Groźby karalne

Groźby karalne

Groźby karalne to słowa, które są wypowiadane z zamiarem terroryzowania lub grożenia innej osobie lub grupie osób. Nawet jeśli Konstytucja gwarantuje prawo do wolności słowa, w tym do wyrażania negatywnych komentarzy, prawo do wolności słowa nie obejmuje gróźb karalnych.

Jeśli osoba jest lekkomyślna co do wpływu swoich gróźb na innych ludzi, może zostać oskarżona o wykroczenie lub przestępstwo na poziomie przestępstwa o nazwie groźba karalna.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym jak stany oskarżają o przestępstwo groźby karalnej i zakresy kar w przypadku skazania za groźby karalne.

Co stanowi groźbę karalną?

Jak wspomniano, groźby karalne są jednym z niewielu rodzajów wypowiedzi, które nie są chronione przez Konstytucję. Aby poprzeć skazanie za groźbę karalną, stany muszą wykazać interes w regulowaniu określonego typu wypowiedzi.

W rezultacie, ustawy o groźbach karalnych są napisane tak, aby zakazać wypowiedzi, które powodują, że inni są umieszczani w uzasadnionym strachu przed szkodą. Niektóre stany oznaczają ten zarzut jako groźbę karalną, podczas gdy inne używają groźby terrorystycznej lub słownego nadużycia do opisania przestępstw związanych z groźbami słownymi.

Pierwszym elementem zarzutu groźby karalnej jest to, że groźba musi zostać wypowiedziana lub zakomunikowana.

Stany zazwyczaj łączą kilka różnych rodzajów gróźb w swoich statutach groźby karalnej. Wspólne kategorie gróźb obejmują:

• groźby skierowane w celu wyrządzenia szkody innej osobie
• groźby zakłócenia funkcjonowania obiektu publicznego lub użyteczności publicznej
• groźby skierowane w stronę świadków lub organów ścigania
• groźby skierowane przeciwko członkom rodziny.

Czasami groźby nakładają się na siebie. Na przykład, groźba wyrządzenia krzywdy innej osobie może również naturalnie pokrywać się z groźbą wyrządzenia krzywdy członkowi rodziny.

Nawet jeśli groźby nakładają się na siebie, rozróżnienia są ważne, ponieważ pewne ustalenia (jak w przypadku groźby wobec członka rodziny) mogą skutkować wyższym zakresem kary. Większość państw nie będzie ograniczać metody groźby. Groźba może być przekazywana osobiście, przez telefon lub za pośrednictwem mediów elektronicznych.

Kolejnym elementem oskarżenia o groźby karalne jest zamiar. Nie wystarczy, że groźba została zakomunikowana. Muszą istnieć dowody na to, że oskarżony rzeczywiście zamierzał osiągnąć jakiś rezultat. Rodzaj dokonanej groźby będzie kontrolować, jaki rodzaj zamiaru jest wymagany.

W przypadku gróźb wobec innej osoby, członka rodziny, świadka lub funkcjonariusza organów ścigania, oskarżony musi dokonać groźby z zamiarem sterroryzowania lub postawienia ofiary w realnym strachu przed szkodą osobistą. W przypadku gróźb wobec instytucji użyteczności publicznej lub urzędów publicznych, intencją musi być zakłócenie zwykłej działalności agencji lub przedsiębiorstwa użyteczności publicznej.

Koncentrujemy się na tym, co oskarżony zamierzał, aby ofiara poczuła. Statuty dotyczące gróźb karalnych karzą wynik groźby, a nie faktyczny zamiar stojący za groźbą. Oznacza to, że element zamiaru zostanie spełniony, jeżeli oskarżony miał zamiar tylko przestraszyć ofiarę, ale nigdy nie miał zamiaru jej skrzywdzić.

Faktyczny zamiar wyrządzenia szkody nie jest wymogiem zarzutu groźby karalnej. Niektóre statuty stanowe kończą się na tych dwóch elementach, groźbie i zamiarze sterroryzowania. Jednakże, inne stany dodają dodatkowe wymagania.

Niektóre stany wymagają, aby ofiary groźby doświadczyły strachu o swoje bezpieczeństwo osobiste. Kalifornia wymaga również dodatkowych dowodów na to, że strach doświadczony przez ofiarę był uzasadniony w danych okolicznościach. Każdy stan określi, jakie zagrożenia i sytuacje będą kwalifikować się do przestępstwa groźby.

Stopień i rodzaj zagrożenia często wpływa na poziom kary.

Teorie obronne dla przestępstwa groźby

Pierwszą reakcją obronną jest twierdzenie o wolności słowa. Ta obrona została wykorzystana z pewnym powodzeniem w odpowiednich okolicznościach. Jeżeli oskarżony może wykazać, że groźba była jedynie wyładowaniem gniewu lub frustracji bez innych intencji lub reakcji ofiary, wówczas oskarżony może powołać się na obronę wolności słowa, ponieważ karana jest jedynie mowa, a nie intencje lub reakcja.

Drugą teorią obrony jest próba zanegowania intencji groźby. Często słowa wypowiadane są z więcej niż jednym znaczeniem i tylko cały kontekst wypowiedzi może naprawdę uchwycić intencję groźby.

Na przykład, zdanie „Zamierzam skopać ci tyłek,” może być interpretowane zabawnie w kontekście gry w koszykówkę. Może być również interpretowane agresywnie, jeżeli inni muszą powstrzymywać oskarżonego przed atakiem na ofiarę.

Strategia obronna polega na wypełnieniu pozostałych elementów, tak aby ława przysięgłych uzyskała pełny obraz oświadczenia, tak aby zrozumiała, że prawdziwą intencją oświadczenia nie było terroryzowanie.

Zakresy kar za przestępstwo groźby karalnej

Mniejsze groźby są zazwyczaj klasyfikowane jako wykroczenia. Oskarżenie o przestępstwo groźby karalnej niesie ze sobą zakres kar od nadzoru kuratora do roku w więzieniu okręgowym lub parafialnym. Bardziej intensywne groźby skierowane do świadków, członków rodziny lub organów ścigania mają tendencję do bycia podnoszonymi do przestępstw w wielu stanowych kodeksach karnych.

Przestępstwa kryminalne skazania za groźby karalne mają zakres kar od zawieszenia do dziesięciu lat więzienia, z opcjonalną grzywną. Oskarżeni umieszczeni na warunku są zazwyczaj zobowiązani do uczestniczenia w jakimś programie kontroli gniewu i mają zakaz utrzymywania jakichkolwiek kontaktów z ofiarą groźby karalnej.

Konsekwencje przestępstwa groźby karalnej trwają nawet po skazaniu. Wiele stanów uzna skazanie za groźbę karalną za przestępstwo z użyciem przemocy, co zwiększy zakres kary dla kolejnych skazań.

Jeśli groźba karalna była skierowana do członka rodziny, to wyrok skazujący może być również wykorzystany w niektórych stanach jako przestępstwo wstępne dla oskarżenia o przemoc w rodzinie; co oznacza, że oskarżenie o wykroczenie z użyciem przemocy w rodzinie zostanie wzmocnione do przestępstwa przez wcześniejsze skazanie.