zei dat hij het verdiende.”

De man kreeg precies wat hij nodig had.

“Om zich een vuile hoer te voelen,” zegt Foxx.