Kangoeroe Fact Sheet
Kangoeroe: een buideldier uit de familie Macropodidae.
Class: Mammalia
Infraklasse: Marsupialia
Orde: Diprotodontia
Familie: Macropodidae
Genus: Macropus
Kangoeroes behoren tot de familie Macropodidae, wat in het Latijn ‘grote voet’ betekent. Dit is een verwijzing naar de ongewoon grote achterpoten van de soort. De soorten die bekend staan als kangoeroes zijn de grootste dieren in het geslacht Macropus.
De vier soorten die gewoonlijk kangoeroes worden genoemd zijn: de rode kangoeroe (Macropus rufus), de oostelijke grijze kangoeroe (Macropus giganteus), de westelijke grijze kangoeroe (Macropus fuliginosus), en de antilopine kangoeroe (Macropus antilopinus).
Grootte en gewicht:
Kangoeroe’s zijn de grootste buideldieren ter wereld. Een kangoeroe kan 2 tot 3 meter hoog worden en kan tussen de 40 en 200 pond wegen. De grijze oostelijke kangoeroe is het zwaarste buideldier ter wereld, terwijl de rode kangoeroe de grootste is. Een rode kangoeroe kan 200 pond wegen en 2 meter hoog worden.
Opzicht:
De kangoeroe heeft krachtige achterpoten en grote voeten, en een grote gespierde staart om hem in evenwicht te houden terwijl hij beweegt. Kangoeroe’s zijn de enige grote dieren die huppelen gebruiken als hun voornaamste manier van voortbewegen. Een mannetjeskangoeroe kan tot 30 meter lang en tot 10 meter hoog springen. Hij kan snelheden tot 40 mph bereiken.
Dieet:
Kangoeroes zijn herbivoren die een breed scala aan planten eten. Hun dieet varieert per soort. Het dier heeft een maag met kamers, vergelijkbaar met die van koeien, om te helpen bij het verteringsproces. Kangoeroes hebben ook zeer gespecialiseerde tanden. Zijn snijtanden zijn in staat gras en struiken zeer dicht bij de grond af te snijden en zijn kiezen zijn ontworpen om de vegetatie fijn te malen. Zijn kiezen vallen regelmatig uit door de slijtage die zijn dieet met zich meebrengt en worden vervangen door nieuwe tanden.
De soort heeft een ongewone eetgewoonte. De kangoeroe braakt gras en struiken uit die hij al heeft gegeten en kauwt er nog eens op voordat hij het doorslikt voor de eindvertering. Een kangoeroe kan lange tijd overleven zonder water te drinken, omdat hij wordt gehydrateerd door het vocht in de vegetatie die hij eet.
Geografie:
De kangoeroe is endemisch voor Australië. De soort komt ook voor in Tasmanië en op nabijgelegen eilanden. Andere buideldieren komen voor in sommige delen van Azië en Amerika, maar het Australische continent heeft verreweg de meeste, zowel wat soorten als aantallen betreft.
Habitat:
Bossen en struikgewas, maar ook grasland, savannes, bossen en struikgewas. De soort heeft een groot aanpassingsvermogen en kan met succes in een groot aantal habitats leven.
Sociale structuur:
De soort leeft vaak in grote groepen die bekend staan als mobs. Deze groepen kunnen in aantal variëren van kleine groepen tot meer dan honderd kangoeroes. De kangoeroe is een zeer sociale soort, en houdt zich vaak bezig met neuscontact of snuffelen om cohesie binnen de groep op te bouwen.
Boksen tussen mannetjes in de groep wordt gebruikt om dominantie te vestigen. Het dominante mannetje leidt de meute en heeft exclusieve toegang tot de wijfjes voor de paring.
Fokkerij:
Een baby kangoeroe wordt pas geboren na een draagtijd van ongeveer een maand. Zoals alle buideldieren heeft het vrouwtje van de kangoeroe een buidel, een marsupium genaamd. Onmiddellijk na de geboorte kruipt de pasgeborene, die haarloos, blind en minder dan 2 cm lang wordt geboren, in de buidel, waar hij wordt gevoed en zich verder ontwikkelt. De joey, of baby kangoeroe, blijft in de buidel tussen 120 en 400 dagen, afhankelijk van de soort.
Zelfs na het verlaten van de buidel, blijft het zich gedurende ongeveer anderhalf jaar voeden met de moeder. Vrouwtjes produceren twee verschillende soorten melk, één voor de pasgeborenen en één voor de rijpere joeys. Tijdens perioden van droogte verliest een vrouwelijke kangoeroe het vermogen om zwanger te worden. Als de nodige hulpbronnen weer beschikbaar zijn voor de populatie, kan een vrouwtje weer nakomelingen krijgen. In goede omstandigheden baart een vrouwtje jaarlijks jongen.
Bedreigingen:
Mensen vormen de voornaamste bedreiging voor kangoeroes, omdat zij op het dier jagen voor zijn vlees en huid. Andere menselijke activiteiten vormen ook een bedreiging voor kangoeroes. Naarmate de menselijke activiteit toeneemt, neemt het leefgebied van de kangoeroe af. Daardoor komen conflicten tussen mens en kangoeroe vaker voor. De kangoeroe loopt bijvoorbeeld meer kans te worden aangevallen door een hond of te worden aangereden door een auto naarmate de mens zich uitbreidt in het kangoeroehabitat.
Kangoeroes hebben weinig natuurlijke roofdieren, afgezien van mensen en wilde honden, dingo’s genaamd. Hitte, droogte en honger als gevolg van het verdwijnen van leefgebieden behoren tot de grootste bedreigingen voor kangoeroes.
Conservation Status:
De IUCN classificeert elke soort kangoeroe als “Least Concern”. Verlies van habitat en menselijke activiteiten hebben echter geleid tot een afname van de populatieomvang van verschillende soorten.
Beschermingsinspanningen:
Er zijn verschillende natuurbeschermingsorganisaties die zich inzetten voor de bescherming van deze Australische iconen, waaronder de San Diego Zoo Global, het WWF en Bush Heritage Australia.
Bush Heritage Australia heeft kangoeroes in de meeste van hun reservaten en partner-eigendommen. Zij helpen de kangoeroes door de concurrentie te verminderen, bijvoorbeeld door het weghalen van vee en het onder controle houden van verwilderde herbivoren. Zij controleren ook wilde roofdieren. Op veel van hun landgoederen verwijderen ze kunstmatige drinkplaatsen om het landschap, met inbegrip van het aantal kangoeroes, terug te brengen naar een natuurlijker niveau.