D Did Francis Drake Really Land in California?
Weinig zeereizen zijn zo beroemd als die van de Golden Hind, de reis rond de wereld van kaper Francis Drake, die eindigde met zijn aankomst in de haven van Plymouth in Engeland in 1580. Deze tweede wereldomzeiling was niet alleen een opmerkelijk staaltje zeemanschap, maar was ook de eerste die grote delen van de westkust van Noord-Amerika in kaart bracht. Het ruim van de Hind werd gevuld met een halve ton goud, meer dan twee dozijn ton zilver, en duizenden munten en juwelen, geroofd uit Spaanse havens en schepen langs de westkust van Zuid- en Midden-Amerika. Drake’s lucratieve reis droeg bij aan de ambities van Engeland voor een wereldrijk.
Na hun Spaanse rooftochten, zoals beschreven in schriftelijke verslagen van Drake en andere bemanningsleden, landde de Golden Hind enkele weken langs de westkust van Noord-Amerika om zijn lekke schip te dichten en het land te claimen voor Elizabeth I, de eerste formele claim van een Engelsman op een stuk van de Amerika’s. Om die daad te herdenken, plaatste Drake een “a Plate of Brasse” als “monument of our being there,” volgens een verslag van een van de bemanningsleden.
Maar waar Drake, ongeveer 80 bemanningsleden, en een zwangere Afrikaanse vrouw, Maria genaamd, precies aan land stapten, is al bijna anderhalve eeuw onderwerp van hevige discussie. De meeste details van de expeditie werden onmiddellijk geheim gehouden door de koningin, die vreesde dat het nieuws van Drake’s claim tot een open oorlog met Spanje zou leiden. Wat in de daaropvolgende decennia werd gepubliceerd was vaak onvolledig en dubbelzinnig. Als gevolg daarvan hebben professionele en amateur-geleerden die zich over contemporaine kaarten, brieven en andere documenten bogen, kandidaat-havens voorgesteld van Mexico tot Alaska.
In 1875 wees een in Engeland geboren geograaf genaamd George Davidson, die belast was met het uitvoeren van een federaal onderzoek van de Amerikaanse westkust, een baai aan ongeveer 30 mijl ten noordwesten van San Francisco, een plaats die leek overeen te komen met de geografie en breedtegraad die door Drake en zijn bemanning was beschreven. Hij liet de baai hernoemen ter ere van de kaper. Invloedrijke Californiërs omarmden de schatgrage kapitein al snel als de natuurlijke zoon van een staat die prat ging op de goudkoorts. Drake gaf de staat ook een Engelse “stichter” die lang voor de nederzettingen van Jamestown en Plymouth arriveerde, een alternatief oorsprongsverhaal dat die van Spaanse missionarissen en inheemse bevolkingen kon vervangen.
De Californiërs in het begin van de 20e eeuw vierden de man die geridderd werd voor zijn piratenfeiten met gedenktekens, parades en optochten. Zijn naam werd gegeven aan een boulevard in Marin County en aan het belangrijkste hotel van San Francisco op Union Square. In 1916 nam de wetgevende macht van Californië een resolutie aan ter herdenking van de man die “op onze kusten landde en de Engelse vlag in Drakes Bay hees.”
In 1937 kondigde een vooraanstaand historicus aan de Universiteit van Californië, Berkeley, Herbert Bolton, de ontdekking aan van Drake’s “Plaat van Brasse” op een plek niet ver van Drakes Bay. De sensationele vondst, geëtst met woorden die beweren Nova Albion-Nieuw Engeland voor Elizabeth, bevatte Drake’s naam. De plaat, gedateerd 17 juni 1579, luidt onder meer: “BIJ DE GODSGEMACHT EN IN DE NAAM VAN HAAR MAIESTY QVEEN ELIZABETH VAN ENGELAND EN HAAR KONINKRIJKSVOORZITTERS VOOR EVER, IK NEM EIGENDOM VAN DIT KONINKRIJK ….”
De ontdekking haalde de krantenkoppen in het hele land en maakte van Bolton een nationaal figuur. De professor van Berkeley authenticeerde de rechthoekige plaat echter en riep deze uit tot fysiek bewijs van Drake’s landing ten noorden van San Francisco, voordat hij gedetailleerde historische en metallurgische tests uitvoerde. Hoewel sommige historici destijds twijfels uitten over de legitimiteit van de plaat, zamelde de universiteit 3.500 dollar in om hem te kopen, en het stuk aangetast metaal werd een gekoesterd artefact dat nog steeds tentoongesteld wordt in de Bancroft Library van Berkeley. Voor de elites van Californië “was de plaat niet zomaar een metalen document of een waardevol stuk antiek. Het was de heilige graal – een eerbiedwaardig Anglo-Amerikaans, protestants, religieus relikwie,” schrijft Boltons biograaf Albert Hurtado.
Vier decennia later echter onderwierpen onderzoekers van het Lawrence Berkeley National Lab de plaat aan strenge tests en concludeerden dat het beroemdste artefact van Californië was gemaakt met modern materiaal en moderne technieken. Het was zonder twijfel een vervalsing, zoals veel historici al lang vermoedden. Maar ander bewijsmateriaal, waaronder de ontdekking in 1940 van een 16e-eeuwse voorraad Chinees aardewerk, dat volgens sommige archeologen door de Hind was gestolen, wees nog steeds op Drake’s aanwezigheid in Noord-Californië.
In een nieuw wetenschappelijk boek, Thunder Go North, dat volgende week verschijnt, betoogt Melissa Darby, een archeologe van de Portland State University, dat Drake waarschijnlijk helemaal nooit in Californië is geweest – en dat hij niet zomaar een kaper was. In plaats daarvan wijst ze op officiële Engelse documenten die aantonen dat hij op een geheime verkennings- en handelsmissie van de regering was. Ze haalt ook Drake’s eigen geschriften aan, waarin staat dat hij na een overval op de Spanjaarden in het zuiden, ver de zee op ging voordat hij terugkeerde naar de kust. Darby analyseert de windstromingen in die tijd van het jaar – laat in de lente – en stelt dat de Hind daardoor ver naar het noorden zou zijn gevaren, waarschijnlijk in het huidige Oregon.
Thunder Go North: The Hunt for Sir Francis Drake’s Fair and Good Bay
Thunder Go North ontrafelt de mysteries rond Drake’s beroemde reis en zomerverblijf in deze baai.
Buy
Zij belicht ook een over het hoofd gezien hedendaags document in de British Library waarin staat dat Drake op zoek was naar de Noordwestelijke Doorvaart als een manier om terug te keren naar Engeland-dat zou natuurlijk hebben geleid tot een meer noordelijke koers-en vermeldt een breedtegraad die overeenkomt met centraal Oregon. Wat het Chinese porselein betreft, merkt ze op dat een onderzoek uit 2011 concludeerde dat het allemaal afkomstig was uit een Spaans scheepswrak uit 1595. Bovendien stelt Darby dat antropologisch bewijs, zoals plankhuizen en bepaalde inheemse woordenschat, erop wijst dat Drake in het noordwesten in plaats van aan de Californische kust in contact kwam met Indianen.
“Omdat de netelige kwestie grotendeels het domein is geweest van rancuneuze voorstanders van de ene of de andere baai, is het een moeras geworden dat professionele historici en archeologen grotendeels hebben vermeden,” schrijft Darby over haar boek. “Deze studie is een noodzakelijke afrekening.”
Haar meest explosieve bewering echter, beschuldigt Bolton, een van de meest vooraanstaande historici van Californië en een man die wordt geroemd als een pionier in de studie van koloniaal Spaans Amerika, van het vervalsen van de koperen plaat van Drake, een van de meest beruchte gevallen van vervalsing in het land.
“Hij was een oplichter,” vertelt Darby aan Smithsonian magazine. “Het is bijna zeker dat Bolton zelf het initiatief nam voor de ‘Plate of Brasse’ hoax.”
Hoewel de laboratoriumanalyse de plaat in 1977 als nep onthulde, wie er achter het bedrog zat en wat hun motief was, bleef een mysterie tot 2003, toen een team van archeologen en amateurhistorici een artikel publiceerden in het tijdschrift California History, waarin ze tot de conclusie kwamen dat de plaat een misgelopen grap van een particulier was. Ze vertelden verslaggevers dat het voorval “een uitgebreide grap was die vreselijk uit de hand liep.”
Bolton, een zeer gerespecteerd academicus, was ook Groot Koninklijk Historicus van de Clampers, een satirische mannenclub die het ribbelige pioniersleven van Californië levend wilde houden en “toegewijd was aan het beschermen van eenzame weduwen en wezen, maar vooral de weduwen.” Het team slaagde er niet in een rokend pistool te vinden, maar baseerde zich op gepubliceerd materiaal en persoonlijke herinneringen. Zij concludeerden dat het voorwerp was verzonnen door een groep prominente San Franciscanen, waaronder ene Clamper, en was “gevonden” ten noorden van San Francisco als een grap om Bolton te amuseren, die eerder het publiek had gevraagd om een oogje in het zeil te houden voor wat Drake had achtergelaten. Tegen de tijd dat het nieuws viraal ging, was de grap uit de hand gelopen en zwegen de hoaxers. Bolton was volgens de onderzoekers het mikpunt van de grap.
Maar in haar boek beweert Darby dat Bolton veel eerder een dader dan een slachtoffer van de grap was. Ze laat zien hoe Bolton en andere prominente Californische mannen decennia lang probeerden om geleerden te negeren en in diskrediet te brengen die zich verzetten tegen het verhaal van Drake als een schurkachtige piraat die landde op de kusten van Drakes Bay. Zo weerhield hij Zelia Nutall, een gerespecteerd antropologe, ervan een artikel te publiceren waarin werd gesuggereerd dat Drake ten noorden van Californië aan land was gegaan. Darby beschrijft ook een patroon van bedrog dat teruggaat tot zijn vroege jaren als academicus.
“Een dief begint zijn carrière niet met een bankoverval,” schrijft ze. “De plaat was niet Bolton’s eerste poging om het publiek voor de gek te houden.”
Darby vertelt in detail hoe Bolton vaak in verband werd gebracht met een groot aantal zwendels en zwendelpraktijken met betrekking tot Spaanse of piratenschatten. In 1920 authenticeerde hij publiekelijk een 16e-eeuwse Spaanse kaart die wees op een rijke voorraad zilver en goud in New Mexico, wat de media in rep en roer bracht. Het bleek een vervalsing te zijn, maar gaf Bolton zijn eerste smaak van nationale bekendheid.
Het volgende jaar beweerde Bolton een oud document te hebben vertaald dat aanwijzingen gaf voor een oude schat van bijna 9000 goudstaven, verborgen in de buurt van Monterrey, Mexico. Toen hij een plaats in de georganiseerde expeditie om het te vinden en een aandeel in de winst afwees, haalde hij opnieuw de krantenkoppen door het aanbod af te slaan vanwege zijn dringende academische verplichtingen (“18 Million Spurned by U.C. Teacher” las een; een ander zei “Bolton Loses Share in Buried Treasure”). Er is nooit een schat boven water gekomen.
In andere gevallen van oude documenten en verloren schatten, wimpelde hij beschuldigingen van het vervalsen van de waarheid af.
“Dit was Bolton’s methode,” schrijft Darby. “Verzin een goed verhaal voor het goedgelovige publiek, en als het ontmaskerd werd, noemde je het een grap.” Door deel te nemen aan de Drake plate hoax, voegt ze eraan toe, kon hij niet alleen media-aandacht oogsten maar ook nieuwe studenten naar zijn programma lokken, dat leed tijdens het dieptepunt van de Depressie.
Ze vermoedt ook nog een ander motief. “De plaat stelde Bolton in staat de vondst af te troeven en zijn blik te richten op de grotendeels blanke en protestantse Californische elites, die Drake omarmden,” zegt Darby, “omdat het diende om een Engelse held te promoten en een blanke nationale identiteit van Amerika te benadrukken.” Tot de belangrijkste Californiërs van die tijd behoorden leden van mannenclubs zoals de Native Sons of the Golden West, die vochten voor wetgeving om de meeste Aziatische immigratie een halt toe te roepen en om landrechten te beperken voor veel van degenen die al in de staat waren. “Bolton hield een toespraak voor de Native Sons, en zij zorgden voor studiebeurzen voor zijn studenten,” voegt Darby toe.
Bolton’s biograaf, Hurtado, een emeritus historicus aan de Universiteit van Oklahoma, erkent dat Bolton “onzorgvuldig” was door zijn stempel van goedkeuring te geven aan de plaat zonder een adequate analyse uit te voeren. “Er is geen twijfel dat hij een publiciteitsjager was,” voegt hij eraan toe. Maar hij is sceptisch dat Bolton actief een schandaal zou riskeren in de nadagen van zijn carrière, toen hij bijna 70 was en zeer gewaardeerd werd. “Hij had geen behoefte om een fraude te creëren om een internationale reputatie te verwerven. Dit riskeerde zijn reputatie.”
Leden van de Drake Navigators Guild, een non-profit groep die de Drakes Bay theorie verdedigt, verwerpen Darby’s bewering over Bolton ten stelligste. “Het idee van een samenzwering werkt niet,” zegt Michael Von der Porten, een financieel planner en tweede-generatie lid van het gilde wiens vader deel uitmaakte van het team uit 2003 dat het bedrog bestudeerde. Hij verwerpt ook haar conclusies over een landing ten noorden van Drakes Bay. “Dit is weer zo’n randtheorie, een totale farce.”
Michael Moratto, een archeoloog die al decennia lang graaft rond Drakes Bay, is het daarmee eens. “Ik heb 50 jaar lang naar alle kanten van het debat geluisterd, en voor mij is het beslist.” Darby is voorstander van een landingsplaats in Oregon om parochiale redenen, voegt hij eraan toe, en “verdraait dit alles om haar eigen doelen te dienen.” Hij blijft erbij dat een deel van het Chinese porselein dat in de baai is gevonden, afkomstig is van Drake’s lading. “Hij heeft uitstekend werk verricht met het verzamelen van bewijsmateriaal en het ontcijferen ervan,” zegt R. Lee Lyman, een antropoloog aan de Universiteit van Missouri in Columbia. “En het is zeer waarschijnlijk dat Bolton een list verzon.” Desondanks zegt hij dat het een zware strijd zal worden om het heersende verhaal te veranderen, gezien de diepe emotionele resonantie die Drake blijft hebben voor velen in de Golden State.
Darby zegt dat ze tegenwerking verwacht, vooral van het gilde, dat ze karakteriseert als “een belangenorganisatie en geen academische organisatie.” Ze voegt eraan toe dat haar conclusies over Bolton “een diepe schok zullen zijn, en hun ontkenning is begrijpelijk.” Maar Darby is er ook van overtuigd dat ze overtuigd zullen worden door een zorgvuldige studie van haar bewijsmateriaal. Lyman is daar niet zo zeker van. “De historische inertie die Drake in Californië plaatst is zo groot,” zegt Lyman. “Je raakt verknocht aan een idee, en het is moeilijk om het in twijfel te trekken.”