Leczenie ataku serca

Leczenie ataku serca

Leczenie ataku serca

Zrozumiałe, leczenie osób, u których zdiagnozowano atak serca, może być złożone. Jednak ten rozdział dotyczący leczenia zawału serca pomoże Ci w rozmowie z lekarzami i dostawcami usług medycznych.

Poznając swój plan leczenia, nie bój się zadawać pytań. Pamiętaj, aby wyrazić wszelkie obawy, jakie możesz mieć.

Powszechne rodzaje zawału serca i sposoby leczenia

Rodzaj zawału serca (zwanego również zawałem serca, lub MI), którego doświadczyłeś, określa sposoby leczenia, które zaleci Twój zespół medyczny. Zawał serca występuje, gdy blokada w jednej lub więcej tętnicach wieńcowych zmniejsza lub zatrzymuje przepływ krwi do serca, co powoduje niedotlenienie części mięśnia sercowego.

Blokada może być całkowita lub częściowa:

• Całkowita blokada tętnicy wieńcowej oznacza, że przebyłeś zawał serca typu „STEMI” lub zawał mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST.
• Częściowy zator to zawał serca typu „NSTEMI” lub zawał serca bez uniesienia odcinka ST

Terapie różnią się w przypadku zawału serca typu STEMI i NSTEMI, chociaż mogą się w pewnym stopniu pokrywać.

Szpitale powszechnie stosują techniki przywracania przepływu krwi do części mięśnia sercowego uszkodzonego podczas ataku serca:

• Możesz otrzymać leki rozpuszczające skrzepy (tromboliza), angioplastykę balonową (PCI), operację lub kombinację zabiegów.
• Około 36 procent szpitali w Stanach Zjednoczonych jest wyposażonych w sprzęt umożliwiający stosowanie procedury zwanej przezskórną interwencją wieńcową (PCI), mechanicznego sposobu leczenia ataku serca.

W szpitalu wyposażonym do podawania PCI, prawdopodobnie zostałbyś wysłany do działu, który specjalizuje się w cewnikowaniu serca, czasami nazywanego „pracownią cath”. Tam, diagnostyczny angiogram może zbadać przepływ krwi do Pani/Pana serca i ujawnić, jak dobrze Pani/Pana serce pompuje. W zależności od wyników tej procedury, pacjent może zostać skierowany na jedną z trzech metod leczenia: wyłącznie leczenie farmakologiczne, PCI lub pomostowanie aortalno-wieńcowe (CABG).

Szpital, który nie jest przystosowany do wykonywania PCI, może przenieść pacjenta do takiego, który jest w stanie to zrobić. Zespół medyczny może również podjąć decyzję o podaniu leków zwanych środkami fibrynolitycznymi w celu przywrócenia przepływu krwi. Pacjent może mieć wykonaną angiografię (technika obrazowania stosowana w celu obejrzenia wnętrza tętnic, żył i komór serca), po której może nastąpić inwazyjna procedura zwana rewaskularyzacją w celu przywrócenia krążenia krwi w sercu.

Jeśli szpital stwierdzi, że miał Pan/Pani zawał serca typu NSTEMI, lekarze zazwyczaj stosują jedną z dwóch strategii leczenia. Obie mogą obejmować badanie zwane cewnikowaniem serca w celu zbadania wnętrza serca:

• Strategia ukierunkowana na niedokrwienie wykorzystuje różne leki (leki przeciwpłytkowe i antykoagulanty) w celu zahamowania tworzenia się skrzepów krwi.
• Strategia wczesnej inwazji rozpocznie się od stosowania różnych leków (leków przeciwpłytkowych i antykoagulantów) w celu zahamowania tworzenia się skrzepów krwi, ale może również przejść do terapii medycznej, PCI ze stentowaniem lub pomostowania tętnic wieńcowych (CABG), a następnie pewnych rodzajów opieki poszpitalnej.

Twój lekarz i inni członkowie zespołu opieki zdrowotnej mogą wyjaśnić podejście do leczenia zawału serca. Mogą oni odpowiedzieć na wszelkie konkretne pytania, jakie może Pan/Pani mieć.

Powszechne metody leczenia zawału serca

Znajdzie Pan/Pani tutaj wiele powszechnie stosowanych metod leczenia zawału serca. Bardziej szczegółowe wyjaśnienia dotyczące tych zabiegów można znaleźć na naszej stronie poświęconej procedurom kardiologicznym.

• Angioplastyka: Specjalna rurka z dołączonym opróżnionym balonem jest przewlekana do tętnic wieńcowych.
• Angioplastyka, laser: Podobna do angioplastyki, z wyjątkiem tego, że cewnik ma końcówkę lasera, która otwiera zablokowaną tętnicę.
• Operacja wszczepienia sztucznej zastawki serca: Zastępuje nieprawidłową lub chorą zastawkę serca zdrową zastawką.
• Aterektomia: Podobna do angioplastyki, z wyjątkiem tego, że cewnik ma na końcówce obrotową golarkę do odcinania płytki miażdżycowej z tętnicy.
• Operacja wszczepienia by-passów: Leczenie zablokowanych tętnic serca poprzez tworzenie nowych przejść dla krwi płynącej do mięśnia sercowego.
• Kardiomioplastyka: Eksperymentalna procedura, w której mięśnie szkieletowe są pobierane z pleców lub brzucha pacjenta.
• Przeszczep serca: Usuwa chore serce i zastępuje je podarowanym zdrowym sercem ludzkim.
• Minimalnie inwazyjna operacja serca: Alternatywa dla standardowej operacji wszczepienia bypassów.
• Ablacja prądem o częstotliwości radiowej: Cewnik z elektrodą na końcu jest prowadzony przez żyły do mięśnia sercowego w celu zniszczenia starannie wybranych komórek mięśnia sercowego na bardzo małym obszarze.
• Zabieg z użyciem stentu: Stent to rurka z siatki drucianej używana do otwierania tętnicy podczas angioplastyki.
• Rewaskularyzacja przezmięśniowa (TMR): Laser jest używany do wywiercenia serii otworów z zewnątrz serca do komory pompującej serca.

Oprócz powyższych metod leczenia, można usłyszeć o wszczepialnych urządzeniach medycznych stosowanych w leczeniu niektórych ataków serca.

Typy leków

Leczenie ataków serca obejmuje wiele różnych leków. Poniższa lista zawiera szybki przegląd powszechnie stosowanych typów. Można również dowiedzieć się więcej na temat leków nasercowych.

Twój lekarz zaleci najlepszą kombinację leków na atak serca w danej sytuacji.

• Leki przeciwzakrzepowe: Stosowany w leczeniu niektórych chorób naczyń krwionośnych, serca i płuc.
• Środek przeciwpłytkowy: Utrzymuje zakrzepy krwi przed tworzeniem się poprzez zapobieganie sklejaniu się płytek krwi.
• Inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE): Rozszerza naczynia krwionośne i zmniejsza opór poprzez obniżenie poziomu angiotensyny II. Umożliwia łatwiejszy przepływ krwi i ułatwia pracę serca lub czyni ją bardziej wydajną.
• Bloker receptora angiotensyny II: Zamiast obniżać poziom angiotensyny II (jak robią to inhibitory ACE), blokery receptora angiotensyny II zapobiegają oddziaływaniu tej substancji chemicznej na serce i naczynia krwionośne. Dzięki temu ciśnienie krwi nie wzrasta.
• Inhibitor neprylizyny receptora angiotensyny: Neprylizyna jest enzymem, który rozkłada naturalne substancje w organizmie, które otwierają zwężone tętnice. Poprzez hamowanie neprylizyny, te naturalne substancje mogą mieć swoje normalne działanie. To poprawia otwarcie tętnic i przepływ krwi, zmniejsza zatrzymanie sodu (soli) i zmniejsza obciążenie serca.
• Beta bloker: Zmniejsza częstość akcji serca i rzut serca, co obniża ciśnienie krwi i sprawia, że serce bije wolniej, z mniejszą siłą.
• Połączone alfa i beta-blokery: Połączone alfa i beta-blokery są stosowane jako kroplówka dożylna u tych pacjentów, którzy doświadczają kryzysu nadciśnieniowego. Mogą być przepisywane do ambulatoryjnego stosowania w przypadku wysokiego ciśnienia krwi, jeśli pacjent jest zagrożony niewydolnością serca.
• Bloker kanału wapniowego: Przerywa przepływ wapnia do komórek serca i naczyń krwionośnych. Może zmniejszać siłę pompowania krwi przez serce i rozluźniać naczynia krwionośne.
• Leki obniżające poziom cholesterolu: Różne leki mogą obniżyć poziom cholesterolu we krwi, ale statyny są najlepszym pierwszym sposobem postępowania. Jeśli statyny okażą się nieskuteczne lub jeśli pacjent doświadcza poważnych skutków ubocznych terapii statynami, mogą zostać zalecone inne leki.
• Preparat naparstnicy: Zwiększa siłę skurczów serca, co może być korzystne w niewydolności serca i w przypadku nieregularnych uderzeń serca.
• Leki moczopędne: Powodują, że organizm pozbywa się nadmiaru płynów i sodu poprzez oddawanie moczu. Pomagają odciążyć pracę serca. Leki moczopędne zmniejszają również gromadzenie się płynów w płucach i innych częściach ciała, takich jak kostki i nogi. Różne leki moczopędne usuwają płyn w różnym tempie i różnymi metodami.
• Środek rozszerzający naczynia krwionośne: Rozluźnia naczynia krwionośne i zwiększa dopływ krwi i tlenu do serca, jednocześnie zmniejszając jego obciążenie. Dostępny w postaci tabletek do połykania, tabletek do żucia oraz jako preparat do stosowania miejscowego (krem).

Podwójna terapia przeciwpłytkowa (DAPT)

Niektórzy pacjenci po zawale serca, z założonymi stentami w tętnicach wieńcowych lub poddawani operacji pomostowania aortalno-wieńcowego (CABG) są leczeni dwoma rodzajami leków przeciwpłytkowych jednocześnie w celu zapobiegania krzepnięciu krwi. Jest to tak zwana podwójna terapia przeciwpłytkowa (DAPT).

Jednym ze środków przeciwpłytkowych jest aspiryna. Prawie wszyscy z chorobą wieńcową, w tym ci, którzy mieli zawał serca, stent lub CABG, są leczeni aspiryną do końca życia. Drugi rodzaj leku przeciwpłytkowego, zwany inhibitorem P2Y12, jest zwykle przepisywany na miesiące lub lata jako dodatek do terapii aspiryną.

Rodzaj leku i czas trwania leczenia będą się różnić w zależności od stanu zdrowia i innych czynników ryzyka. Ryzyko i korzyści płynące z DAPT należy omówić z lekarzem.

Jeśli miałeś zawał serca i założono Ci stent do tętnicy wieńcowej lub jesteś leczony terapią medyczną (bez stentu, clot buster lub operacji), oprócz aspiryny powinieneś również przyjmować inhibitor P2Y12 przez 6-12 miesięcy. W niektórych przypadkach może być wskazane dłuższe stosowanie DAPT. Należy to przedyskutować z lekarzem prowadzącym. Trzy obecnie dostępne inhibitory P2Y12, które mogą być przepisane, to klopidogrel, prasugrel i tikagrelor. Badania wykazały, że dwa z tych leków (tikagrelor, prasugrel) są „silniejsze” niż klopidogrel i są nieco lepsze w zmniejszaniu powikłań zakrzepów krwi. Te dwa silniejsze środki zwiększają jednak nieznacznie krwawienie. Jeden z tych leków (prasugrel) nie powinien być stosowany przez pacjentów, którzy przebyli udar mózgu lub przemijający atak niedokrwienny (TIA). Zostanie Ci przepisany lek, który jest dla Ciebie najlepszy, w oparciu o Twoje ryzyko zakrzepów krwi i krwawienia. Na przykład, według FDA (link otwiera się w nowym oknie), klopidogrel zmniejsza ryzyko udaru i zawału, ale nie zmienia ryzyka zgonu u określonych pacjentów. Wybór rodzaju leku, koszt leku i czas trwania leczenia zostaną ustalone w rozmowach z lekarzem.