PMC
Dyskusja
Najważniejszym problemem w dziedzinie badań nad implantami ślimakowymi jest obecnie zrozumienie i wyjaśnienie ogromnej zmienności i różnic indywidualnych w wynikach mowy i języka u dzieci prelingwalnie głuchych. Jak wspomniano we wstępie, jednym z głównych powodów braku znaczącego postępu w zrozumieniu zmienności wyników jest to, że konwencjonalne metody oceny wyników i korzyści, które są obecnie stosowane, opierają się na niewielkiej liczbie punktów końcowych lub opartych na produkcie klinicznych miarach audiologicznych i językowych, z niewystarczającą uwagą poświęconą bardziej podstawowym procesom neurokognitywnym, które są również dotknięte ubytkiem słuchu i które mogą wpływać na wyniki mowy i języka (Pisoni, 2000).
W niniejszej pracy przedstawiliśmy kilka nowych wyników dotyczących rozwoju pojemności pamięci natychmiastowej i szybkości prób werbalnych w grupie 112 dzieci przedlingwalnie głuchych badanych w ramach projektu St. Louis po 8 latach stosowania CI. Uczestnicy zgłosili się do tego badania na ochotnika i chociaż wszyscy, którzy się do niego zakwalifikowali, zostali włączeni do badania, ich zastosowanie CI i decyzja o zgłoszeniu się do badania nie były przypadkowe. W związku z tym musimy rozważyć wpływ błędu doboru próby na te wyniki. Próba uwzględniona w tym badaniu pochodziła z programów implantacji i placówek edukacyjnych z całej Ameryki Północnej i wykazywała średnią i odchylenie standardowe ilorazu inteligencji niewerbalnej (odpowiednio 103 i 16) zbliżone do wartości ustalonych dla normatywnej próby słyszących kolegów w tym samym wieku (tj. 100 i 15). Jednak pod pewnymi względami dzieci te różniły się od populacji ogólnej. Ich rodziny posługiwały się w domu wyłącznie językiem angielskim, a dzieci z dodatkową zdiagnozowaną niepełnosprawnością nie zostały włączone do próby. Ponadto, średni poziom wykształcenia i dochodów rodziców był wyższy niż średnia dla całej populacji amerykańskiej. Dalsza selekcja była spowodowana brakiem uczestnictwa, ponieważ 72 osoby z pierwotnej próby nie powróciły na badania kontrolne. Rodziny, które uważały, że ich dzieci radzą sobie dość dobrze, mogły być bardziej skłonne do powrotu na badania kontrolne. Mimo, że 112 uczestników badania nie różniło się pod względem PIQ, wieku przy CI-E czy statusu socjoekonomicznego rodziny od 72 uczniów, którzy nie wrócili do badania, powracający uczniowie mieli znacząco wyższe wyniki w percepcji mowy, zrozumiałości mowy i języku przy CI-E (patrz Geers et al., 2010 w tym tomie). Niektóre z rodzin, które zrezygnowały z udziału w badaniu mogły to zrobić, ponieważ ich dziecko nie używało już implantu ślimakowego lub nie osiągnęło takiego poziomu wyników z urządzeniem, na jaki liczyła rodzina. Te czynniki doboru próby mogły spowodować przeszacowanie wyników w zakresie rozpiętości cyfr i niedoszacowanie średniego czasu trwania zdania dla nastolatków z długotrwałym stosowaniem implantów ślimakowych. Względna selektywność próby mogła również spowodować niedoszacowanie zależności między szybkością prób werbalnych a wynikami językowymi. Wyniki te mogłyby być jeszcze silniejsze w bardziej reprezentatywnej próbie głęboko głuchych dzieci z CI.
W oparciu o wcześniejsze analizy pojemności pamięci natychmiastowej i szybkości prób słownych w próbie CI-E przeprowadzone przez Pisoni i Cleary (2003), założyliśmy, że te dwie podstawowe neurokognitywne miary przetwarzania informacji, pojemność pamięci natychmiastowej i szybkość prób słownych, są składowymi wszystkich konwencjonalnych miar wyników mowy i języka. Nasze analizy zmian rozpiętości cyfr w przód i w tył oraz tempa mówienia w czasie po 8 latach dodatkowego używania implantu i doświadczenia, w połączeniu z serią analiz korelacyjnych wykorzystujących podzbiór podstawowych miar wyników mowy i języka, dostarczyły wielu nowych spostrzeżeń na temat leżących u podstaw neurokognitywnych czynników przetwarzania informacji, które są związane ze zmiennością wyników po implantacji w tej grupie dzieci niesłyszących.
Analiza wyników podtestu rozpiętości cyfr wykazała złożony wzorzec rozwojowy z podstawowymi miarami wyników mowy i języka. Grupa dzieci z implantem wykazała prawie identyczne opóźnienia w całkowitym wyniku Digit Span w CI-E i CI-HS, ze średnim całkowitym wynikiem Digit Span większym niż 1 SD poniżej normatywnej średniej, co odzwierciedla stałe opóźnienie i opóźnienie rozwojowe w stosunku do normalnie słyszących rówieśników, pomimo korzyści płynących z zastosowania implantu. Całkowity wynik łącznego zakresu cyfr, jednakże, maskuje ważne różnice w rozwoju bardziej podstawowych umiejętności przetwarzania informacji leżących u podstaw podrozdziałów testu Cyfry do przodu i Cyfry do tyłu (Rudel & Denckla, 1974, St Clair-Thompson, 2010). Dodatkowo, istnieją znaczące dowody na to, że Digits Forward i Digits Backward, choć powiązane, mają również znaczące komponenty unikalnej wariancji (Alloway, 2007; Gathercole & Alloway, 2008). Stąd, wyniki oparte na całkowitym wyniku Digit Span powinny być interpretowane z ostrożnością i w kontekście oddzielnych wyników dla Digits Forward i Digits Backward.
On Digits Forward (LDSF), około 75% próby uzyskało wynik znacznie poniżej średniej w CI-E, ale prawie połowa znalazła się w średnim zakresie (wynik 1 SD poniżej średniej lub wyższy) w CI-HS. Sugeruje to poprawę w szybkim kodowaniu fonologicznym i umiejętnościach pamięci krótkotrwałej (pamięci sekwencyjnej dla informacji werbalnych, bez wymagania transformacji umysłowej lub równoczesnego zarządzania innymi operacjami poznawczymi), w stosunku do norm, w okresie 8 lat. Jednakże, pomimo tej poprawy w znaczącej podgrupie badanych, duży odsetek dzieci albo nie wykazał żadnej poprawy w LDSF i/lub nadal pozostawał znacząco w tyle za swoimi rówieśnikami z NH. Ta zmienność w zdolności natychmiastowej pamięci werbalnej będzie ważna do wyjaśnienia i uwzględnienia w przyszłych badaniach.
Z drugiej strony, tylko 23% próby uzyskało wynik 1 SD lub więcej poniżej średniej normatywnej w podteście Cyfry wspak (LDSB) w CI-E, ale liczba ta wzrosła w ciągu 8 lat, wskazując, że większa liczba dzieci wykazała wysoce specyficzne słabości i opóźnienia w ich umiejętnościach werbalnej pamięci roboczej (zdolność pamięci werbalnej, gdy wymagane jest równoczesne przetwarzanie umysłowe). Dalsze dowody na dysocjację w rozwoju fonologicznej krótkotrwałej pamięci werbalnej i spadków werbalnej pamięci roboczej zostały dostarczone przez analizy profilu podgrupy Digit Span, które ujawniły, że ponad 75% próby wykazało poprawę w LDSF w okresie 8 lat, w porównaniu do tylko około 45% próby, która wykazała poprawę w LDSB. Dla porównania, w próbie normatywnej WISC-III, LDSF i LDSB wzrosły mniej więcej o tę samą wartość (około 1,5 cyfry) między 8 rokiem życia (LDSF=5,3, LDSB=3,3) a 16 rokiem życia (LDSF=6,7, LDSB=4.7), odzwierciedlając około 1 SD poprawy w tym przedziale wiekowym (Wechsler, 1991).
Większa tendencja do obserwowania poprawy w LDSF w przeciwieństwie do LDSB może być wynikiem kilku czynników związanych z uczeniem się, pamięcią i uwagą. Ponieważ wejście dostarczane przez CI jest sekwencyjne i czasowe w naturze, bardziej odpowiadające wymaganiom zadania związanego z LDSF, jest bardzo prawdopodobne, że lepsze wyniki LDSF odzwierciedlają bezpośrednie korzyści z nowych doświadczeń słuchowych i działań związanych z ekspozycją i dostępem do dźwięku i zmiennych w czasie wzorców czasowych. Ostatnio Conway et al. (2009) zasugerowali, że doświadczenie i działania z dźwiękiem rozwijają szeroki zestaw ogólnych zdolności przetwarzania sekwencyjnego, które obejmowałyby strategie pamięci fonologicznej. Alternatywnie, część poprawy w LDSF może być wynikiem regresji do średniej, ponieważ wyniki znacznie poniżej średniej są bardziej prawdopodobne, aby wykazać poprawę w ponownym badaniu (tylko na podstawie przypadku) niż brak zmiany lub spadek. Jednakże, regresja do średniej nie jest prawdopodobne, aby w pełni wyjaśnić poprawę w LDSF, ponieważ stopień poprawy w LDSF był również związany z wynikami mowy i języka (Tabela 2), co sugeruje jakiś znaczący (tj. nielosowy) komponent zmiany w LDSF,
Digit Span Backward, z drugiej strony, jest powszechnie uważany za miarę kontroli wykonawczej i przetwarzania, koncentracji i planowania obejmującego aktywne manipulowanie informacjami werbalnymi w pamięci natychmiastowej pod pewnym obciążeniem poznawczym (Pickering & Gathercole, 2001). Badania sugerują, że zadanie Cyfry Wstecz również sięga do strategii pamięci wzrokowo-przestrzennej i umiejętności wykonawczych, które mogą być mniej bezpośrednio wzmocnione przez doświadczenie i działania z CI (patrz Wilson & Emory, 1997).
Ten zestaw wyników pokazał również, że wyniki w zadaniu Cyfry Do Przodu były również silnie związane z wynikami mowy i języka w CI-HS, podczas gdy wyniki w zadaniu Cyfry Wstecz były związane tylko z wynikami przetwarzania języka wyższego rzędu w CI-HS. Ta dysocjacja we wzorze korelacji w czasie może wskazywać, że szybkie kodowanie fonologiczne i werbalno-sekwencyjna krótkoterminowa pamięć fonologiczna, mierzona zadaniem Digits Forward, jest obowiązkowym elementem fundamentalnym dla rozwoju solidnej percepcji mowy i umiejętności językowych. Werbalno-sekwencyjna pamięć fonologiczna jest szeroko wykorzystywana we wszystkich zadaniach związanych z przetwarzaniem języka, wymagając od dziecka kodowania, przechowywania i utrzymywania reprezentacji dźwięków mowy, wypowiadanych słów i znaczeń zdań w świadomej pamięci roboczej, podczas gdy długie sekwencje dodatkowych wypowiadanych słów i zdań są postrzegane i kodowane szybko w czasie rzeczywistym. Przez lata rozwoju, zdolność do szybkiego kodowania, przechowywania i utrzymywania dużych ilości informacji werbalnych w krótkotrwałej pamięci fonologicznej zapewnia znaczącą przewagę w uczeniu się korzystania z procesów mediacji werbalnej w szerokim zakresie dziedzin przetwarzania zależnych od języka, takich jak czytanie, pisanie i poznanie matematyczne. Wyniki wykazujące znaczące, przesunięte w czasie związki w okresie 8 lat pomiędzy wynikami Digits Forward (zarówno w CI-E, jak i zmianą Digits Forward od CI-E do CI-HS) a wynikami w zakresie mowy i języka wykazują silny związek predykcyjny w długim okresie czasu, podczas którego wiele aspektów mózgu, zachowania i umiejętności przetwarzania języka rozwija się szybko.
Wyniki Digits Backward, z drugiej strony, korelowały znacząco tylko z pomiarami języka wyższego rzędu, takimi jak znajomość słownictwa, rozumienie języka mówionego i umiejętności czytania. To odkrycie, które jest spójne z wieloma wcześniejszymi badaniami, sugeruje, że werbalna pamięć robocza podczas jednoczesnych operacji umysłowych, mierzona przez Cyfry Wstecz, jest bardziej krytyczna dla rozumienia, integracji informacji i umiejętności organizacyjnych niż dla bardziej podstawowej percepcji mowy i kodowania fonologicznego. Wcześniejsze badania wykazały, że Cyfry Wsteczne są również silnie związane ze złożonymi umiejętnościami wykonawczymi (Baddeley’s „Central Executive”) obejmującymi aktywną kontrolę umysłową, planowanie i rozumowanie, jak również z przetwarzaniem wzrokowo-przestrzennym (Engle i in., 1999; Pickering & Gathercole, 2006). Przetwarzanie wzrokowo-przestrzenne, funkcjonowanie wykonawcze i umiejętności rozumowania są bardziej prawdopodobne w bardziej złożonych sytuacjach uczenia się, obejmujących rozumienie i produkcję języka on-line w czasie rzeczywistym, niż w bardziej podstawowych zadaniach przetwarzania fonologicznego niższego poziomu, które oceniają umiejętności takie jak percepcja mowy, rozpoznawanie słów, produkcja mowy i jej zrozumiałość.
Alternatywnym wyjaśnieniem opóźnienia w wynikach Spanu Cyfrowego i związku pomiędzy Spanem Cyfrowym a mową i językowymi miarami wyników może być wpływ opóźnień w percepcji mowy zarówno na Span Cyfrowy jak i inne wyniki językowe. Percepcja mowy może wpływać na wyniki Cyfr Span na kilka kluczowych sposobów: (1) zwiększając wskaźnik niepowodzeń w percepcji cyfr (tj. nierozpoznanie cyfry lub rozpoznanie cyfry niedokładnie); (2) zwiększając obciążenie poznawcze zadania (tj. konieczność przeznaczenia większej ilości zasobów uwagi na percepcję, zmniejszając tym samym zasoby poznawcze dostępne dla pamięci roboczej); oraz (3) zmniejszając jakość i specyficzność wewnętrznej reprezentacji poznawczej informacji fonologicznej w STM. Te dwa ostatnie efekty (obciążenie poznawcze i specyficzność reprezentacji) mogą wyjaśniać sposób, w jaki zdegradowane wejście słuchowe wpływa na zdolności pamięci operacyjnej. Na przykład, zadania pamięci krótkotrwałej i roboczej wymagają pewnego wysiłku ze strony centralnej władzy wykonawczej, która, jak się zakłada, zarządza i kieruje zasobami poznawczymi podczas zadań pamięciowych (Baddeley, 2007). Zwiększone obciążenie poznawcze (wynikające z dodatkowego wysiłku związanego z percepcją mowy) mogłoby dodatkowo obciążyć centralną władzę wykonawczą i obniżyć efektywność pamięci roboczej. Podobnie, zmniejszona specyficzność reprezentacyjna informacji fonologicznej w STM sprawiłaby, że przechowywanie i odzyskiwanie byłoby bardziej obciążające i trudniejsze (Oberauer i in., 2000; Conlin i in., 2005; Francis & Nusbaum, 2009). Pierwszy efekt (niepowodzenie w identyfikacji pozycji) mógł mieć wpływ na niektóre listy cyfr. Jednak dane z tego badania sugerują, że sam wskaźnik niepowodzeń w postrzeganiu pozycji prawdopodobnie nie jest kluczowym czynnikiem, ponieważ czynnik ten przypuszczalnie wpłynąłby w przybliżeniu w równym stopniu na Cyfry do przodu i Cyfry do tyłu (ponieważ obie są prezentowane identycznie, jako sekwencyjne listy cyfr odczytywane przez egzaminatora w odstępach 1 sekundy). Wzorzec wyników dla Cyfr do przodu i Cyfr do tyłu był różny, jeśli chodzi o porównanie z normami, zmiany w czasie oraz związki z wynikami w zakresie mowy i języka. Różnice w percepcji mowy mogą mieć wpływ na wyniki dla Cyfr do przodu i Cyfr do tyłu, w sposób, który odnosi się bezpośrednio do procesów pamięci operacyjnej (obciążenie poznawcze i specyficzność reprezentacji) oraz w sposób, który jest związany bardziej z procesami percepcyjnymi niż z procesami pamięci operacyjnej (błędy percepcji). Przyszłe badania w tym obszarze będą ważne dla zwiększenia naszego zrozumienia opóźnień werbalnej pamięci roboczej u dzieci z CIs.
Odkrycie, że Cyfry do przodu i Cyfry do tyłu mierzą odrębne procesy neurokognitywne zostało zgłoszone i omówione przez innych badaczy i nie jest unikalne dla tej próby klinicznej (Gathercole & Alloway 2007; 2008). Jednakże zidentyfikowaliśmy dodatkowe zależności między Cyframi w przód i Cyframi w tył, które wykazały nieoczekiwane powiązania z wynikami w zakresie mowy i języka. Kiedy grupa została podzielona na podstawie profilu rozpiętości cyfr na podstawie stopnia poprawy wyników w zakresie cyfr do przodu i do tyłu, prawie połowa badanych wykazała poprawę w zakresie obu rozpiętości cyfr (LDSF+/LDSB+), a około jedna trzecia wykazała poprawę w zakresie LDSF, ale bez poprawy w zakresie LDSB (LDSF+/LDSB-). Obie te podgrupy wykazały również najlepsze ogólne wyniki w zakresie percepcji mowy i oceny mowy językowej, nie różniąc się między sobą. Jednak w przypadku dwóch grup, które nie wykazały żadnego wzrostu w zakresie Cyfr do przodu (LDSF-), poprawa w zakresie Cyfr do tyłu wiązała się z gorszymi wynikami językowymi, przy czym grupa LDSF-/LDSB+ wykazała najniższe wyniki we wszystkich ośmiu miarach. Wynik ten był nieoczekiwany, ponieważ Cyfry Wstecz były związane z lepszym funkcjonowaniem językowym w całej próbie, a umiejętności mierzone przez Cyfry Wstecz (werbalna centralna kontrola wykonawcza i pojemność pamięci roboczej) są zwykle uważane za krytyczne warunki wstępne do nauki języka, rozumienia i czytania (Baddeley, Gathercole & Papagno, 1998; Gathercole & Alloway, 2007; 2008). To nieoczekiwane odkrycie jest trudne do wyjaśnienia, ponieważ badanie innych cech podgrupy LDSF-/LDSB+ (takich jak stosowanie strategii komunikacyjnych SC vs. OC w szkole lub różnice w IQ werbalnym lub wydajnościowym) nie ujawniło znaczących różnic między grupami LDSF-/LDSB- i LDSF-/LDSB+. W szczególności, obie grupy LDSF- uzyskały niższe wyniki niż grupy LDSF+ w werbalnym IQ, ale nie różniły się od siebie. Dodatkowo, grupa LDSF-/LSDB+ miała duży (ale nieistotny statystycznie, w porównaniu z innymi grupami) odsetek dzieci używających SC (69%) w przeciwieństwie do OC w szkole. Przyszłe badania będą potrzebne, aby lepiej zrozumieć zmiany w zakresie pamięci w czasie.
W przeciwieństwie do Digit Span, który poprawił się u niektórych dzieci i nie poprawił się u innych, szybkość słownych prób konsekwentnie poprawiała się u prawie każdego badanego od CI-E do CI-HS. Co więcej, McGarr-7 Durations były silnie współzależne w CI-E i CI-HS. Wyniki te pokazują, że wzrost szybkości prób słownych jest powszechny u dzieci z implantami ślimakowymi i że miary wczesnej szybkości prób słownych są solidnymi predyktorami późniejszej szybkości prób słownych i zdolności pamięci natychmiastowej.
Czas trwania McGarr-7 w CI-E był również wysoce predykcyjny dla wyników mowy i języka w CI-HS. W rzeczywistości korelacja między czasem trwania McGarr-7 a wszystkimi wskaźnikami wyników mowy i języka przekroczyła -0,45 we wszystkich przypadkach i była wyższa niż -0,60 dla około połowy zmiennych wynikowych. Wartości te są niezwykle wysokie dla pojedynczej miary behawioralnej (Czas trwania McGarr-7) przewidującej wynik 8 lat później. Co więcej, w większości przypadków korelacje czasowe między wynikami McGarr-7 Duration w CI-E a wynikami językowymi w CI-HS były silniejsze niż korelacje między McGarr-7 Durations w CI-HS a wynikami językowymi w CI-HS, pomimo faktu, że te ostatnie korelacje porównywały wyniki w tym samym punkcie czasowym rozwoju. Te nowe wyniki sugerują, że pomiar szybkości prób werbalnych na poziomie wyjściowym jest silniejszym predyktorem wyników językowych niż pomiar szybkości prób werbalnych uzyskany po 8 latach stosowania aparatów słuchowych. Innymi słowy, wczesny wpływ szybkości prób słownych na wyniki językowe wydaje się być bardziej zależny od tego, gdzie dziecko zaczyna (np. w wieku 8 lat) niż od tego, gdzie kończy (np. w wieku 16 lat), w wieku 16 lat) i silnie sugeruje, że charakter wczesnych doświadczeń sensorycznych, neurokognitywnych i językowych oraz działań bezpośrednio po wszczepieniu implantu ślimakowego może odgrywać jeszcze większą rolę w rozwoju i długoterminowych rezultatach mowy i języka niż wcześniej uznawano w przeszłości.
Obecne wyniki badań sugerują również, że szybkość prób werbalnych jest podstawowym procesem, który rozwija się równolegle z umiejętnościami mowy i języka u dzieci z implantem ślimakowym. Efektywność, szybkość i płynność kodowania i przetwarzania fonologicznego, odzwierciedlona w czasie McGarr-7, prawdopodobnie wpływa na wyniki w zakresie mowy i języka poprzez zwiększenie ilości i „przepustowości” informacji fonologicznej, która może być szybko zakodowana, przetworzona i przechowywana w pamięci natychmiastowej, pozwalając dziecku na postrzeganie, ponawianie prób i odzyskiwanie większych fragmentów informacji werbalnej w jednostce czasu (Neufeld i in., 2007). W długim okresie rozwoju zmiany w pojemności i przepływie informacji prawdopodobnie odzwierciedlałyby efekty większego doświadczenia i praktyki w kodowaniu, powtarzaniu i pobieraniu informacji werbalnych z pamięci długotrwałej (Hart & Risley, 1995; 1999).
Wyniki tego badania pokazują, że natychmiastowa werbalna krótkotrwała pamięć fonologiczna (oceniana w tym badaniu za pomocą Cyfr do przodu), natychmiastowa werbalna pamięć robocza (oceniana w tym badaniu za pomocą Cyfr do tyłu) i szybkość prób werbalnych (oceniana w tym badaniu za pomocą McGarr-7 czasów trwania zdań) są podstawowymi, bazowymi czynnikami neurokognitywnymi, które rozwijają się równolegle z doświadczeniem słuchowym, mową i językiem i które wpływają na szerokie spektrum różnych wyników mowy i języka u dzieci z implantami ślimakowymi. Poza korelacją z ośmioma konwencjonalnymi miarami wyników mowy i języka, te podstawowe czynniki neurokognitywne korelują również ze sobą, szczególnie z wynikami McGarr-7 „Czas trwania” i „Cyfry w przód”, przedstawionymi w Tabeli 4. Wspólne komponenty neurokognitywne w tych dwóch zadaniach mogą być konceptualizowane jako „sprawność reprezentacyjna” lub bardziej ogólnie „zdolność przetwarzania informacji”, odzwierciedlająca stopień, w jakim osoba jest w stanie szybko i płynnie („sprawnie”) kodować, przechowywać, utrzymywać i odzyskiwać reprezentacje fonologiczne i leksykalne z krótkotrwałej pamięci roboczej.
Sprawność reprezentacyjna jest wymagana dla werbalnych wymagań pojemności pamięci w zadaniu rozpiętości cyfr, jak również dla wymagań szybkiego kodowania i natychmiastowej odpowiedzi w zadaniu powtarzania zdań McGarr. Efektywność reprezentacyjna i zdolność przetwarzania informacji są również kluczowymi czynnikami neurokognitywnymi leżącymi u podstaw rozwoju umiejętności przetwarzania fonologicznego u dzieci, które uczą się i rozwijają umiejętności języka mówionego w oparciu o wysoce zdegradowane akustyczno-fonetyczne dane wejściowe dostarczane przez ich implant ślimakowy w okresie dzieciństwa. Sugerujemy, że stopień, w jakim dzieci niesłyszące mogą szybko i skutecznie konstruować reprezentacje fonologiczne i leksykalne oraz kodować, przechowywać i manipulować tymi reprezentacjami w świadomej pamięci roboczej, jest związany z ich długoterminowymi wynikami w zakresie mowy i języka.
Zrozumienie zależności pomiędzy tymi podstawowymi procesami neurokognitywnymi, takimi jak wydajność reprezentacji, pojemność pamięci natychmiastowej i szybkość prób werbalnych a wynikami mowy i języka u dzieci z implantami ślimakowymi może dostarczyć badaczom klinicznym nowej podstawowej wiedzy i teoretycznych spostrzeżeń, które mogą być wykorzystane do opracowania nowych podejść do interwencji i leczenia głuchych dzieci, które mogą osiągać słabe wyniki z implantami ślimakowymi. Ponadto, nowa wiedza i zrozumienie podstawowych czynników neurokognitywnych odpowiedzialnych za zmienność i indywidualne różnice w wynikach mowy i języka może być wykorzystana do opracowania nowych metod identyfikacji dzieci głuchych we wczesnym wieku, które są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia słabych wyników mowy i języka po wszczepieniu implantu ślimakowego. Jest to krytyczny okres w rozwoju językowym i neurokognitywnym, kiedy nowe interwencje mogą być rozpoczęte w celu poprawy opóźnień i deficytów w wybranych domenach przetwarzania informacji związanych z określonymi problemami w percepcji mowy, rozpoznawaniu słów, znajomości słownictwa, produkcji zdań, zrozumiałości mowy, rozumienia języka mówionego i czytania (Alloway & Gathercole, 2006). Zanim jednak rozpocznie się jakakolwiek terapia, konieczne jest zidentyfikowanie dziedzin neurokognitywnego przetwarzania, które powinny być przedmiotem interwencji. Obszary te powinny być związane z przetwarzaniem mowy i języka lub innymi efektami funkcjonowania adaptacyjnego i powinny być opóźnione w stosunku do dostępnych norm dla normalnie słyszących dzieci.
W obecnym badaniu, na przykład, natychmiastowa werbalno-fonologiczna pamięć krótkotrwała, oceniana za pomocą Cyfr do przodu, okazała się być silnie związana z efektami językowymi i była opóźniona w stosunku do normalnie słyszących rówieśników. Niedawno nasz zespół badawczy zakończył pilotażowe badanie wykonalności z wykorzystaniem programu Cogmed Trening Pamięci Roboczej, aby spróbować poprawić ten kluczowy obszar funkcjonowania neurokognitywnego w małej próbie niesłyszących dzieci z CI. Program Cogmed Trening Pamięci Roboczej składał się z 25 sesji komputerowych ćwiczeń pamięci, wykonywanych w ciągu 5 tygodni, które miały na celu poprawę pamięci roboczej i funkcjonowania wykonawczego (Klingberg i in., 2005). Wyniki wykazały poprawę nie tylko w zakresie natychmiastowej pamięci werbalno-fonologicznej (ocenianej za pomocą Digit Span), ale także w zakresie pamięci zdaniowej, uwagi, koncentracji i kontroli wykonawczej (Kronenberger i in., 2009). Dalsza ocena nowych interwencji ukierunkowanych na kluczowe obszary funkcjonowania neurokognitywnego oferuje potencjał do zastosowania wyników uzyskanych w tym badaniu w grupach dzieci z implantami ślimakowymi, które mają suboptymalne wyniki w zakresie mowy i języka.
Podsumowując, wyniki przedstawione w tej pracy wyraźnie wskazują na użyteczność znacznego poszerzenia konwencjonalnej baterii miar wyników w zakresie mowy i języka stosowanej do oceny korzyści z implantów ślimakowych u dzieci niesłyszących. Naszym długoterminowym celem jest zidentyfikowanie podstawowych procesów neurokognitywnych, które leżą u podstaw rozwoju mowy i języka u dzieci z implantami ślimakowymi oraz opracowanie nowych, skutecznych, opartych na naukowych podstawach interwencji w celu poprawy wyników dzieci, które wykazują słabości w tych obszarach rozwoju mowy i języka.
.