Co Biblia mówi o braku modlitwy?
Pytanie: „Co Biblia mówi o braku modlitwy?”
Podpowiedź: Modlitwa jest duszą chrześcijańskiego chodzenia z Bogiem. Modlitwa łączy nas z Bogiem, modlitwa jest skutecznym sposobem na miłość i łączność z innymi, a modlitwa pozostawia w sercu modlącego się miejsce na usłyszenie wyraźnego głosu Boga. Biblia mówi „nie ustawajcie w modlitwie” (1 Tesaloniczan 5:17), więc wszystko inne niż ciągła postawa modlitwy i komunii z Bogiem jest grzechem. Wszystko, co przerywa naszą więź z Bogiem lub prowadzi do samowystarczalności, jest złe.
Możemy spojrzeć na działania Adama i Ewy w 3 Księdze Mojżeszowej jako na rodzaj bezmyślnej modlitwy. Jedzą z drzewa poznania dobra i zła i są zbyt zawstydzeni, aby mówić do Pana, kiedy przychodzi, aby spotkać się z nimi w ogrodzie. W swoim grzechu są odłączeni od Boga, ich komunikacja z Nim jest przerwana. Bezmodlitewność” Adama i Ewy była grzechem i została spowodowana przez grzech.
Czy możesz sobie wyobrazić kogoś, kto twierdzi, że jest twoim najlepszym przyjacielem i nigdy się do ciebie nie odzywa? Niezależnie od tego, jaka jest ta przyjaźń, bez wątpienia będzie ona napięta. Podobnie relacja z Bogiem jest uboga i trudna, jeśli nie ma komunikacji. Brak modlitwy jest przeciwieństwem dobrej relacji z Bogiem. Lud Boży będzie miał naturalne pragnienie komunikowania się ze swoim Panem. „O Panie, rano usłyszysz mój głos;
Rano przyjdę przed Tobą i będę czekał” (Psalm 5:3). Biblijnym nakazom modlitwy towarzyszą wspaniałe obietnice: „Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
Wszystkich, którzy wzywają Go w prawdzie” (Psalm 145:18).
Chrystus jest naszym najlepszym przykładem życia w pobożności. On sam był człowiekiem modlitwy (zob. Łk 3,21; 5,16; 9,18, 28; 11,1) i nauczył swoich uczniów modlić się (Łk 11,2-4). Jeśli syn człowieczy widział osobistą potrzebę modlitwy, o ileż bardziej my powinniśmy widzieć tę samą potrzebę w sobie?
Brak modlitwy ignoruje dar wstawiennictwa, którym Bóg nas obdarzył. Jesteśmy wezwani do modlitwy za naszych braci i siostry w Chrystusie (Jk 5:16). Paweł często prosił o modlitwy ludu Bożego w ich imieniu (Efezjan 6:19; Kolosan 4:3; 1 Tesaloniczan 5:25), a on był wierny, aby modlić się za nich (Efezjan 1:16; Kolosan 1:9). Prorok Samuel widział modlitwy w imieniu ludu Izraela jako niezbędną część swojej służby: „Dlatego daleko mi do tego, abym zgrzeszył przeciwko Panu, zaprzestając modlitwy za was” (1 Samuela 12:23). Według Samuela, brak modlitwy jest grzechem.
Bezmodlitewność jest lekceważeniem Bożego nakazu miłości bliźniego. I nie mamy się modlić tylko za tych, dla których nie jest to dla nas trudne. „Napominam więc, aby przede wszystkim błagania, modlitwy, wstawiennictwo i dziękczynienie były zanoszone za wszystkich ludzi” (1 Tymoteusza 2:1). Jezus mówi nam, że powinniśmy również modlić się za tych, którzy nas prześladują (Mt 5:44). Takie jest przesłanie Chrystusa, aby kochać i wspierać modlitwą wszystkich, nawet tych, których trudno kochać.
Modlitwa pozostawia miejsce na wyraźny głos Boga. Brak modlitwy osłabia naszą zdolność do słuchania Chrystusa, gdy szepcze On słowa korekty lub przekonania w naszym duchu. List do Hebrajczyków 12:2 przypomina nam, że Chrystus jest „autorem i dokończycielem naszej wiary”. Bez Jego Ducha mieszkającego w naszych sercach, bylibyśmy na szorstkiej drodze po naszych własnych osądów. Gdy modlimy się o to, aby wola Boża spełniała się „na ziemi tak, jak w niebie” (Mt 6,10), ujawnia się sprzeczność naszej własnej woli.
Mt 26,41 oferuje inne napomnienie: „Czuwajcie i módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie”. Brak modlitwy zaciemnia nasze serca na pokusy wokół nas i prowadzi nas do większego grzechu. Stajemy się mądrzy do dróg naszych serc poprzez iluminację i przewodnictwo Ducha Świętego. I tylko w mocy Ducha nasze modlitwy są skuteczne (zob. Rz 8,26-27).
Modlitwa jest naszą deską ratunku i łączności z Bogiem. Chrystus pokazał przeciwieństwo bezmyślności modlitewnej w swoim chodzeniu po ziemi i pokazał nam, jak prowadzić życie pełne modlitwy.
Angielski
Co Biblia mówi o bezmyślności modlitewnej?