’Staircase’: Peterson Netflix documentary left things out | Durham Herald Sun
Durham
Więc, widziałeś „The Staircase,” reżysera Jean-Xavier de Lestrade’s version of the winding case against Michael Peterson.
Powieściopisarz, były kandydat na burmistrza Durham i felietonista The Herald-Sun został oskarżony o morderstwo po tym, jak jego żona, Kathleen, została znaleziona 9 grudnia 2001 roku na dole tylnych schodów w rezydencji pary.
„Klatka schodowa” zapakowała wiele zwrotów akcji w 13 odcinkach, które zadebiutowały na Netflix w tym miesiącu, ale jest ważona w kierunku Petersona i perspektywy jego adwokata.
W tej historii, oferujemy nieco więcej na temat niektórych osób i elementów sprawy w śmierci Kathleen, 48, kierownika Nortel Network i społecznika z Durham. (Jeśli szukasz informacji na temat niesławnej teorii sowy, przeczytaj całą historię tutaj.)
Wojenna historia Petersona
W wywiadach, Peterson powiedział, że poszedł na wojnę, ponieważ chciał zobaczyć walkę i miał aspiracje do napisania wielkiej amerykańskiej powieści wojennej.
Po opuszczeniu Korpusu Piechoty Morskiej, Peterson napisał trzy powieści i był współautorem biografii i innej powieści.
Przeprowadził sukces, który nastąpił po jego początkowych powieściach do prominencji w Durham, w tym jako felietonista gazety. Bez powodzenia kandydował na burmistrza w 1999 roku, a następnie do Rady Miasta w listopadzie 2001 roku, na miesiąc przed tym, jak Kathleen została znaleziona martwa.
W jesieni 1999 roku, Peterson, wraz z czterema innymi, starali się być następnym burmistrzem Durham. Przez lata Peterson twierdził, że ma poważną ranę wojenną w prawej nodze. Powiedział również, że otrzymał dwa Purpurowe Serca w Wietnamie.
W tym czasie, The News & Observer przyjrzał się bliżej tym twierdzeniom. Akta Korpusu Piechoty Morskiej nie pokazują żadnego zapisu o otrzymaniu przez Petersona medalu Purpurowego Serca, który jest przyznawany żołnierzom rannym lub zabitym w walce. Akta zweryfikowały, że otrzymał dwa inne wysokie odznaczenia bojowe, Srebrną Gwiazdę i Brązową Gwiazdę z Męstwem.
Tutaj jest fragment historii z 1999 roku:
„W wywiadzie, Peterson powiedział, że otrzymał jedno z Purpurowych Serc, kiedy mina lądowa wybuchła w pobliżu niego w Wietnamie. Radiooperator nadepnął na minę i zginął od wybuchu, powiedział, a odłamek wbił się w jego prawą nogę.
’Zostałem raz postrzelony, drugi był miną lądową – mój radiooperator nadepnął na minę’, powiedział wtedy.
Poprzedzony swoimi wojskowymi zapisami, które wskazują, że kontuzja miała miejsce podczas jego stacjonowania w Japonii dwa lata później, Peterson ujawnił, że kontuzja nogi miała miejsce w wypadku dwóch samochodów w Japonii. Powiedział, że nawet jego rodzina i najbliżsi przyjaciele nie znali prawdy.
’To przykrywka; przyznaję to,’ powiedział wtedy Peterson. 'Moja druga żona , ona nie wie. Mam zamiar omówić to z nią dzisiaj’. „
Przed procesem Petersona o morderstwo w 2003 roku, The News & Observer rozmawiał z Marines, Petersonem i przejrzał archiwa wojskowe, które zawierały relację Petersona z bitwy. Historia następnie nakreśliła różne perspektywy tego, co wydarzyło się podczas bitwy w Wietnamie w 1969 roku, która doprowadziła do śmierci amerykańskiego radiooperatora. Peterson został później odznaczony Medalem Srebrnej Gwiazdy za męstwo w walce podczas tej bitwy.
Rodzina zadłużona
Oprócz twierdzenia, że Kathleen odkryła informacje o biseksualizmie Petersona w noc jej śmierci, prokuratorzy twierdzili również, że Peterson zabił swoją żonę, aby uzyskać kontrolę nad jej majątkiem, w tym polisą ubezpieczeniową o wartości 1,4 miliona dolarów.
Prokuratorzy przedstawili ekspertów i dowody, które podkreślały obawy o potencjalne zwolnienie Kathleen w Nortel, gdzie była dyrektorem usług informacyjnych i zarabiała $145,000 rocznie. Zwrócili również uwagę na spadającą wartość akcji Nortel.
Siostra Kathleen Peterson, Candace Zamperini, zeznała, że w połowie 2001 roku Kathleen martwiła się o utratę pracy i narzekała na napięte finanse, które uniemożliwiły rodzinie naprawę ich nieszczelnej hydrauliki i innych problemów z domem.
Prokuratorzy wykazali, że Petersonowie mieli więcej niż $143,000 w zadłużeniu na kartach kredytowych pod koniec 2001 roku i więcej pieniędzy wychodzących z ich kont bankowych niż wchodzących. Niektóre z wiadomości e-mail Petersona ujawniły, że w miesiącach poprzedzających śmierć żony szukał pomocy finansowej dla swoich dzieci.
18 kwietnia 2001 roku Peterson napisał do wujka Margaret i Marthy Ratliff, dwóch młodych kobiet, które Peterson wychował po tym, jak ich ojciec zginął na wojnie, a matkę znaleziono martwą na dole klatki schodowej w Niemczech. Martha Ratliff miała rozpocząć studia na prywatnym Uniwersytecie San Francisco za 33 000 dolarów rocznie, a Peterson poprosił wuja o 5 000 dolarów za semestr. Wujek się zgodził.
29 listopada 2001 roku Peterson napisał do swojej byłej żony, Patricii, nauczycielki w Niemczech, namawiając ją do wzięcia 30 000 dolarów pożyczki na dom, aby spłacić zadłużenie na kartach kredytowych zaciągnięte przez ich dwóch dorosłych synów, Claytona i Todda. Młodzi mężczyźni byli winni $1,000 miesięcznie w samych odsetkach.
Peterson zakończył wiadomość słowami: „Po prostu nie jest możliwe, abym rozmawiał o tym z Kathleen.”
Obrona jednak zaprzeczyła, że Petersonowie mieli mnóstwo pieniędzy i $2 miliony wartości netto. Adwokaci obrony wskazali, że para była wystarczająco zamożna, aby odroczyć 200,000 dolarów pensji Kathleen i mogła skorzystać z opcji na akcje, które przyniosłyby aż 667,000 dolarów zysku.
Na marginesie, prawie 9,500-stopowa rezydencja Petersona przy 1810 Cedar Street została sprzedana latem 2004 roku za około połowę pierwotnej ceny wywoławczej. Dom początkowo wszedł na rynek za 1,175 miliona dolarów, ale cena została obniżona do 975 tysięcy dolarów pod koniec 2003 roku. Posiadłość z sześcioma sypialniami i sześcioma łazienkami została sprzedana w 2004 roku za 640.000 dolarów. Rejestry podatkowe wyceniły dom w tym czasie na $925,000.
Dom sprzedany ponownie w 2008 roku za $1,3 mln do Biond Fury, psychika Nowy Jork. Jego obecna wartość podatkowa wynosi $1,9 mln, zgodnie z rejestrami podatkowymi hrabstwa Durham.
Inne ciekawe fakty na temat domu Peterson: był wcześniej własnością uznanego w kraju uczonego Henry Louis „Skip” Gates Jr, który mieszkał tam podczas nauczania w Duke. Był też miejscem kręcenia filmu „Opowieść podręcznej” z 1990 roku, który był kręcony w Durham i Raleigh, a w rolach głównych wystąpili Robert Duvall, Faye Dunaway i Natasha Richardson. Nieruchomość była używana jako dom komendanta i była wyróżniona.
Kłopoty prawne Claytona Petersona
Dokument odnosi się do najstarszego syna Petersona, Claytona, wpadającego w kłopoty w college’u, ale nie rozwija szczegółów, które doprowadziły go do spędzenia czterech lat w więzieniu federalnym.
Clayton przeszedł przez burzliwe lata nastoletnie w Niemczech, gdzie łatwy dostęp do alkoholu i fascynacja materiałami wybuchowymi wpędziłyby go później w kłopoty, zgodnie z artykułem N&O.
Powrócił do Durham i starał się podążać śladami ojca na Duke University.
W wieku 19 lat Clayton Peterson został aresztowany i oskarżony o podłożenie małej bomby w biurze Duke University.
Clayton został skazany w sądzie federalnym za posiadanie urządzenia destrukcyjnego po przyznaniu się w kwietniu 1994 roku, że włamał się do budynku Allen Building, w którym mieści się prezydent Duke i kilka innych biur wysokich administratorów. Przyznał się do umieszczenia bomby rurowej zanurzonej w benzynie w szafie na drugim piętrze oraz do kradzieży sprzętu do identyfikacji fotograficznej w celu wykonania fałszywego dowodu tożsamości.
Clayton powiedział w 1997 roku w rozmowie z więzienia z reporterem N&O, że podłożył bombę, aby odwrócić uwagę od swojego pościgu za fałszywym dowodem osobistym, o którym rozmawiał z przyjaciółmi. Clayton Peterson powiedział również, że podjął kroki, aby zapobiec detonacji bomby.
Po zwolnieniu Clayton zapisał się na N.C. State University, gdzie został wyróżnionym studentem i był valedictorianem swojej klasy.
Todd Peterson nie był chętny do współpracy
Starszy syn Petersona, Todd, również ukończył N.C. State University i pracował krótko dla Nortel Networks, która zatrudniała jego macochę, Kathleen.
Później założył stronę internetową, Futazi.com, która oferowała porady dla licealistów na temat całowania, seksu, pijanych przyjaciół i makijażu. Podczas gdy Todd powiedział, że strona miała dostarczać porad dla nastolatków takich jak jego siostry, niektórzy powiedzieli, że treści i zdjęcia skąpo ubranych dziewczyn były nieodpowiednie dla tej grupy wiekowej.
Strona przedstawiała również alter ego Todda, kulturystę „Romana Crofta”, z jego zdjęciami przed i po w bokserkach.
W wywiadzie ze stycznia 2002 roku, Todd powiedział N&O, „Kiedy byłem drugim stopniem w college’u, byłem naprawdę niezadowolony, że byłem nikim, więc chciałem coś stworzyć.”
W noc śmierci Kathleen, Todd był na imprezie z przyjaciółmi i przyszedł do domu z czterema przyjaciółmi po przybyciu policji.
W zeznaniach, policja dała jasno do zrozumienia, że Todd nie był chętny do współpracy tamtej nocy. Były funkcjonariusz z Durham zeznał, że musiał prosić Todda, aby nie rozmawiał z innymi, ale Todd nadal to robił. Policja przeniosła dwie kobiety, które były z Toddem, do innego pokoju, a następnie w pewnym momencie Todd próbował zasygnalizować przez okno, zeznał detektyw.
Poszukiwania ciosu
Durham district attorney zamienił się Superior Court Judge Jim Hardin powiedział w wywiadzie w tym tygodniu, że nadal nie wierzy, że cios, który zespół obrony Petersona przedstawił w sądzie, był ciosem, który siostra Kathleen dała parze.
Hardin twierdził, że Peterson pobił Kathleen uderzeniem, lub czymś podobnym, ale organy ścigania nie były w stanie go znaleźć. Zamperini, siostra Kathleen, powiedziała, że dała Kathleen i jej pozostałemu rodzeństwu uderzenie wiele lat temu.
Na końcu procesu w 2003 roku, adwokat Petersona David Rudolf przedstawił szturchaniec, który powiedział, że został właśnie odkryty przez Claytona w garażu Petersona.
Było wiele przeszukań, Hardin powiedział w wywiadzie w tym tygodniu. Za jednym razem, Hardin powiedział, że było tam około 20 funkcjonariuszy i byli tam przez cały dzień.
„Kazałem oficerom zmierzyć każdy centymetr tego domu,” powiedział Hardin, więc mógł mieć model skali.
Peterson zamówił dodatkowe pokemony
W wywiadzie dla BBC Radio’s 5 Live, które zrobiło serię podcastów na temat sprawy Michaela Petersona, Hardin powiedział, że prokuratorzy myśleli, że było to „coś w rodzaju pokemona do zadawania ciosów”, ale on osobiście wierzył, że „znaleźliśmy narzędzie zbrodni.”
Po zakończeniu procesu przez około trzy tygodnie, biuro Hardina otrzymało telefon z biura prokuratora federalnego, Hardin powiedział BBC. Ktoś otrzymał telefon od pani w Vermont mówiąc, że ktoś o nazwisku Michael Peterson zamówił trzy pokemony zanim Rudolf wprowadził pokemony, które jak powiedział, zostały znalezione w domu Petersona.
„Tak więc pani wysłała nam polecenie wysyłki i kredyt”, powiedział.
Jednakże, linie czasu nie wydają się pasować do siebie. Prośby do Prokuratury Okręgowej i biura urzędnika wykonane w zeszłym roku, aby zobaczyć ten paragon były bezskuteczne.
W 2004 roku, artykuł w Herald-Sun powiedział, że cios poke został zamówiony przez Petersona ze sklepu w Maine. Artykuł powiedział, że zamówienie zostało złożone zanim blow poke pojawił się w sądzie, ale nie jest jasne, czy jest to dokładne.
Ktoś identyfikujący się jako Mike Peterson „zostawił wiadomość na naszej automatycznej sekretarce, że potrzebuje ich natychmiast”, kierownik Alechia Maguire z Hurlbutt Designs w Kennebunk, Maine, powiedział The Herald-Sun w marcu 2004.
Dwa pokemony, które kosztowały $82.50 każdy, zostały wysłane przez overnight air w dniu 29 września 2003, Maguire said.
The pokes wysłane do Petersona były nowe wykonane w Chinach, nie antyki, she said.
Rudolf wprowadził poke cios w sądzie w dniu 23 września 2003.
Hardin powiedział, że kiedy rozmawiał z BBC, szedł z pamięci, a to mógł być Maine, ale był całkiem pewny, że liczba ciosów pokes była trzy.
Dokument złożony w sprawie Petersona w imieniu stanowej Prokuratury Generalnej wskazywał na Petersona zamawiającego dwa ciosy, ale łączył się z tym nieco inaczej niż Hardin.
„W związku z tym warto zauważyć, że oskarżony wiedział, gdzie można nabyć dmuchawki, ponieważ kupił i wysłano do niego dwa dmuchawki 29 września 2003 r. od firmy z Maine” – czytamy w dokumencie stanowym.
Plikacja stanowa – złożona na wiele lat przed pojawieniem się pytań dotyczących eksperta prokuratury Duane’a Deavera – była odpowiedzią na nieudaną próbę obrony w tej sprawie, która zawierała zarzut o zatajeniu przez prokuratorów dowodów dotyczących żelazka do opon znalezionego przez sąsiada.
Aby jeszcze bardziej zagmatwać sytuację, Peterson powiedział BBC, że uderzenia zostały zamówione, aby pokazać, że to nie mogło być uderzenie, „a potem pojawia się prawdziwe uderzenie.”
W 2003 roku Rudolf powiedział The News & Observer, że planował użyć ich jako rekwizytów podczas argumentów końcowych.
Pomysł polegał na rozbiciu ciosu nad głową manekina lub manekina, aby pokazać, jak bardzo pokiereszowany byłby obiekt, gdyby został użyty jako broń, w przeciwieństwie do nieuszkodzonego ciosu znalezionego w garażu Petersona.
Rudolf powiedział, że ciosy były zbyt niepodobne do ciosu Petersona, aby przeprowadzić skuteczną demonstrację. Poza tym, obrońca powiedział, że demonstracja wydawała się nieco przesadzona.
„Nie sądziłem, że to było konieczne”, powiedział Rudolf.
Żadna z tych rzeczy nie została pokazana w filmie dokumentalnym, który zawierał obszerny materiał filmowy z sesji planowania obrony.
Hardin’s 'survival complex’
The documentary left out some interesting backstory about Hardin, including that one of his biggest fans attended most of the trial: his mother.
Carolyn Couch-Hardin czasami przygotowywała lunch dla prokuratorów i ich zespołu, a podczas przerw rozdawała twarde cukierki.
Kiedy Hardin miał 12 lat, patrzył, jak jego dom rodzinny spłonął, pochłaniając jego dwie młodsze siostry i brata.
Couch-Hardin powiedział WRAL w 2003 roku, że związał razem prześcieradła i użył ich, aby wspiąć się przez okno. Jego brat i dwie siostry zginęły w pożarze.
„Myślę, że on ma kompleks przetrwania. Próbuje wynagrodzić innym dzieciom, jak sądzę, które nie przeżyły”, powiedziała WRAL.
Inni eksperci od krwi
Więc, co Hardin uważa, że dokument pominął?
Hardin powiedział w wywiadzie w tym tygodniu, że oprócz eksperta Biura Śledczego Duane’a Deavera, dwóch renomowanych ekspertów od rozprysku krwi konsultowało się z jego zespołem, a trzeci konsultował się z obroną.
Deaver przeprowadził analizę rozprysku krwi dla SBI w sprawie Petersona i miał karierę śledczą na miejscu zbrodni, która trwała prawie 25 lat. Ale w 2011 roku Deaver został zwolniony z biura po serii niechlujnych spraw sądowych, w tym uniewinnieniu Grega Taylora, który spędził 19 lat w więzieniu za morderstwo, którego nie popełnił. Deaver nie zgłosił wyników badań krwi, które byłyby pomocne dla Taylora.
W 2011 roku sędzia Orlando Hudson orzekł, że Deaver wprowadził w błąd ławę przysięgłych w sprawie Petersona, co było jednym z powodów uchylenia wyroku w sprawie o morderstwo.
Dwaj inni renomowani eksperci sprawdzili wszystko, co zrobił Deaver, powiedział Hardin. Różniły się one w kilku drobnych obszarach, ale „w zakresie jego podstawowych opinii, doszli do tego samego wniosku,” Hardin powiedział.
Hardin powiedział, że zdecydował się nie wzywać tych ekspertów, ponieważ myślał, że będzie to nadwyrężać jury po dniach zeznań Deavera.
News & Observer staff writer Brooke Cain przyczyniły się do tej historii.