Genderdyforie
Genderdyforie (GD), ook bekend als genderidentiteitsstoornis (GID), formele diagnose die door professionals in de geestelijke gezondheidszorg wordt gegeven aan mensen die onrust ervaren vanwege een significante incongruentie tussen het geslacht waarmee zij zich persoonlijk identificeren en het geslacht waarmee zij zijn geboren. De diagnose GD staat in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5; 2013), de officiële lijst van psychiatrische stoornissen van de American Psychiatric Association (APA). Een klinische beschrijving van GID verschijnt ook in de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-10; 1992) van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). (De ICD-10 gebruikt de term genderdysforie niet.) Hoewel de diagnose van GD meestal wordt gesteld door zorgverleners in de geestelijke gezondheidszorg, is een groot deel van de behandeling voor volwassenen endocrinologisch en chirurgisch van aard en volgt deze vaak de Standards of Care for the Health of Transsexual, Transgender, and Gender Nonconforming People van de World Professional Association for Transgender Health (2012).
Hoewel gender nonconformiteit geen psychische stoornis is, wordt GD wel gekenmerkt door klinisch significante psychische kwelling. Personen met GD hebben vaak een verminderd sociaal en beroepsmatig functioneren vanwege het duidelijke verschil tussen hun uitgesproken geslacht en hun geslacht bij de geboorte. Als transseksuelen hebben mensen met GD de sterke overtuiging dat hun gevoelens en handelingen typisch zijn voor het andere geslacht, en zij willen leven en gezien worden als dat geslacht. GD bij kinderen wordt gekenmerkt door het herhaaldelijk verbaliseren van hun verlangen om het andere geslacht te zijn, alsook door gedragingen die wijzen op een sterke voorkeur om het andere geslacht te zijn/ zich ermee te identificeren, zoals het aanhoudend spelen van rollen met een ander geslacht in sprookjes of een diepe afkeer van hun seksuele anatomie. Bij zowel kinderen als volwassenen moeten de gevoelens van dysforie minstens zes maanden aanhouden om een diagnose te kunnen stellen.
Met de ontwikkeling van succesvolle operatietechnieken en hormoonvervangingstherapie hebben enkele duizenden transseksuele volwassenen met aanhoudende GD een permanente geslachtsverandering ondergaan. Hoewel er zowel mannelijke als vrouwelijke transseksuelen bestaan, komt de man-naar-vrouw operatie vaker voor, omdat de genitale reconstructie bevredigender is. De penis en de teelballen van de man-naar-vrouw transseksueel worden verwijderd en er wordt een kunstmatige vagina gecreëerd; er kunnen borsten worden geïmplanteerd, hoewel de ontwikkeling van bepaalde borsten gewoonlijk wordt bevorderd door het gebruik van vervrouwelijkende hormonen. Vrouw-naar-man transseksuelen kunnen mastectomie, hysterectomie en hormoonbehandelingen ondergaan om de mannelijke secundaire geslachtskenmerken te produceren, maar kunnen besluiten af te zien van een falloplastie, aangezien pogingen om een kunstmatige penis te creëren niet bijzonder bevredigend zijn gebleken.