Queer Black Poets Since the Harlem Renaissance: A Reading List
This Spring, Nepantla: An Anthology for Queer Poets of Color (Nightboat Books, maj 2018) została wydana we współpracy z Lambda Literary. Antologia jest pierwszą tego rodzaju w świecie anglojęzycznym i obejmuje prawie 100 lat historii literatury. Przeciwstawia się historycznemu i biograficznemu wymazywaniu kolorowych poetów queer ze zbyt wielu klas literackich.
Poniżej znajduje się oś czasu wkładu czarnych poetów queer i trans od czasów renesansu Harlemu. Ten artykuł skupia się na literaturze czarnych poetów queer, ponieważ amerykański rasizm został zbudowany od początku na anty-czarności i anty-indywidualności. Wielu z tych poetów było nie tylko wizjonerskimi pisarzami, ale także bojownikami o wolność, ocalałymi, legendami i dowodem na to, że istotna poezja czarnych artystów queer ukształtowała świat amerykańskich liter. Wszystkie znalazły się w antologii Nepantla.
Alice Moore Dunbar-Nelson (1875-1935)
Czytaj „Ty! Inez!” Alice Moore Dunbar-Nelson
Alice Moore Dunbar-Nelson żyła bardzo mocno w niedawnej pamięci następstw niewolnictwa. Urodzona jako wolna kobieta w Nowym Orleanie, należała do pierwszego pokolenia czarnych Amerykanów, którzy nie urodzili się w niewoli na Południu. Nelson była biseksualna, mieszana rasowo i pisała w wielu gatunkach literackich. W czasach, gdy bardzo niewielu Amerykanów uczęszczało do college’u, ona ukończyła Straight University w 1892 roku. Jej pierwsza książka z poezją i opowiadaniami, Violets and Other Tales, została opublikowana, gdy miała 20 lat. Alice przez krótki czas była żoną Paula Laurence’a Dunbara, jednego z pierwszych wybitnych czarnych poetów uznanych w amerykańskiej literaturze, któremu poświęcono wiele uwagi krytyków pod koniec XIX i na początku XX wieku. Ale Dunbar był obraźliwy, a Nelson ostatecznie odszedł. Jest również autorką The Goodness of St. Rocque and Other Stories (1899) i była wpływową postacią w renesansie Harlemu.
Langston Hughes (1902-1967)
Czytaj „Ostrzeżenie” Langstona Hughesa
Langston Hughes jest bez wątpienia najwybitniejszym poetą w naszej pamięci kulturowej renesansu Harlemu, który jest często uważany za pierwszy duży ruch w czarnej poezji amerykańskiej, choć to nie jest zdecydowanie gdzie czarna literatura zaczyna się w U. S. Hughes był silnie uzależniony od jego twórczości.S. Hughes był pod silnym wpływem jazzu, a do jego literackich wpływów należeli Walt Whitman i Paul Laurence Dunbar. Za życia Hughes publikował również jako powieściopisarz i dramaturg. Jego prace były tłumaczone na niemiecki, francuski, hiszpański, rosyjski, jidysz, czeski i inne. Podczas gdy jego przedstawienia czarnego życia klasy robotniczej były mocno krytykowane za jego życia, ostatecznie poszerzyły one tematy, o których ludzie mogli pisać i jak.
Robert Hayden (1913-1980)
Czytaj „Te zimowe niedziele” Roberta Haydena
Od 1976 do 1978, Robert Hayden był pierwszym czarnym pisarzem, który służył jako Konsultant w Poezji Biblioteki Kongresu, co dziś nazywa się Laureatem Poety. Choć Hayden był żonaty, prywatnie zmagał się ze swoim biseksualizmem. Podczas Black Arts Movement, Hayden był często krytykowany za to, że chciał być postrzegany jako amerykański poeta, a nie czarny poeta, co kosztowało go dużą popularność w tamtym czasie. Jednak wiersze Haydena nadal były bardzo zakorzenione w czarnym amerykańskim doświadczeniu i często pisał o czarnych postaciach społecznych, takich jak Malcom X i Harriet Tubman. Jako dziecko przeżył Wielki Kryzys i był gnębiony za swoją krótkowzroczność; to właśnie to doświadczenie doprowadziło go ostatecznie do wnętrza, w stronę poezji. W wierszu „The Tattooed Man” Hayden pisze: „Cała sztuka to ból. Suffered and outlived.”
James Baldwin (1924-1987)
Czytaj „Bez tytułu” Jamesa Baldwina
Baldwin był genialnym prozaikiem, poetą i aktywistą, który żył pomiędzy dwoma wielkimi czarnymi ruchami literackimi: Harlem Renaissance i Black Arts Movement. Jego powieść z 1956 roku Pokój Giovanniego, o romansie biseksualnej amerykańskiej emigrantki w Paryżu i włoskiego mężczyzny, któremu grozi egzekucja, była jedną z pierwszych książek, które wprowadziły Baldwina w literackie centrum uwagi. Baldwin znany był z tego, co Orde Coombs nazwał w New York Times Book Review „jego uporem w usuwaniu, warstwa po warstwie, stwardniałej skóry, za pomocą której Amerykanie osłaniają się przed swoim krajem.”
Audre Lorde (1934-1992)
Czytaj „Władza” Audre Lorde
Główne dzieła Audre Lorde zostały w dużej mierze opublikowane po Erze Praw Obywatelskich, choć publikowała w czasopismach przez całe lata sześćdziesiąte i uczestniczyła zarówno w ruchach praw obywatelskich, jak i antywojennych. Jej pierwszy tomik wierszy, The First Cities, ukazał się w 1968 roku. Najbardziej znana jest jako autorka The Black Unicorn: Poems (1978), Zami: A New Spelling of my Name (1982) i Sister Outsider (1984). Jej wpływ na społeczności czarnych feministek i queer jest głęboki. Dziś cytaty Audre Lorde wciąż wypełniają koszulki i znaki na protestach. W The Cancer Journal napisała: „Kiedy ośmielam się być potężna, używać mojej siły w służbie mojej wizji, wtedy coraz mniej ważne staje się to, czy się boję.”
Nikki Giovanni (1943- )
Czytaj „BLK History Month” Nikki Giovanni
Nikki Giovanni jest wybitną postacią Black Arts Movement. Poeci z Black Arts Movement byli często bardzo politycznie i retorycznie skoncentrowani w swojej twórczości. Giovanni wykłada obecnie na UVA i otrzymała ponad dwadzieścia honorowych tytułów od uniwersytetów w całym kraju, a także liczne nagrody literackie. Jest jedną z najbardziej znanych żyjących poetek w Stanach Zjednoczonych. Jak napisał „Publisher’s Weekly” w recenzji zebranych wierszy Giovanni, jej „otwarte poparcie, świadomość korzeni w tradycji ustnej i charyzmatyczny sposób mówienia stawiają ją wśród prekursorów współczesnych scen slamowych i spoken-word.”
Essex Hemphill (1957-1995)
Czytaj „American Wedding” Essexa Hemphilla
Hemphill był jedną z wielu osób, które zmarły zbyt wcześnie w samym środku kryzysu AIDS i u szczytu swojej kariery. Jako wykonawca poezji mówionej był liderem społeczności literackiej w Waszyngtonie. Jego książka Ceremonies: Prose and Poetry (1992) zdobyła nagrodę National Library Association’s Gay, Lesbian, and Bisexual New Author Award, a także zredagował antologię Brother to Brother: New Writing by Black Gay Men (1991), która zdobyła nagrodę Lambda Literary Award. Za życia był znany jako zagorzały polityczny orędownik spraw dotyczących czarnej społeczności queer, w tym HIV/AIDS.
Carl Phillips (1959- )
Czytaj „Hymn” Carla Philipsa
Wraz z innymi czarnymi poetami, takimi jak Major Jackson, John Keene, Tracy K. Smith, Natasha Trethewey i Kevin Young, Carl Phillips był ważną częścią Kolektywu Ciemnego Pokoju. Kolektyw ten powstał po pogrzebie Jamesa Baldwina w 1987 roku, a dwóch jego założycieli, Thomas Sayers Ellis i Sharan Strange, zostało poruszonych do dalszego kultywowania czarnej wspólnoty literackiej. Zaczęło się od międzypokoleniowej serii odczytów, podczas których prezentowano i kultywowano twórczość czarnych poetów z różnych nurtów estetycznych. Wiele osób związanych z Dark Room Collective stało się liderami poetyckiego krajobrazu. Sam Phillips jest autorem 13 książek poetyckich i wykłada na Washington University w Saint Louis. Kiedy był finalistą National Book Award for Poetry w 1998 roku, w uzasadnieniu sędziowie napisali: „Pełne pasji i liryczne wiersze Carla Phillipsa czyta się jak modlitwy, z wahaniami modlitwy, jej pragnieniem bycia całkowicie dokładnym, jej okazjonalnymi płynnymi wybuchami.”
Dawn Lundy Martin (1970- )
Read „The American middle class . .” Dawn Lundy Martin
Wraz z Ronaldo V. Wilsonem i Durielem E. Harrisem, Dawn Lundy Martin jest częścią Black Took Collective, grupy czarnoskórych poetów awangardowych z całych Stanów Zjednoczonych, która powstała w 1999 roku podczas Cave Canem Retreat. Grupa stosuje formy hybrydowe, włączając do swoich wierszy wideo i teorię krytyczną na temat rasy, płci i seksualności. Martin jest również autorką książki Life in a Box Is A Pretty Life, która ukazała się nakładem Nightboat Books; jej najnowsza książka to Good Stock, Strange Blood ( 2017). Obecnie wykłada na University of Pittsburgh, gdzie współtworzyła, wraz z poetą Terrance’em Hayesem, Center for African American Poetry and Poetics. Fanny Howe opisała wiersze w Dyscyplinie Martina jako „gęste i głębokie. Są konieczne i gorące dla oka.”
Juliana Huxtable (1987- )
Read „Working” by Juliana Huxtable
Juliana Huxtable jest DJ-ką, poetką, artystką i performerką. Jej pierwsza książka Mucus in My Pineal Gland zagłębia się w pożądanie, technologię, popkulturę, queer/trans akademicką teorię, obsesje na punkcie symulakrów i niepewne pojęcie rzeczywistości lub autentyczności; książka została wydana w 2017 roku i nominowana do Lambda Literary Award. Prace Huxtable zacierają granice między światem literackim a światem sztuki wizualnej. Nie bojąc się wyrzucić wszystkich zasad z przewodnika, Juliana będzie jedną z pisarek prowadzących nas w przyszłość literatury queer i trans. W recenzji z Jacket2, Anne Lesley Selcer pisze: „Mucus in my Pineal Gland zajmuje się mediami i ich mocą konstytuowania naszych pragnień, sposobów widzenia i bycia.”
Danez Smith (1989- )
Read „dear white america” by Danez Smith
Danez Smith jest autorką książek boy (2014) i Don’t Call Us Dead (2017), która znalazła się na krótkiej liście 2017 National Book Award in Poetry. Rasa, queerness, przemoc policyjna i HIV/AIDS są częstymi tematami w ich twórczości. Są laureatkami wielu nagród, w tym Poetry Foundation’s Ruth Lily and Dorothy Sargent Rosenberg Poetry Fellowship oraz grantu NEA. Smith jest również jednym z założycieli Dark Noise Collective, który został nazwany na cześć i pod wpływem poetów z Dark Room Collective. Dark Noise Collective to wielorasowa i wielogatunkowa grupa artystów, którzy wierzą w sztukę jako miejsce radykalnego mówienia prawdy. Smith i inni członkowie kolektywu mają historię zakorzenioną w społeczności Spoken Word. Inne członkinie, takie jak Fatimah Asghar, odniosły sukces w takich mediach jak pisanie scenariuszy, podczas gdy Jamila Woods zyskała rozgłos jako muzyk.