Pisaster ochraceus

18 grudnia, 2021

admin 0 Comments Articles

Common Names: Ochre sea star,Purplesea star
Synonimy:Brak
Phylum Echinodermata ClassAsteroidea Order Forcipulatida Family Asteriidae
	Osoba znaleziona w Swirl Rocks, WA w strefie themid-intertidal. Widok z góry, około 40 cm średnicy.
	Photo by: MelissaMcFadden, June 2002.

Opis: Ten gatunek ryby morskiej ma promień do około 25 cm z mocnymi promieniami, które zwężają się ku końcowi. Zazwyczaj jest pięć promieni, ale czasami tylko 4 lub rzadko aż 7. Kolor waha się od bladego pomarańczu do ciemnego brązu lub głębokiego fioletu (zdjęcie). The aboralsurface containsmany small spines (ossicles)that are arranged in a netlike or pentagonal pattern on the centraldisk (photo).

How to DistinguishfromSimilar Species: Troschel’sSea Star (Evasteriastroschelii) może być mylony zP. ochraceusat times.E.troschelii różni się odP. ochraceusby smallerdisksize i dłuższe, stożkowe rayswhichoften są najgrubsze w niewielkiej odległości od podstawy, a nie na podstawie jak w P. ochraceus; skupiska pedicellariae wśród kolców, które graniczą z rowkami ambulakralnymi, a brak gwiaździstego wzoru kolców na aboralnej powierzchni dysku. Istnieją dwa inne, głównie subtidalne, lokalne gatunki Pisaster (Pisastergiganteus i Pisasterbrevispinus), ale mają one inne kolce brzuszne i ubarwienie, co pozwala na rozróżnienie tych gatunków.

Zasięg geograficzny: P. ochraceusoccurs from Prince William Sound in Alaska to Point Sal in SantaBarbaraCo., California.

DepthRange: P.ochraceus występuje w niskich i średnich strefach międzypływowych, a czasami w strefie subpływowej (do 88 m).

Habitat: Organizm ten występuje na podmywanych przez fale skalistych brzegach. Młode osobniki są często spotykane w szczelinach i pod skałami.

Biologia/historia naturalna: P. ochraceus żywi się głównie omułkami (zwłaszcza Mytiluscalifornianus i Mytilustrossulus) lub będzie się również żywił pąklami, ślimakami, limpetami i chitonami, gdy omułki są nieobecne. P. ochraceus wkłada swój żołądek do muszli ślimaków lub w szczeliny tak wąskie jak 0,1 mm pomiędzy muszlami małży. Liczne gatunki mięczaków reagują na Ochre SeaStar unikaniem, często polegającym na oddalaniu się. Dorosłe uchatki ochrowe mają niewielu drapieżników, ale mogą być zjadane przez wydry morskie i mewy morskie. P.ochraceus jest bardziej tolerancyjny na działanie powietrza niż inne gatunki z rodzaju Pisastergenus i regularnie wytrzymuje do 8 godzin ekspozycji podczas przypływów. Najwyraźniej nie szkodzi mu do 50 godzin ekspozycji w warunkach laboratoryjnych, ale nie jest w stanie tolerować wysokich temperatur wody i niskiego poziomu tlenu, co sprawia, że nie występuje w płytkich zatokach i wysokich basenach przydennych (zob. Pincebourde i in., 2008). Rozmnażanie płciowe odbywa się późną wiosną lub wczesnym latem. Gdy są gotowe do rozmnażania, dojrzałe gonady mogą stanowić do 40 procent masy ciała zwierzęcia. Spawningoccurs w Puget Sound około maja do lipca. Zapłodnienie następuje w morzu, a rozwój powoduje swobodne pływanie, plankton-karmienie larw. Embrionalny rozwój i karmienie larw zostały szczegółowo zbadane, jednak niewiele wiadomo o życiu młodocianych po osiedleniu się i metamorfozie. P.ochraceus był przedmiotem wielu głównych badań, w tym testów na ich tkance gruczołów trawiennych (która jest podobna do komórek w ichammalianpancreas i wydziela materiały podobne do insuliny).

Pisaster ochraceous jest mniej przepuszczalny dla wody niż niektóre inne gatunki międzypływowe, takie jak Pycnopodiahelianthoides. Wykorzystuje on w szerokim zakresie wodę pobieraną przez jego madreporit do utrzymania wewnętrznej równowagi płynów (Ferguson, 1994). Gatunek ten jest jednak nadal bardzo podatny na zmiany osmotyczne. Held i Harley (2009) badali populacje z miejsc o wysokim i niskim zasoleniu. Osobniki z obu populacji były prawie całkowitymi kosmokonformatorami w zakresie od 15 do 30 psu. W obu populacjach aktywność (mierzona reakcją prostowania) była najniższa przy najniższym zasoleniu (15 psu), a populacja żyjąca przy niższym zasoleniu nie miała lepszej reakcji prostowania niż ta żyjąca przy wysokim zasoleniu. Populacja żyjąca w wysokim zasoleniu doświadczyła jednak wyższej śmiertelności po ekspozycji na 15 psu niż druga populacja. Szybkość żerowania omułków również zmieniała się w zależności od zasolenia, ale maksymalna szybkość żerowania w populacji żyjącej w niskim zasoleniu była przy niższym zasoleniu niż w populacji, która żyła w wyższym zasoleniu.

Choroba wyniszczająca ryb morskich jest wywoływana przez „Seastar associateddensovirus” (SSaDV). Podczas choroby wyniszczającej, która ogarnęła zachodnie wybrzeże USA w latach 2013-2015, duża część Pisasterochraceus znalezionych wzdłuż wybrzeża zmarła. W Oregonie wymieranie było najbardziej widoczne latem 2014 i 2015 roku, ale śmiertelność utrzymywała się na niskim poziomie przez całą zimę. Śmiertelność była większa w basenach przydennych niż na odsłoniętych powierzchniach skalnych. Po dużym wymieraniu nastąpił niezwykły wzrost (do 300x) rekrutacji młodych sejsmarów (Menge i in.,2016). W Burrard Inlet, BC, Kanada, względna liczebność tego gatunku spadła w strefie międzypływowej, podczas gdy liczebność Evasterias troschelii wzrosła po pojawieniu się w tym rejonie choroby wyniszczającej sejsmara. Wydaje się, że oba gatunki są podatne na chorobę wyniszczającą, ale E. troschelii jest mniej podatny (Kay i in., 2019)

Powrót do strony głównej

Referencje:Dichotomous Keys:

General References:
Kozloff, 1993.
Morris,Abbott, and Haderlie, 1992.

ScientificArticles:

Ferguson, John C., 1994. Madreporite inflow ofseawater to maintainbody fluids in five species of starfish. pp. 285-289 inBrunoDavid, Alain Guille, Jean-Pierre Feral, and Michel Roux(eds). Echinodermsthrough time. Balkema, Rotterdam.

Held,Mirjam B.E. and Christopher D.G. Harley, 2009. Responses to low salinity by the sea star Pisaster ochraceusfrom high- and low-salinity populations. Invertebrate Biology128:4 381-390

Kay, S.W.C., A.M. Gehman, and C.D.G. Harley, 2019. Reciprocal abundance shifts of the intertidal sea stars, Evasterias troschelii and Pisaster ochraceus,following sea star wasting disease. Proceedings of the Royal Society Part B: Biological Sciences 286:1901 p doi:10.1098/rspb.2018.2766

Menge, B.A., E.B. Cerny-Chipman, A. Johnson, J. Sullivan, S. Gravem, and F. Chan, 2016. Sea star wasting disease in the keystone predator Pisaster ochraceusin Oregon: insights into differential populations impacts, recovery,predation rate, and temperature effects from long-term research. PLoSOne 11:5, 4 maja 2016. doi: 10.1371/journal.pone.0153994 (Tabela 1 i wniosek, że pomarańczowe seastary były bardziej podatne na wyniszczenie w artykule był przedmiotem późniejszej korekty w PLoS One, 2016, doi: 10.1371/journal.pone.0157302)

Perumal,Viren, 2006. Responses to salinity of colorpolymorphs in twopopulations of the seastar Pisaster ochraceus. M.S. pracy, Loma Linda University Wydział Ziemi i Nauk Biologicznych.

Pincebourde,Sylvain, Eric Sanford, i Brian Helmuth, 2008. Body temperatureduring niski pływ zmienia wydajność karmienia górnej intertidalpredator. Limnology and Oceanography 53(4): 1562-1573

General Notes andObservations: Lokalizacje, liczebność, nietypowe zachowania, itp.:

Pisaster ochraceus jest głównym drapieżnikiem małżyMytiluscalifornianus w strefie międzypływowej. Zdjęcie Dave’a Cowlesa, Goodman Creek, WA, lipiec 2002

Wyspy morskie otoczyły ten płat Mytilus californianus na niemal poziomej powierzchni skalnej przy plaży nr 4 i wydają się czyścić skałę z małży od krawędzi w głąb. Fot. Dave Cowles, lipiec 2012

Ten osobnik je omułka. Zdjęcie Dave’a Cowlesa, lipiec 2006

Obrazy powyżej i poniżej pokazują niektóre z różnic w układzie kosteczek na powierzchni brzucha. Zdjęcia autorstwa Dave’a Cowlesa w Dana Point, CA marzec 2005

To jest spodnia strona (oralside) osobnika powyżej, ukazująca oskrzela, bruzdy ambulakralne i stopę rurową. The stomach is not everted.
Photo by Dave Cowles of an intertidal specimen from Sares Head, July2001

2006: Viren Perumal bada metabolizm różnych faz barwnych Pisaster ochraceus w funkcji zasolenia w ramach swoich badań MS. We have noted that a number of the seastars broughtintothe lab during late June and July have shed gametes. Theyalwaysseem to shed in the evening or at night. Kliknij tutaj, aby zobaczyć film Pisaster ochraceous zrzucając jaja, i tutaj, aby zobaczyć jeden zrzucając spermę.

This closeup of the aboralsurface shows the extended papulaeor coelomic pouches, used for respiration and waste excretion, whichare
often extended when seastars such as P. ochraceusare underwater. The papulaegive theseastar’s surface a soft, fuzzy apperance.
Photo July 2007 by Kirt Onthank.

This individual on the north side of a large, fairly isolated rockat Shi Shi beach is dying (see how the central disk and inner raytissueare white and sloughing off and one ray has fallen entirely off). Nie znalazłem żadnych małży i prawie żadnych dużych pąkli na tej skale, więc być może sejsmar umarł z głodu. Ostrygi na innych, pobliskich skałach, które miały małże, były w dobrym stanie. Photo by DaveCowles,July 2008

Te zdjęcia, wykonane z liveseastarsnaturalnie spotykanych na plaży #4 w pozycjach, w których zostały znalezione, pokazują różne stadia regeneracji. Normalnie kilka osobników w populacji są foundregenerating więc Ido nie wiem co zjawisko miał uszkodzone wszystkie te seastars w arelatively mały obszar. Być może na ten obszar wprowadziły się wydry morskie. Zdjęcia autorstwa Dave’a Cowlesa, lipiec 2012. Późniejsza uwaga: Było to tuż przed wybuchem choroby wyniszczającej, więc mogły to być wczesne oznaki choroby.