Baron Pierre de Coubertin
Pierre de Fredi, baron de Coubertin, urodził się 1 stycznia 1863 roku w Paryżu, przy 20 de la rue Oudinot w starej rodzinie arystokratów. Ten dom, który odziedziczył po rodzicach, należał do niego aż do 1922 r.
Rodzina Fredi, sprzymierzona ze Strozzi, była pierwotnie rzymska, dopóki gałąź Fredi nie przekroczyła Alp, by osiedlić się we Francji. Posiadłość Coubertin, położona pod Paryżem, nie została zniszczona przez rewolucję francuską.
Od końca XVIII wieku sojusze normańskie sprawiły, że Pierre de Fredi w młodości wielokrotnie przebywał w zamku Mirville w regionie Hawru. Jego rodzice byli bogaci, katoliccy i monarchistyczni. Po doskonałych wynikach w nauce w kolegium jezuickim i uzyskaniu dalszego wykształcenia w Saint-Cyr, bardzo szybko odwrócił się od tradycji, która przygotowywała go do kariery wojskowej lub politycznej, i zamiast tego postanowił stać się częścią nowego głosu Europy, pracując nad reformą nauczania.
Uczeń Taine’a, cenionego francuskiego przyrodnika, Pierre de Coubertin był pod wrażeniem wartości, jaką przywiązywano do sportu wśród młodzieży po drugiej stronie kanału La Manche. Idąc za przykładem Brytyjczyków, chciał, według własnych słów, „odbrązowić młodzież swojego kraju”. Napotkał wiele oporów ze strony establishmentu politycznego, ale, bardzo przekonujący, Francja w końcu otworzyła przed nim drzwi szkół średnich i wyższych.
Po wykonaniu tego pierwszego kroku, chciał rozwijać uprawianie sportu i sportowego ducha wśród tych, którzy wkraczają w aktywne życie. W tym celu stworzył liczne organizacje sportowe, których celem było stworzenie „Francji zdobywczej”, gotowej do pokojowej walki na stadionach. Jego formuła pozostała ikoną: „Aby 100 osób zaangażowało się w kulturę fizyczną, 50 musi uprawiać sport, a 20 musi się specjalizować. Ale aby 20 mogło się specjalizować, pięciu musi być zdolnych do niesamowitych wyczynów.” Jednak tworząc Pentathlon Nowoczesny (pływanie, bieg, szermierka, jazda konna i strzelanie), nie ukrywał również, że opowiadał się za przygotowaniem mężczyzn zdolnych do przywrócenia Francji Alzacji i Lotaryngii, zaanektowanych przez Niemcy w 1870 r.
Został sekretarzem generalnym Komitetu Przygotowania Fizycznego w Edukacji w 1888 r., ale zdrowie fizyczne francuskiej młodzieży nie było już jego jedynym priorytetem. Dużo podróżował po Europie, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, destylował swoje nowatorskie pomysły, przygotowywał opinie i przekonywał coraz więcej przyjaciół, aby podzielali jego punkt widzenia. W 1889 roku, w wieku 26 lat, stworzył pomysł przywrócenia igrzysk olimpijskich, które zniknęły w 394 roku naszej ery.
25 listopada 1892 roku, kiedy Union des Sociétés Françaises de Sports Athlétiques (USFSA) obchodziła swoją piątą rocznicę, Coubertin, w amfiteatrze Sorbony, przedstawił ideę odnowienia igrzysk olimpijskich. Igrzyska zniknęły na 15 wieków i muszą zostać odrodzone, zmodernizowane i na skalę światową – powiedział. 23 czerwca 1894 roku, przed publicznością złożoną z osobistości, ogłosił powstanie wydarzenia, którego pierwsza edycja, po pewnym wahaniu, miała się odbyć w Atenach, a nie w Paryżu, i w 1896 roku, a nie w 1900 roku.
Jego dzieło szybko rozwijało się w dwóch prędkościach. Olimpizm rozprzestrzeniał się jak ogień po całym świecie. Z drugiej strony, organizacja igrzysk, przynajmniej w początkowym okresie, była najeżona trudnościami. W tym samym czasie Pierre de Coubertin ożenił się 12 marca 1895 roku z Marie Rothan z Alzacji i miał dwoje dzieci. Niestety, jego syn umarł bardzo młodo, a córka była słaba.
Przejęcie władzy od Greka Demetriusa Vikelasa, zgodnie z zasadą rotacyjnej prezydentury, pozostało w rzeczywistości prezydentem MKOl od 1896 do 1925 roku, a po jego odejściu honorowym prezydentem igrzysk olimpijskich. Przez lata był on jedynym intendentem Igrzysk pod względem formalnym i merytorycznym. Karta, protokół olimpijski i przysięga sportowców były jego dziełem, podobnie jak ceremonie otwarcia i zamknięcia igrzysk. W 1921 roku powołał do życia Radę Wykonawczą, którą w tym czasie nie kierował prezydent MKOl, więc w trzech z nich uczestniczył jako gość.
Do chwili odejścia w 1925 roku sam przyjmował na siebie wszystkie obciążenia administracyjne i finansowe związane z urzędem prezydenckim. W 1912 r. w Sztokholmie, pod pseudonimami Georg Hohrod (Francja) i M Eschbach (Niemcy), zdobył tytuł mistrza olimpijskiego w literaturze swoją L’Ode au Sport. Był to również rok, w którym Modern Pentathlon został wprowadzony do Igrzysk Olimpijskich.
Coubertin zmarł w wieku 74 lat 2 września 1937 roku, podczas spaceru w Genewie. Został pochowany w Lozannie na cmentarzu Bois-de-Vaux, ale jego serce zostało złożone w pomniku u stóp góry Kronion w Olimpii, gdzie dziś znajduje się Międzynarodowa Akademia Olimpijska.
.