‘Following Your Passion’ Is Dead – Here’s What To Replace It With

‘Following Your Passion’ Is Dead – Here’s What To Replace It With

Wanneer iemand in je leven de belangrijke vraag stelt “Wat moet ik doen met mijn leven?” vraag – heb je ze ooit verteld “Volg gewoon je passie”?

Zo ja, stop daar dan alsjeblieft mee. Ja, volledig, en voor altijd. Want het is rotzooi advies.

Een recent onderzoek van Stanford (een goede samenvatting is hier) identificeert de belangrijkste fout van deze ondode trope: “Finding your passion” veronderstelt dat interesses en passies vaststaan, in plaats van dat ze vloeiend zijn en evolueren naarmate we ouder worden en wijsheid en ervaring opdoen. Degenen die de vaste mentaliteit aanhangen, zullen veel eerder opgeven wanneer zich obstakels voordoen. Zoals de auteurs zeggen: “Mensen aansporen om hun passie te vinden, kan ertoe leiden dat ze al hun eieren in één mandje doen, maar dat mandje vervolgens laten vallen wanneer het moeilijk te dragen wordt.”

Dit advies is alomtegenwoordig in delen van onze cultuur die emotioneel comfort op korte termijn belangrijker vinden dan andere mentale toestanden. Door emotie (“welke activiteit vind ik het leukst om te doen?”) op een voetstuk te plaatsen, plegen we verschillende grote en kleine misdaden tegen de rede en het gezond verstand:

Je passie volgen veronderstelt dat je er een hebt. Maar veel mensen hebben dat niet. Hoewel iedereen een unieke combinatie van talenten heeft, komt het innerlijke orkest van de meeste mensen niet samen in een deuntje dat ze kunnen horen en waarop ze kunnen dansen. Dus als je ze vertelt dat ze een mystieke innerlijke stem moeten volgen die er gewoon niet is, laat je ze onnodig inadequaat voelen.

Het negeert de markt. Tenzij er een trustfonds op je wacht, zul je jezelf en anderen moeten voeden. Maar door je belangen boven de markt te stellen, rijd je eerder in een UBER dan in een Maserati. Ik weet waar ik het over heb: Mijn eerste startup was een case study in het paard achter de wagen spannen. Hele legers studenten die nutteloze studies volgen, zoals genderstudies of sociologie, zijn een ander goed voorbeeld van belangen boven marktbehoeften stellen. Of zoals Harry Briggs, durfkapitalist en voormalig partner bij BGF Ventures, het zegt: “Als je gewoon iets wilt nastreven waar je plezier in hebt, kan dat eerder een teken van luiheid zijn dan van echte passie.”

Het zal een passie in een baan veranderen. Paul Archer, oprichter van Duel, een Customer Advocacy Marketing-platform, leerde het op de harde manier: Gepassioneerd door reizen, trok hij de wereld rond in een taxi, schreef er een boek over, kreeg sponsors – en dat alles maakte het minder plezierig als carrièrepad. Nu zegt hij: “Ik kan nog steeds mijn passie vervullen en naar verre delen van de wereld reizen en het voor mezelf doen, niet voor iemand anders. Ik hoef het niet te filmen. Ik hoef mijn sociale media niet bij te werken om er zeker van te zijn dat ik genoeg kliks en likes heb.”

Ik zou nog wel even door kunnen gaan. Maar interessanter dan het ontmantelen van het passiebeginsel is het nadenken over de vraag waar het door moet worden vervangen. Wat zou uw advies moeten zijn als uw geliefde worstelt met het purpose-monster?

Hoe kies je je carrière

Ik heb geen goede verenigde veldtheorie over carrièrekeuze, maar hier zijn drie bruikbare kaders. Kijk wat bij jou resoneert.

1. Leer van Startups

Er zijn veel goede lessen die grote bedrijven kunnen leren van startups. Wat minder bekend is, is dat de startup-benadering van marktvalidatie en product-marktfit iets te leren heeft voor mensen die aan hun carrière beginnen:

1. Identificeer behoeften in de markt waarin momenteel niet goed wordt voorzien. Wees bij deze stap kritisch: Is er echt vraag of houd ik mezelf voor de gek? Als je net begint, is de kans groot dat je ideeën doodleuk verkeerd zijn. Het ontbreken van een app die je waarschuwt wanneer je je vingernagels moet knippen, is geen duidelijk teken dat je een lucratieve niche hebt ontdekt. Jezelf afvragen wat je in godsnaam gaat doen met die graad in vergelijkende literatuurwetenschap is een goed bestede dag. Dus als je begint, wees dan voorzichtig en identificeer bepaalde niches die zeker bestaan en groeien. Er zijn slechtere gebieden waarin je je kunt specialiseren dan bijvoorbeeld robotica, kunstmatige intelligentie of online marketing, om er maar een paar te noemen.
2. Beoordeel je sterke punten: ben je goed of kun je vaardigheden ontwikkelen in iets dat aan die vraag kan voldoen? Dit is waar passie, talent, uw interesses DO een rol spelen. Wat voor jou makkelijk is waar de meeste anderen meer moeite mee hebben, dat is een waardige optie: Als je uitblinkt in het organiseren van evenementen, dan is dat een hint. Als je al codeert sinds je twaalfde, is er een hint. De hoofdzonde van het passieprincipe is dat het ALLEEN dit punt in overweging neemt, zonder ooit stap 1 en 3 te zetten. En dat is hoe afgestudeerde filosofen eindigen in call centers.
3. Stem deze twee op elkaar af in een voortdurend iteratief proces: Helaas, het werk is niet gedaan na 1&2. Je zult nederige taart moeten eten, helemaal onderaan de hiërarchie beginnen en door een constante cyclus van slimmer worden, ervaring opdoen en verschillende bedrijfsmodellen uitproberen – Moet je een werknemer zijn? Een onafhankelijke contractant? Of is er wel een start-up waar je investeringen voor kunt krijgen? – krijg je het langzaam onder de knie. Of je krijgt het heel snel onder de knie en wordt heel succesvol op je 25ste, en dan haten we je allemaal. Voor de meeste van ons gewone stervelingen duurt dit proces vele jaren, zo niet decennia, en kan het vele late nachten bevatten die vechten tegen angst en angst – dus buckle up.

Heather Russell, oprichter van Biscuit, een tool die AI gebruikt om institutionele vastgoedportefeuilles te begrijpen, is een fervent tegenstander van het passieprincipe: “Was ik gepassioneerd over onroerend goed toen ik begon? Absoluut niet. Maar we vonden een opening in de markt en besloten om daar een oplossing voor te bouwen. En toen moest ik een passie ontwikkelen voor alles wat met die markt te maken had.”

Verder lezen over dit onderwerp: Eric Ries: The Lean Startup, Robert Greene: Mastery en Ray Dalio: Principles – Life and Work

2. Ontwikkel een passie, volg hem niet

Cal Newport’s baanbrekende boek So Good They Can’t Ignore You is de leidende intellectuele munitie voor ons passieprincipe-ontkenners. Cal’s centrale stelling is dat het ontwikkelen van zeldzame en waardevolle vaardigheden zal leiden tot veel meer voldoening in je carrière, omdat ze je financieel stabiel maken en je veel controle over je tijd geven. En langzaam ontwikkel je passie voor een vakgebied waar je diepgaande expertise in hebt.

Een uitvloeisel van deze benadering is Cal’s blogpost over het reverse-engineeren van je levensstijl: Weet hoe je wilt leven, en pas dan een carrière aan rond die visie. Je keuzes zullen anders moeten zijn als je rustig in het bos wilt wonen dan als je de wereld rond wilt jetset.

Het ontwikkelen van je passie klinkt leuker dan het is, omdat het leren en ontwikkelen van vaardigheden inherent pijnlijk is. Van je fiets vallen doet pijn. Maar als de lucht eenmaal door je haar gutst met een snelheid van 20 mijl per uur…

Cal wijst er ook op dat degenen die zijn opgegroeid met een passie-dieet, vaak van richting veranderen. Als passies op obstakels stuiten in de echte wereld, zullen degenen die er last van hebben eerder opgeven en naar het volgende glimmende object springen dan wanneer ze worden geleid door rationele overwegingen, zeggen de auteurs van de Stanford-studie.

Dit is een drang die we moeten leren bestrijden. Angela Duckworth, auteur van Grit, biedt een nuttig mentaal model om deze neiging te overwinnen: “Een van de vaardigheden die je in je leven moet ontwikkelen, als je er niet om geeft een dilettant te zijn, (…) – is om te leren nuance te vervangen door nieuwigheid.” (mijn nadruk). (bron: Freakonomics podcast)

Verder lezen hier: Anders Eriksson en Robert Pool: Peak (van de auteur die de term Deliberate Practice bedacht)

3. Money talks

Een diep betreurenswaardig archetype is de uitgehongerde acteur die geld leent van zijn ouders, zijn gezin financieel verwaarloost, maar weigert een baan te krijgen omdat hij van zijn kunst houdt, ook al zitten er op de meeste avonden maar 7 lichtelijk verveelde mensen in het publiek. Ik heb zo iemand in mijn uitgebreide familie.

Weinig misstappen zijn zo moreel beledigend als Anna Karenina uithangen en je plicht verzaken vanwege je “passie”.

Ik zou een aangepaste Maslow-hiërarchie van behoeften willen voorstellen. Nederig noem ik het de Bohanes Hiërarchie van Carrièrevervulling.

Stap 1 ligt voor de hand. Je kunt geen machine laten draaien die dringend gerepareerd moet worden, dus zorg ervoor dat je topprestaties levert.

Stap 2 is de bitchslap naar de uitgehongerde acteur: Als het alternatief is om van je ouders te lenen na je 25e of je gezin te laten leven op Weetabix die je in bulk hebt gekocht, vergeet je passie. Zelfs als dat betekent dat je greppels moet graven, zorg dan eerst voor een inkomen.

Stap 3 is het advies van Cal Newport: “zorg voor je levensstijl en werk dan achteruit”. Als de basis eenmaal geregeld is, maak dan een plan voor je leven dat je gevoel van doel en welzijn zal maximaliseren. Een deel daarvan zal bestaan uit het ontwikkelen van een zeldzame en waardevolle vaardigheid door doelbewuste oefening en het op elkaar afstemmen van vraag en aanbod door voortdurende iteratie en vallen en opstaan.

En dan, en ALLEEN dan, komt het moment om je passie te volgen – Stap 4. Ga dan je gang en schrijf die briljante musical over geanimeerde ontbijtgranen.

Of haal die graad in Gender Studies.

Conclusie

Toen ik aan het begin van mijn carrière stond, werd ik, net als miljoenen anderen, geïnspireerd door Steve Jobs’ “connecting the dots” Stanford Commencement speech waarin hij de deugden aanprijst van het volgen van je gelukzaligheid. Nu realiseer ik me dat het deel uitmaakt van dit gebrekkige passieverhaal en een van de ongezondste koolhydratenvullers is waar de Youtube-gebonden zingevore zich in verslikt. Hoewel Jobs het woord passie niet noemt, is zijn boodschap hetzelfde: Doe waar je van houdt.

Ik wou dat hij de nederigheid had gehad om te zeggen Dit heeft voor mij gewerkt, maar ik ben maar één man. En een genie, op een schaal die de wereld eens in de twee of drie generaties ziet. Dus zoek je eigen weg.

Het is waar dat sommige mensen een roeping horen en inderdaad hun passie kunnen volgen. Ze zijn in de minderheid, en ze hoeven het advies “Volg je passie” niet te horen, ze doen het toch al en stellen zichzelf nooit de vragen “Wat moet ik doen met mijn leven?” waar de meesten van ons met regelmaat mee worstelen. Steve Jobs was een van die mensen.

De positieve tegenhanger van Jobsiaanse narcisme (gewoon aannemen dat je recept universeel kan worden gemaakt, niet erkennen dat de meeste mensen geen passie hebben om te volgen wanneer ze beginnen) is Ben Horowitz’ veel minder bekende Commencement speech waarin hij zegt, op het 10:50 mark:

Je passie volgen is een zeer “mij”-gecentreerde kijk op de wereld. Als je door het leven gaat, zul je merken dat wat je na verloop van tijd uit de wereld haalt – of het nu geld, auto’s, spullen, lofbetuigingen zijn – veel minder belangrijk is dan wat je in de wereld hebt gebracht. Dus mijn aanbeveling zou zijn: volg je bijdrage. Vind datgene waar je goed in bent, zet dat in de wereld, draag bij aan anderen, help de wereld beter te zijn en dat is het ding om te volgen.

Dat klinkt als een veel duurzamere blauwdruk voor carrièresucces en levensgeluk. Op die weg zul je die passie ontwikkelen die je nu probeert te vinden te midden van het puin van tegenstrijdige prioriteiten.