Het gaat niet alleen om seks: waarom mensen affaires hebben, en hoe je ermee omgaat
De affaire van Barnaby Joyce met zijn voormalige medewerkster Vikki Campion, en zijn daaropvolgende val als vicepremier en hoofd van de Nationale Partij, heeft wekenlang de krantenkoppen gehaald. Dat is niet verwonderlijk. Van politici tot acteurs en entertainers, verhalen van hooggeplaatste personen die betrapt worden op het “bedriegen” van hun partner halen vaak de voorpagina’s.
We geloven dat een romantische partner er is om ons liefde, troost en veiligheid te bieden. Mensen zijn dus snel geneigd om te oordelen en de schuld te geven aan daders van wat zij zien als een aanzienlijke schending van de relatie-normen en verraad van vertrouwen. Ontrouw benadrukt de potentiële kwetsbaarheid van onze meest hechte en belangrijkste relaties.
Maar ondanks de botte overtuiging dat ontrouw het resultaat is van immorele en oversekste individuen die hun cake willen hebben en er ook nog van willen eten, is de realiteit veel genuanceerder. Ontrouw gaat bijvoorbeeld zelden alleen om seks. Als het gaat om puur seksuele ontrouw, ligt het gemiddelde percentage in studies rond de 20% van alle paren. Dit percentage stijgt echter tot ongeveer een derde van de paren als je emotionele ontrouw meetelt.
Een affaire is over het algemeen een teken dat er iets niet goed zit in iemands relatie. Zonder de nodige vaardigheden om de problemen te genezen, kan een partner een affaire beginnen als een slecht toegeruste manier om te proberen hun behoeften vervuld te krijgen – of dit nu intimiteit is, het gevoel gewaardeerd te worden, meer seks te hebben, enzovoort. Dus, de dolende partner ziet een alternatieve relatie als een betere manier om aan deze behoeften te voldoen dan hun bestaande relatie.
Wie heeft affaires, en waarom?
Er zijn veel verschillende studies gedaan naar waarom mensen vreemdgaan. Sommigen vinden dat mensen met een gebrek aan eigenschappen als aangenaamheid en consciëntieusheid meer kans hebben om seksueel promiscue te zijn, net als mensen met neurotische en narcistische eigenschappen. Andere studies vinden dat ontrouw vaker voorkomt bij mensen die er minder beperkende opvattingen over seks op na houden, zoals dat je je niet hoeft te beperken tot één seksuele partner.
Andere belangrijke factoren hebben betrekking op de toewijding van mensen aan hun partner en relatietevredenheid. Degenen die laag scoren op deze maatregelen lijken meer kans te hebben om een affaire te hebben. Recent werk suggereert dat een van de grootste voorspellers van het hebben van een affaire is dat men eerder is afgedwaald.
Een onderzoek onder 5.000 mensen in het Verenigd Koninkrijk vond opvallende parallellen tussen de redenen van mannen en vrouwen voor ontrouw, en geen van beide gaf prioriteit aan seks. De top vijf redenen voor vrouwen had betrekking op een gebrek aan emotionele intimiteit (84%), gebrek aan communicatie tussen partners (75%), vermoeidheid (32%), een slechte geschiedenis met seks of misbruik (26%), en een gebrek aan interesse in seks met de huidige partner (23%).
Voor mannen waren de redenen een gebrek aan communicatie tussen partners (68%), stress (63%), seksuele disfunctie met de huidige partner (44%), gebrek aan emotionele intimiteit (38%) en vermoeidheid of chronisch moe zijn (31%).
Dus als we moeite hebben om echt met onze partner te communiceren, of als hij of zij ons niet het gevoel geeft dat we gewaardeerd worden, is de kans groter dat we afdwalen. Mensen moeten tijd en energie in hun relaties investeren. Als iemand jarenlang chronisch moe is, is hij of zij ook minder goed in staat om het werk te doen dat nodig is om de relatie sterk te houden.
Hoewel sommige paren nog andere redenen opgeven, zoals een groter verlangen naar seks, heeft de meerderheid het over problemen binnen het paar of buiten de relatie. Deze laatste kunnen stressfactoren zijn die het vermogen van het paar om de relatie te laten werken, op de proef stellen.
Als u relatieproblemen ondervindt, kan het krijgen van hulp van een therapeut de risicofactoren die tot ontrouw kunnen leiden, goed kortsluiten.
Onthulling en therapie
Sommige mensen kiezen ervoor om hun affaire geheim te houden omdat ze misschien willen dat het doorgaat, te veel schuldgevoelens hebben of denken dat ze de gevoelens van hun partner beschermen. Maar het geheim houdt alleen het verraad in stand. Als men serieus is over het herstellen van de bestaande relatie, dan is openbaarmaking noodzakelijk, samen met het zoeken naar professionele begeleiding om het paar te ondersteunen door de turbulente periode naar herstel.
De meeste relatietherapeuten suggereren dat kwesties rond ontrouw kunnen worden verbeterd door middel van therapie. Maar ze melden ook dat ontrouw een van de moeilijkste kwesties is om mee te werken als het gaat om het herstellen van een relatie.
Er zijn verschillende evidence-based benaderingen om met ontrouw om te gaan, maar de meeste erkennen dat de daad kan worden ervaren als een vorm van trauma door de bedrogen persoon, bij wie de fundamentele aannames over hun partner zijn geschonden. Deze omvatten vertrouwen en het geloof dat de partner er is om liefde en veiligheid te bieden in plaats van pijn toe te brengen.
Maar het is niet alleen de verraden persoon die psychische gezondheidsproblemen kan ervaren. Onderzoek heeft uitgewezen dat, wanneer de affaire wordt onthuld, beide partners geestelijke gezondheidsproblemen kunnen ervaren, waaronder angst, depressie en gedachten aan zelfmoord. Er kan ook een toename zijn van emotioneel en fysiek geweld binnen het koppel.
Dus een koppel zou professionele hulp moeten zoeken om de nasleep van een affaire te verwerken, niet alleen om mogelijk hun relatie te genezen, maar ook voor hun eigen psychologisch welzijn.
Er zijn vele benaderingen om koppels te begeleiden na een affaire, maar over het algemeen gaat het erom de problemen aan te pakken die de ontrouw hebben bespoedigd en in stand gehouden. Een van de meest onderzochte methoden om een koppel te helpen deze problemen op te lossen, is het aanpakken van de initiële impact van de affaire, het ontwikkelen van een gedeeld begrip van de context van de affaire, vergeving en verdergaan.
Kiezen om te blijven of te gaan
Over het algemeen lijkt therapie te werken voor ongeveer tweederde van de koppels die ontrouw zijn geweest. Als een echtpaar besluit bij elkaar te blijven, moeten zij vaststellen op welke punten verbetering mogelijk is en zich ertoe verbinden daaraan te werken.
Het is ook van vitaal belang om het vertrouwen te herstellen. De therapeut kan het paar helpen de gebieden van de relatie te erkennen waarin het vertrouwen al is herbouwd. Vervolgens kan de bedrogen partner geleidelijk worden blootgesteld aan situaties die hem de zekerheid geven dat hij zijn partner kan vertrouwen zonder hem voortdurend te hoeven controleren.
Maar als therapie werkt voor tweederde van de paren, blijft er nog een derde over die geen verbetering ondervindt. Wat dan? Als de relatie gekenmerkt wordt door veel onopgeloste conflicten, vijandigheid en een gebrek aan zorg voor elkaar, kan het beter zijn de relatie te beëindigen. Uiteindelijk dienen relaties de functie van het voldoen aan onze gehechtheidsbehoeften van liefde, troost en veiligheid.
Het hebben van een relatie die niet aan deze behoeften voldoet, wordt door iedereen als problematisch en disfunctioneel beschouwd.
Maar het beëindigen van een relatie is nooit gemakkelijk vanwege de gehechtheid die we met onze romantische partner ontwikkelen. Ook al is het in sommige relaties minder waarschijnlijk dat onze gehechtheidsbehoeften worden vervuld, dat weerhoudt ons er niet van te willen geloven dat onze partner (op een dag) aan onze behoeften zal voldoen.
Het dreigende einde van een relatie vervult ons met wat “scheidingsnood” wordt genoemd. We treuren niet alleen om het verlies van de relatie (hoe goed of slecht ook), maar we treuren ook over de vraag of we een ander zullen vinden die aan onze behoeften zal voldoen.
De periode van scheidingsnood varieert van persoon tot persoon. Sommigen kunnen geloven dat het de moeite waard is om het einde van een giftige relatie te vieren, maar zij zullen nog steeds op de een of andere manier verdriet ervaren. Als het paar besluit de relatie te beëindigen en nog in therapie is, kan de therapeut hen helpen hun beslissing te verwerken op een manier die gevoelens van gekwetstheid minimaliseert.
Ontrouw gaat dus minder over seks en meer over zaken van het hart en een misplaatste zoektocht om aan iemands relatiebehoeften te voldoen. Het probleem is dat sommige mensen ervoor kiezen hun relatiebehoeften in de armen van een ander te zoeken in plaats van aan hun bestaande relatie te werken.