Levin Papantonio Rafferty – Personal Injury Law Firm
Aripiprazol, verkocht door Bristol-Meyers Squibb onder de handelsnaam Abilify, is een atypische, of “tweede generatie” antipsychotische medicatie die gewoonlijk wordt voorgeschreven voor de behandeling van schizofrenie, bipolaire stoornis en depressie. Abilify, dat oorspronkelijk in 2002 groen licht kreeg van de FDA, werd in 2007 goedgekeurd voor de behandeling van depressie. Het maakt deel uit van een klasse geneesmiddelen die bekend staat als “dopamine-agonisten,” hoewel aripiprazol zelf is geclassificeerd als een “partiële dopamine-agonist”.
Dopamine is een biochemische stof in de hersenen die functioneert als een neurotransmitter – met andere woorden, het transporteert signalen naar en van de hersenen. Hoewel dopamine veel verschillende functies heeft – waaronder spiercontrole, het reguleren van de nierfunctie en als vaatverwijderaar – wordt het het vaakst geassocieerd met de “pleziercentra” van de hersenen, die een belangrijke rol spelen bij verslavend gedrag. Een artikel uit 2013 in de Britse Guardian beschreef dopamine als “de nerd op het zwembadfeest die een lopend commentaar geeft op hoe goed je het doet met de verleidingen die worden aangeboden.”
Het is echter een beetje ingewikkelder dan dat. Dopamine is niet gewoon een “feel good” chemische stof. Beter gezegd, het is een signaal dat de hersenen vertelt wanneer men dicht bij een beloning komt. Het activeert niet alleen de beloningspaden van de hersenen wanneer men een gewenst resultaat heeft bereikt. Die paden worden ook geactiveerd in gevallen waarin de proefpersoon dicht bij de gewenste beloning is gekomen, maar deze net niet heeft gekregen.
Dit is wat verslaafden op zoek houdt naar de volgende “high”. Als het gaat om dwangmatig gedrag zoals gokken, moedigt dopamine de proefpersoon aan om het te blijven proberen, zelfs als ze verliezen. In een onderzoek uit 2010 onder roulettespelers vonden onderzoekers evenveel dopamineactiviteit in de hersenen van gokkers die net niet de geluksgetallen hadden gehaald als van degenen die de jackpot hadden gewonnen. Het is niet alleen een teken van plezier in het bereiken van iemands wensen, het geeft ook aan hoe dicht de proefpersoon bij succes kwam – en moedigt hem of haar aan om het te blijven proberen.
Dit kan een goede zaak zijn als het gaat om activiteiten die de ontwikkeling van mentale en fysieke vaardigheden impliceren. Het is wat een musicus houdt oefenen toonladders en etudes, en motiveert een atleet om te blijven trainen. Helaas kennen die dopaminebanen niet het verschil tussen het verbeteren van een vaardigheid door eigen inspanningen en het hebben van geluk.
Hetzelfde principe geldt voor een gokker. Elke “bijna-mislukking” moedigt de persoon aan om zijn of haar geld te blijven neerleggen. Het kan leiden tot een vorm van verslaving – en zoals veel herstellende verslaafden zullen getuigen, komt het uiteindelijk tot het punt dat de activiteit niet langer plezier brengt – maar ze zijn gedwongen om door te gaan met het gedrag, gewoon om zich niet slecht te voelen.
Dopamine-agonisten zoals aripiprazol activeren dopaminereceptoren in de hersenen, letterlijk het openen van die paden. Onder de resulterende bijwerkingen zijn euforie, verhoogde orgastische activiteit en pathologische verslavingen, waaronder dwangmatig gokken, winkelen, eetbuien en seksueel gedrag.
Terwijl volledige dopamine-agonisten zich binden aan het volledige bereik van receptoren, bindt Abilify – een “gedeeltelijke” agonist – zich alleen aan bepaalde receptoren. Een van hen is de 5-HT2C receptor, die zich bindt aan serotonine. Dit is een neurotransmitter die wordt geassocieerd met de regulatie van de emotionele toestand – in het bijzonder positieve gevoelens – evenals eetlust en geheugen/cognitieve functie. Het is één verklaring voor hoe Abilify bij bepaalde patiënten dwangmatig gedrag kan veroorzaken – iets waarvan de fabrikant op de hoogte had moeten zijn, en zeker de FDA had moeten inlichten en patiënten had moeten waarschuwen zodra ze op de hoogte waren.