Administrowanie szczepionkami przeciwko pneumokokom

Administrowanie szczepionkami przeciwko pneumokokom

Na tej stronie znajduje się krótkie podsumowanie wskazówek dotyczących podawania szczepionek przeciwko pneumokokom, w tym drogi podania, liczby dawek i jednoczesnego podawania z innymi szczepionkami.

Kontrola wzrokowa

Nie należy stosować żadnej szczepionki przeciwko pneumokokom po upływie daty ważności wydrukowanej na etykiecie.

Przed podaniem należy sprawdzić wzrokowo, czy w szczepionce nie ma cząstek stałych i (lub) przebarwień. Jeśli takie warunki występują, NIE stosować.

Droga, miejsce podania i rozmiar igły

Podać polisacharydową szczepionkę pneumokokową (PPSV23) domięśniowo lub podskórnie. Szczepionkę skoniugowaną przeciwko pneumokokom (PCV13) podawać domięśniowo. U niemowląt i małych dzieci preferowanym miejscem wstrzyknięcia jest mięsień obszerny boczny uda w przednio-bocznej części uda. U starszych dzieci i dorosłych preferowanym miejscem wstrzyknięcia jest mięsień deltoidalny. Należy użyć igły o długości odpowiedniej do wieku i wzrostu osoby otrzymującej szczepionkę.

Liczba i terminy podawania dawek

Zaszczepić wszystkie dzieci poniżej 2 roku życia szczepionką PCV13. Podstawowa seria składa się z 3 dawek podawanych rutynowo w 2, 4 i 6 miesiącu życia. Pierwszą dawkę można podać już w 6 tygodniu życia. CDC zaleca podanie czwartej dawki (przypominającej) w wieku 12-15 miesięcy. W przypadku dzieci zaszczepionych w wieku poniżej 12 miesięcy minimalna przerwa między dawkami wynosi 4 tygodnie. Należy rozdzielić dawki podane w wieku 12 miesięcy i starsze o co najmniej 8 tygodni.

Liczba i czas podania dawek dla starszych dzieci i dorosłych zależy od wskazań medycznych, wcześniejszego szczepienia przeciwko pneumokokom i wieku. Patrz Szczepienie przeciwko pneumokokom: Summary of Who and When to Vaccinate for all pneumococcal vaccine recommendations by vaccine by vaccine and age.

Wstępne pobieranie dawek szczepionki

Nie ma danych dotyczących stabilności szczepionek przechowywanych w strzykawkach napełnianych przez pracowników służby zdrowia. W związku z tym CDC nie zaleca wstępnego pobierania dawek szczepionki. Nie należy otwierać fiolek ze szczepionką do czasu podania.

Podawanie z innymi szczepionkami

Nigdy nie należy podawać PCV13 i PPSV23 podczas tej samej wizyty. Jeżeli pacjent potrzebuje obu szczepionek, należy najpierw podać PCV13, a następnie PPSV23 podczas kolejnej wizyty. Odstęp czasu pomiędzy kolejnymi podaniami zależy od wieku pacjenta, wskazań do podania oraz tego, którą szczepionkę podajemy jako pierwszą. Dodatkowe informacje znajdują się w poniższej tabeli.

odstęp między podaniami szczepionki według wieku

Grupa wiekowa	Zalecenie dotyczące odstępu czasowego (PCV13 następnie PPSV23, preferowane)	Zalecenie dotyczące przedziału czasowego (PPSV23 następnie PCV13)
24 do 71 miesięcy życia z pewnymi warunkami medycznymi*	8 tygodni lub dłużej	8 tygodni lub dłużej
6 do 18 lat życia z określonymi stanami chorobowymi*	8 tygodni lub dłużej	8 tygodni lub dłużej
19 lat lub starsi z określonymi stanami chorobowymi*	8 tygodni lub dłużej	1 rok lub dłużej
65 lat lub starsi i immunokompetentni (tj.e., brak stanów chorobowych wymienionych poniżej*)	1 rok lub dłużej	1 rok lub dłużej

* Do stanów chorobowych należą implanty ślimakowe, wycieki płynu mózgowo-rdzeniowego, funkcjonalna lub anatomiczna asplenia oraz stany obniżające odporność, takie jak zakażenie wirusem HIV, rak lub przewlekła niewydolność nerek.

Dla dzieci

Można podawać PCV13 lub PPSV23 w tym samym czasie co większość innych rutynowych szczepień u dzieci, z jednym wyjątkiem.

• Nie należy podawać PCV13 razem ze szczepionką Menactra®, skoniugowaną szczepionką meningokokową. Dzieci z funkcjonalną lub anatomiczną asplenią lub HIV NIE powinny otrzymywać szczepionki Menactra® przed ukończeniem 2 roku życia. Dzięki temu uniknie się zakłócenia odpowiedzi immunologicznej na szczepionkę PCV13 u niemowląt. CDC zaleca, aby niemowlęta w wieku od 2 do 23 miesięcy z funkcjonalną lub anatomiczną asplenią lub HIV otrzymywały Menveo®.

Podanie szczepionki przeciwko grypie z PCV13 zwiększa ryzyko wystąpienia drgawek gorączkowych u dzieci zgodnie z badaniem Vaccine Safety Datalink. CDC nie wprowadziło jednak żadnych zmian w zaleceniach; lekarze mogą podawać te szczepionki w tym samym czasie. W badaniu analizowano trójwalentną inaktywowaną szczepionkę przeciwko grypie (TIV lub IIV) oraz PCV13 w sezonach grypowych od 2006-07 do 2010-2011 oraz w sezonie 2014-15. Wyniki wykazały, że zarówno PCV13, jak i szczepionka przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi acelularnemu (DTaP) zwiększają ryzyko wystąpienia drgawek gorączkowych, gdy są podawane w tym samym czasie co szczepionka przeciwko grypie. CDC stwierdziło, że podanie samej szczepionki TIV nie wiązało się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek gorączkowych (w badanych sezonach grypowych).

Nie ma znanych niekorzystnych skutków dla immunogenności lub bezpieczeństwa podczas jednoczesnego podawania PCV13 ze szczepionkami zawierającymi następujące antygeny:

• Błonica, tężec lub krztusiec acelularny
• Haemophilus influenzae typ b
• Inaktywowane poliomyelitis
• Rotawirusy
• Wirusowe zapalenie wątroby typu B
• Meningokoki serogrupy C
• Measles, świnka, różyczka lub ospa wietrzna

Obecnie nie ma dostępnych danych z badań klinicznych dotyczących jednoczesnego podawania PPSV23 z innymi szczepionkami dziecięcymi podczas tej samej wizyty.

Dla dorosłych

Dla dorosłych można podać jedną lub drugą szczepionkę przeciwko pneumokokom (PCV13 lub PPSV23) podczas tej samej wizyty ze szczepieniem przeciwko grypie. Każdą szczepionkę należy podawać oddzielną strzykawką i, jeśli to możliwe, w innym miejscu wstrzyknięcia. Coroczne szczepienie przeciwko grypie jest ważne, aby zapobiec zachorowaniu na grypę. Dodatkowo, ponieważ zachorowanie na grypę zwiększa ryzyko zachorowania na chorobę pneumokokową, otrzymanie szczepionki przeciwko grypie jest ważne w zapobieganiu chorobie pneumokokowej.

• W randomizowanym badaniu przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby z udziałem dorosłych w wieku 65 lat lub starszych stwierdzono, że jednoczesne podanie PCV13 i TIV spowodowało zmniejszenie odpowiedzi immunologicznej w odniesieniu do niektórych serotypów pneumokoków i jednego podtypu grypy (grypa A) w porównaniu z osobami, które otrzymały samą szczepionkę PCV13 lub samą TIV. Jednakże, badania wykazały, że jednoczesne podawanie PCV13 i TIV jest immunogenne i bezpieczne. Można podawać PCV13 podczas tej samej wizyty z TIV w programie szczepień ochronnych dla dorosłych.
• Obecnie nie ma dostępnych danych dotyczących podawania PCV13 podczas tej samej wizyty z innymi szczepionkami (np, tężec, błonica, krztusiec acelularny lub półpasiec) wśród dorosłych.
• W randomizowanym badaniu klinicznym stwierdzono, że jednoczesne podanie PPSV23 i szczepionki przeciwko półpaścowi spowodowało zmniejszenie odpowiedzi immunologicznej na półpasiec w porównaniu z osobami, które otrzymały te szczepionki w odstępie 4 tygodni. Jednak, aby uniknąć wprowadzania barier w szczepieniach, CDC nadal zaleca podawanie szczepionki przeciwko półpaścowi i PPSV23 podczas tej samej wizyty, jeśli dana osoba kwalifikuje się do podania obu szczepionek.

Top of Page

.