Peruvian Peppertree
Classificatie:
Common Names: Peruvian Peppertree, California Peppertree
Wetenschappelijke naam: Schinus molle
Familie: Anacardiaceae
Identificatie:
Habitat: Een volgroeide Peruaanse peperboom wordt meestal 8-15 m hoog en 8-12 m breed. Met een levensduur van 50 tot 150 jaar is deze soort van het geslacht Schinus verreweg de langstlevende en tevens een van de grootste. Het is een snelgroeiende groenblijvende boom waarvan de takken de neiging hebben te gaan hangen. Dit afhangende bladerdak bedekt uitgestrekte gebieden en heeft een ronde of parapluvorm.
Bladeren: De bladeren zijn 3 tot 10 in (8-25 cm) in lengte en 1 1/2 tot 3 1/2 in (4-9 cm) in breedte en zijn geveerd (of veer-) samengesteld met 19 tot 41 afwisselende folders. De bladeren hebben een middelgroene kleur. De schaduwwerking is groot met een waardering van matig tot dicht. De bladeren van de Peruaanse peperboom bevatten een vluchtige olie in de bladopslagcellen, die een peperachtige geur afgeven wanneer ze worden gebroken.
Twijgen en schors: De volwassen schors heeft de neiging ruw te zijn met spleten en kronkels. De kleur begint lichtgroen op twijgen en jonge takken, is roodbruin op oudere takken en jonge stammen, en grijs op oude stammen. Deze schors heeft aromatische eigenschappen als hij geplet wordt, net als de bladeren. Bovendien zijn de takken middelmatig zwak en kunnen ze breken bij windstoten.
Bloemen en vruchten: De kleine, lichtgele bloemen van de boom groeien in trossen tot 30 cm lang. De bloeitijd is van maart tot juni. Deze bloemen kunnen worden onderverdeeld in vrouwelijke en mannelijke bloemen, waarvan de vrouwelijke “pepers” of kleine roze bessen voortbrengen. De vruchten kunnen hinderlijk zijn, omdat ze opdrogen en afvallen en zo puin vormen. Ze zijn echter aromatisch, net als de bladeren en de schors, wanneer ze geplet worden. De vruchten worden verkocht als “roze peperkorrels”, ook al is Schinus molle niet verwant aan de echte (zwarte) peperplant. Deze vruchten dienen door hun sterke smaak als pepervervanger.
Waar komt het vandaan:
Inheems verspreidingsgebied: Zoals de naam al aangeeft, is de Peruaanse peperboom inheems in Zuid-Amerika, met name de westkust, voornamelijk vanwege het klimaat. Hij is aangeplant in Noord-Amerika, Oost-Afrika, India en Australië, waar hij als een invasieve soort wordt beschouwd. Schinus molle overleeft temperaturen tot -2°C en een gemiddelde temperatuur van 28°C tijdens warme maanden, wat betekent dat hij een reeks milde klimaten kan weerstaan (waaronder de USDA winterhardheidszones 8 tot 11). De boom komt voor op alle continenten behalve Antarctica, tussen 35° noorderbreedte en -35° zuiderbreedte. Over het algemeen gedijt de boom bij meer dan 300 mm neerslag per jaar. De boom is oorspronkelijk in 1830 met missionarissen uit San Diego in Zuid-Californië aangekomen, waar hij zich aan ons klimaat heeft aangepast en droogtetolerant is. Soortgelijke aanpassingen worden elders waargenomen.
Ecologische opmerkingen: Door zijn grote bladerdak is de Peruaanse peperboom een aanwinst voor dieren en bevordert hij een grote diversiteit. Vogels, vlinders en andere schaduwzoekers komen overal waar hij wordt geplant. De boom is gevoelig voor verschillende insecten (bladluizen, psyllid, schildluizen en tripsen) en ziekten (Phytophthora, wortelrot, roetdauw, en verticillium). Deze boom heeft een middelmatig zwakke taksterkte en een hoog wortelschadepotentieel. Bovendien is het een brandvertragende boom, trekt bijen aan, en wilde dieren gebruiken zijn vruchten.
Waarvoor we hem gebruiken:
Het stuifmeel van de boom is waarschijnlijk irriterend voor allergieën en ogen. Over het algemeen is dit een geweldige boom om in parken en openluchtruimtes te hebben, maar niet zo geschikt voor dichtbevolkte woonwijken.
Gemeenschappelijke producten: Specerijen (vruchten kunnen worden vermalen tot drankjes en pepervervangers), bijenteelt (bijenteelt), brandstof, hout (hout is termietenbestendig), gom of hars, latex of rubber, looistof of kleurstof, etherische oliën, en zelfs medicijnen.
Alle delen van de boom hebben een hoog oliegehalte, dus in principe kunnen alle delen worden gebruikt. De bessen zelf worden bijvoorbeeld gebruikt in siropen, azijnen en dranken, zoals Chileense wijnen. Gedroogde bessen kunnen worden gebruikt als versnijdingsmiddel (of additief) voor zwarte peper.
Traditioneel en klinisch medisch gebruik: Deze boom is in Zuid-Amerika voor medicinale doeleinden gebruikt sinds ze door inboorlingen werden ontdekt, en vrijwel elk deel van deze boom is gebruikt. Een paar voorbeelden zijn sap dat wordt gebruikt als laxeermiddel en diureticum, terwijl de oleoresine dient als een wondgenezer. Thee van bladeren en schors wordt ook vaak gebruikt voor verschillende behandelingen. Er zijn verschillende studies uitgevoerd die verschillende van deze medicinale toepassingen van de plant ondersteunen. Bovendien werden antimicrobiële eigenschappen gevonden in laboratoriumtests van de essentiële oliën, blad- en schorsextracten. Er werden ook verschillende tests uitgevoerd om de schimmelwerende eigenschappen te testen, en de etherische oliën bleken indrukwekkend sterker te zijn dan het antischimmelmiddel Multifungin®. Studies toonden ook aan dat er geen toxiciteit is bij mens en dier bij inname of toepassing van de oliën.
Biograaf: Joaquin Schmidt ’21. FYS 20: Planten in onze wereld, najaar 2017
