De 10 beste horrorfilms gebaseerd op waargebeurde verhalen
Horrorfilms die gebaseerd zijn op waargebeurde verhalen zijn bijzonder spannend omdat dat stemmetje in je achterhoofd je zegt: “Wacht, is dat echt gebeurd?!” Op zijn beurt, elke coping-mechanismen om het onbehagen in de maag te onderdrukken – die berust op zelfpraat dat het “slechts een verhaal” – wordt opgevoerd dat veel meer.
Of het nu gaat om spookhuizen die zich in het volle zicht verbergen, of mensen die letterlijk sterven aan hun nachtmerries, hier zijn de 10 beste horrorfilms die zijn gebaseerd op waargebeurde verhalen.
The Amityville Horror
Jaar: 1979
Verhuizen naar een nieuw huis kan bevredigend zijn op een aantal niveaus. Voor sommigen is het de overgang van een appartement naar iets meer substantieels. Voor anderen kan het het begin zijn van een eigen gezin. Echter, niemand weet echt wie of wat zich binnen die muren heeft afgespeeld.
In The Amityville Horror verhuist een gezin van vijf, de Lutzes, naar een buitenwijk aan de zuidkust van Long Island, New York en begint de angstaanjagende repercussies te ervaren die voortkomen uit de vroegere bewoners die allen op brute wijze werden vermoord door hun zoon/broer/zus. Het is bijzonder verontrustend omdat de film alle zintuigen oproept – of dat nu het geluid is van zoemende insecten, de vage geur van parfum of het gewicht van een aanwezigheid in een schijnbaar onbezette kamer.
De film is gebaseerd op een boek met dezelfde naam dat de ware daden beschrijft van Ronald J. DeFeo Jr. die zijn hele familie in koelen bloede vermoordde op 13 november 1974.
Net als in de film was de familie Lutz zo van slag door wat ze meemaakten, dat ze al na 28 dagen het huis verlieten – zo gehaast dat ze niet eens de moeite namen om hun kleren in te pakken.
Dead Ringers
Jaar: 1988
David Cronenbergs film, Dead Ringers, toont Jeremy Irons als een identieke tweeling gynaecologen, Elliot en Beverly Mantle, die een succesvolle medische praktijk runnen in Toronto. Hoewel hun persoonlijkheden verschillen, gebruikt de Mantle-tweeling hun gedeelde fysieke eigenschappen om vrouwelijke metgezellen aan elkaar te verpanden.
Wanneer Beverly een psychotische inzinking begint te krijgen – en zijn vrouwelijke patiënten interpreteert als mutant-achtige wezens – zet hij een koers uit om ze fysiek te vervormen met archaïsche gynaecologische instrumenten. Na het verwonden van een patiënt, wordt de praktijk geconfronteerd met onherstelbare schade en beide broers vallen dieper in psychose.
Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Stewart en Cyril Marcus – tweeling gynaecologen in dienst van het New York Hospital-Cornell Medical Center – hun schijnbaar perfecte leven begon te ontrafelen toen de mensen om hen heen zagen dat hun geestelijke vermogens begonnen af te brokkelen.
Hoewel de film een aantal creatieve vrijheden neemt, komen zaken als depressie, drugsverslaving, een gedeeld zelfgevoel en een schokkend einde voor eens zo gewaardeerde medische professionals allemaal voort uit de bizarre levens van de Marcus.
Open Water
Jaar: 2003
Open Water is een prominent voorbeeld van het feit dat een horrorfilm geen hulpeloze individuen hoeft op te zetten tegen gestoorde en gemaskerde figuren.
Wat begint als een zonovergoten dag duiken in het kristalblauwe water van de Bahama’s, wordt plotseling schrijnend wanneer een koppel wordt achtergelaten en gedwongen wordt om rekening te houden met de onvermijdelijkheid van de donker wordende hemel – en wat er onder hen op de loer ligt.
Gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Tom en Eileen Lonergan – die werden achtergelaten tijdens een duikexpeditie langs het Great Barrier Reef – het echtpaar werd twee dagen op drift achtergelaten voordat iemand van het vissersschip wist dat ze vermiste passagiers hadden.
The Conjuring
Jaar: 2013
Veel mensen hebben moeite met horrorfilms en dat is de logica achter de acties van degenen die worden gekweld. Dat wordt echter gemakkelijk aangepakt in The Conjuring – aangezien de film draait om de heldendaden van Ed en Lorraine Warren – die als paranormale onderzoekers actief op zoek gaan naar verontrustende omgevingen (zoals het eerder genoemde Amityville Horror-huis).
De focus van The Warrens is de familie Perron die weet dat er iets mis is met hun nieuwe huis. Hoewel het zeker een klassieke set-up is, levert de film een aantal schokkende schokken die je zullen laten snakken naar een uitstel van de visuele aanval.
Het scenario – en zowel de families Warrens als Perron – zijn gebaseerd op de waargebeurde relatie gesmeed tussen de paranormale experts en de getroffen familie.
De Warrens zelf zijn onder kritiek gekomen van nee-zeggers die hen beschuldigen van het verzinnen van spookverhalen, hoewel de Perron familie hun beweringen heeft ondersteund als het betrekking heeft op The Conjuring.
De Perron’s oudste dochter, Andrea, merkte op: “Zowel mijn moeder als ik zouden net zo snel onze tong inslikken dan een leugen vertellen. Mensen zijn vrij om te geloven wat ze willen geloven. Maar ik weet wat we hebben meegemaakt.”
The Exorcism of Emily Rose
Jaar: 2005
The Exorcism of Emily Rose is een inventieve kijk op wat het betekent om niet alleen te ervaren wat demonische bezetenheid is, maar ook de gevolgen die voortkomen uit het uitputten van alle mogelijke middelen om een ziek 19-jarig meisje te genezen. In dit geval, wanneer een exorcisme verkeerd gaat, opent het alle morele en juridische kwesties die niet passen in een nette rechtszaal box.
Net als in de zaken waarbij paranormale onderzoekers, Ed en Lorraine Warren betrokken zijn, zijn de meeste mensen sceptisch als het gaat om alles wat bovennatuurlijk is. Dus, de taak voor de advocaat van de veroordeelde priester die het exorcisme verknalde, moet eerst bewijzen dat demonische bezetenheid echt is om een niet-schuldig vonnis te krijgen.
De film is gebaseerd op het leven en de dood van Anneliese Michel die opgroeide in het Duitsland van na de Tweede Wereldoorlog en begon te lijden aan symptomen die vandaag de dag zouden worden gediagnosticeerd als schizofrenie.
Hoewel haar vroom katholieke familie volhield dat het het werk van de duivel was en erop aandrong dat hun plaatselijke parochie een exorcisme zou uitvoeren.
Onder leiding van pater Arnold Renz werd Anneliese ernstig beroofd van voedsel en water en fysiek mishandeld – onder het mom dat hij haar eigenlijk hielp.
Nadat ze hoofd bleek te zijn, werden haar ouders, Renz en een andere priester, Ernst Alt, allen schuldig bevonden en aansprakelijk gesteld voor haar dood.
Wolf Creek
Jaar: 2005
De Australische film Wolf Creek schuwt verheven set-pieces of onrealistische motivaties voor de antagonist ten gunste van een ultra-realistische weergave van een road trip die verkeerd afliep.
Wanneer drie vrienden gestrand zijn in de buurt van Wolf Creek National Park in West-Australië, wordt de groep benaderd door een would-be goede Samaritaan die aanbiedt om hen naar zijn nabijgelegen huis te slepen waar hij het gereedschap en de middelen heeft om hem te helpen,.
Hoewel het op papier naïef mag lijken, zijn de omstandigheden zodanig dat de hulp echt de enige reddingslijn is waar de vermoeide reizigers aan kunnen hangen – en zou vergelijkbaar zijn met het echtpaar dat in het water dobbert in Open Water om een boot te weigeren die door een vreemdeling wordt bestuurd.
Wat volgt is een van de meest gewelddadige en verontrustende vertoningen van geweld in de filmgeschiedenis – het veroorzaken van een breuk onder de film gemeenschap die het zag als ofwel een misogynistische trash hoop, of een barrière-brekende blik op geweld zonder een cartoon lens.
Zoals de titelkaart van de film suggereert, “is het gebaseerd op ware gebeurtenissen” en is het een samensmelting van de moorddadige heldendaden van veroordeelde moordenaars, Bradley John Murdoch en Ivan Milat – de laatste die de bijnaam “de rugzakmoordenaar” kreeg na het doden van zeven reizigers langs Belanglo State Forest tussen Sydney en Canberra.
The Exorcist
Jaar: 1973
The Exorcist blijft een van de meest invloedrijke en belangrijke films voor een generatie van filmmakers – uit een verscheidenheid van verschillende genres – die allemaal werden beïnvloed door de aandoeningen van een eens lief klein meisje dat langzaam veranderde in een gal spuwend monster.
Misschien is het omdat regisseur, William Friedkin, nooit het plan had om een horrorfilm te maken. Integendeel, zijn motivatie kwam voort uit een verlangen om “het mysterie van het geloof” te verkennen, waardoor een verhaal ontstond dat een grotere onderliggende betekenis zocht dan andere films in het genre.
De film en het boek waarop het is gebaseerd, komen voort uit de echte aandoeningen van Roland Doe, een pseudoniem dat door de katholieke kerk in de jaren 1940 aan het slachtoffer werd gegeven, van wie werd vastgesteld dat hij was bezeten door een boze geest die verantwoordelijk was voor onverklaarbare gebeurtenissen in het huis van Doe en lichamelijke verwondingen aan zowel hemzelf als de mensen om hem heen.
Er vonden in de loop van enkele weken meer dan 30 exorcisme-ceremonies plaats – waarbij een beroep werd gedaan op 9 verschillende priesters en 39 andere getuigen die allen de uiteindelijke kerkelijke papieren ondertekenden waarin werd geconcludeerd dat Doe van zijn bezetenheid was genezen.
A Nightmare on Elm Street
Jaar: 1984
Het was gewoon niet genoeg voor Wes Craven om mensen over de hele wereld te kwellen met monsters die mensen aanvallen terwijl ze bezig zijn met hun dagelijkse leven – zoals in The Hills Have Eyes of Swamp Thing. In plaats daarvan bedacht hij een schurk, Freddy Kruger, die zijn wraak zou nemen in een periode waarin iedereen – ongeacht fysieke kracht – op zijn kwetsbaarst is; als ze slapen.
Craven liet zich inspireren door een Cambodjaanse familie die de Killing Fields ontvluchtte en naar de Verenigde Staten emigreerde. De zoon kon echter niet ontsnappen aan zijn schrijnende verleden en had vaak slopende nachtmerries.
“Hij vertelde zijn ouders dat hij bang was dat als hij sliep, het ding dat hem achtervolgde hem zou pakken, dus probeerde hij dagen achter elkaar wakker te blijven, zei Craven. “Toen hij eindelijk in slaap viel, dachten zijn ouders dat de crisis voorbij was. Toen hoorden ze midden in de nacht geschreeuw. Tegen de tijd dat ze bij hem kwamen, was hij dood. Hij stierf in het midden van een nachtmerrie. Hier was een jongere met een visioen van een horror die iedereen ontkende. Dat werd de centrale lijn van Nightmare on Elm Street.”
In het artikel in de Los Angeles Times dat als het oorspronkelijke bronmateriaal diende, werd opgemerkt dat 104 mannen – met een gemiddelde leeftijd van 33 jaar – op mysterieuze wijze in hun slaap waren gestorven.
The Hills Have Eyes
Jaar: 1977
De thematische premisse van een “trip gone bad” blijft een beproefde opzet voor een verscheidenheid aan horrorfilms. Wes Craven’s The Hills Have Eyes is niet anders; een grote familie is op weg van Ohio naar Los Angeles wanneer autopech hun vooruitgang doet ontsporen en hen dwingt om te gaan met een andere familie in de buurt die een onverzadigbare honger heeft naar menselijk vlees.
Cravens film werd geïnspireerd door het verhaal van de familie Sawney Beane, over wie hij had gelezen in de openbare bibliotheek van New York.
“In de jaren 1700 was er in Schotland geloof ik een gebied waar een weg doorheen liep vanuit Schotland, en mensen dachten dat het er spookte omdat er steeds mensen van die weg verdwenen,” zei hij. “Het verhaal kwam naar buiten toen een echtpaar werd aangevallen door deze wild uitziende mensen, en één ontsnapte.”
Volgens de BBC zou de Bean-clan in de loop van 25 jaar 1.000 mensen hebben vermoord en opgegeten.”
The Haunting in Connecticut
Jaar: 2009
The Haunting in Connecticut is een inventieve kijk op het spookhuis-horrorgenre. Door een ziek kind met kanker toe te voegen aan de vergelijking, moet een familie hun nieuwe huis laten werken vanwege de nabijheid van het ziekenhuis.
Maar natuurlijk liggen er geheimen op de loer die te maken hebben met het oorspronkelijke doel van het huis – als een mortuarium – en de geesten die zich binnen de muren bevinden.
De film is gebaseerd op het relaas van de familie Snedeker uit Southington, Connecticut uit 1986 die Ed en Lorraine Warren inhuurden die beweerden dat het personeel van het mortuarium necromantie en necrofilie had bedreven met de lijken.