PSYCHOLOGIE: Moratorium Identiteit en definitie van volwassenheid
Wanneer we het over identiteit hebben, kunnen we een heleboel dingen in overweging nemen. Vandaag wil ik me concentreren op een verschijnsel dat ik een paar maanden geleden heb kunnen opmerken. Ik wil het hebben over een zeer populaire strategie om met het leven om te gaan.
Moratorium Identiteit. Beeld:
Theorie
Van alle concepten die de scheppers zich stelden als vervolg op het werk van Erik H. Erikson (1950,), is de meest populaire, een theorie van identiteitsstatus ontwikkeld door James Marcia (1966). Het basismechanisme van vorming van een bepaalde identiteitsstatus wordt door Marcia verondersteld sequentiële opvolging van twee processen. Het eerste is een verkenning van de sociale en fysieke omgeving, of “beproeving” het aannemen van verschillende sociale rollen, het experimenteren met de beschikbare levensstijl, het onderzoeken van de eigen en andermans grenzen. Het tweede is het nemen van beslissingen, het kiezen en aanvaarden van daarmee samenhangende verplichtingen op het gebied dat in het proces van verkenning van gebieden is bepaald en het betrokken zijn bij de uitvoering ervan. Uitgaande van de veronderstelling over de belangrijke rol van verkenning en betrokkenheid in het proces om de status van identiteit te bereiken, erkende Marcia dat de crisis van de adolescentie kan eindigen met het aannemen van een van de vier statussen:- identiteit bereikt, overgenomen, verspreid of moratorium.
Moratorium Identiteit
Men kan spreken van een moratorium identiteit wanneer een persoon (na de leeftijd van 23) rollen en houdingen verkent zonder zich ertoe te verbinden een van hen te kiezen. De houding van zo iemand wordt gekenmerkt door rebelsheid, introspectieve houding.
Het moratorium zet de jongere aan tot kritisch denken, openheid voor wat nieuw is en tot zoeken. Zo’n persoon ervaart een identiteitscrisis, en dus stelt hij zichzelf belangrijke vragen: “Wie ben ik?”, “Waar wil ik me mee bezighouden?”. Een jongere in deze ontwikkelingsfase neemt vaak andere beslissingen en houdt zich soms bezig met heel andere ideologieën. Hoewel dergelijk gedrag bezorgdheid kan wekken en moeilijk te begrijpen is, is het voor de adolescent noodzakelijk.
Dimensies van identiteit, Auteur: Smashedturtle
De sleutel tot deze fase van identiteitsontwikkeling is de voltooiing ervan. Er zijn gevallen waarin het niet tot een einde komt. Mensen die lange tijd in deze identiteit blijven, ondernemen vaak geen ontwikkelingstaken die kenmerkend zijn voor hun peer group. Het niet-normatieve karakter van hun ontwikkeling kan verschillende vormen aannemen en kan verschillende gevolgen hebben. De meest herkende vormen van niet-volwassenheid zijn onder meer: het niet aannemen van een baan, onwil om volwassen romantische relaties aan te gaan, sterke betrokkenheid bij een of andere ideologie, het markeren van hun individualiteit ten opzichte van de peer group.
Havinghurst’s Theorie
Het proces van individuele ontwikkeling van een persoon in het leven kan worden herkend met het zogenaamde pragmatische (d.w.z. de prestaties die de maatschappij van een individu verwacht in een bepaalde periode van het leven) en teleologische perspectief (doelen die een persoon realiseert vanaf het moment van geboorte tot aan de dood). Een van de meest populaire concepten uit deze trend is het concept van taken van Robert Havighurst. Volgens zijn uitgangspunten gaat de eenheid in het ontwikkelingsproces van de ene fase naar de volgende, waarbij in elke volgende fase problemen worden opgelost die typisch zijn voor een bepaalde periode. Ontwikkelingstaken zijn een doel dat in een bepaalde periode van het menselijk leven moet worden bereikt. Succesvolle uitvoering van een bepaalde taak leidt tot tevredenheid en succes bij het vervullen van doelen uit latere levensfasen. Mislukking op dit gebied wordt vaak geassocieerd met een gebrek aan acceptatie door de sociale omgeving ter plaatse, wat op zijn beurt een bron kan zijn van diepe ontevredenheid met het leven en ernstige moeilijkheden in het proces van verdere taken.
Voor de periode van de vroege volwassenheid (18 – 35 jaar) stelde Havinghurst de volgende taken:
– Het kiezen van een echtgenoot
– Leren samenleven met je echtgenoot.
– Een gezin stichten.
– Kinderen opvoeden.
– Het huishouden doen.
– Beginnen met werken.
– Burgerlijke verantwoordelijkheid aanvaarden.
– Een verwante sociale groep vinden.
De ontwikkelingstaken die Havighurst heeft vastgesteld, zijn natuurlijk niet de enige en ook niet de laatste die mensen tussen 18 en 35 moeten doen. Door de door hem opgedragen taken aan te passen, kunnen we de ontwikkelingsrichting zien die past bij mensen in een bepaalde leeftijdscategorie.
Aanpassingsstoornis; Bron: https://icd.codes/icd10cm/F4320
Clinische en sociale benadering
De moratoriumidentiteit is normatief tijdens de ontwikkeling van de identiteit. Het niet overgaan van de moratoriumidentiteit naar de bereikte identiteit wordt als probleem gezien.
Het aangaan van ontwikkelingstaken en het aangaan van de uitdagingen die zich tijdens het leven voordoen, stelt mensen in staat zichzelf in verschillende rollen en situaties te controleren. De overgang naar de bereikte identiteit houdt rechtstreeks verband met de beslissing om specifieke rollen te kiezen en zich daaraan te committeren. Door de beroeps- of sociale rol uit te stellen, blijft het individu in een eerdere ontwikkelingsfase. Het beeld van de huidige samenleving geeft aan dat de beslissing om specifieke levensrollen aan te nemen in de tijd verschuift. Dit kan bijvoorbeeld worden beïnvloed door de zogenaamde tussenjaren waarmee het afronden van studies later wordt geassocieerd. Ook de definitie van sociale rollen van volwassenen verandert. Het hebben van een echtgenoot/echtgenote is niet noodzakelijk om in de samenleving als volwassene te worden erkend. Het hebben van een echtgenoot betekent niet dat men in de maatschappij als volwassene wordt gezien. De determinanten van volwassenheid veranderen voortdurend.
Het is goed eraan te herinneren dat morele identiteit geen geclassificeerde stoornis is. Indirect kan het van invloed zijn op het optreden van aanpassingsstoornissen (F43.2) of bijvoorbeeld problemen veroorzaken bij het aangaan van goede intermenselijke relaties.