In de kern is de ‘Twilight’-saga een verhaal over ________
Op de vraag of de door haar geschapen heldin feministisch of antifeministisch was, antwoordde Stephenie Meyer op haar website het volgende:
De basis van het feminisme is volgens mij (sleutelwoord) dit: kunnen kiezen. De kern van anti-feminisme is, omgekeerd, een vrouw vertellen dat ze iets niet kan doen alleen omdat ze een vrouw is – haar elke keuze ontnemen specifiek vanwege haar geslacht. … Een van de vreemde dingen van het moderne feminisme is dat sommige feministen hun eigen grenzen lijken te stellen aan de keuzes van vrouwen. Dat voelt voor mij achterlijk. Het is alsof je niet op je eigen voorwaarden een gezin kunt stichten en toch als een sterke vrouw beschouwd kunt worden. Hoe is dat empowerend? Zijn er regels over of, wanneer, en hoe we liefhebben of trouwen en of, wanneer, en hoe we kinderen krijgen? Zijn er banen die we wel en niet mogen hebben om een “echte” feministe te zijn? Die beperkingen lijken me principieel anti-feministisch.
Mormonen.
Andere denkers hebben elementen uit de Twilight-serie geïdentificeerd als duidelijke allegorieën – en apologia – voor het mormoonse geloof, waartoe Meyer behoort. Volgens John Granger’s Touchstone magazine artikel “Mormon Vampires in the Garden of Eden: What the Bestselling Twilight Series Has In Store for Young Readers”, is de serie een nauwelijks verhulde hervertelling van de vorming en het voortbestaan van de Kerk van de Heiligen der Laatste Dagen.
De meeste van Meyer’s vampiers zijn gevaarlijk – harteloze, bloed-atonement-gedreven religieuze gelovigen die azen op niet-gelovigen – dit geldt niet voor de familie Cullen, die de hemelse leven Mormonen van het verhaal zijn. (De Volturi daarentegen, de oude vampiers in Italië die vampiers overal leiden en controleren, zijn een nauwelijks verhulde rooms-katholieke kerk, de “hoer van Babylon” voor Joseph Smith Jr. en zijn negentiende-eeuwse volgelingen.)
Carlisle Cullen werd geboren in het midden van de jaren 1660, dezelfde periode waarin het historische mormonisme in Europa werd geboren. Hij werd een vampier toen hij werd gebeten maar niet gedood door een verzwakte vampier. Zijn heldhaftige keuze om zich af te keren van vampirisme en om dierlijk in plaats van menselijk voedsel te eten, maakt zijn ogen goudkleurig in plaats van bloedrood. In de volgende twee eeuwen leert hij alles wat hij kan over geneeskunde en in het midden van de 18e eeuw wordt hij een dokter die mensenlevens redt in plaats van neemt. Door de geboorte van het “visioen” van Cullen in dezelfde tijd en plaats te plaatsen als de geboorte van het mormoons geloof (zie Refiner’s Fire: The Making of Mormon Cosmology, 1640-1844, door John L. Brooke) en door Carlisle een medische praktijk te laten uitoefenen in de jaren 1840, dezelfde tijd als Joseph Smiths “herstel” van het evangelie in Amerika.
Alledrie de boeken schilderen het mormoonse geloof af als inherent bloeddorstig, gewelddadig, geheimzinnig en beledigend voor vrouwen en niet-gelovigen. De Twilight-romans, vooral Breaking Dawn, kunnen worden begrepen als een reactie op de uitdaging die ze vormden voor mormoonse gelovigen als mevrouw Meyer. Kortom, Meyer werd geïnspireerd tot het schrijven van werken waarin zij de kritiek van atheïsten en ongelovige heidenen op het mormonisme in archetypische verhalen behandelt en oplost.
Twilight is in wezen een allegorie van de komst van een heidense zoeker naar de volheid van het geloof en leven van de Heiligen der Laatste Dagen. Bella, als de stand-in van Mevr. Meyer, is echter ook een moderne Amerikaanse vrouw die worstelt met Edwards neerbuigende misogynie en overbeschermingsdrang. Haar geest is de enige in het boek die niet voor hem openstaat, wat zowel een indicatie is van haar eerbiedige reserve tegenover hem als God of profeet, als van haar weerstand om zich volledig aan hem te onderwerpen. Hoewel ze toegewijd is aan en verliefd op hem, klinkt ze door de serie heen noten die iets weg hebben van feminisme.
Bella’s leven loopt nog lang en gelukkig, maar dat van een ander personage, Leah Clearwater, de enige vrouwelijke weerwolf in het verhaal, staat als een herinnering aan de isolatie en leegte die wordt ervaren door een intelligente, begaafde vrouw die niet gebonden is aan een man in deze gemeenschap van gelovigen.
“Weeskinderen” op zoek naar ouderfiguren.