Meteoryt żelazny
Meteoryt żelazny, każdy meteoryt składający się głównie z żelaza, zwykle połączonego z niewielkimi ilościami niklu. Kiedy takie meteoryty, często nazywane żelaznymi, spadają przez atmosferę, mogą rozwinąć cienką, czarną skorupę tlenku żelaza, która szybko przekształca się w rdzę. Chociaż meteoryty żelazne stanowią tylko około 5 procent obserwowanych spadków meteorytów, są one stosunkowo łatwe do odróżnienia od skał lądowych i dłużej utrzymują się w glebie niż meteoryty kamienne; dlatego też są znajdowane częściej niż meteoryty żelazne lub kamienne. (Te ostatnie, zawierające kamień i żelazo w mniej więcej równych ilościach, stanowią najrzadszą grupę znalezisk.)
G. Kurat
Meteoryty żelazne składają się z dwóch minerałów, ubogiego w nikiel kamacytu i bogatego w nikiel taenitu, które często występują razem. Zazębiające się kryształy tych dwóch minerałów tworzą charakterystyczny układ, wzór Widmanstätten, który wskazuje na stosunkowo niskie ciśnienie, przy którym powstają meteoryty żelazne. Historycznie żelazo zostało pogrupowane według struktury krystalicznej, która może być ujawniona poprzez wytrawienie polerowanego przekroju meteorytu rozcieńczonym kwasem. Istnieją trzy grupy, które dzielą się na heksaedryty, oktaedryty i ataktyty. Heksaedryty składają się zazwyczaj w całości z kamacytu i nie posiadają wzoru Widmanstätten. Oktaedryty zawierają zarówno kamacyt jak i taenit i stanowią największą grupę znalezisk żelaza. Większość ataksytów, które są najrzadszą grupą, to czysty taenit; niektóre okazy ataksytów zawierają do 69 procent niklu. Ostatnio ta klasyfikacja strukturalna została zastąpiona klasyfikacją chemiczną opartą na obfitości pierwiastków: galu, germanu i niklu.
.