Nauka o odbiciu – co nam odbija?

Nauka o odbiciu – co nam odbija?

„Kąt padania = kąt odbicia”

Możemy pamiętać, że uczyliśmy się, przypominaliśmy sobie i recytowaliśmy to prawo odbicia w szkole, ale czy kiedykolwiek zatrzymaliśmy się, aby zastanowić się, co nauka o odbiciu faktycznie oznacza i co to oznacza dla nas w naszym codziennym życiu?

Kiedy światło uderza w gładką powierzchnię, odbija się od niej pod tym samym kątem, pod którym przyszło.

Nie jest ono zmieniane przez powierzchnię, po prostu odbija się od niej w całej swojej pełni w sposób, który jest bardzo uporządkowany, dokładny i matematyczny.

Gdy powierzchnia odbijająca jest nieregularna, światło może odbijać się w dowolnym starym kierunku, a nawet być rozproszone w wielu różnych kierunkach w chaotyczny sposób, który zmniejsza moc oryginalnej wiązki.

Samo światło jako całość jest niezmienne, ale sposób, w jaki je widzimy jest inny, w zależności od powierzchni, od której jest odbijane do nas.

Wszystko w życiu jest odbiciem, widząc, że pochodzimy, jesteśmy stworzeni i otoczeni przez światło.

Woda jest powierzchnią odbijającą. Kiedy woda w jeziorze lub morzu jest bardzo spokojna, odbicie krajobrazu jest wyraźne, ponieważ powierzchnia odbijająca jest bardzo gładka. Ale jeśli w wodzie są fale lub falowanie, odbicie staje się zniekształcone.

W ten sam sposób, że światło odbija się od powierzchni wody, odbija się od powierzchni nas, i to jest jak widzimy siebie nawzajem w tym fizycznym świecie, jak światło jest odbite od innego do naszych oczu. W ten sam sposób, że światło odbija się wyraźnie od wody, która jest spokojna i nieruchoma, możemy zobaczyć tę jakość spokoju odzwierciedloną w osobie. A jeśli są one w emocjonalne lub psychiczne zamieszanie, jakość odbicia może być rozproszone, jak z powierzchni burzliwej wody.

Każdy w życiu jest odbiciem dla nas obserwować i uczyć się z, bo trzymają lustro do nas naszego własnego światła.

Wszyscy jesteśmy równi w istocie, równi w świetle z natury, ale nie wszyscy żyjemy tym światłem i ucieleśniamy to światło w naszym codziennym życiu, nawet jeśli możemy mieć chwile, w których świecimy w pełni.

Sposób w jaki ludzie są z nami odzwierciedla sposób, w jaki my jesteśmy z sobą, a ich odbicie może służyć do zwiększenia naszej świadomości tego, jak żyjemy z naszym własnym światłem.

Czy odbicie, na które patrzymy jest czyste, kochające i radosne?

Czy też jest matowe, rozproszone i chaotyczne?

I dlaczego jesteśmy obdarzeni widzeniem tego szczególnego odbicia w tym momencie?

Pozwolenie sobie na widzenie życia w ten sposób może przypomnieć nam o mocy i odpowiedzialności życia jako jasne i kochające odbicie dla innych.

Czy żyjemy w sposób, który pozwala nam świecić i inspiruje innych do bycia bardziej prawdą tego, kim są, bardziej światłem, którym są i z którego pochodzą?
Czy też żyjemy w sposób, który przyćmiewa nasze światło, oferuje mało inspiracji i zachęca innych do bycia bardziej rozproszonymi i chaotycznymi?

Słońce nie czeka, aż będziemy świecić. Wschodzi każdego dnia i oświetla nam drogę, bez względu na to, co robimy lub czego nie robimy, bez względu na to, jak bardzo żyjemy światłem, którym jesteśmy.

Tak jak słońce dla nas, tak i my mamy oświetlać drogę innym, służyć jako stałe, kochające, spójne odbicie światła na ziemi, jak żyć jako istota ludzka, wypełniona światłem, od którego pochodzimy i do którego pewnego dnia powrócimy.

Filed under

Livingness, Esencja, Filozofia, Optyka, Matematyka

.