Cele Terapii Zajęciowej: Short-Term, Long-Term Examples

Cele Terapii Zajęciowej: Short-Term, Long-Term Examples

Życie zdrowym, spełniającym jest pragnieniem wielu ludzi żyjących z psychicznym, fizycznym, i emocjonalnym niepełnosprawności lub urazów. To może oznaczać różne rzeczy dla różnych ludzi – od poprawy jakości życia do powrotu całkowicie do wszystkich poprzednich działań. Terapia zajęciowa w znacznym stopniu przyczynia się do osiągnięcia tego celu. Poniżej przedstawiamy przykłady różnych celów terapii zajęciowej, w tym cele krótko- i długoterminowe, zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Wyjaśniamy również składniki wyznaczania celów, ich elastyczność oraz w jaki sposób terapeuta może pomóc w ustaleniu i osiągnięciu celów.

Czym jest terapia zajęciowa?

Terapia zajęciowa jest rodzajem terapii, która pomaga ludziom z różnymi rodzajami niepełnosprawności prowadzić „normalne” życie, jak to tylko możliwe. Profesjonalnie przeszkoleni terapeuci zajęciowi uczą ludzi nie tylko radzenia sobie z niepełnosprawnością, ale także uczenia się, jak z nią żyć. Terapeuci zajęciowi pracują z pacjentami nad wszystkimi aspektami ich życia, w tym nad samoopieką, pracą i zabawą. Amerykańskie Stowarzyszenie Terapii Zajęciowej (American Occupational Therapy Association, Inc. (AOTA) podkreśla, jak terapia zajęciowa dąży do stworzenia niezależności pacjenta, zapobiegania dalszym urazom i zwiększenia rozwoju.

Dlaczego warto tworzyć cele terapii zajęciowej?

Bez celów, trudno jest mieć jasne zrozumienie swoich pragnień, chce, lub potrzeb. Wyznaczając jasne cele, terapeuci zajęciowi i pacjenci mogą stworzyć plan ich osiągnięcia. W ten sposób ustala się odpowiedzialność w postaci wymiernych kryteriów i ram czasowych. Ostatecznym celem terapeuty zajęciowego jest pomoc osobie w prowadzeniu możliwie pełnego i normalnego życia, niezależnie od rodzaju niepełnosprawności.

Jakie są składniki planu terapii zajęciowej?

Pisanie planów terapii zajęciowej oznacza stworzenie namacalnej listy celów i sposobu mierzenia sukcesu w powrocie do zdrowia. Każdy plan terapii zajęciowej jest inny, ponieważ sytuacja każdego pacjenta jest wyjątkowa i każda osoba ma inne rzeczy, które chce osiągnąć. Ale, podczas gdy plan jest inny dla każdej osoby, podstawowe pytania składowe potrzebne do stworzenia planu pozostają takie same.

• Kto będzie wykonywał pracę? Pacjent, terapeuci fizyczni i umysłowi, lekarze i opiekunowie są osobami, które będą wykonywać pracę.
• Co musi być zrobione? Pacjent i jego niepełnosprawność określają plan terapii zajęciowej. Każda osoba potrzebuje wykonywać różne czynności. Przykłady obejmują uczenie samoopieki, uczenie się nowych sposobów wykonywania pracy, cele fizyczne, takie jak podnoszenie lub chodzenie, integracja z „normalnym” społeczeństwem, uczenie się ponownego mówienia lub radzenie sobie z bólem.
• Jak to będzie zrobione? Wydajność jest planowana w oparciu o to, co jest wymagane. Osoby, które doświadczyły traumatycznego wydarzenia otrzymają psychiczną i emocjonalną terapię, która pomoże im nauczyć się radzić sobie z tym, co się stało. Niepełnosprawność fizyczna wymaga ludzi, aby nauczyć się żyć z niepełnosprawnością i znaleźć nowe sposoby, aby wykonać zadania. Większość działań obejmuje kombinację zabiegów, w tym poznawczych, emocjonalnych i terapii fizycznej, aby pomóc utrzymać ciało i mózg w zdrowiu podczas leczenia i dalej.
• Gdzie to będzie zrobione? Terapia zajęciowa odbywa się w gabinetach lekarskich, siłowniach, w domu pacjenta, w pracy i w społeczności. Może odbywać się w każdej sytuacji, w której dana osoba może żyć, pracować lub bawić się
• Jak długo będzie to trwało? Terapia odbywa się do momentu osiągnięcia ostatecznego celu ustalonego na początku planu.
• Jaki jest ostateczny cel? Ostatecznym celem terapii zajęciowej jest osiągnięcie przez daną osobę jak najbardziej „normalnego” życia. Podczas gdy niektóre niepełnosprawności i urazy mogą trwale uniemożliwić pacjentom powrót do pewnych czynności, terapia zajęciowa powinna pomóc im odzyskać jak najwięcej z pożądanego życia, nawet jeśli oznacza to znalezienie alternatywnych rozwiązań dla niektórych czynności.

Czy cele są elastyczne?

Cele terapii zajęciowej muszą być elastyczne. Pacjent może nie wyzdrowieć tak szybko lub nie nauczyć się nowego zadania w czasie przewidzianym przez pierwotny plan. Alternatywnie, pacjent może rozwijać się szybciej niż oczekiwano. Może się też zdarzyć, że po prostu zmienią się jego pragnienia lub potrzeby. Ze względu na te możliwości, cele są elastyczne, aby umożliwić zmiany. Elastyczne cele pozwalają pacjentowi nadal iść do przodu z osiągalnych, mierzalnych wyników, bez zniechęcania się.

Jak terapeuci zajęciowi pomagają tworzyć cele?

Większość ludzi, w tym osoby niepełnosprawne umysłowo, fizycznie lub emocjonalnie, woli żyć niezależnie. Jednak cele terapii zajęciowej dla każdego są inne. Wyznaczenie celów krótko- i długoterminowych zależy od rodzaju niepełnosprawności. Cele te uwzględniają również sposób, w jaki pacjent żyje, pracuje i bawi się. Osoby z zaburzeniami funkcji poznawczych mogą mieć inne cele niż osoby z zaburzeniami fizycznymi lub emocjonalnymi. Terapeuci zajęciowi pracują z daną osobą i jej opiekunami, aby pomóc określić, jakie cele dana osoba powinna osiągnąć, aby zobaczyć poprawę jakości życia w pracy, zabawie lub samoopiece.

Terapeuci zajęciowi stosują szereg metod, aby pomóc pacjentowi stworzyć osiągalne cele. Terapeuta rozmawia i słucha pacjenta oraz jego opiekunów. Dokonuje oceny fizycznej, sensorycznej, poznawczej i percepcyjnej danej osoby. Terapeuci zajęciowi wykonują również funkcjonalne, psychospołeczne, zawodowe, domowe i zabawowe oceny życia, aby pomóc określić, jakie zabiegi i sprzęt są niezbędne dla pacjenta, aby osiągnąć swoje cele „normalnego” lub satysfakcjonującego życia. Po terapeuta określił, jak niepełnosprawność wpływa na życie osoby, pracują blisko z ludźmi zaangażowanymi w proces opieki, aby utworzyć plan leczenia.

Krótkoterminowe cele terapii zajęciowej

Krótkoterminowe cele są długoterminowe cele rozbite na „gryzienie” kawałki. Tworzenie łatwo osiągalnych celów pomaga pacjentowi cieszyć się sukcesem na ścieżce pracy w kierunku ostatecznego celu(ów). Cele krótkoterminowe osiąga się w ciągu kilku dni, tygodni, a nawet miesięcy. Praca nad celami krótkoterminowymi i osiąganie sukcesów w ich realizacji pomaga pacjentowi nauczyć się niezależności. Przykłady celów krótkoterminowych obejmują:

• Chodzenie po pokoju w ciągu jednego tygodnia
• Branie samodzielnie prysznica w ciągu miesiąca
• Umiejętność mówienia pięciu słów dziennie
• Spędzenie godziny w zatłoczonym miejscu
• Karmienie się w ciągu tygodni lub kilku miesięcy
• Powrócenie do podnoszenia ciężkich przedmiotów, od czegoś tak prostego jak kubek, do cięższych przedmiotów, takich jak galon mleka, w ciągu kilku tygodni
• Nauka gotowania w ciągu miesiąca
• Pisanie na klawiaturze w ciągu kilku tygodni lub miesiąca
• Podnoszenie czegoś z podłogi
• Wchodzenie po drabinie
• Chodzenie bez kul
• Powiększanie zakresu ruchu w kontuzjowanej kończynie w ciągu miesiąca
• Opieka nad zwierzętami domowymi lub zwierzęciem służbowym w ciągu kilku tygodni lub miesięcy
• Składanie łóżka lub wykonywanie prac domowych
• Używanie myszy komputerowej
• Robienie zakupów spożywczych
• Używanie chwytaka, klamry lub kija, aby dostać rzeczy w dół lub podnieść rzeczy

Długoterminowe cele terapii zajęciowej

Osiągnięcie długoterminowych celów oznacza, że pacjent w końcu osiągnął swój pożądany poziom „normalności”.” W terapii zajęciowej, ostatecznym celem jest życie tak pełne i niezależne, jak to tylko możliwe z niepełnosprawnością. Cała praca włożona w osiągnięcie każdego celu krótkoterminowego wiąże się z tym, że dana osoba nie może już iść do przodu. Możliwe jest, że nastąpi ciągła poprawa, ale pacjent może osiągnąć lepsze wyniki bez pomocy profesjonalnego terapeuty. Ogólnie rzecz biorąc, cele długoterminowe wymagają roku lub dłużej, aby je osiągnąć. Przykłady celów długoterminowych obejmują:

• Powrót do pracy
• Chodzenie bez pomocy
• Powrót do społeczeństwa
• Nauczenie się pilotowania wózka inwalidzkiego lub używania laski
• Uzyskanie pełnego wykorzystania protezy kończyny
• Nauczenie się czytania i pisać
• Uczestnictwo w sporcie
• Prowadzenie samochodu
• Życie w pojedynkę
• Pielęgnacja trawnika
• Przezwyciężenie strachu przed urazem
• Jazda na rowerze
• Przywracanie sprawności mięśni pleców po długotrwałejdługotrwałego kalectwa
• Zyskiwanie ogólnego poczucia dobrostanu
• Pokonywanie fizycznych, psychicznego, lub emocjonalnej terapii
• Dojście do zaprzestania wizyt u lekarza
• Uzyskanie niezależności z pomocą zwierzęcia służbowego
• Uzyskanie kontroli nad strachem przed przebywaniem w zatłoczonych pomieszczeniach lub byciem
• Panowanie nad gwałtownymi tendencjami
• Normalne mówienie
• Podróżowanie lub opuszczanie domu

Gdy pacjent osiągnie sukces w realizacji swoich długookresowychdługoterminowych celów, może powrócić do swojej kariery lub rozpocząć nową. Jako źródło pomocy w tej podróży, wymieniamy również kilka przykładów długoterminowych celów zawodowych.

Krótkoterminowe cele pediatrycznej terapii zajęciowej

Krótkoterminowe cele pediatrycznej terapii zajęciowej często obejmują pomoc dzieciom w osiągnięciu prostych funkcji życiowych, takich jak nauka samodzielnego ubierania się lub nauka czytania i pisania. Dzieci nie miały jeszcze czasu, aby nauczyć się wielu podstawowych funkcji i umiejętności, więc muszą być uczone od początku. Wspólne cele krótkoterminowe mogą obejmować:

• Uczenie się alfabetu
• Siedzenie obok ludzi w klasie lub wieloosobowymosób
• Umiejętność ubierania się
• Umywanie się lub mycie zębów
• Karmienie się
• Bawienie się zabawkami
• Wycinanie kształtów z papieru
• Układanie puzzli lub zadań koordynacyjnych, takich jak budowanie układanie puzzli lub inne zadania koordynacyjne, takie jak budowanie z klocków LEGO
• Podnoszenie małych przedmiotów
• Uczenie się pisania i formowania słów lub pełnych zdań
• Zrozumienie, jak się nazywa, adres i numer telefonu
• Rysowanie podstawowych kształtów
• Stawanie w kolejce po szkolny obiad i wybieranie jedzenia
• Uczenie się różnic między dobrem a złem

Długoterminowe cele pediatrycznej terapii zajęciowej

Długoterminowe cele pediatrycznej terapii zajęciowej mogą pokrywać się z podobnymi celami dorosłych, ale często różnią się tym, że dzieci wciąż uczą się, jak wykonywać pewne czynności w życiu (nie uczą się ich na nowo). Podczas gdy dorośli czasami muszą być całkowicie przekwalifikowani we wszystkich funkcjach tak samo jak dziecko, jest to rzadsza sytuacja. Cele różnią się w zależności od niepełnosprawności lub wieku dziecka. Typowe cele długoterminowe obejmują:

• Uczenie się, jak funkcjonować bez wybuchów złości
• Uczenie się, jak czytać
• Dzielenie się zabawkami
• Mówienie bez jąkania się
• Uzyskanie kompetencji w zakresie umiejętności fizycznych, umysłowych, i umiejętności motorycznych
• Jazda na rowerze
• Rozwijanie koordynacji ręka/oko
• Rozwijanie się w funkcjonującego nastolatka lub dorosłego
• Uprawianie sportu

W podsumowaniu

Terapia zajęciowa jest główną korzyścią dla osób żyjących z niepełnosprawnością, zarówno dorosłych jak i dzieci. Wyznaczanie krótko- i długoterminowych celów pomaga pacjentowi iść do przodu i widzieć postępy, takie jak poprawa zakresu ruchu lub utrata jąkania. Niezależne funkcjonowanie jest ważne dla większości ludzi, a ustalenie tych celów może pomóc pacjentowi w osiągnięciu tego ogólnego celu, jakim jest zdrowe, satysfakcjonujące życie.

.