President James Madison

admin 0 Comments Articles

President James Madison

James Madison

Medeauteur van de Federalist Papers, Madison was Jeffersons minister van Buitenlandse Zaken. De gebeurtenis die zijn presidentschap domineerde was de oorlog van 1812, die het Congres op zijn verzoek uitriep. Gekozen in 1808 1812

De vroege jaren

Madison werd geboren in het huis van zijn grootouders van moederszijde in Port Conway, Virginia. Zijn vader was de eigenaar van een groot landgoed. Madison kreeg privé-onderwijs tot hij naar het College van New Jersey (nu Princeton) ging, waar hij theologie studeerde. Nadat hij in 1774 zijn studie had voltooid, studeerde Madison rechten. Hij werd echter nooit toegelaten tot de balie.

In 1776 en 1777 was Madison afgevaardigde in de Conventie van Virginia. In 1778 en 1779 was hij lid van de Raad van de Staat Virginia.

In 1780 werd hij op 29-jarige leeftijd het jongste lid van het Continentaal Congres, waar hij tot 1783 diende. Van 1784-86 was hij lid van het Huis van Afgevaardigden van Virginia.

In 1787 werd hij afgevaardigde naar de Constitutionele Conventie van 1787, tijdens welke de Amerikaanse grondwet werd geschreven. Madison verwierf de reputatie de vader van de grondwet te zijn. Dit was te danken aan de sleutelrol die hij speelde bij het overtuigen van de afgevaardigden van de deugd van een sterke centrale overheid. Bovendien maakte hij overvloedige aantekeningen van alles wat er tijdens de conventie gebeurde. De conventie was gesloten voor de pers, zodat Madison’s aantekeningen de notulen werden van alle beraadslagingen die plaatsvonden.

Van 1789-1797 was Madison afgevaardigde van Virginia in het Huis. Daar was zijn meest opmerkelijke prestatie de invoering van de Bill of Rights (de eerste 10 Amendementen op de Grondwet).

Madison was een groot voorstander van de Jeffersoniaanse opvatting van een strikte interpretatie van de Grondwet, en was een fel tegenstander van Hamilton’s opvatting van impliciete bevoegdheden voor de president. Van 1801 tot 1809 was Madison minister van Buitenlandse Zaken van Jefferson. Hij was een groot voorstander van zowel de Louisiana Purchase als de Embargo Act.

Accomplishments in Office

De oorlog in Europa beheerste James Madison’s presidentschap. Het eerdere beleid van de Embargo Act had gefaald, en Madison trok deze in met de Non-Intercourse Act, die handel toestond met elk land behalve de oorlogvoerende landen. Toen deze onuitvoerbaar werd, kwam de Macon Bill, waarin werd bepaald dat de Verenigde Staten handel konden drijven met elk land dat ermee instemde de neutraliteit van de VS te respecteren, daarvoor in de plaats. Napoleon stemde in met deze bepaling, de Britten weigerden, zodat de Verenigde Staten handel begonnen te drijven met Frankrijk maar niet met Groot-Brittannië. Dit leidde tot toenemende spanningen met de Britten, die tot uiting kwamen in zowel de voortdurende impulsen van Amerikaanse zeelieden door de Britten als in een steeds vijandiger Indiaanse bevolking in het Noordwesten die vermoedelijk door de Britten was aangewakkerd.

Op 1 juni 1812 vroeg Madison het Congres om een oorlogsverklaring aan de Britten. De Verenigde Staten waren slecht voorbereid op een oorlog. Hoewel veel van de beste Britse troepen in Europa bezig waren, leed het Amerikaanse leger aanvankelijk verschillende nederlagen. Nadat de stad Washington door de Britten in brand was gestoken, werd de oorlog tot stilstand gebracht. Onder het nieuwe bevel van Andrew Jackson behaalde het leger van de Verenigde Staten een verbluffende overwinning op de Britten in de Slag bij New Orleans, waarmee de oorlog tot een einde kwam. De overwinning in die slag en een eerlijk vredesverdrag hielpen Madisons populariteit nieuw leven in te blazen.