Hoe het oude zonesysteem te gebruiken voor digitale fotografie

Hoe het oude zonesysteem te gebruiken voor digitale fotografie

Ik was bezig met de voorbereiding van een les waarin mijn leerling meer wilde weten over het zonesysteem en toen realiseerde ik me dat ik er nog nooit over had geschreven! Dus hier gaan we, herzien voor de huidige tijd. Hoe pas ik het zonestelsel toe voor digitale fotografie en spiegelloze camera’s?

Disclaimer: Dit is een grote-voorstellingen benadering, geen gedetailleerde technische analyse. Ik ben me ervan bewust dat er logaritmische curven bij betrokken zijn, variaties in dynamisch bereik van sensor tot sensor, termen als densitometrie, enzovoort. Laten we het voor nu gewoon eenvoudig houden.

Ik ga het meer in conceptuele termen over het Zone Systeem hebben, omdat dat de manier is waarop ik het gebruik, en het gevoel dat het het meest praktisch is.

Je kunt naar de onderkant scrollen als je wilt zien hoe je het Zone Systeem kunt toepassen voor de digitale camera’s van vandaag.

Dit is een geweldige follow-up van mijn recente post over het gebruik van het histogram van je spiegelloze camera in de zoeker. Het toevoegen van een Zone System techniek aan het gebruik van het histogram is een geweldige manier om de belichting te bepalen.

Zone System fotografie achtergrond

Het Zone System werd ontwikkeld in een samenwerking met landschapsfotograaf Ansel Adams en portretfotograaf Fred Archer rond 1940. Het was bedoeld als een eenvoudige manier om de belichting te bepalen voor het maken van afdrukken.

Er is door de jaren heen veel verwarring geweest, vooral toen digitale camera’s hun intrede deden, en vooral nu de technologie zich sneller ontwikkelt dan wij kunnen bijhouden.

Is het Zone Systeem relevant voor digitale fotografie? Is er een manier om het histogram van onze zoeker te gebruiken met het Zone Systeem?

Een basistoepassing van het Zone Systeem

Net zoals de “Regel van Derden” meer een suggestie is dan een regel, zo is het Zone Systeem dat ook. Het is een goed begin – een manier om uitwaaierende wolken te vermijden of ervoor te zorgen dat je rijke schaduwtexturen hebt. Als uw gevoel u iets anders vertelt, ga daar dan mee aan de slag. Dit is gewoon een ander gereedschap voor de oude gereedschapskist.

Wat is het Zone Systeem?

Het Zone Systeem is een weergave van tonen van zuiver zwart tot zuiver wit. Het conventionele systeem gebruikte Romeinse cijfers van 0 tot X, waarbij 0 staat voor zuiver zwart en X (tien) voor zuiver wit. Er zijn negen gradaties van tonen daartussen, die elk één stop vertegenwoordigen.

Van Wikipedia, aangezien ik geen zin had om exact hetzelfde diagram zelf na te maken:

Ehhh, ik heb een opfrisser nodig over stops…

Een stop is een verdubbeling of halvering van het licht. Het is het verschil in de volgende waarden die de componenten vormen van onze belichtingsdriehoek.

Als je één stop verhoogt, verdubbel je de hoeveelheid licht. Omgekeerd, als u één stop verlaagt, halveert u de hoeveelheid licht (of, om het eenvoudig te zeggen, de helderheid).

Gemeenschappelijke waarden opgesomd in oplopende volgorde (naar rechts verplaatsen verdubbelt de belichting in elke instelling):

• Diafragma: f/22, f/16, f/11, f/8, f/5.6, f/4, f/2.8, f/2
• Sluiter (in seconden): 1/1000, 1/500, 1/250, 1/125, 1/60, 1/30, 1/15, 1/8, 1/4
• ISO (gevoeligheid): 100, 200, 400, 800, 1600, 3200, 6400

Als dit allemaal nog vreemd is, kun je mijn basiscursus belichtingsdriehoek volgen (gratis) en een paar quizzen doen en oefeningen maken om er zeker van te zijn dat je belichting en stops begrijpt.

Het basis Zone Systeem

Zone 0 is dus puur zwart. Geen textuur.

Zone X is zuiver wit. Geen structuur.

Zone V is wat we noemen “middengrijs.” Het is de tint waarvan je camera aanneemt dat de wereld die zou moeten zijn. Wanneer je de belichting aan je camera overlaat, wil die het gemiddelde van alles in zone V leggen.

Daarom gebruiken we als fotografen niet AUTO, want niet alles ligt in zone V. En daarom kan het zonesysteem zo behulpzaam zijn. Jij beslist in welke zone de dingen moeten staan, niet de camera.

• Zone I zal nog net tonale verschillen laten zien en niet veel textuur.
• Zone II zal eindelijk wat textuur gaan laten zien. Als u diepe schaduwen hebt, maar toch wat van die textuur wilt zien, probeer dan de schaduwen in Zone II te zetten.
• Zone IV is meestal waar groen gebladerte zal zitten en is waar landschapsfotografen dit gebladerte zetten als ze diep, verzadigd groen willen. Het is ook een goede start voor de Afrikaanse huid.
• Zone V is normaal gesproken waar helder blauwe lucht hoort, hoewel het kan variëren tussen IV en VI.
• Zone VI is een gemiddelde Kaukasische huidskleur.
• Zone VIII is meestal de limiet voor het tonen van textuur in sneeuw, wit water, en wolken.
• Zone IX laat nog wat textuur zien in de bovenstaande items, maar het risico bestaat dat deze wordt uitgebleekt.

Omdat elke zone één stop in het basismodel vertegenwoordigt, is het gebruik van het zonesysteem voor digitale fotografie een fluitje van een cent.

De zone vinden

Wat is belangrijk voor u?

• Als die wolken fascinerend zijn en u wilt hun textuur behouden, zet u ze om te beginnen in zone VIII.
• Bij buitenportretten moet het gezicht van uw onderwerp meestal in zone VI staan om hinderlijke schitteringen te voorkomen en rijke huidtinten te behouden.
• En als u niet wilt dat de schaduwen puur zwart zijn omdat de textuur belangrijk is, plaatst u ze in Zone II.

Deze methode werkt vooral goed voor scènes met een hoog contrast, waarbij u moet kiezen wat voor u het belangrijkst is. Belicht voor wat je wilt belichten en al het andere valt gewoon waar het valt.

Maar meer in het algemeen is het een uitstekende manier voor ons, de fotografen, om de belichting te controleren. De camera gaat zijn voodoo magie doen en overal metingen doen, complexe formules toepassen die we niet kunnen controleren, gebaseerd op de meetmodus. Het Zone-systeem maakt ons betere bestuurders.

Het Zone-systeem toepassen op digitale fotografie

Zorg ervoor dat je camera in de Spot-meetstand staat om het Zone-systeem te gebruiken. Raadpleeg de handleiding als u niet zeker weet hoe u dit moet doen.

Om iets goed in de gewenste zone te zetten, is een nauwkeurige meting nodig. Je kunt een professionele lichtmeter van 600 dollar aanschaffen, maar ik geef er de voorkeur aan de spotmeter van mijn camera te gebruiken en het kader zo veel mogelijk te vullen met wat ik meet. Als je iemands voorhoofd meet, vul het kader dan met zoveel mogelijk van zijn voorhoofd. Neem de foto echter niet, want dat is niet flatterend voor hen.

Precies meten van het object dat je wilt meten. We gaan ook de handmatige modus gebruiken omdat er enkele nadelen zijn aan het gebruik van Programma, Diafragmaprioriteit, of Sluiterprioriteit met deze methode (je zult van Handmatig gaan houden nadat je dit hebt gebruikt). Pas de belichting aan tot de meter “0” aangeeft. U bevindt zich in zone V.

Nu verhoogt of verlaagt u gewoon de stops (met diafragma, sluiter en/of ISO) met hetzelfde aantal zones dat u wilt verplaatsen.

Zone-systeemvoorbeeld

U wilt donkere schaduwen, maar u wilt ze niet pikzwart. Dit zou overeenkomen met zone I. U wilt ook een diafragma van f/11 en ISO 200 in dit scenario; sluitertijd is minder belangrijk. Dus we stellen dat diafragma en ISO in en lossen de sluitertijd op.

• Zoom in op de schaduwen met spotmeting.
• Verstel de sluitertijd tot de meter “0” aangeeft (Zone V). U ziet dat dit een sluitertijd van 1/30 is.
• U wilt de schaduwen verplaatsen van zone V naar zone I waar ze thuishoren. Dit is vier zones donkerder. Of in fotograaf-taal, vier stops verminderen.
• Uit de lijst aan het begin van dit bericht, zien we dat een vermindering van vier stops vanaf 1/30 1/500 is. Stel je sluitertijd in op 1/500 en je bent klaar! Stel opnieuw in en maak die foto’s.

Bij het plaatsen van de schaduwen in zone I in het voorbeeld hieronder, bleek uit de meting rond de rest van de scène dat de sneeuw daardoor in zone IX viel en de lucht in zone IV (ik gebruikte een B&W roodfilter om het opzettelijk donkerder te maken). Dit is precies wat ik wilde. Als de sneeuw in zone X valt door de schaduwen in zone I te plaatsen, kan ik de sneeuw beter in zone IX plaatsen, waardoor de schaduwen in zone 0 vallen. Snap je?

Hoe verhoudt het zonesysteem zich dan tot het histogram?

Het histogram in onze zoeker geeft ons een verdomd goede schatting van hoe onze belichting eruit zal zien – lees dit bericht voor meer.

Maar het histogram is geen lineaire weergave van de helderheid – het is logaritmisch, net als de belichting en de zones. Dus als we de zone-systeemgrafiek die je op internet vindt (en hierboven) hertekenen, krijg je een digitale zone-systeemgrafiek die er ongeveer zo uitziet (met belichtingscompensatie/belichtingsmeter-cijfers ook):

De linkerrand van het histogram vertegenwoordigt pikzwart, of Zone 0. De rechterkant is zuiver wit, maar bij digitale camera’s komt dit ergens tussen Zone VIII en Zone IX voor. Het hangt af van de camera en de verwerking van de camera.

Gebruik van het Zone Systeem met het histogram

Het Zone Systeem is een geweldige aanvulling op het gebruik van het histogram in een scène met een hoog contrast waar u gedwongen wordt te kiezen tussen belichten voor de schaduwen of de hooglichten.

Gebruik het Zone Systeem om uw belichtingsbeslissing te nemen en kijk dan naar het histogram om te zien waar de rest van het beeld zal vallen.

Misschien wilt u uw heldere gebieden in Zone VIII plaatsen, maar dit veroorzaakt dat de rest van uw beeld in de Zones 0-I valt. Je histogram zal je dit direct laten zien. Het kan je helpen anders te belichten of de belichtingen te bundelen om ze later te combineren.

Zonder een histogram, zou je elk gebied anders moeten meten om dit te bepalen. Deze twee hulpmiddelen werken geweldig samen.

De waarheid over het Zone Systeem met de huidige digitale camera’s

Het Zone Systeem is ontwikkeld met de aanname dat er tien stops zijn tussen zuiver zwart en zuiver wit. Het werkte voor de donkere kamer en was een mooi rond getal.

Toen digitale camera’s voor het eerst uitkwamen, waren er slechts ongeveer 7 stops tussen zwart en wit.

Met veel van de high-end camera’s van vandaag kun je een foto met 14 of 16 stops verwerken met de vooruitgang in sensoren en processors. Moraal van het verhaal: het is vloeiend.

Is het zonesysteem, zoals het is ontwikkeld, vandaag de dag dus volledig accuraat? Nee. Maar het concept zal niet veranderen.

Het hebben van een hoger dynamisch bereik geeft je gewoon meer zones om mee te spelen.

Als je weet dat je camera een gespecificeerd bereik van 14 stops tussen zwart en wit heeft, gebruik dan je eigen zonesysteem met 14 zones. Zone 0 is zwart, zone 7 is middengrijs, en zone 14 is wit. Het beste is om te kijken wat je camera kan – hoeveel stops boven middengrijs is zuiver wit?

Het zonesysteem is geen regel, het is geen evangelie, en het is geen raketwetenschap

We hebben een aantal geweldige hulpmiddelen die bij onze digitale camera’s worden geleverd. Maar we zijn kunstenaars, geen knoppenduwers, en moeten de automatische mogelijkheden van onze camera met die instelling benaderen. Uitgebreide automatische meetprogramma’s kunnen onze gedachten niet lezen, en ze kunnen worden misleid met complexe lichtsituaties.

Dit is waar het Zone Systeem voor digitale fotografie kan helpen. Je hoeft het niet de hele tijd te gebruiken. Je hoeft niet 11 zones te gebruiken als je camera 14 stops bereik heeft. Je hoeft donkere schaduwen niet in Zone II te zetten.

Probeer er wat mee. Pas het aan je eigen camera aan. Gebruik het als andere hulpmiddelen niet werken. Oefen. En maak betere belichtingen!