Czego należy się spodziewać po przemijającym ataku niedokrwiennym (TIA)

Czego należy się spodziewać po przemijającym ataku niedokrwiennym (TIA)

Wystąpienie przemijającego ataku niedokrwiennego (TIA) może być przerażające. TIA ma takie same objawy jak udar, takie jak osłabienie po jednej stronie ciała, trudności w mówieniu, zmiany widzenia i dezorientacja. Różnica polega na tym, że objawy TIA ustępują w ciągu kilku minut, choć mogą trwać nawet 24 godziny. Lekarze nazywają TIA mini-udarami lub udarami ostrzegawczymi, ponieważ jeśli masz TIA, jesteś w grupie podwyższonego ryzyka wystąpienia udaru w późniejszym czasie.

Powrót do zdrowia po TIA jest szybki – jak tylko ustąpią objawy. Problem polega na tym, że kiedy masz objawy, nie wiesz, czy to jest TIA czy udar. Dopiero gdy objawy ustąpią, a lekarz oceni stan Twoich naczyń krwionośnych, będziesz wiedział. Dowiedz się więcej o tym, czego należy się spodziewać po powrocie do zdrowia po przebytym TIA.

TIA jest medycznym stanem nagłym, nawet jeśli objawy ustąpiły. Można sądzić, że jeśli objawy ustąpiły, to wszystko jest w porządku, ale ryzyko wystąpienia udaru jest najwyższe w ciągu pierwszych kilku godzin po TIA i pozostaje wysokie przez tydzień tuż po nim, dlatego tak ważne jest, aby jak najszybciej uzyskać pomoc.

Jeśli doświadczasz objawów TIA, zadzwoń pod numer 911 lub poproś kogoś, aby natychmiast zawiózł cię na pogotowie. Po przybyciu na ostry dyżur lekarz prowadzący oceni pacjenta i wykona lub zleci wykonanie badań w celu ustalenia przyczyny wystąpienia objawów.

Jedynym sposobem określenia przyczyny TIA i ryzyka wystąpienia kolejnego TIA lub udaru jest wykonanie serii badań. Badania te wykazują również, czy doszło do jakiegokolwiek uszkodzenia mózgu lub serca.

Badanie fizykalne mówi lekarzowi na izbie przyjęć, w jakim jest Pan/Pani stanie w danym momencie. Częścią tego badania fizykalnego jest badanie neurologiczne. Lekarz sprawdza między innymi, w jaki sposób porusza Pan/Pani rękami i nogami, jak Pan/Pani mówi i uśmiecha się, jakie ma Pan/Pani oczy, wzrok i równowagę. Jakiekolwiek zmiany mogą oznaczać, że TIA nie jest jeszcze całkowicie ustąpiło.

Badania krwi są ważną częścią badania w kierunku TIA. Badania te mogą powiedzieć lekarzowi, czy dzieje się coś innego, na przykład infekcja, lub czy istnieją możliwe przyczyny TIA, takie jak wysoki poziom cholesterolu, cukrzyca, zbyt szybkie krzepnięcie krwi lub inne warunki.

Badania obrazowe pozwalają lekarzowi na poszukiwanie blokad lub uszkodzeń w mózgu, tętnicach szyjnych (tętnice w szyi, które doprowadzają krew do mózgu) i sercu.

• Tomografia komputerowa (computed tomography lub CAT scan) wykorzystuje specjalny sprzęt rentgenowski i program komputerowy do bardziej szczegółowego spojrzenia na mózg i tętnice szyjne niż wykazałoby samo zdjęcie rentgenowskie.

• MRI (rezonans magnetyczny) zapewnia bardziej wyspecjalizowany widok mózgu przy użyciu fal magnetycznych, a nie promieniowania, jak w przypadku promieniowania rentgenowskiego.

• Angiografia rezonansu magnetycznego (MRA) jest podobna do MRI, ale najpierw lekarz wstrzykuje barwnik przez linię dożylną (IV). Lekarz obserwuje ruch barwnika na ekranie, gdy barwnik przemieszcza się przez naczynia krwionośne w całym organizmie, w tym w mózgu.

• Ultrasonografia tętnicy szyjnej pokaże, czy istnieją jakiekolwiek blokady w naczyniach krwionośnych.

• Arteriografia jest procedurą minimalnie inwazyjną. Aby wykonać arteriogram, radiolog wykonuje maleńkie nacięcie w tętnicy, zwykle w pachwinie, w celu wprowadzenia długiego, wąskiego cewnika. Lekarz przesuwa cewnik do tętnicy szyjnej. Barwnik jest wstrzykiwany przez cewnik do tętnicy, a ruch barwnika jest śledzony wraz z przepływem krwi.

Gdy lekarz postawi diagnozę, następnym krokiem jest skierowanie pacjenta do odpowiedniego specjalisty lub specjalistów, którzy mogą opracować plan leczenia w oparciu o przyczynę TIA. Na przykład, jeśli masz nieleczoną cukrzycę, możesz potrzebować skierowania do endokrynologa. Jeśli problem jest związany z wysokim poziomem cholesterolu lub chorobą serca, może być potrzebne skierowanie do kardiologa. Z kolei kardiolog może skierować cię do chirurga lub radiologa interwencyjnego, jeśli potrzebujesz bardziej inwazyjnego leczenia, takiego jak operacja.

Niezależnie od tego, do którego specjalisty się udasz, są szanse, że zaleci ci on wprowadzenie zmian w stylu życia jako uzupełnienie planu leczenia. Te zmiany stylu życia, takie jak stosowanie diety niskotłuszczowej, niskosolnej i regularne ćwiczenia fizyczne, pomagają promować zdrowszy styl życia. Wprowadzenie tych praktyk do swojego życia nie tylko zmniejsza ryzyko kolejnych TIA lub udaru, ale także innych schorzeń, takich jak otyłość, nadciśnienie i cukrzyca.

TIA jest medycznym stanem nagłym nie z powodu objawów, ale z powodu tego, co oznacza TIA. Wystąpienie TIA jest ostrzeżeniem, że coś jest nie tak z twoim układem naczyniowym i że jesteś zagrożony udarem. Lekarze używają skali ryzyka – skali ABCD2 – do określenia ryzyka wystąpienia udaru po TIA. Wynik ten uwzględnia następujące czynniki:

• A: Wiek: 1 punkt, jeśli masz więcej niż 60 lat

• B: Ciśnienie krwi: 1 punkt, jeśli wartość ciśnienia skurczowego (górnego) jest wyższa niż 140 lub rozkurczowego (dolnego) jest wyższa niż 90

• C: Cechy kliniczne: 1 punkt, jeśli mowa była zaburzona, ale nie masz osłabienia; 2 punkty, jeśli masz osłabienie, z lub bez trudności z mową

• D: Czas trwania: 1 punkt, jeśli czas trwania TIA wynosił od 10 do 59 minut; 2 punkty, jeśli wynosił 60 minut lub dłużej

• D: Cukrzyca: 1 punkt, jeśli ma Pan/Pani cukrzycę

Jeśli uzyska Pan/Pani wynik 6 lub 7, istnieje 8% ryzyko udaru w ciągu 48 godzin od wystąpienia TIA. Jeśli masz wynik 4 lub mniej, ryzyko wynosi 1%. Ważne jest, aby pamiętać, że te wartości procentowe nie oznaczają, że będziesz miał udar. Wskazują one na ryzyko bez leczenia.

Definicja TIA podkreśla, że jest to zdarzenie przemijające lub tymczasowe. Dlatego powrót do zdrowia po TIA następuje, gdy objawy całkowicie ustąpią. Jeśli objawy nie ustąpią, nie jest to TIA, lecz udar mózgu.

.