PMC
List dr Stricker i Winger krytykujący nasze badanie (9) zawiera błędne interpretacje i nieścisłości.
Po pierwsze, ich twierdzenie, że nasze kryteria doboru pacjentów były „wątpliwe” nie jest poprawne. Kryteria doboru pacjentów były jasne i dobrze opisane w manuskrypcie. Z drugiej strony, „przewlekła choroba z Lyme” (CLD) jest źle zdefiniowanym terminem, który obejmuje pacjentów z zespołem po przebytej boreliozie (PLDS), jak również pacjentów z innymi schorzeniami (błędnie zdiagnozowanymi lub przypisanymi do CLD), przy czym większość pacjentów, u których rozpoznano CLD, nie ma dowodów na wcześniejszą chorobę z Lyme (4). W tym kontekście pacjenci z PLDS są subpopulacją pacjentów z CLD, która jest najlepiej zdefiniowana i wymaga, aby pacjenci rzeczywiście mieli udokumentowane wcześniejsze zakażenie Borrelia burgdorferi. PLDS był przedmiotem bardziej rygorystycznych naukowo badań (3, 6, 7). Jak opisano w naszej pracy, odzyskane kontrole miały obiektywne dowody choroby z Lyme i spełniały definicję przypadku choroby z Lyme według CDC (1).
Stricker i Winger piszą, że PLDS jest „niesprawdzoną jednostką diagnostyczną zdefiniowaną przez testy, które są stronnicze wobec kobiet”, bez żadnych rzeczywistych dowodów na poparcie tego raczej zapalnego komentarza. Odniesienie cytowane na poparcie tego twierdzenia (12) faktycznie pokazuje, że istnieje równa dystrybucja płci wśród pacjentów zdiagnozowanych z PLDS. Również referencja cytowana przez Stricker i Winger (5) na poparcie twierdzenia, że pacjenci w ich badaniu (10) mieli rozkład płci zgodny z CLD nie ma żadnego związku z CLD, ponieważ odnosi się do zupełnie innego problemu w boreliozie (reinfekcja). Jeśli chodzi o PLDS jako „niezbadaną” jednostkę, jest ona wyraźnie lepiej zdefiniowana i zbadana niż CLD, jak omówiono powyżej.
Stricker i Winger twierdzą, że system testowy cytometrii przepływowej użyty w ich badaniu (10) miał „ustalony normalny zakres i dobrze zdefiniowany współczynnik zmienności.” Nie są nam znane żadne opublikowane dane na poparcie tego twierdzenia. Ich badanie cytuje tylko normalny zakres dla CD3-/CD57+, ale nie dostarcza żadnych danych potwierdzających, ponieważ ich badanie nie obejmowało zdrowych ochotników i nie powtarzało pomiarów od dawców kontrolnych. Ponadto, nie znamy żadnej opublikowanej literatury, która dostarczałaby takich danych w szczególności na temat liczby komórek CD3-/CD57+, ponieważ ten pomiar nie jest stosowany w żadnym innym kontekście medycznym. Nie znamy laboratorium cytometrii przepływowej, które wykonuje to badanie rutynowo (poza laboratoriami oferującymi ten test lekarzom stosującym go w CLD). Ponadto, jak omówiono w naszym badaniu, pomiar komórek CD3-/CD57+ nie jest standardowym podejściem cytometrii przepływowej do pomiaru komórek natural killer (NK); raczej rutynowe podejście do kwantyfikacji NK wykorzystuje kombinację ekspresji powierzchniowej CD56 i CD16 wraz z negatywnym barwieniem dla CD3 (w celu wykluczenia komórek T wyrażających markery NK). Dlatego dla celów naszego badania zdrowi ochotnicy służyli jako źródło próbek w celu ustalenia zakresu referencyjnego.
Stricker i Winger krytykują, że nie skorelowaliśmy liczby CD3-/CD57+ z objawami pacjentów, ale w ich badaniu zgłoszono, że spadek wystąpił u wszystkich pacjentów nie otrzymujących antybiotykoterapii. Żaden z naszych pacjentów nie otrzymywał antybiotykoterapii.
Chociaż Stricker i Winger mają rację, że nasze badanie nie ma mocy, aby spojrzeć na małe różnice między średnimi liczbami komórek różnych grup, całkowite nakładanie się zakresów wartości pacjentów i zdrowych ochotników wskazuje, że ten test nie jest przydatny do oceny lub monitorowania grup pacjentów, które badaliśmy. Z tego powodu nie ma sensu wykonywanie seryjnych próbek lub korelacji z objawami pacjenta.
Ponadto właśnie zakończyliśmy analizę rozszerzonej grupy zdrowych ochotników składającej się z 40 osób. W tej ocenie kontroli, wartości bezwzględne dla komórek CD3-/CD57+ wahały się od 30 do 730 komórek/mm3. Wyniki te przedstawiono na ryc. 1,1, wraz z wartościami uzyskanymi od pacjentów z PLDS, pacjentów z odzysku i grupy zdrowych ochotników, podanymi wcześniej w naszej pracy. Stwierdziliśmy również, że istniała znaczna zmienność w liczbie komórek CD3- CD57+ w czasie, w oparciu o badanie pięciu zdrowych ochotników dwukrotnie, w odstępie od 5 do 12 tygodni. Dane te wykazały, że liczba komórek CD3- CD57+ zmieniła się w kontrolach w przedziale czasowym i że wahała się od spadku 124 komórek/mm3 do wzrostu 24 komórek/mm3.
Liczba komórek CD3- CD57+ u pacjentów z PLDS, osób, które odzyskały zdrowie po przebytej chorobie z Lyme (REC) i zdrowych ochotników (HV), wcześniej opublikowana, oraz nowa grupa 40 zdrowych ochotników (HV New).
Innym punktem, tylko krótko nawiązanym w naszym artykule, jest to, że twierdzony spadek komórek CD57+ u pacjentów uważanych za cierpiących na chroniczną infekcję jest sprzeczny z tym, co zostało wcześniej zgłoszone w odniesieniu do CD57. Ekspresja CD57 jest uważana za marker komórek terminalnie zróżnicowanych (2), a ekspansja komórek CD57+ była związana z przewlekłą stymulacją antygenową i aktywacją układu odpornościowego (8, 11).
.