Hearst Castle
Hearst Castle, ook wel La Casa Grande (“Het Grote Huis”) genoemd, hoofdverblijf van een landgoed in San Simeon, Californië, dat oorspronkelijk toebehoorde aan William Randolph Hearst. Het Mediterrane Revival-herenhuis werd in 1919-47 ontworpen door Julia Morgan en staat bekend om zijn weelde. Sinds 1958 maken het kasteel en het landgoed deel uit van het Hearst San Simeon State Historical Monument.
In 1865 kocht de Amerikaanse goudmijneigenaar George Hearst zo’n 40.000 acres (16.200 hectare) land in het gebied rond San Simeon Bay. Hij bleef eigendom verwerven in de omgeving, uiteindelijk zo’n 250.000 acres.) In 1919 erfde zijn zoon, William Randolph, het land, dat toen bekend stond als Camp Hill en weinig voorzieningen bood. Dat jaar gaf hij Morgan de opdracht “om iets te bouwen.” Het project ontwikkelde zich tot een reeks luxueuze gebouwen en tuinen op een landgoed van 51 hectare dat door Hearst La Cuesta Encantada (“De betoverde heuvel”) werd genoemd. In samenwerking met Hearst streefde Morgan ernaar de grandeur van de Europese architectuur te vangen, en veel kenmerken waren geïnspireerd op buitenlandse gebouwen en kunstwerken. De bouw ging door tot het einde van de jaren 1940.
Het middelpunt van het landgoed is de hoofdresidentie, die bekend werd als Hearst Castle. Het is ontworpen in de Mediterrane Revival-stijl, en de gevel doet denken aan een Spaanse kathedraal met zijn klokkentorens en sierlijke versieringen. De hoofdingang wordt geflankeerd door bas-reliëfs van ridders, en een beeld van Maria die het kindje Jezus vasthoudt staat in een nis boven de massieve deur. De pracht en praal van het exterieur wordt voortgezet binnen in het herenhuis. Hearst Castle heeft een oppervlakte van 6.360 vierkante meter en bevat 115 kamers, waaronder 38 slaapkamers, meer dan 40 badkamers, een theater en een schoonheidssalon. Kenmerkend voor de weelde van het landhuis is de Doge’s Suite, die geïnspireerd is op het Dogenpaleis in Venetië en naar verluidt gereserveerd was voor de belangrijkste gasten van Hearst. De zitkamer heeft muren versierd met fluwelen stof, en het 18e-eeuwse beschilderde plafond was oorspronkelijk in een Italiaans palazzo. Het marmeren balkon van de suite heeft een uitgebreide loggia. Bovendien is Hearsts uitgebreide collectie antiek en kunstwerken prominent aanwezig in de suite, evenals in de rest van het landhuis.
La Cuesta Encantada omvatte ook drie paleisachtige gastenverblijven. Het grootste, Casa del Mar, is 490 vierkante meter groot en heeft acht slaapkamers, terwijl het kleinste, Casa del Monte, 235 vierkante meter groot is en vier slaapkamers heeft. Een van de meest iconische kenmerken van het landgoed zijn de twee zwembaden. Het overdekte Roman Pool is gebaseerd op oude Romeinse baden en heeft overal blauwe en goudkleurige mozaïektegels; sommige patronen zijn naar verluidt geïnspireerd op het Mausoleum van Galla Placidia in Ravenna, Italië. Het Neptunusbad bevindt zich buiten. Het is omgeven door beeldhouwwerken en zuilengangen, en aan één kant staat de gevel van een gereconstrueerde Romeinse tempel. Een waterval maakt de omgeving compleet. Het landgoed was ooit naar verluidt ook de thuisbasis van ’s werelds grootste particuliere dierentuin, met grote omheinde terreinen waar een aantal dieren vrij konden rondlopen. Onder de meer opmerkelijke dieren van de dierentuin waren witte damherten, kamelen, zebra’s, giraffen en kangoeroes.
La Cuesta Encantada werd bezocht door tal van beroemdheden en er werden uitbundige feesten gegeven, vaak door Marion Davies, met wie de getrouwde Hearst een relatie had die zo’n drie decennia duurde. Bezoekers konden aankomen via het privé-vliegveld van het landgoed.
Hearst stierf in 1951, en drie jaar later werd La Cuesta Encantada een staatspark in Californië. In 1958 werd het Hearst San Simeon State Historical Monument opgericht, en dat jaar werd het landgoed opengesteld voor openbare rondleidingen. Het werd een van de meest populaire attracties van de staat, en ongeveer een miljoen mensen bezoeken het jaarlijks.