Gynoid vet distributie
Seksuele signalering: Waist-to-hip ratioEdit
Gynoïde vetverdeling wordt gemeten als de waist-to-hip ratio (WHR), waarbij als een vrouw een lagere waist-to-hip ratio heeft, dit als gunstiger wordt gezien. In studies zijn correlaties gevonden tussen WHR en het intelligentiequotiënt (IQ). Er werd niet alleen vastgesteld dat vrouwen met een lager WHR (wat wijst op een hoger gynoïde vetgehalte) een hoger IQ hadden, maar ook dat een laag WHR bij moeders gecorreleerd was met een hoger IQ bij hun kinderen.
Androïde vetverdeling is ook gerelateerd aan WHR, maar is het tegenovergestelde van gynoïde vet. In plaats daarvan wordt androïde vet afgezet in de taille, borsten, billen en dijen, maar kan een onaantrekkelijk uiterlijk geven, omdat het vrouwen een “T-vormig” lichaam geeft en meer bobbelig is. De verhouding tussen gynoïdvet en androïde vet van een vrouw wordt gebruikt om haar WHR te meten, waarbij geldt: hoe lager het WHR, hoe hoger de verhouding tussen gynoïdvet en androïde vet, wat door vrouwen als aantrekkelijker wordt ervaren. Aangezien vrouwen met een hogere gynoïde vetverhouding als aantrekkelijker worden beschouwd, kunnen zij op die manier toegang krijgen tot zeer begeerlijke mannelijke partners. Een hoge vetspier is bijvoorbeeld gecorreleerd met een lage oestrogeen/testosteron-verhouding (dit betekent dat een vrouw meer een “T-vormig” lichaam heeft, wat als minder gezond en aantrekkelijk wordt beschouwd); een hoge vetspier is ook gecorreleerd met problemen met de bloedsomloop, zoals hartaanvallen en beroertes; meer ziekten (bijv. kanker); en is een algemeen teken van hogere leeftijd en dus lagere vruchtbaarheid, wat de adaptieve betekenis van een aantrekkelijke vetspier ondersteunt. Dit voordeel van een hogere vruchtbaarheid wordt door diverse studies bevestigd, bijvoorbeeld door studies naar kunstmatige inseminatie bij spermadonoren, waarbij een laag WHR de beste voorspeller van succes is. Evenzo is een hoog WHR in verband gebracht met een lager zwangerschapspercentage bij IVF-vrouwen (in vitro fertilisatie) die embryo’s overbrengen, als gevolg van de hogere niveaus van schildkliervetverdeling. Verdere studies hebben ook aangetoond dat oestrogeenvervanging bij vrouwen de WHR verlaagt bij pre- en postmenopauzale vrouwen, en dat dit komt doordat oestrogeenvervanging de gynoïde vetverdeling in het lichaam handhaaft.
Seksuele signalering: BorstenEdit
Zowel schildklier- als gynoïdvet komen voor in het borstweefsel van de vrouw. Vrouwtjes ontwikkelen borsten rond de puberteit en borsten met minder androïde vet en meer gynoïde vet zijn steviger. Grotere borsten, samen met grotere billen, dragen bij tot het “zandloperfiguur” en zijn een signaal van voortplantingscapaciteit. De verhouding gynoïdaal vet is een goede voorspeller van het voortplantingsvermogen van de vrouw, zoals de kans op bevruchting en de kans op een succesvolle zwangerschap. Toen de mens evolueerde en tweevoetig werd, werden andere manieren van signaleren, zoals seksuele zwelling, minder zichtbaar en moesten er dus andere vormen van seksuele signalering ontwikkeld worden. In staat zijn om een optimale hoeveelheid gynoid vet op te slaan vereist dat een vrouwtje toegang heeft tot middelen zoals voedsel en is daarom een eerlijk signaal van het hebben van voldoende energiebronnen om zich met succes voort te planten.
Cosmetische chirurgieEdit
Niet alle vrouwen hebben echter de meest optimale verdeling van gynoïd vet, vandaar dat er nu trends zijn van cosmetische chirurgie, zoals liposuctie of borstvergroting procedures die de illusie van aantrekkelijke gynoïd vet geven, en een lagere taille-to-heup ratio (WHR) of grotere borsten kunnen creëren dan sommigen in staat zijn om natuurlijk te bereiken. Andere voorbeelden zijn micrograft chirurgie, waarbij vetweefsel, dat eerder uit de taille is gehaald, in de billen wordt gedeponeerd. Ook hiermee worden een lager WHR en een “peervormige” of “zandlopervormige” vrouwelijke vorm bereikt, die allemaal als aantrekkelijke kenmerken worden beschouwd. Cosmetische chirurgie vertegenwoordigt een grote hoeveelheid bewijsmateriaal dat de hypothese ondersteunt dat mensen evolutionair geprogrammeerd zijn om aangetrokken te worden tot gezondheidskenmerken.
OrnamentEdit
Een biologisch ornament is een seksueel signaal van aantrekkelijkheid dat betrokken is bij het proces van seksuele selectie, en functioneert als een eerlijk signaal van kwaliteit. Seksuele versiering van wijfjes omvat aantrekkelijker niveaus van gynoïdaal vet, wat betekent grotere borsten en billen en een laag WHR deze alle signalen gezondheid, vruchtbaarheid, genetische kwaliteit, en dus aantrekkelijkheid.
Ornamentatie is belangrijk in vrouwelijke intrasexuele concurrentie, die vrouw-vrouw concurrentie voor potentiële partners en hun bijbehorende middelen omvat. Aangezien de functie van een dergelijke versiering is te concurreren om mannelijke hulpbronnen, worden wijfjes met een lager WHR bevoordeeld. De versiering speelt ook een belangrijke rol bij de paringskeuze van de man, waarbij vrouwtjes met een laag WHR worden bevoordeeld omdat zij aantrekkelijker zijn. De voordelen van aantrekkelijke ornamentatie zijn het verkrijgen van hulpbronnen van mannetjes. Aantrekkelijke versiering biedt meer toegang tot zeer begeerlijke mannetjes met materiële hulpbronnen (bv. voedsel) en meer paringssucces. Andere voordelen van aantrekkelijke versiering zijn de bescherming van een wijfje en haar nakomelingen. Dit kan gebeuren tegen seksueel dwingende mannetjes, of tegen overvallende mannetjes die erop uit zijn vrouwtjes te vangen.
Culturele verschillenEdit
Er is niet voldoende bewijs gevonden om te suggereren dat er significante verschillen zijn in de perceptie van aantrekkelijkheid tussen culturen. Vrouwen die als het aantrekkelijkst worden beschouwd, vallen allemaal binnen het bereik van het normale gewicht met een lage taille-heup verhouding (WHR), ongeacht de schommelingen in BMI, en deze bevinding kan worden gezien als consistent bij Indonesische, Chinese, blanke en Afro-Amerikaanse jonge mannen en vrouwen. Psychologen hebben betoogd dat evolutionaire selectieprocessen deze relatie tussen WHR en vrouwelijke aantrekkelijkheid hebben vergemakkelijkt, wat heeft geresulteerd in een consensus die culturele grenzen lijkt te overstijgen.