GoodTherapy
- Februari 9, 2012
- Bijgedragen door Cynthia W. Lubow, MS, MFT
Depressie gaat niet bij iedereen over. Voor de meeste mensen is depressie tijdelijk en gaat vanzelf over of zodra de persoon de gevoelens heeft geuit en de gedachten heeft opgelost die de depressie veroorzaken. Maar er is een klein percentage mensen dat over hun problemen kan praten, hun gevoelens kan uiten, emotioneel heel goed voor zichzelf kan zorgen, zelfs medicijnen kan nemen en een geweldig leven kan leiden, en toch hun hele leven depressief kan zijn. Ze kunnen perioden hebben waarin ze zich goed voelen, perioden waarin ze zich minder slecht voelen, en perioden waarin ze zich vreselijk voelen-voor deze mensen gaat de depressie nooit permanent weg.
Depressieve stoornis is de medische term voor herhaalde episoden van een zeer intense, diepe depressie die invaliderend en enorm pijnlijk is. Mensen die bipolair zijn, ervaren tijdens hun depressieve fasen een soortgelijke invaliderende depressie. Vaak keren mensen tussen de episoden door terug naar een functionele, gelukkige toestand. Soms kunnen mensen ook een mildere depressie hebben, zelfs tussen episoden van zware depressie in.
Er zijn ook mensen met een “atypische” depressie die in een diepe depressieve episode kunnen verkeren en er toch lang genoeg uit lijken te komen om te lachen of even van iets te genieten voordat ze er weer in wegzakken, of zich gedurende korte perioden normaal kunnen gedragen. Dit kan verwarrend zijn voor zowel de depressieve persoon als voor andere mensen. Dit betekent niet dat de persoon minder depressief is of minder gevaar loopt dan iemand in een zware depressieve episode die deze korte pauzes niet heeft. Het is gewoon een andere vorm. Atypische depressie wordt ook gekenmerkt door zich emotioneel verlamd te voelen, lichamelijk lusteloos – nauwelijks in staat zich te bewegen of aan enige activiteit deel te nemen, en vaak te veel te eten, te veel te slapen, en een gevoeligheid voor afwijzing te ervaren.
Het is voor de meeste mensen moeilijk om een diepe depressie te begrijpen als ze die niet hebben meegemaakt. Wat mensen zien bij ziektes of verwondingen is een loopneus, bloed, uitingen van acute lichamelijke pijn, of een röntgenfoto van wat pijn doet. Wat mensen zien wanneer iemand ernstig depressief is, is een persoon die niets doet; deze persoon kan huilen of tegen hen snauwen of onzeker en hopeloos klinken. Dit zijn gedragingen die we associëren met persoonlijkheid en moreel karakter – we denken dat dit keuzes zijn die mensen maken, niet een ziekte die hun persoonlijkheid heeft overgenomen. De meeste mensen vragen zich af waarom de onverbiddelijk depressieve persoon er niet gewoon overheen komt en vragen zich misschien zelfs af of het manipulatie is of dat de persoon gewoon lui of zwak is, of toegeeft aan iets waartegen hij of zij kan vechten. Het is moeilijk voor de persoon die het ervaart om het te beschrijven omdat het intens pijnlijk is, maar niet in een bepaald deel van het lichaam. Het kan volledig invaliderend zijn en soms zelfs fataal.
Mensen met een chronische, ernstige depressie geven zich niet over, zijn lui, geven toe, manipuleren of overdrijven hun pijn en disfunctie.
Mensen met een chronische, ernstige depressie geven zich niet over, zijn lui, geven toe, manipuleren of overdrijven hun pijn en disfunctie. Deze zienswijze is vaak destructief voor henzelf en de situatie. Hoewel dit soort depressie beschreven kan worden als een ziekte, vergeleken met andere slopende, pijnlijke, potentieel dodelijke ziekten, is het tamelijk uniek in de invloed die het heeft op de geest, het gedrag, de persoonlijkheid en het denkproces van mensen. Wanneer de geest deel uitmaakt van de ziekte, herkennen andere mensen de zieke misschien niet als de persoon van wie ze houden, en dat maakt het moeilijker om geduldig te zijn, om voor de persoon te zorgen, en om zich te herinneren wat ze zo leuk vonden aan de persoon, ongeveer zoals wanneer een geliefde Alzheimer heeft.
Natuurlijk is dit allemaal waar voor iemand die één episode van zware depressie heeft, maar het wordt veel ingewikkelder wanneer het terugkerend is en het leven van een persoon overneemt. We weten dat, statistisch gezien, elke depressieve episode die iemand heeft, de kans op nieuwe episodes vergroot. Dus als iemand eenmaal twee of drie van dergelijke episoden heeft gehad, is het vrij duidelijk dat er meer van dergelijke episoden zullen komen, en waarschijnlijk met toenemende frequentie. Het is ook waarschijnlijk dat tijdens belangrijke hormonale gebeurtenissen, zoals menstruatie, zwangerschap, bevalling, perimenopauze en menopauze, vrouwen met terugkerende depressieve episoden extra kwetsbaar zullen zijn voor het krijgen van een nieuwe episode.
Hoe leeft iemand met een chronische handicap die niet effectief kan worden beschreven aan de mensen om hen heen? Hoe functioneren mensen? Hoe zorgen naasten op lange termijn voor hen? Hoe overleven relaties?
- Depressie In-Depth Report. (n.d.). The New York Times. Opgehaald van http://www.nytimes.com/health/guides/symptoms/depression/print.html
- Vrouwen en Depressie: Discovering Hope. (n.d.). Nationaal Instituut voor Geestelijke Gezondheid. Opgehaald van http://www.nimh.nih.gov/health/publications/women-and-depression-discovering-hope/index.shtml