Een cognitieve wetenschapper heeft een medicijnvrije slaaptruc bedacht voor je rusteloze geest
Een cognitieve wetenschapper heeft mogelijk een bekend slaapraadsel opgelost: Als je moeite hebt om in slaap te vallen, blijf je waarschijnlijk denken aan hoe je niet in slaap kunt vallen, wat het moeilijker maakt om in slaap te vallen. Dus hoe stop je met denken over je worsteling om in slaap te vallen? Luc Beaudoin van de Simon Fraser Universiteit in Vancouver, Canada, heeft een methode uitgevonden die cognitief schuifelen wordt genoemd en die bedoeld is om de hersenen te sussen in die groggy staat die voorafgaat aan een slaapcyclus door het te vragen om zich te concentreren op willekeurige woorden en beelden, zonder er verbanden tussen te leggen. Wanneer hij met andere cognitieve wetenschappers spreekt, noemt hij het concept “seriële diverse verbeelding.”
Er zijn twee manieren om deze cognitieve shuffle uit te voeren. De eerste is om een simpel woordspelletje te spelen als je in bed ligt: Kies een woord dat ten minste vijf letters bevat. Neem de eerste letter, en maak een nieuwe lijst van woorden die daarmee beginnen, en stel ze dan levendig voor in je geest. Als je geen ideeën of inspiratie meer hebt, ga je verder met de volgende letter. Het “zaad”-woord kan van alles zijn, maar het moet emotioneel neutraal zijn, en niet te veel herhaalde letters bevatten. Beaudoin gebruikt “bedtijd” als voorbeeld op zijn site.
De tweede optie is het gebruik van Beaudoin’s app, mySleepButton, die werkt op een vergelijkbaar principe, maar doet al het zware werk voor je. Zet het aan en een generiek aangename stem leest een lijst van willekeurige objecten, scènes en activiteiten, seconden na elkaar; alles wat je hoeft te doen is de timer instellen voor hoe lang je wilt dat de stem items blijft opnoemen, en dan elk item levendig voorstellen.
Cognitive shuffling is Beaudoin’s antwoord op zijn “incoherente mentatie somnolentie hypothese.” In wezen stelt hij voor dat als de hersenen overgaan naar de slaap, het stopt met “sense-making.” Het heeft de hogere-orde verwerkingsfuncties die we overdag gebruiken uitgeschakeld, waardoor gedachten en beelden surreëel worden. Dat is een “signaal aan subcorticale regio’s om door te gaan met de overgang naar slaap,” schrijft hij in een paper waarin hij de theorie uitlegt, voor het eerst gepubliceerd in 2013.
Zijn woordspel en app duwen de hersenen opzettelijk in de overtuiging dat het veilig is om stil te staan.
We hebben te horen gekregen dat we schapen moeten tellen om onze geest in slaap te sussen, maar basale telspelletjes zijn saai, betoogt Beaudoin. De activiteit is gewoon niet kleverig genoeg om de aandacht vast te houden van wat boeddhistische gedachte de aap geest noemt. Daarentegen geeft cognitief schudden de hersenen net genoeg speelgoed om mee te spelen, maar niet genoeg samenhangende informatie om executief functioneren te stimuleren.
Onderzoekers van de Université de Montréal zijn begonnen met het testen van een eenvoudigere versie van de app in een gecontroleerde studie waarin seriële diverse verbeelding wordt afgezet tegen achterwaarts tellen. Voorlopige resultaten (in het Frans en Engels) suggereren dat het vermogen van de app om slapeloosheid te helpen veelbelovend is. Aan het eind van een proefperiode van twee weken vertoonden beide groepen – een groep die de app gebruikte en een die achteruit telde – minder slapeloosheid, maar de groepen die de app gebruikten vertoonden een grotere verbetering. Zij hadden ook het gevoel dat het hen minder tijd kostte om in slaap te vallen; de andere groep merkte geen verandering. (Beaudoin merkt op dat hij betrokken was bij het ontwerp van de proef, die een app gebruikte die was gebouwd op de software van zijn bedrijf.)
Voorlopig is mySleepButton een van de vele apps die een oud probleem benaderen, hoewel het de enige is die is ontworpen om je gedachten opzettelijk te verwarren.
Insomnia is een incidenteel probleem voor mij, dus ik probeerde de app gisteravond in een totaal onwetenschappelijk experiment. Nadat ik de timer op 20 minuten had gezet, en de woorden uit mijn telefoon begonnen te morsen, begon ik onmiddellijk na te denken over waarom de app-schrijvers de woorden kozen die ze deden. Daardoor wist ik zeker dat de app zou mislukken.
De app: Afro…Ocean liner…A bird in a tree…
Me: Afro? Wat een begin. Raciale connotaties. Is dat cool? Of ben ik het probleem dat ik dat denk?
De app: Winkelen op zaterdag…Een zwembad in een buurthuis…
Me: Wacht, waarom een buurthuis? Waarom niet “een openbaar zwembad”? Is dat een Canadeesisme?
Zo ging het door.
Na wat voelde als vijf minuten, merkte ik echter dat elk nieuw woord inderdaad een microdroom aanwakkerde. Mijn geest werd een improvisatiegroep die willekeurige ideeën van het publiek aannam en ze in vreemde scènes aan het werk zette. (Het leek een beetje op de klassieke Carol Burnett sketch “The Life Raft,” waarin echte mensen gedwongen worden om de grillen van een romanschrijver uit te voeren terwijl hij zijn onvoorspelbare plot maakt.)
Hoewel het leek alsof er een addertje onder het gras zat: mijn vreemde dromen werden constant onderbroken door het volgende woord of de volgende zin die niet gemakkelijk kon worden verwerkt, waardoor ik wakker werd. “Licht schijnt op een berg” was zo’n trance-doorbrekende puzzel.
“Dat lijkt een ontwerpfout,” zei ik tegen mezelf – voordat ik wegdoezelde en rustig in slaap viel.