De ijzeren ring en het ritueel van de roeping van een ingenieur
Sommige rituelen horen thuis op de vuilnishoop van de geschiedenis, terwijl andere hun verdienste hebben, ook al zijn ze omgeven door geheimzinnige praktijken die voor sommigen van ons misschien achterhaald en zelfs dwaas lijken.
Op zaterdag postte ik over een bepaald soort ritueel dat naar mijn gevoel in de eerste categorie thuishoort, hoe sneller hoe beter. De praktijk om paarden door brandende vreugdevuren te laten rennen om ze te “zuiveren en te beschermen” is niets minder dan barbaars.
Dit bijna eeuwenoude Canadese ritueel hoort thuis in de tweede categorie. Het is een ritueel dat een jonge ingenieur, pas afgestudeerd met een knappe ingenieursdiploma op zak, ertoe aanzet zijn ego achter zich te laten en na te denken over zijn plicht als beroepsbeoefenaar tegenover de maatschappij.
Voor de jonge ingenieur is het in feite een boodschap dat hij zijn diploma niet naar zijn hoofd moet laten stijgen, want hij heeft nog veel te leren.
Voor de oudere, meer ervaren ingenieur is het een herinnering aan zijn professionele plicht om die ervaring te delen met jongere ingenieurs.
Geschiedenis van het ritueel
Ik wist niets van de IJzeren Ring toen ik aan het ingenieursprogramma aan de McGill University in Montreal begon. Ik realiseerde me dat het een “ding” was toen ik in het oude (d.w.z. ergens in de jaren 1800 gebouwde) McDonald Engineering Building zag dat er bovenaan de hoofdingangstrap een kamer was die “IJzeren Ring Kamer” heette. Jarenlang was het een lounge voor ingenieursstudenten, daarna werd het omgebouwd tot een computerwinkel… en nu weet ik niet eens meer of het er nog is. Geleidelijk drong het tot me door dat deze IJzeren Ring iets groots was.
Toen ik dit onderzocht, leerde ik iets nieuws, want de legende die ik over de IJzeren Ring had geleerd, was dat hij zijn oorsprong vond in de instorting van de Quebec Bridge in 1907 toen die in aanbouw was, waarbij 75 bouwvakkers om het leven kwamen. De ontwerpingenieurs kregen de schuld voor een inschattingsfout, maar het verhaal is veel ingewikkelder dan dat, een van de redenen voor de gedachte achter de IJzeren Ring – de meeste situaties zijn niet zwart-wit, en de beslissingen van mensen hebben domino-effect gevolgen, zoals deze meer gedetailleerde beschrijving van de instorting beschrijft.
De beroepsgroep werd gedwongen om zichzelf in de spiegel te kijken toen, tijdens de tweede poging om de brug te bouwen, deze in 1916 opnieuw instortte terwijl de middenoverspanning op zijn plaats werd gehesen, waarbij nog eens 10 mensen om het leven kwamen. Als ik me goed herinner (en eerlijk gezegd is dat misschien niet zo), werd laks toezicht door de ingenieurs ter plaatse als het grootste probleem beschouwd.
Het legendarische deel van het verhaal is dat de originele Iron Rings werden gemaakt van gietijzer van de brug. Volgens deze Canadese site van de ingenieursfaculteit:
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, werden de eerste ringen niet gemaakt van ijzer van de ingestorte brug. Maar de instorting van de brug leidde tot de traditie van de ijzeren ring als symbool voor de nederigheid en feilbaarheid van ingenieurs.
De ontstaansgeschiedenis van de eerste ringen was misschien niet zo poëtisch (de Dark Lord Sauron smeedde ze bijvoorbeeld niet in de vuren van Orodruin), maar de beeldspraak van die warrige warboel van liggers herinnert ons nog steeds op een nuchtere manier aan de gevolgen van een gebrek aan zorgvuldigheid en een onprofessionele aanpak van de ingenieurstaak die ons te wachten staat.
Het ritueel van de roeping van een ingenieur heeft een geschiedenis die teruggaat tot 1922, toen zeven voormalige voorzitters van het Engineering Institute of Canada een bijeenkomst in Montreal bijwoonden met andere ingenieurs. Een van de sprekers was civiel ingenieur professor Haultain van de Universiteit van Toronto. Hij was van mening dat een organisatie nodig was om alle leden van het ingenieursberoep in Canada nauwer bij elkaar te betrekken. Hij was ook van mening dat een verplichting of ethische verklaring moest worden opgesteld die een jong afgestudeerde ingenieur zou kunnen onderschrijven. De zeven voormalige voorzitters van het Engineering Institute of Canada stonden zeer welwillend tegenover dit idee.
Haultain schreef naar Rudyard Kipling, die in enkele van zijn gedichten en geschriften had verwezen naar het werk van ingenieurs. Hij vroeg Kipling om zijn hulp bij het ontwikkelen van een gepaste waardige verplichting en ceremonie voor de onderneming. Kipling was zeer enthousiast in zijn antwoord en produceerde spoedig zowel een verplichting als een ceremonie met de formele titel “The Ritual of the Calling of an Engineer.”
Hier is mijn verplichting:
(Mijn handtekening is zo veranderd dat ik er niet op sta te wachten dat iemand deze voor snode doeleinden kan gebruiken.
Waar is de Ring van gemaakt, hoe ziet hij eruit en wat symboliseert hij?
De oorspronkelijke gietijzeren ringen kleurden de vingers van hun dragers op den duur zwart, dus worden de ringen nu van roestvrij staal gemaakt. Volgens Wikipedia,
De Ring zelf is klein en ingetogen, ontworpen als een constante herinnering, eerder dan een sieraad. De Ringen werden oorspronkelijk met de hand gehamerd met een ruw buitenoppervlak. Het moderne machinaal bewerkte ringontwerp is uniek, een herinnering aan het handmatige proces. Twaalf halve cirkel facetten zijn gesneden in de boven-en onderkant van het buitenoppervlak, met de twee sets van facetten rotatie offset door vijftien graden.
Fun fact: zelfs een rover kan herkennen een goedkoop stuk staal
Toen ik de mijne kocht in 1987, ik denk dat ik $ 5 voor betaald. Canadese dollars. Ik hoorde zo’n 20 jaar geleden dat ze een beginnend ingenieur toen het vorstelijke bedrag van $8 kostten. Ik heb geen idee hoeveel ze nu kosten, en als er Canadese ingenieurs zijn die dit lezen en het me kunnen vertellen, ben ik echt benieuwd wat de inflatie is op een beetje goedkoop roestvrij staal.
Het is gemakkelijk te zien dat dit roestvrij staal is. Niemand zou de IJzeren Ring beschuldigen van het zijn van fijne sieraden. In 2001 was ik betrokken bij een wrede gewapende overval in Johannesburg, en werd beroofd van meer dan R30.000 aan “spullen” die ik niet bij me had mogen hebben, zoals zonnebrillen, juwelen en andere kostbaarheden.
Je raadt het al, de overvallers hebben dit niet gestolen.
Waarom is hij hobbelig?
Eén van de kernelementen van het ontwerp van de Ring is dat hij hobbelig begint, en naarmate de ingenieur zijn carrière doorloopt en de metaforische hobbels uit zijn professionele houding wegwerkt, wordt de Ring ook gladder.
Dus de Ring, die aan de pink van de werkhand wordt gedragen, symboliseert in feite de loopbaan van de ingenieur.
Ik had een collega, een soort oudere staatsman van de ingenieurswereld toen ik net begon, en zijn Ring was glad.
Toen we de onze in 1987 kregen, werd ons gezegd hem niet naast een trouwring te dragen, want dan zouden we ons privé- en beroepsleven door elkaar halen. Ik kon die oude zaag in geen van mijn onderzoeken terugvinden, dus ik vermoed dat de krachten van de Ring dat stukje advies stilletjes hebben begraven.
We kregen nog veel meer te horen tijdens het ritueel, maar ons werd opgedragen er geen Ringloze mensen over te vertellen, vooral geen journalisten.
Heeft het nog steeds betekenis voor Canadese ingenieurs?
Ja, en niet alleen Canadese ingenieurs. Sommige Amerikaanse ingenieurs dragen nu ook Iron Rings.
De mijne heeft nog steeds betekenis voor mij persoonlijk, ook al oefen ik mijn beroep als ingenieur niet meer uit. Ik kan een Iron Ring op 50 passen afstand zien, en heb Canadese ingenieurs van over de hele wereld op de meest onverwachte plaatsen ontmoet – omdat ze hun Iron Rings droegen. Als ringdragers elkaar ontmoeten, hebben we een onmiddellijke band, niet gesmeed uit de tragische instorting van een brug, maar uit de wetenschap dat ons beroep een impact heeft op de maatschappij (en dat we ten minste in Canada woonden voor de duur van onze ingenieursstudies).
Dus ja, sommige rituelen zijn het misschien nog waard om in stand te houden.
Team Zuid-Afrika banner ontworpen door @bearone