Het verrassende verband tussen Mango en Poison Ivy
Toen ik als afgestudeerd student overstapte naar de bedrijfswereld van Silicon Valley, was de meest verrassende ontdekking misschien wel de verscheidenheid aan gratis beschikbare snacks.
Onze werkplek bood, net als veel andere die ik bezocht, een “snackmuur” met talloze opties voor hongerige werknemers. We hadden mueslirepen, ontbijtgranen, yoghurt en chips, natuurlijk, maar ik merkte dat ik me aangetrokken voelde tot gedroogd fruit – en één gedroogd fruit in het bijzonder.
Mango is die perfecte combinatie van zuur en zoet – waardoor het veel fans wereldwijd heeft verdiend. Het is de nationale vrucht van India, Pakistan en de Filippijnen, en de mensheid consumeert ze al meer dan 5.000 jaar. Dat betekent dat we al mango’s teelden en aten voordat de Egyptenaren de Sfinx en de Grote Piramides bouwden. We aten mango’s lang voordat we de Chinese Muur bouwden.
Maar voor sommige mensen is de mango geen heerlijke traktatie. In plaats daarvan is het een voedsel om te vermijden, samen met cashewnoten en pistachenoten. Lijders ervaren contact dermatitis, als gevolg van de aanwezigheid van een verbinding genaamd urushiol.
Velen van ons, vooral kampeerliefhebbers, hebben waarschijnlijk al kennis gemaakt met urushiol. Het is een olieachtig mengsel van organische verbindingen, en het is het vaakst aangetroffen in poison ivy, poison oak, en poison sumac.
Ja, die jeukende huiduitslag die je kunt krijgen als je poison ivy tegenkomt? Voor sommige mensen kan mango (of cashewnoten, of pistachenoten) dezelfde reactie uitlokken.
Waarom reageren sommige mensen op de urushiol in mango, terwijl anderen dat niet doen?
En hoe werkt urushiol op ons, en wat kunnen we doen om de irritatie, pijn en het lijden te minimaliseren?
Wanneer we worden blootgesteld aan poison ivy, of andere giftige planten in deze familie (waaronder poison oak en poison sumac), worden we eigenlijk blootgesteld aan urushiol dat aanwezig is in het sap van deze planten.
Wanneer de plant beschadigd is, lekt het urushiol-bevattende sap naar de oppervlakte. Het doel van dit sap is, interessant genoeg, niet om te dienen als verdedigingsmechanisme; in plaats daarvan vormt het een zwarte lak wanneer het wordt blootgesteld aan zuurstof, waardoor de plant water vasthoudt.
Onze reactie op blootstelling aan urushiol verschilt van individu tot individu. Ongeveer 20% van de mensen reageert niet op blootstelling aan urushiol, 60% van de mensen reageert matig en 20% van de mensen reageert zeer sterk, met ernstige en langdurige symptomen tot gevolg.
Interessant is dat de reactie sterker wordt bij herhaalde blootstelling. Dit betekent dat, terwijl iemand misschien geen allergische reactie krijgt bij de eerste blootstelling, latere blootstelling een reactie kan uitlokken.
Urushiol wordt snel geabsorbeerd in de huid, met ongeveer 50% van de verbinding geabsorbeerd binnen de eerste 10 minuten. Daarom is het bij blootstelling aan giftige klimop, giftige eik of giftige sumak belangrijk om u meteen met water en zeep te wassen, om de nog niet geabsorbeerde olie te verwijderen.
Eenmaal op de huid oxideert de molecule en bindt zich aan membraanproteïnen van onze cellen. Ons immuunsysteem herkent deze cellen met gebonden urushiol niet meer, en valt ze aan, wat leidt tot een allergische reactie.
Behandelingen voor blootstelling aan urushiol vallen in een van de twee fasen – onmiddellijk of vertraagd.
- Onmiddellijke behandelingen, na recente blootstelling, omvatten het wassen van de getroffen gebieden met zeep, om de olie te verwijderen, en een scrubmiddel, om te helpen de olie die zich heeft gebonden met de huid te scheiden.
- Tijdige behandelingen, zodra de olie in de huid is opgenomen, omvatten de toepassing van corticosteroïden om de immuunreactie te verminderen, en bepaalde lotions om de mate van jeuk te verminderen of water te absorberen uit de zweertjes die zich vormen.
Never Going Into the Woods Again. Wat heeft dit met mango te maken?
Nou, terug naar de mango! Het blijkt dat mango’s, samen met pistachenoten en cashewnoten, kleine hoeveelheden urushiol bevatten. Bij mango’s zit de stof vooral in de schil, maar ook in de vrucht die het dichtst bij de schil zit als de mango eenmaal geschild is.
Dankzij het feit dat het grootste deel van de verbinding zich in de schil, de stengel en de bladeren van de plant bevindt, komt door mango veroorzaakte dermatitis het meest voor bij het plukken of schillen van een mango, en niet bij inname.
Maar voor sommige mensen die extreem gevoelig zijn voor urushiol, kan de consumptie van mango’s, zelfs nadat ze zijn gepeld, soms leiden tot een allergische reactie.
Ook zit veel van de urushiol in cashewnoten en pistachenoten in de schil, in plaats van in de noot zelf. Er zit nog genoeg urushiol in het vlees van de noot om problemen te veroorzaken als het rauw wordt gegeten, en daarom worden deze noten geroosterd voordat ze worden gegeten (ja, zelfs “rauwe” cashewnoten worden verhit om de urushiololie af te breken).