Mobility International USA
Het kost iedere reiziger tijd om te leren en zich aan te passen aan verschillen in de gastcultuur. Autistische reizigers willen misschien enkele specifieke manieren onderzoeken waarop de plaatselijke gastcultuur hun routines of voorkeuren zou kunnen beïnvloeden. Bedenk hoe u zich zou kunnen aanpassen als u naar een land zou reizen dat grote culturele verschillen heeft met betrekking tot: tijd en punctualiteit, vrije tijd en schema’s, en lichaamstaal.
Tijd en punctualiteit
Sommige landen leggen de nadruk op stiptheid en punctualiteit. In Duitsland bijvoorbeeld staan de treinen erom bekend op tijd te rijden en de mensen ook! Net als in de Verenigde Staten wordt van u verwacht dat u op de afgesproken tijd op een vergadering of in de klas verschijnt. In culturen met meer ontspannen verwachtingen over stiptheid, zoals Argentinië of Jamaica, lopen mensen en openbaar vervoer daarentegen meer kans om te laat te komen. Als u iemand bent die vaste routines heeft, bedenk dan hoe u zich zou aanpassen aan een andere plaats met een ander tempo.
Vrijetijdsbesteding en tijdschema’s
Spanje staat bekend om zijn middag-“siësta’s” (rustperiodes), en verschillende andere landen hebben deze gewoonte ook overgenomen. Voor sommige reizigers met een handicap kan een cultuur die de tijd neemt om overdag te rusten, nuttig zijn om zich op te laden of om een anderszins druk schema te doorbreken. Voor anderen kan het ongemakkelijk zijn om te merken dat hun favoriete bedrijven of diensten tijdens deze perioden gesloten zijn.
De maaltijden kunnen op een ontspannen manier worden genuttigd, met diners die urenlang of tot diep in de nacht blijven hangen en gesprekken voeren. Afhankelijk van waar u naartoe gaat, kunnen uw nieuwe vrienden en gastheren in het nieuwe land er de voorkeur aan geven tot diep in de nacht uit te gaan. Als u iemand bent die zich graag aan een schema houdt, bereid u dan voor op hoe u zult omgaan met ongeplande gebeurtenissen of activiteiten die langer duren dan verwacht.
Lichaamstaal
In de Verenigde Staten en andere Europese landen zoals Spanje, Frankrijk en Duitsland, wordt het gebruik van direct oogcontact aanvaard en beschouwd als een teken van aandacht, eerlijkheid, vertrouwen, en respect voor wat de ander zegt. In sommige Latijns-Amerikaanse, Aziatische en Afrikaanse culturen is het tegenovergestelde waar. Direct oogcontact kan als agressief worden beschouwd. In deze culturen is het vermijden van direct oogcontact een teken van respect, vooral tegenover ouderen of gezagsdragers (bazen, professoren). Kennis van de normen van een cultuur kan je helpen je non-verbale communicatievaardigheden aan te scherpen door je te leren andere signalen van gezichts- of lichaamstaal op te pikken of te gebruiken als je iemand niet rechtstreeks in de ogen kunt kijken.
“Ik voelde me erg op mijn gemak – om de een of andere reden is de culturele structuur minder intimiderend. Ik vond het heel fijn om in het buitenland te zijn en ik kon het goed vinden met de Japanse mensen. De gastgezin-situatie was gestructureerd. Je weet wat er van je verwacht wordt in Japan. Het is een meer ritualistische samenleving, en mensen met autisme kunnen ritualistisch zijn. Ik wist dat de basiscultuur familiegericht was, dus ik kon hun structuur volgen.” – Ted Koehler, Amerikaanse student in Japan