Emotionele kwetsbaarheid: What It Is and Why It Matters
Als psycholoog krijg ik vaak vragen over emotionele kwetsbaarheid:
- Wat is emotionele kwetsbaarheid precies?
- Is het iets goeds?
- Moet ik proberen me emotioneel kwetsbaarder op te stellen?
- Hoe zou dat er eigenlijk uit moeten zien?
En net als veel van de onderwerpen waarover ik schrijf, wordt emotionele kwetsbaarheid een beetje verkeerd begrepen omdat het op zo’n vage, niet-specifieke manier wordt rondgeslingerd.
In dit artikel wil ik je een duidelijke, nuchtere uitleg geven van hoe ik denk over emotionele kwetsbaarheid en hoe het nuttig kan zijn in je leven.
Wat is emotionele kwetsbaarheid? A Simple Definition
Hier is mijn definitie van emotionele kwetsbaarheid:
De bereidheid om je emoties te erkennen, vooral pijnlijke.
Okee, laten we dat een beetje uitpakken…
Voreerst wil ik verduidelijken dat wanneer we het over kwetsbaarheid hebben, we meestal emotionele kwetsbaarheid bedoelen. Wanneer je beste vriend suggereert dat je moet werken aan meer kwetsbaarheid in je relatie, hebben ze het waarschijnlijk niet over jezelf fysiek kwetsbaarder maken.
Dus, kwetsbaarheid gaat over emoties. Maar kwetsbaarder zijn heeft meestal niets te maken met plezierige emoties zoals vreugde of opwinding (hoewel ik denk dat het dat wel kan zijn). Als we het hebben over emotioneel kwetsbaarder zijn, dan heeft dat meestal te maken met moeilijke of pijnlijke emoties zoals verdriet, schaamte, angst, frustratie, etc.
Verder betekent kwetsbaarheid het erkennen van je moeilijke emoties. Nu, het is de menselijke natuur om dingen die pijn doen te vermijden. En emoties zijn daarop geen uitzondering. Onze natuurlijke reactie op een emotioneel slecht gevoel is om onmiddellijk iets te doen om je niet zo slecht te voelen:
- Wanneer je je gefrustreerd voelt, ga je hardlopen om stoom af te blazen.
- Wanneer je je verdrietig voelt, herinner je jezelf aan alle goede dingen in je leven.
- Wanneer je je angstig voelt, bel je een vriend om je gerust te stellen dat alles goed zal komen.
Dit zijn allemaal heel normale reacties op emotionele pijn. En in veel gevallen kunnen ze een heel goed idee zijn. Maar hier is het belangrijkste idee als het gaat om emotionele kwetsbaarheid:
Soms is het beter om pijnlijke emoties te erkennen in plaats van ze onmiddellijk te vermijden of te proberen ze kwijt te raken.
Noteer het woord soms. Ik suggereer niet dat iedereen de hele dag “zijn gevoelens moet voelen” en voortdurend moet nadenken over elke kleine stemming en emotie. Dat zou… dwaas zijn.
Ook, merk op dat ik niet zei dat emotionele kwetsbaarheid betekent dat je je wentelt in je pijnlijke emoties of ze analyseert. Geobsedeerd raken door je pijnlijke gevoelens kan net zo schadelijk zijn als ze ontkennen.
Wat ik suggereer is dat het erkennen van je pijnlijke emoties vaak een goede middenweg is tussen die twee uitersten. Het erkennen van je pijnlijke emoties kan zo simpel zijn als een paar seconden stilstaan en tegen jezelf zeggen: Oké, ik voel me behoorlijk rot op dit moment. Dat komt waarschijnlijk omdat ik gefrustreerd ben op mijn man vanwege die sarcastische opmerking die hij tijdens het diner maakte, waar ik me aan stoorde en waar we het nooit over hebben gehad.
Wel, dat is duidelijk, zeg je. Ik erken mijn emoties de hele tijd. Wat is het probleem?
Misschien bent u een expert in emotionele kwetsbaarheid. Maar mijn ervaring is dat de meesten van ons er lang niet zo goed in zijn als we misschien denken. Anders gezegd, het instinct om te voorkomen dat we ons slecht voelen is zo ingebakken in de menselijke natuur, dat we het allemaal veel meer doen dan we ons realiseren, vaak zonder veel bewust te zijn – vooral, zo blijkt, als het gaat om andere mensen.
Het is al moeilijk genoeg om onze pijnlijke emoties in privé te erkennen, maar het kan bijna onmogelijk voelen om ze te erkennen in het bijzijn van andere mensen – zelfs mensen die ons na staan, zoals een echtgenoot, ouder of vriend.
Mijn laatste punt over emotionele kwetsbaarheid is dat, net zoals het soms nuttig is om te kunnen pauzeren en je eigen pijnlijke emoties in je eentje te erkennen, het ook heel nuttig kan zijn (en diep moeilijk) om je pijnlijke emoties te erkennen in het bijzijn van en voor andere mensen.
Ok, hopelijk helpt dat om het concept van emotionele kwetsbaarheid te verduidelijken. In het volgende gedeelte gaan we proberen de voor de hand liggende vraag te beantwoorden:
Wat is er zo geweldig aan het erkennen van mijn pijnlijke emoties?
De voordelen van emotionele kwetsbaarheid
Als therapeut is een groot deel van mijn werk mensen de vaardigheid van emotionele kwetsbaarheid te leren. Dat woord vaardigheid is belangrijk. Net als het vermogen om goed te schrijven of goede tafelmanieren te oefenen, is emotionele kwetsbaarheid een echt leuke vaardigheid om te hebben wanneer je het nodig hebt, wat waarschijnlijk vaker is dan je denkt.
Om je een idee te geven van waarom de vaardigheid van emotionele kwetsbaarheid zo waardevol is, zijn hier drie specifieke voordelen van emotionele kwetsbaarheid.
Het zal je angst verminderen
Emotionele kwetsbaarheid is een uitstekende goede manier om je angst te herijken.
Jouw hersenen hebben een ingebouwd bedreigingsdetectiesysteem. Wanneer het iets gevaarlijks opmerkt, slaat het alarm, pompt het je vol adrenaline om je voor te bereiden om met de dreiging om te gaan, en ervaar je de emotie van angst. Bijvoorbeeld, stel je voor dat een andere auto door een stopbord rijdt en op enkele centimeters van je afkomt. Het kan gemakkelijk interpreteren iets dat alleen maar gevaarlijk lijkt als een echte bedreiging. Bijvoorbeeld, de gedachte komt in je op dat je zoon misschien een auto-ongeluk heeft gehad op zijn terugreis naar school. Ook al betekent de simpele gedachte dat je zoon gewond raakt niet dat er iets gevaarlijks gebeurt, toch kan het leiden tot een soortgelijke angstreactie. Wanneer je hersenen iets onschuldigs verkeerd interpreteren als gevaarlijk en je bang laten voelen terwijl daar eigenlijk geen reden voor is, noemen we dat angst. Angst is verkeerd gerichte angst.
De reden dat je hersenen soms in de war raken, komt door jou. Meer specifiek, uw reactie op de gok van uw hersenen over wat gevaarlijk is, bevestigt of ontkent het. Als je op iets niet-bedreigend reageert alsof het een bedreiging is, train je je hersenen om nog sterker te geloven dat dat ding in feite gevaarlijk is. Bijvoorbeeld, als elke keer dat een enge maar irrationele gedachte over je kind in je opkomt, je ze onmiddellijk belt om te zien of ze in orde zijn, leer je je hersenen dat alleen al bang zijn betekent dat iets echt gevaarlijk is.
De reden dat de meeste mensen aan chronische angst lijden, is dat ze hun hersenen hebben getraind om te geloven dat je slecht voelen slecht is – dat pijnlijke emoties gevaarlijk zijn.
Als je gewoonlijk ofwel wegloopt van pijnlijke gevoelens of ze probeert te elimineren, stuurt het de boodschap naar het dreigingsdetectiesysteem van je hersenen om op je hoede te zijn voor toekomstige pijnlijke gevoelens. Dit leidt tot hypervigilantie, wat behoorlijk stressvol is.
Dan, als je toch een pijnlijke emotie ervaart (wat je onvermijdelijk zult doen), voegt je brein angst toe bovenop die initiële pijnlijke emotie, wat betekent dat je algehele emotionele reactie wordt samengesteld en extra intens is.
Als gevolg hiervan is je verlangen om die gevoelens te vermijden nog sterker, dus je vermijdt ze nog harder, wat een nog sterkere boodschap uitzendt dat je slecht voelen gevaarlijk is, wat leidt tot steeds grotere niveaus van angst en emotionele volatiliteit.
Het basisniveau van angst en emotionele reactiviteit van de meeste mensen is veel hoger dan het moet zijn, omdat ze de neiging hebben om pijnlijke emoties onmiddellijk te vermijden of proberen te elimineren.
Het tegengif is emotionele kwetsbaarheid.
Wanneer je een pijnlijke emotie voelt en gewoon pauzeert en de emotie erkent, stuur je een heel andere boodschap naar je hersenen. Je traint het om te geloven dat, hoewel moeilijke emoties pijnlijk zijn, ze niet gevaarlijk zijn. Doe dit genoeg, en je zult niet alleen merken dat je algehele angstniveau lager is, maar je zult veel minder emotioneel reactief en vluchtig zijn in het algemeen.
Het zal je relaties versterken
Vulnerability bouwt vertrouwen en intimiteit op in relaties, wat vooral belangrijk is voor romantische relaties en vriendschappen.
Wanneer iemand in mijn kantoor komt en zegt dat ze wensen dat ze diepere, kwalitatief betere vriendschappen hadden. Of dat ze wensten dat ze zich dichter bij hun echtgenoot of partner voelden, is mijn interne reactie meestal dezelfde: We hebben hier waarschijnlijk een beetje meer emotionele kwetsbaarheid nodig.
Nu wil dat niet zeggen dat een gebrek aan emotionele kwetsbaarheid de enige reden is voor het niet hebben van goede vriendschappen of het niet intiem voelen met je echtgenoot of partner. Uiteraard zijn er tal van dingen die tot dat probleem kunnen leiden.
Wat ik bedoel is dat leren om je emotioneel kwetsbaarder op te stellen een geweldige manier is om sneller en gemakkelijker nieuwe vrienden te maken en je niveaus van intimiteit met je echtgenoot of partner te verbeteren.
Hier is de reden: Relaties zijn gebouwd op vertrouwen. Als je een persoon niet kunt vertrouwen om consequent goed te handelen, ga je niet veel van een relatie hebben:
- Als je je barista niet kunt vertrouwen om je fancy koffiedrankje op de juiste manier te maken, ga je geen geweldige relatie met hen hebben.
- Als je je vriendin niet kunt vertrouwen om niet over je relatieproblemen met haar familie te praten, ga je waarschijnlijk geen geweldige relatie hebben.
- Als je je echtgenoot niet kunt vertrouwen om je trouw te blijven, zal dat die relatie behoorlijk moeilijk maken.
Het is duidelijk dat vertrouwen een grote rol speelt in al onze relaties.
Maar zelfs als je een vriend of romantische partner op de basis vertrouwt (om beleefd, respectvol, vriendelijk, gewetensvol, enz. te zijn), is er een ander niveau van vertrouwen waar veel mensen op blijven hangen. En het beperkt het niveau van intimiteit en algehele tevredenheid in de relatie ernstig: emotioneel vertrouwen.
De reden dat veel relaties niet verder gaan dan het oppervlak is omdat een of beide leden van de relatie de ander niet vertrouwt met hun emoties, vooral hun moeilijke emoties:
- Als je bang bent dat het uiten van je frustratie je partner te angstig zal maken, zul je uiteindelijk wrokkig en verbitterd eindigen.
- Als je te bang bent voor je eigen verdriet om met je partner over je verdriet te praten, ga je je eenzaam en geïsoleerd voelen in je relatie.
- Als je te bang bent om je schuld en wroeging over een fout of misstap te erkennen en te delen, zul je je relatie steeds meer injecteren met halve waarheden en bedrog.
Je kunt geen intimiteit in een relatie hebben als je jezelf of je partner niet kunt vertrouwen met je moeilijke emoties. En een relatie zonder intimiteit zal voor niemand erg bevredigend zijn.
Aan de andere kant, als je de vaardigheid hebt geoefend om je eigen pijnlijke emoties te erkennen, zul je in staat zijn om te delen hoe je je voelt met je partner op een zinvolle en intieme manier. En wat meer is, als je bereid bent om je pijnlijke of moeilijke gevoelens te delen, stuurt het een krachtige boodschap naar je partner dat het oké is voor hen om hetzelfde te doen.
Weinig dingen zullen een relatie sneller superchargen dan emotionele kwetsbaarheid.
Het zal je zelfbewustzijn verbeteren
Emotionele kwetsbaarheid helpt je om niet-helpende verdedigingsmechanismen en emotionele blinde vlekken te identificeren.
Zoals we eerder hebben besproken, deinzen we allemaal instinctief terug voor emotionele pijn. Het is de menselijke natuur om pijn te vermijden en emotionele pijn is geen uitzondering.
En terwijl we onszelf er vaak op kunnen betrappen dat we dit doen, en dan ons gedrag kunnen aanpassen als het niet helpt, zijn onze gewoonten van emotionele vermijding soms zo oud en diepgeworteld dat we ze niet eens zien.
Hier is een voorbeeld: Ik had een 68-jarige cliënt die veel conflicten had in zijn huwelijk. Hij was een intelligente man, zeer consciëntieus en bedachtzaam, maar hij had een ernstige emotionele blindspot die veel problemen veroorzaakte in zijn relatie met zijn vrouw: Hij werd extreem angstig en gestrest telkens als zijn vrouw vermeldde dat ze iets nieuws had gekocht.
Nou, hier is het ding: dit was een relatief nieuw probleem. Voor het overgrote deel van hun huwelijk had hij nooit het minste probleem gehad met de uitgavengewoonten van zijn vrouw (die, in mijn ogen, redelijk leken gezien hun omstandigheden). Het was pas nadat hij met pensioen ging, dat deze kwestie van angstig worden als zijn vrouw geld uitgaf opdook.
Het andere wat u moet weten is dat mijn cliënt een financieel planner was van beroep. Hij was erg goed met geld en hun financiële situatie was uitstekend. Hij gaf zelf toe dat hij geen “goede reden” had om zich zorgen te maken dat zijn vrouw een nieuwe broodrooster of blazer zou kopen. En toch, hij vond zichzelf “gestrest” elke keer dat ze een nieuwe aankoop deed.
Ik zal u de play-by-play van drie maanden van wekelijkse therapie besparen, maar het kwam in feite hierop neer: Als kind waren de ouders van mijn cliënt vreselijk met geld omgegaan, zo erg zelfs dat ze periodiek moeite hadden om de eindjes aan elkaar te knopen. En mijn cliënt moest werken als een kind om te helpen zijn familie te ondersteunen na gamboling binge door zijn vader, bijvoorbeeld.
Deze vroege angst voor het niet hebben van genoeg geld resulteerde in een gewoonte van het maken van elke keer dat een van zijn ouders uitgegeven geld- ging in de planning modus, proberen om de situatie te beoordelen en erachter te komen of het zou betekenen dat hij zou moeten wat werk te vinden om de families kosten te dekken.
Nu, zodra hij uit huis ging en een baan kreeg, verdween deze angst (of beter, sluimerde) tot… hij met pensioen ging. Maar nu hij niet meer werkte, riep dat oude gewoonten en gedragingen uit zijn kindertijd op. In feite was hij zich niet echt bewust van hoe angstig hij zich voelde over geld. Hij erkende dat hij “gestrest” raakte wanneer zijn vrouw dingen kocht, maar hij kon niet precies achterhalen waarom, omdat hij rationeel wist dat ze het geld hadden en dat het geen big deal was.
Gelukkig ging het snel beter met mijn cliënt toen hij zich eenmaal bewust begon te worden van dit oude angstpatroon dat de kop opstak. Toen hij oefende in het erkennen van de angst – het zelf labelen en het delen met zijn vrouw (en mij) – begon de kracht ervan af te nemen.
En dit is een veel voorkomende dynamiek met pijnlijke emoties: Hoe meer we proberen om ze weg te duwen, hoe sterker ze worden. En hoe meer we ze erkennen en “uitluchten” hoe minder intens ze worden.
Omdat mijn cliënt bereid was zich emotioneel kwetsbaarder op te stellen tegenover zijn stress en angsten – om ze te observeren, ermee te zitten, erover te praten – werd hij zich meer bewust van dit oude patroon dat zoveel conflicten veroorzaakte in zijn huwelijk. En gelukkig, toen hij zich er meer bewust van werd, was hij in staat om er voorbij te gaan en zijn huwelijk was sterk verbeterd als gevolg.
Hoe emotioneel kwetsbaarder te zijn
Op dit punt heb ik hopelijk je op zijn minst een beetje geïntrigeerd door het idee van emotionele kwetsbaarheid, zo niet helemaal verkocht.
De laatste openstaande vraag die je hebt is waarschijnlijk iets in de trant van:
Dat klinkt goed, maar hoe ziet het er eigenlijk uit om emotioneel kwetsbaarder te zijn? Hoe doe ik dat eigenlijk?
En het is een geweldige vraag. Gelukkig is het antwoord veel eenvoudiger (hoewel niet noodzakelijkerwijs gemakkelijker) en je zou kunnen voorstellen.
Emotioneel kwetsbaar zijn betekent gewoon een beetje tijd nemen om moeilijke emoties te erkennen voordat je ernaar handelt. Ik denk aan het erkennen van onze emoties als twee basisonderdelen: 1) ze observeren, en 2) ze valideren.
Observeren van je emoties is wat er overblijft als je handelen en denken aftrekt:
- Observeren van je woede betekent ernaar kijken zonder na te denken over wat het betekent of wat je eraan moet doen.
- Observeren van je angst betekent gewoon opmerken in plaats van het uit te werken met zorgen of jezelf te bekritiseren omdat je het voelt.
- Observeren van je verdriet betekent beschrijven hoe het voelt in plaats van het te beoordelen of te interpreteren.
Observeren van je emotie kan zo simpel zijn als opmerken hoe het in je lichaam voelt of letterlijk gewoon tegen jezelf zeggen: ik voel me nu verdrietig.
Valideren van je emotie betekent gewoon jezelf eraan herinneren dat het oke is om te voelen hoe je je voelt:
- Je vindt het misschien niet leuk om je gefrustreerd te voelen, maar het is oke dat je je zo voelt.
- Je voelt je misschien liever gelukkig dan verdrietig, maar het is normaal om je verdrietig te voelen als je iets hebt verloren.
- Je hebt er misschien een hekel aan om je angstig te voelen, maar het is begrijpelijk dat je je zo voelt gezien wat er gaande is in je leven.
Met andere woorden, het valideren van je emoties betekent dat je jezelf eraan herinnert dat alleen maar omdat iets slecht voelt, niet betekent dat het slecht is.
Dus daar ga je: In zijn eenvoudigste vorm kun je emotionele kwetsbaarheid oefenen door je pijnlijke emoties kort te erkennen – ze te observeren zonder ernaar te handelen of erover na te denken; en ze te valideren door jezelf eraan te herinneren dat het oké is om te voelen hoe je je voelt.
Ik beloof je dat als je er een gewoonte van maakt om emotioneel kwetsbaar te zijn op kleine manieren gedurende je dagen, je het veel gemakkelijker zult vinden om het op grote manieren te doen wanneer je het echt het meest nodig hebt.
Om dit artikel af te sluiten, wil ik je achterlaten met een paar meer specifieke manieren waarop je kunt oefenen om emotioneel kwetsbaar te zijn:
- Label je emoties met duidelijke taal. De meesten van ons hebben de gewoonte om onze emoties te intellectualiseren, wat betekent dat we fancy, overdreven intellectuele taal gebruiken om te beschrijven hoe we ons voelen als een manier om het rauwe gevoel te vermijden dat komt van het beschrijven van hoe je je gewoon voelt. Zeggen “Ik ben gewoon een beetje gestrest” is minder pijnlijk dan zeggen “Ik ben echt verdrietig en gefrustreerd op dit moment.” Telkens als je je emotioneel ongemakkelijk voelt, vraag jezelf dan af: Hoe zou een 7-jarige dit gevoel beschrijven? De kans is groot dat ze zouden zeggen: ik ben verdrietig en niet gestrest; ze zouden zeggen: ik ben bang en niet overweldigd; ze zouden zeggen: ik ben boos op je en niet: ik zit een beetje in de weg. Een deel van wat emotioneel kwetsbaar zijn moeilijk maakt, is dat we al die gedachten en gevoelens in ons hoofd hebben, maar we uiten ze zelden en verwoorden ze niet. Dit betekent dat we ons niet erg zeker voelen in ons vermogen om op een samenhangende manier over onze gevoelens te praten. U kunt oefenen met het duidelijk verwoorden van uw emoties door uzelf te dwingen ze op te schrijven. Probeer eens 5 of 10 minuten per dag vrij te schrijven over hoe u zich voelt.
- Oefen assertief te zijn. Assertiviteit betekent dat u uw wensen en behoeften eerlijk en respectvol kenbaar maakt. Wanneer u dit regelmatig doet – wanneer u direct vraagt om wat u wilt en nee zegt tegen wat u niet wilt – creëert u vertrouwen in uw vermogen om moeilijke dingen te uiten, waaronder pijnlijke emoties. Oefen bijvoorbeeld met het uitspreken van wat je eigenlijk op Netflix wilt kijken in plaats van je te laten leiden door wat je partner voorstelt. Oefen met het vragen om een betere tafel in een restaurant in plaats van gewoon te gaan zitten waar de gastvrouw je plaatst.
- Probeer therapie of counseling. Een van de nuttigste functies van therapie of counseling is om het te behandelen als een sportschool voor het opbouwen van uw emotionele kwetsbaarheid spier. Als je een uur per week besteedt aan het hardop en met een ander bespreken van emotioneel moeilijke dingen, garandeer ik je dat je beter wordt in het emotioneel kwetsbaar zijn tegenover jezelf en de belangrijke mensen in je leven.
Alles wat je moet weten over emotionele kwetsbaarheid
Emotionele kwetsbaarheid kan een verwarrend en onbegrepen onderwerp zijn. Maar dat hoeft het niet te zijn.
Emotionele kwetsbaarheid is simpelweg de vaardigheid die je in staat stelt om moeilijke of pijnlijke emoties te erkennen in plaats van ze onmiddellijk te vermijden of erop te reageren.
En wanneer je dit kunt doen, kun je beginnen met het cultiveren van een veel gezondere en volwassen relatie met je emoties.