Is het kwijl van je hond cool? When It’s Natural and When It’s Cause for Concern
Drippy, slobberig, en slordig, kwijl is een feit van het leven voor bepaalde hondenrassen. In feite kwijlen alle honden wel eens. Net als blaffen of achter eekhoorns aanzitten, hoort het bij de hond. Maar wat moet je doen als er een grote hoeveelheid kwijl is, en hoe weet je wanneer het gezond is of dat er iets ernstiger aan de hand is?
Typisch kwijlen
Kwijl, of zoals het in de medische wereld bekend staat, ptyalisme, is een overmatige stroom van speeksel dat zich heeft opgehoopt in de mond / mondholte. Het wordt vaak gezien bij rassen zoals de Bloedhond, Sint Bernard, en Mastiff, waarvan de vorm van het hoofd/lippen niet de hoeveelheid kwijl kan vasthouden die ze produceren. Deze honden hebben extra huid rond hun lippen en snuit, waardoor speeksel zich in de plooien kan ophopen. Vervolgens druipt het uit hun lippen (grote, hangende bovenlippen) of wordt het in de lucht geslingerd wanneer ze met hun kop schudden. Water kan ook vast komen te zitten in al die losse huid nadat ze gedronken hebben.
Deze aandoening vereist geen medische interventie, maar eigenaren van deze kwijlerige rassen leren snel de waarde van een kwijl doekje. Het bij de hand houden van een doekje maakt het gemakkelijk om regelmatig de snuit van uw hond af te vegen voordat het kwijl op uw vloer of meubels komt. Het is ook belangrijk om het gezicht van uw hond te dweilen als hij eet of drinkt. Een zakdoek om de nek van uw hond kan helpen het kwijl op te vangen.
Zelfs honden die niet de hele tijd kwijlen kunnen een beetje kwijl druppelen als ze op iets lekkers anticiperen. Speeksel speelt een belangrijke rol bij de spijsvertering, dus de gedachte aan opwindend voedsel, zoals een stuk biefstuk, kan de bek van uw hond doen watertanden. Een onaangename smaak, zoals die van sommige medicijnen, kan hetzelfde resultaat hebben. Maar wanneer is kwijlen iets om je zorgen over te maken? Er zijn verschillende aandoeningen die kunnen leiden tot een onvermogen om normale hoeveelheden speeksel door te slikken of tot de productie van overtollig speeksel.
Mond- en keelproblemen
Alles waardoor uw hond niet normaal kan slikken, kan leiden tot kwijlen, omdat het speeksel zich ophoopt tot het uit zijn bek druppelt. Het probleem kan een gebroken tand zijn of tumoren in de mond, slokdarm en/of keel. Tandsteenafzetting en irritatie van het tandvlees kunnen ook tot kwijlen leiden, net als een infectie in de mond. Bovendien kan een vreemd voorwerp leiden tot kwijlen. Alles wat tussen de tanden van uw hond zit of in zijn keel vastzit, zoals een stukje bot, kan een ernstig probleem vormen.
Zorg ervoor dat u de tanden van uw hond dagelijks poetst en laat het gebit jaarlijks controleren door de dierenarts (twee keer per jaar voor oudere honden). Houd de binnenkant van de bek van uw hond in de gaten op gele of bruine plak op de tanden of rood en ontstoken tandvlees, wat zou duiden op de noodzaak van een gebitsreiniging. Elk teken van een vreemd voorwerp of een knobbel moet leiden tot een onmiddellijke afspraak met uw dierenarts.
Tummy Trouble
Alles wat de maag van uw hond van streek maakt, kan leiden tot kwijlen. Bewegingsziekte is een veel voorkomende oorzaak van misselijkheid, dat is de reden waarom veel honden kwijlen in de auto. In dit geval moet het kwijlen snel ophouden als de beweging voorbij is. Als uw hond wagenziekte heeft, kunt u hem ongevoelig maken voor autoritten en met uw dierenarts praten over behandelingen tegen misselijkheid.
Als uw hond iets eet wat hij niet zou moeten eten, zoals een sok of de vulling van een speeltje, kan dat ook leiden tot maagklachten en kwijlen. Ook giftige stoffen kunnen kwijlen veroorzaken. Als uw hond bijvoorbeeld aan een giftige plant in de tuin of aan schoonmaakmiddelen onder het aanrecht komt, kunt u kwijlen zien samen met andere symptomen zoals braken, trillen of lusteloosheid. Wees u bewust van mogelijke giftige stoffen in uw huis, en als u vermoedt dat uw hond iets gevaarlijks heeft binnengekregen, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts.
Andere aandoeningen
Er zijn andere gezondheidsaandoeningen waarbij kwijlen een van de symptomen is. Hitteberoerte bijvoorbeeld kan leiden tot kwijlen als uw hond hijgt in een poging om af te koelen. Na een aanval kan uw hond kwijlen. Neus-, keel- of sinusinfecties, of een neuromusculaire aandoening (verlamming, tetanie, botulisme, enz.) kunnen ook tot kwijlen leiden. Nieraandoeningen, leveraandoeningen, en zelfs hondsdolheid hebben allemaal kwijlen als symptoom.
Hoewel deze ziektes waarschijnlijk ook andere tekenen zullen vertonen, loont het de moeite om elke verandering in het kwijlen van uw hond ernstig te nemen. In sommige gevallen, zoals bloat, kan de situatie levensbedreigend zijn, en is een bezoek aan de spoedkliniek van essentieel belang. Let vooral op veranderingen in eetlust of gedrag; neurologische symptomen zoals toevallen of moeite met staan; kokhalzen en speeksel overgeven; en veranderingen in het speeksel van uw hond, zoals vies ruikend speeksel, dikker speeksel, of bloed in het speeksel. Praat onmiddellijk met uw dierenarts over nieuw of toenemend kwijlen.