Integrity or influence? Wewnątrz świata współczesnych masonów
Po tym jak przez wieki pilnie strzegli swoich sekretów, brytyjscy masoni spędzili ostatnią dekadę próbując otworzyć swoją organizację i niektóre z jej rytuałów na zewnętrzną kontrolę.
Wynajęto konsultantów ds. public relations, niektóre drzwi w Freemasons’ Hall w centrum Londynu zostały otwarte dla publiczności, a dokumentaliści zostali wpuszczeni na spotkania loży. Istnieją nawet masońskie kanały na Twitterze – i hashtag, #ASK12B1.
Często powtarzanym przesłaniem było to, że masoneria w XXI wieku nie powinna być postrzegana jako tajemnicza i tajna sprawa. Niewypowiedzianym przesłaniem było to, że szersza publiczność nie ma się czego obawiać.
Czym jest masoneria?
Pokaż
Kiedy zaczęła się masoneria?
Pierwsza wielka loża, ustanowiona w celu zarządzania masonerią w Anglii i Walii, została utworzona w 1717 r., podczas spotkania w pubie w londyńskim City o nazwie Goose and Gridiron. Ale w Szkocji, loża masońska w Edynburgu ma zapisy, które pokazują, że istniała od co najmniej 1599 roku.
Dlaczego są tak skryci?
Masoneria wzoruje się na bractwach średniowiecznych kamieniarzy, którzy używali tajnych słów i symboli, aby rozpoznać wzajemną legitymację. W niektórych okresach historii, masoni musieli zejść do podziemia, aby przetrwać. Ale istnieją uporczywe podejrzenia, że pozostają oni tajni, aby ukryć sposób, w jaki mogą pomagać sobie nawzajem w interesach.
Czy istnieje jakaś treść tych twierdzeń?
Pogłoski takie są bardzo rzadko potwierdzane, a od masonów oczekuje się złożenia przysięgi, że nie będą zaangażowani w „żaden czyn, który może mieć tendencję do obalenia pokoju i dobrego porządku społecznego, przez należyte posłuszeństwo prawom jakiegokolwiek stanu”.
Czy masoneria jest religią?
Nie, jest to ruch świecki, chociaż od nowych członków oczekuje się przyznania się do wiary w nadrzędną istotę podobną do Boga. Każdy wierzący w jedno bóstwo może zostać przyjęty.
Czy tożsamość wszystkich masonów jest utrzymywana w tajemnicy?
Nie, poszczególni masoni mogą się deklarować jeśli chcą, a nazwiska wyższych oficerów bractwa w Anglii i Walii można znaleźć w rocznikach masońskich. Jednakże, bardzo wielu masonów nie ujawnia swojego członkostwa poza bractwem.
Wtedy w Sylwestra, ustępujący przewodniczący Federacji Policji, Steve White, rzucił granat ręczny w tę starannie przygotowaną operację zarządzania reputacją, z zarzutem, że masoni blokowali reformy w policji i udaremniali postęp kobiet i oficerów z czarnych i mniejszościowych społeczności etnicznych.
„Ludzie, którzy zablokowali postęp w Federacji Policji były wszystkie masoni,” powiedział. „I wszyscy oni byli wrzodem na dupie.”
Po przeczytaniu wywiadu z White’em, wiele osób, które przez wiele lat nie poświęciły masonerii chwili zastanowienia, natychmiast przypomniało sobie ogromne podejrzenia otaczające tę organizację w latach 80. i 90.
Oficerowie United Grand Lodge of England (UGLE), organu zarządzającego masonami w Anglii i Walii, byli wściekli. „Pomysł, że reforma w Federacji Policji lub gdziekolwiek indziej jest udaremniona przez zorganizowane ciało masonów jest śmieszny”, szef UGLE, David Staples, powiedział w liście do prasy. Policjanci i masoni cieszył „wspólne wartości organizacyjne uczciwości i służby dla społeczności”.
Problemem masonerii, jednakże, jest to, że istnieje granica jej przejrzystości. Pozostaje ona społeczeństwem tajnym, lub „społeczeństwem z sekretami”, jak woli to określać. Zawsze znajdą się tacy na zewnątrz, nie mogący zajrzeć do środka, którzy będą zakładać najgorsze – że więzy braterstwa mogą zachęcać do niewłaściwego postępowania w życiu publicznym.
Co wiemy o masonerii?
Na świecie jest około sześciu milionów masonów, z czego około 200 000 w Anglii i Walii. Oznacza to, że w ciągu ostatnich 20 lat nastąpił spadek członkostwa o około 150 000 w Anglii i Walii.
W Szkocji jest około 30 000 aktywnych masonów, a w Irlandii około 25 000, z czego 70% w Irlandii Północnej.
Podstawową jednostką organizacyjną jest loża, których jest około 6 300 w Anglii i Walii. Niektóre z nich mają egzotyczne nazwy. Jest Kapituła Szczerości w Norwich, na przykład, i Swan of Avon w Warwickshire.
Loże są organizowane w miastach i miasteczkach, na uniwersytetach lub wokół szkół, rekrutują się z branż lub zawodów, lub są oparte na jednostkach wojskowych. Zostały one również zorganizowane wokół innych interesów, takich jak piłka nożna lub fanów rugby. Loża Mike’a Hailwooda rekrutuje fanów wyścigów samochodowych. Loża Lux In Tenebris – światło w ciemności – została założona pod koniec pierwszej wojny światowej dla niewidomych masonów.
Istnieje wiele lóż dla kobiet, zarządzanych przez własne wielkie loże, ale te zarządzane przez UGLE są całkowicie męskie. Pomimo wysiłków mających na celu rekrutację młodszych mężczyzn, szczególnie studentów, masoni są w przeważającej mierze w średnim wieku lub starsi. Tylko 2% w Anglii i Walii jest poniżej 30 roku życia, ale ponad 10% ma ponad 80 lat.
Kandydatki były tradycyjnie rekrutowane ustnie, ale w erze cyfrowej mężczyźni mogą składać podania przez internet. Niektóre z pogłosek o starożytnej ceremonii inicjacji są prawdziwe. Kandydat musi podwinąć jedną nogawkę spodni, aby pokazać, że jest zdrowy i nieskrępowany, jest wolnym człowiekiem. Musi odsłonić lewą pierś, aby pokazać, że nie jest kobietą. Na jego szyi umieszcza się pętlę z liny, znaną jako cable tow. Symbolizuje to albo pępowinę, albo więzi z innymi masonami. To jest otwarte do interpretacji.
Jest on następnie prowadzony z opaską na oczach do sali spotkań loży, gdzie jest wprowadzony do tajnych znaków rozpoznawczych – słowo, uścisk dłoni, symbol – i oczekuje się, że dostarczy przysięgi lojalności i tajemnicy. Opaska zostaje zdjęta i ukazuje mu się światło.
W tym momencie jest on wprowadzonym uczniem. Dalsze ceremonie inicjacji są wymagane zanim będzie mógł być przyjęty jako współuczestnik rzemiosła masońskiego, a następnie jako mistrz mason. Z każdym etapem, zwanym stopniem, przychodzi inny fartuch ceremonialny. Istnieją inne regalia – kołnierze, białe rękawiczki i odznaki – oraz mnogość rang, z tytułami takimi jak asystent wielkiego prześladowcy i wielki nosiciel miecza.
Czy miał(a) Pan(i) jakieś doświadczenia związane z byciem masonem?
Pokaż
Jeśli ma Pan(i) jakieś doświadczenia związane z byciem masonem, chcielibyśmy Pana(ią) usłyszeć.
Możesz podzielić się swoimi historiami tutaj poprzez nasz zaszyfrowany formularz. Pomogą one naszym dziennikarzom uzyskać pełniejszy obraz sytuacji, a my wykorzystamy niektóre z nich w naszym reportażu.
W tym okresie oczekuje się od niego zdobycia szczegółowej wiedzy na temat rytuałów będących sercem masonerii. Jest to seria jedno- lub dwuaktowych alegorycznych moralitetów skupionych wokół budowy Świątyni Salomona. Od masonów oczekuje się nauczenia się i wygłaszania długich fragmentów tekstów, często w archaicznym języku, oraz pomagania sobie nawzajem w ich wygłaszaniu.
Rytuały mają na celu przekazanie wiadomości o odrodzeniu jako mason, przejściu przez życie i przygotowaniu do śmierci. Masoneria czasami opisuje siebie jako „osobliwy system moralności, zawoalowany alegorią i ilustrowany symbolami”. Podkreślają, że jej trzy zasady to miłość braterska, „pomoc” – lub dobroczynność – i „prawda”, która jest zwykle interpretowana jako prawość i uczciwość.
Masoneria jest sprawą świecką, otwartą dla mężczyzn każdej rasy i wiary, chociaż kandydaci do wstąpienia muszą zadeklarować wiarę w nadrzędną istotę boską. W praktyce, przytłaczająca większość masonów w Wielkiej Brytanii to nie tylko starsi mężczyźni, ale także biali.
Jeden upadły mason powiedział Guardianowi: „Znalazłbyś się siedząc na jednym spotkaniu po drugim otoczony mnóstwem starszych mężczyzn. Masoni wyznają wiarę w równość, ale nie ma tam kobiet i bardzo mało czarnych twarzy.”
Podejrzliwość i dochodzenie
Taki cynizm może być rzadki wśród wtajemniczonych, ale jest bardziej powszechny wśród nie-członków. Charytatywne wysiłki masonów są oczywiste – zebrali oni 33 miliony funtów w Anglii i Walii w 2015 roku, sumę, która została podzielona równo pomiędzy masońskie i niemasońskie cele – ale sceptycy obawiają się, że przywileje braterskiej miłości mogą prowadzić niektórych masonów z dala od ich zaangażowania w prawdę.
Podczas ceremonii trzeciego stopnia, masoneria jest opisana jako „kolumna wzajemnej obrony i wsparcia”. Czy to nie może prowadzić do korupcji, pytają.
Podejrzenia wzrosły w latach 70. po tym, jak dziennikarze zaczęli odkrywać dowody na to, że garstka policjantów i przestępców była członkami tych samych lóż. W następnej dekadzie, podejrzenia przerodziły się w paranoję po tym, jak policja we Włoszech zaczęła badać osławioną lożę Propaganda Due i jej podejrzane powiązania z upadkiem bankowym i morderstwem bankiera i członka loży Roberto Calvi, który został znaleziony powieszony pod Blackfriars Bridge w Londynie w 1982 roku.
W tym samym roku, komisarz Scotland Yardu Sir Kenneth Newman doradził swoim oficerom, aby trzymali się z dala od masonerii. „Rozważny oficer prawdopodobnie uzna za rozsądne zrezygnować z perspektywy przyjemności i korzyści społecznych w masonerii, aby cieszyć się bezwarunkowym szacunkiem tych, którzy go otaczają” – napisał. Kilku oficerów odpowiedziało, zakładając nową lożę, Manor of St James.
Następca Newmana, Peter Imbert, poszedł dalej, po cichu dając do zrozumienia, że jego oficerowie powinni odejść, a ci, którzy odmówią, nie osiągną wysokiej rangi. W tym momencie, według wielu masonów, wielu oficerów Scotland Yardu odeszło z bractwa.
Do tego czasu, jednakże, komisja selektywna spraw wewnętrznych Commons zdecydowała, że powinna zbadać wpływ masonerii w życiu publicznym. UGLE zgodziło się na współpracę, ale tylko po tym jak zostało ostrzeżone, że może zostać uznane za obrazę parlamentu, jeśli tego nie zrobi.
Jednym z głównych świadków był Martin Short, dziennikarz prowadzący kampanię, który badał masonerię i korupcyjne powiązania między policją a przestępcami, i którego książka o bractwie była bestsellerem lat 80-tych.
W 1998 roku komisja stwierdziła, że chociaż nie miała dowodów na to, że masoneria odegrała rolę w wykroczeniach policji, nie mogła wykluczyć takiej możliwości. Stwierdzono również, że chociaż istnieje „duża ilość nieuzasadnionej paranoi na temat masonerii”, bractwo, z jego obsesyjną tajemnicą, było częściowo winne. Rozwiązanie, komisja powiedziała, było dla urzędników państwowych, aby być zobowiązanym do zadeklarowania członkostwa.
Przez pewien czas, nowo mianowani sędziowie i sędziowie byli zobowiązani do zadeklarowania, czy byli masonami. Rozszerzenie rejestru spotkało się jednak z oporem UGLE, a w 2009 roku ministerstwo sprawiedliwości po cichu zrezygnowało z tego środka, po tym jak Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł, że podobny system rejestracji we Włoszech był dyskryminujący i naruszał prawa masonów do wolności zrzeszania się.
Tajemnica nienaruszona
Doświadczenie poddania się dochodzeniu było nieprzyjemne dla masonów – „siniaki” według jednego z oficerów UGLE. Wraz z innymi wielkimi lożami na całym świecie, UGLE zdecydowało, że nadszedł czas, aby częściowo odsunąć zasłonę.
Osoby spoza bractwa nie mogą być jednak pewne, co pozostaje ukryte, nawet w 2018 roku. Istnieją znane niewiadome – tajne znaki rozpoznawcze – ale czy istnieją jakieś nieznane niewiadome?
Short pozostaje podejrzliwy. „To nie uściski dłoni i rytuały masonerii są tajne” – mówi. „Jak zawsze, jej największą tajemnicą jest jej członkostwo. Kim jest te 200.000 mężczyzn? Mamy nazwiska ich przywódców ceremonialnych, wymienionych w roczniku masońskim, ale prawie wszyscy bracia są nieznani. Nie mamy pojęcia, jak odnoszą się do siebie nawzajem w całym społeczeństwie, ani jakie interesy mogą robić za naszymi plecami ze szkodą dla wszystkich innych.”
Masoneria nie mogłaby porzucić ostatnich śladów swojej tajemnicy, nawet gdyby poszczególni masoni tego chcieli, ponieważ jest ona kluczem do przyszłości bractwa. Mężczyźni nadal wstępują, aby odkryć to, co jest przed nimi ukrywane.
Jak ujął to jeden z masonów: „Idea, że istnieje wewnętrzny krąg ma prawdziwy powab, szczególnie dla mężczyzn pracujących w sytuacji hierarchicznej: w policji, w wojsku, w biznesie. Nikt nie chce czuć, że jest pomijany.”
Tak długo, jak tajemnica pozostanie, odwieczny problem masonerii – podejrzenia osób z zewnątrz – również będzie się utrzymywał.
Staples mówi, że stroniąc od wyjaśniania, kim są i co robią, masoni nie pomagali sobie w przeszłości. „To się teraz zmienia i mamy większą determinację, aby przedstawić sprawę – i jest to pozytywny argument – aby podkreślić, że kierujemy się uczciwością, chęcią pomocy tym, którzy mają mniej szczęścia niż my, i powstrzymać przepływ negatywnego postrzegania, które niesprawiedliwie zdominowało postrzeganie publiczne.”
.