De wetenschap van reflectie – wat reflecteert het ons?

De wetenschap van reflectie – wat reflecteert het ons?

“De hoek van inval = de hoek van reflectie”

We herinneren ons misschien dat we deze wet van de weerkaatsing op school hebben geleerd, onthouden en opgezegd, maar hebben we er ooit bij stilgestaan wat de wetenschap van de weerkaatsing eigenlijk inhoudt, en wat dit voor ons in ons dagelijks leven betekent?

Wanneer licht een glad oppervlak raakt, wordt het van het oppervlak weerkaatst onder dezelfde hoek als waarin het binnenkwam.

Het wordt niet door het oppervlak veranderd, maar weerkaatst in zijn volheid op een zeer geordende, exacte en mathematische manier.

Wanneer het weerkaatsende oppervlak onregelmatig is, kan het licht in elke willekeurige richting weerkaatsen, en zelfs in vele verschillende richtingen worden verstrooid op een chaotische manier die de kracht van de oorspronkelijke straal doet afnemen.

Het licht zelf als geheel is onveranderd, maar de manier waarop wij het zien is anders, afhankelijk van het oppervlak waarop het naar ons wordt weerkaatst.

Alles in het leven is een weerkaatsing, aangezien wij voortkomen uit, gemaakt zijn van en omgeven zijn door licht.

Water is een weerkaatsend oppervlak. Als het water in een meer of zee heel stil is, is de weerspiegeling van het landschap duidelijk omdat het spiegelende oppervlak heel glad is. Maar als er rimpelingen of golven in het water zijn, wordt de weerkaatsing vervormd.

Op dezelfde manier waarop licht weerkaatst op het wateroppervlak, weerkaatst het op het oppervlak van ons, en zo zien wij elkaar in deze fysieke wereld, omdat het licht wordt weerkaatst van een ander naar onze ogen. Op dezelfde manier waarop het licht duidelijk weerkaatst op water dat kalm en rustig is, kunnen we die kwaliteit van stilte weerspiegeld zien in een persoon. En als ze emotioneel of mentaal in beroering zijn, kan de kwaliteit van de reflectie verstrooid zijn, zoals van het oppervlak van turbulent water.

Iedereen in het leven is een reflectie voor ons om te observeren en mee te leren, want zij houden ons een spiegel voor van ons eigen licht.

We zijn van nature allemaal gelijk in essentie, gelijk in licht, maar we leven niet allemaal dat licht en belichamen dat licht in ons dagelijks leven, ook al kunnen we momenten hebben waarop we ten volle stralen.

De manier waarop mensen met ons omgaan weerspiegelt de manier waarop we met onszelf omgaan en hun weerspiegeling kan dienen om ons bewuster te maken van hoe we met ons eigen licht leven.

Is de weerspiegeling waarnaar we kijken helder en liefdevol en vreugdevol?

Of is het saai, verstrooid en chaotisch?

En waarom mogen we die specifieke reflectie op dit moment zien?

Als we onszelf toestaan het leven op deze manier te zien, kan dat ons herinneren aan de kracht en verantwoordelijkheid om te leven als een heldere en liefdevolle reflectie voor anderen.

Leven we op een manier die ons in staat stelt te stralen en die een ander inspireert om meer de waarheid te zijn van wie hij is, meer het licht dat hij is en waaruit hij voortkomt?
Of leven we op een manier die ons licht dof maakt, weinig inspiratie biedt en een ander aanzet tot meer verstrooiing en chaos?

De zon wacht niet op ons om te schijnen. Zij komt elke dag op en verlicht onze weg, ongeacht wat wij doen of niet doen, ongeacht in hoeverre wij leven van het licht dat wij zijn.

Zoals de zon dat voor ons doet, zo is het ook voor ons om de weg voor anderen te verlichten, om te dienen als een vaste, liefdevolle, consistente afspiegeling van het licht op aarde, van hoe wij als mens moeten leven, vervuld van het licht waar wij vandaan komen en ooit naar terug zullen keren.

Gedeponeerd onder

Leven, Essentie, Filosofie, Optica, Wiskunde