firstworldwar.com
Who’s Who – Ignace Paderewski
Ignace Jan Paderewski (1860-1941) był pianistą koncertowym o międzynarodowej sławie, który wykorzystał swoją sławę do prowadzenia kampanii – z powodzeniem – na rzecz niepodległości Polski podczas I wojny światowej.
Urodzony we wsi Kuryłówka na Podolu 18 listopada 1860 r., Paderewski studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie i stał się – po błyskotliwych debiutach w Wiedniu w 1887 r. i w Paryżu w następnym roku – jednym z najbardziej znanych pianistów i kompozytorów na świecie. W 1890 r. Paderewski odbył pierwsze z wielu tournée koncertowe po Stanach Zjednoczonych, kraju, który zaczął uważać za swoją drugą ojczyznę. Wraz z wybuchem wojny w Europie w 1914 r. Paderewski zaczął aktywnie działać na rzecz szerzenia idei polskiego nacjonalizmu w stolicach alianckich, zostając w 1917 r. amerykańskim przedstawicielem Komitetu Narodowego Polskiego z siedzibą w Paryżu. Działalność Paderewskiego w Stanach Zjednoczonych miała wpływ na przekonanie prezydenta Woodrowa Wilsona do poparcia niepodległej Polski, co stało się jednym ze słynnych Czternastu Punktów Wilsona, które stały się podstawą pokoju w listopadzie 1918 r.
Sygnatariusz traktatu pokojowego w Wersalu, gdzie pracował nad negocjowaniem granic Polski, Paderewski pełnił funkcję pierwszego powojennego premiera Polski. Odegrał również kluczową rolę w tworzeniu polskiej konstytucji z 1919 r. i został nominowany na delegata swojego kraju do Ligi Narodów (którą entuzjastycznie popierał).
Przez kolejne dwie dekady Paderewski pozostawał aktywny politycznie, jednocześnie kontynuując karierę muzyczną.
W 1939 r. hitlerowskie Niemcy napadły na Polskę, wywołując II wojnę światową. Wygnany Paderewski – teraz w wieku 79 lat – udał się do Londynu i pełnił funkcję prezesa Polskiej Rady Narodowej; w tym charakterze ponownie wyruszył do Stanów Zjednoczonych, aby ponownie prowadzić kampanię na rzecz niepodległości Polski.
To właśnie podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 r., w wieku 80 lat, podczas pobytu w hotelu Buckingham. Prezydent USA Franklin Delano Roosevelt zezwolił na tymczasowy pochówek Paderewskiego na Cmentarzu Narodowym w Arlington do czasu, gdy jego ciało będzie mogło wrócić do ojczyzny. Ostatecznie miało to miejsce – w postkomunistycznej Polsce – 29 czerwca 1992 r., około 51 lat po jego śmierci, kiedy to odbył się państwowy pogrzeb w Katedrze św. Jana w Polsce.
Sobota, 22 sierpnia, 2009Michael Duffy
.